Αρκετά πολύπλοκο καλοκαίρι για να μην υπάρχουν ρεαλιστικές προσδοκίες

Το έργο του Ριμπάλτα αυτό το καλοκαίρι είναι δεδομένα δύσκολο. Έχει να αναδομήσει ένα ρόστερ αρκετά γερασμένο, με ζητήματα στη διαρρύθμισή του, με παίκτες που ταβάνιασαν ή δεν κόλλησαν με βαριά συμβόλαια. Έχει να το καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα γιατί δεν μιλάμε για ένα καλοκαίρι όπως αυτό του 2022, όταν η ΑΕΚ είχε όλο τον χρόνο, αλλά ένα καλοκαίρι πολύ απαιτητικό, με την ομάδα να πηγαίνει για προετοιμασία γύρω στα μέσα Ιουνίου και το πρώτο επίσημο ματς να έρχεται στις 25 Ιουλίου. Επίσης ο Ριμπάλτα έχει να κάνει και κάτι πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω: Να φέρει προπονητή. Και δε μιλάμε για όποιον-όποιον προπονητή, αλλά για τον προπονητή που θα αντικαταστήσει τον πιο πετυχημένο προπονητή των τελευταίων αρκετών χρόνων, δηλαδή τον Ματίας Αλμέιδα.

ΟΚ, αντικαθιστά τον Αλμέιδα μετά από ένα απίστευτα καταστροφικό κλείσιμο της παρουσίας του στην ΑΕΚ, όμως κακά τα ψέματα, σε αυτές τις περιπτώσεις ο νέος προπονητής που θα έρθει δε θα συγκρίνεται με το τελευταίο δείγμα του Αργεντίνου, αλλά με το καλό του διάστημα. Άδικο, γιατί τα δεδομένα που θα έχει ο νέος προπονητής θα είναι εντελώς διαφορετικά με τα δεδομένα που βρήκε στην ΑΕΚ ο Αλμέιδα, αλλά έτσι πάνε αυτά. 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Ριμπάλτα έχει να καταφέρει πράγματα που αν τα σκεφτείς ένα-ένα καταλήγεις σε ένα συμπέρασμα ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα καταφέρει όλα μαζί. Δηλαδή και τον προπονητή να πετύχει, και αρκετούς παίκτες να φέρει που θα πετύχουν κι αυτοί, και να καταφέρει να πουλήσει όσους ταβάνιασαν ή δεν «χωράνε» και όλα αυτά να γίνουν σε χρόνους που θα επιτρέπουν στην ομάδα να είναι έτοιμη για τρεις συνεχόμενες προκρίσεις. Προσωπικά για να πω την αμαρτία μου δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι είναι εφικτά όλα τα παραπάνω χωρίς να φανεί αγωνιστική απώλεια και εύχομαι από καρδιάς να κάνω λάθος και ο Ριμπάλτα να τα καταφέρει. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, όμως, είναι ότι για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο με την πατάτα να ζεματάει στα χέρια του Καταλανού έγιναν πολλά λάθη τα οποία όλοι μας υποδεχτήκαμε σχεδόν πανηγυρίζοντας. 

Δεν είναι φυσιολογικό ότι διανύουμε ένα timing αναδόμησης ενός ρόστερ το οποίο μερικούς μήνες πριν γράφονταν και ακούγονταν διάφορες υπερβολές. Κάτι πήγε πολύ λάθος σε αυτό. Και πού ήμασταν όταν φτιαχνόταν όλο αυτό; Πανηγυρίζαμε στα αεροδρόμια και στα social media. Συμβαίνουν αυτά, ποδόσφαιρο είναι και η υπερβολή όπως και ο επίπλαστος ενθουσιασμός που γεννιέται από αυτή, είναι καμιά φορά μέσα στο πρόγραμμα.

Αυτό που μετράει είναι να πάρουμε τα μηνύματα που μας έστειλε η ίδια η ζωή και αυτή τη φορά να πάμε να φτιάξουμε κάτι φυσιολογικό, λογικό και με σοβαρή δομή. Μια ομάδα που ακόμα κι αν χρειαστεί υπομονή από όλους μας, θα έχει όλα τα φόντα να πετύχει μακροπρόθεσμα. Που θα ξέρει τι θέλει να παίξει, που θα επενδύσει σε παίκτες με προοπτική και θα φέρει κέρδος στον σύλλογο, αγωνιστικό και οικονομικό. Γιατί αν πάμε να διορθώσουμε τα προηγούμενα λάθη με την ίδια λογική που αυτά έγιναν, τότε το πρόβλημα μπορεί να γίνει μεγαλύτερο. 

Η περιβόητη λίστα παικτών του Ριμπάλτα και η λογική της, δείχνουν σε κάθε περίπτωση τον δρόμο για την ΑΕΚ της επόμενης μέρας. Όπως και η προσθήκη του Κουτέσα σε αυτό το timing (στο πικ της καριέρας του δηλαδή ως ελεύθερος) ανεξαρτήτως αν βγει ή δεν βγει ο παίκτης.