Σημαντική η ενίσχυση, πιο σημαντικό να διορθωθούν τα λάθη

Το τι συνέβη και χάθηκε το Πρωτάθλημα, λίγο-πολύ έχει αναλυθεί. Εγώ θα σταθώ σε δύο-τρία σημεία που νομίζω προκάλεσαν και τον μεγαλύτερο προβληματισμό. Ήταν μια χρονιά που από την πρώτη μέχρι και την τελευταία ημέρα η ΑΕΚ παρουσίασε, με μικρές εξαιρέσεις, ένα πολύ συγκεκριμένο σύμπτωμα. Για το οποίο, δεν βρέθηκε ποτέ γιατρειά. Μιλάω για το κομμάτι της διαχείρισης μεταξύ των μεταπτώσεων στην απόδοση που είχε η ομάδα μέσα στα ματς…

Είναι αυτονόητο, πως κανείς δεν μπορεί να βγάλει πίεση, ένταση και κυριαρχία για 90 λεπτά. Ακόμα και η μηχανή του Γκουαρντιόλα… σβήνει. Το πρόβλημα στην προκειμένη ωστόσο, έχει να κάνει με το γεγονός πως η ΑΕΚ από τα πολύ καλά διαστήματα υπεροχής που έβγαζε στο σύνολο των αγώνων της, περνούσε σε διαστήματα όπου έσβηνε τελείως ανεξάρτητος αντιπάλου και απαιτήσεων αγώνα, χωρίς να έχει μια μέση κατάσταση. Αυτό το συνεχιζόμενο σύμπτωμα, σε συνδυασμό με το γεγονός πως στα νεκρά διαστήματα δεν υπήρχε η αμυντική συνέπεια για να αποφύγει η ομάδα κάποια γκολ που θα μπορούσε να μην δεχθεί αλλά και η αναποτελεσματικότητα, σε συνδυασμό με την… εξωφρενική αποτελεσματικότητα του ΠΑΟΚ, εκτιμώ πως ήταν πράγματα που σε μεγάλο βαθμό καθόρισαν τον φετινό πρωταθλητή. 

Προφανώς, για να φτάσουμε στην απώλεια του Πρωταθλήματος υπήρξαν κι άλλα θέματα. Ατομικά λάθη, αγωνιστικές αδυναμίες, μη συγκέντρωση των παικτών σε κρίσιμα σημεία και ιδίως στο φινάλε των αγώνων όπου η ΑΕΚ πληγώθηκε πολλές φορές… Μπορούμε να απαριθμήζουμε μέχρι… αύριο το πρωί, τι θα μπορούσε να γίνει “εάν”. Με τα “what if” όμως στο ποδόσφαιρο δεν προχωράς. Αυτό που κάνεις, είναι να προσπαθήσεις να διορθώσεις τα πράγματα και να βελτιώσεις το πρότζεκτ πάνω στο οποίο δουλεύεις. Δόξα τω Θεώ, στον πάγκο έχουμε έναν άνθρωπο που έχει αποδείξει τι είναι ικανός να κάνει. Παρέλαβε πριν δύο χρόνια καμμένη γη και μπόρεσε να πετύχει πράγματα που άλλοι θα χρειάζονταν μια πενταετία. 

Κατάφερε να αποτινάξει την ταμπέλα του looser φέρνοντας πνεύμα νικητή, προσέδωσε μια συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα στο γκρουπ και εν τέλει, έφερε το νταμπλ στην πρώτη του σεζόν, παίζοντας την καλύτερη μπάλα, φτάνοντας τη δεύτερη μια ανάσα από το back to back το οποίο θα ερχόταν, με όσα προβλήματα κι αν υπήρξαν, αν μια λεπτομέρεια απ’ όλες είχε λειτουργήσει διαφορετικά υπέρ της ΑΕΚ. Αυτό δεν έγινε και ο τίτλος κατέληξε στον ΠΑΟΚ που ανεξάρτητα από τα καραγκιοζιλίκια του Λουτσέσκου και ολόκληρου του οργανισμού, έβγαλε μέταλλο και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Και να πάμε παρακάτω. Η ΑΕΚ ήδη έχει προχωρήσει μπροστά. Και δουλεύει για την επόμενη σεζόν που θα είναι εξίσου απαιτητική, σε ένα Πρωτάθλημα που πιθανόν και πάλι να έχει 4 διεκδικητές, την ίδια ώρα που επιβάλλεται να περάσει από τον δρόμο δύο προκριματικών και να βρεθεί στους ομίλους του Conference για να φτιάξει την βαθμολογία της στην UEFA. 

Σε αυτό το πλαίσιο του ανταγωνισμού, το ρόστερ θα αναβαθμιστεί σε όλες τις γραμμές. Και θα είναι σημαντικό να συμβεί. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι να διορθωθούν τα λάθη που είδαμε. Και να πω την αλήθεια μου, αυτό είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο. Δεν με ανησυχεί,  από τη στιγμή που υπάρχει η εγγύηση του Αλμέιδα στο τιμόνι, αλλά με απασχολεί. Περισσότερο από το ποιος θα έρθει αριστερά, δεξιά ή στα χάφ. Η ΑΕΚ έχει την ευλογία να διαθέτει έναν ισχυρό κορμό παικτών που είναι πρωταγωνιστές, έχει την τύχη να διαθέτει τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ στην Ελλάδα, μια ισχυρή διοίκηση, το καλύτερο γήπεδο και έναν λαό περήφανο που πήγε φέτος την έννοια υποστήριξη και ανιδιοτελή αγάπη σε άλλο επίπεδο. Και έτσι πρέπει να συνεχίσει. Άλλωστε, δεν περισσεύει κανείς. Όλοι μαζί, Ενωμένοι. Ο πόλεμος του χρόνου, θα είναι ακόμα πιο ισχυρός. Και η επόμενη μέρα θα τους βρει ενωμένους απέναντι στην ΑΕΚ.