Τόνι Σαβέβσκι: Μια πραγματικά σπάνια περίπτωση (VIDEO)

Μια μέρα σαν σήμερα το 1988 η ΑΕΚ έφερε τον παγκοσμίως άγνωστο Τόνι Σαβέβσκι, μετά από προτροπή του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον τότε πρόεδρο, Στράτο Γιδόπουλο. Η προσθήκη του Τόνι στην τότε «Ένωση» από τη Βαντάρ είναι από εκείνες που έχουν μείνει χαραγμένες στο Hall Of Fame και επιστρατεύονται συχνά-πυκνά, κατά τη διάρκεια αρκετών μελλοντικών μεταγραφικών περιόδων ως παραδείγματα του στιλ «Το πόσο μεγάλο είναι το όνομα του ποδοσφαιριστή που έρχεται, δεν παίζει κανένα ρόλο». ΟΚ, περίπτωση από περίπτωση διαφέρει, έφερε κι άλλους άγνωστους παίκτες η ΑΕΚ με την πάροδο των ετών και των δεκαετιών με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια, ωστόσο το ταβάνι των πιο ψαγμένων κινήσεων σε όλη της στην ιστορία έχει σημαδευτεί από τη μορφή και την ταπεινή φιγούρα του Τόνι.

Σύμβολο… πολλαπλών χρήσεων!

Και τι δεν έγινε ο Τόνι Σαβέβσκι στην ΑΕΚ από το 1988 μέχρι το 2001 που ζούσε στη Νέα Φιλαδέλφεια αποτελώντας μέρος της ραχοκοκαλιάς της «Ένωσης» από τα Glory Days των 90s μέχρι τα πρώτα βήματα της παρακμής της τεράστιας εκείνης ομάδας που έβαλε σφραγίδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μνημονεύεται ακόμα, τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών.    Ο Τόνι έγινε από σύμβολο αυτοθυσίας παίζοντας με… αυτοσχέδια μάσκα στο Καραϊσκάκη και με σπασμένη μύτη στον Πύργο και πότε με βγαλμένο ώμο προς το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.

Σύμβολο λογικής και παντοτινής -έως και... εκνευριστικής κάποιες φορές- ηρεμίας η οποία αντανακλούσε και στην κουλτούρα του Μπάγεβιτς εκείνα τα χρόνια. Σύμβολο μιας… ευγενικής ανωτερότητας από τον αντίπαλο σε φάση «Δεν έγινε και τίποτα, σας σεβόμαστε απλά είμαστε καλύτεροι». Σύμβολο σωστής προσέγγισης απέναντι στην ομάδα. «Είτε σκοράρω, είτε μοιράζω γκολ σε κάποιον συμπαίκτη μου, δεν υπάρχει κάποια διαφορά».

Μεγάλωσαν -σοβαρές- ποδοσφαιρικές γενιές στη Νέα Φιλαδέλφεια

Τα τέσσερα πρωταθλήματα, τα τρία Κύπελλα, τα δύο Σούπερ Καπ, το ένα Λιγκ Καπ, η συμμετοχή σε φάση ομίλων του Champions League το 1994 και οι δύο πορείες στους «8» του Κυπέλλου Κυπελλούχων, είναι μεν ένα βαρέων βαρών και πρωτοφανές για ξένο παίκτη της «Ένωσης» παλμαρέ, είναι όμως ίσως το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα που άφησε ως κληρονομιά ο Τόνι εκείνα τα χρόνια: Το πρώτο πιο σημαντικό είναι ότι γαλουχήθηκαν γενιές που έμαθαν να βλέπουν την ΑΕΚ ως την καλύτερη ομάδα στη χώρα και μέσα από αυτή να αγαπήσουν το ωραίο ποδόσφαιρο, που τότε είχε… κατσικωθεί στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Η παροιμιώδης ψυχραιμία και η εξαίρεση του Άιμπροξ

Σε όλο αυτό το σενάριο ο ταπεινός στην όψη αλλά ελεγκάντ στρατιώτης με το «8» στην πλάτη, κράταγε την μπαγκέτα και έδινε τον ρυθμό. Και όταν η Φιλαδέλφεια καιγόταν και η Ελλάδα παραμιλούσε, αυτός -με μοναδική εξαίρεση το ξέσπασμα στο Άιμπροξ με το γκολ κόντρα στη Ρέιτζερς- έκανε απλά τον σταυρό του και γυρνούσε στη σέντρα σε φάση «άλλη μια μέρα στη δουλειά». Μεγάλε Τόνι, δε σε ξεχνάμε ποτέ!

ΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ