Η ελπίδα από τη χαραμάδα και η μεγάλη εικόνα μιας σπουδαίας σεζόν

Ψυχοφθόρα η περασμένη εβδομάδα. Ένα απάλευτο άγχος την περασμένη Κυριακή στη Λεωφόρο και από… χιτσκοκικό γκρανγκινιολικό έως ψυχοβγαλτικό φινάλε την Τετάρτη στη Φιλαδέλφεια με τον Ολυμπιακό. Ο κίνδυνος να μείνει χαραγμένη στο μυαλό η φάση του Γκαρσία με τον Ζίνι όπως εκείνη του Κλωναρίδη με τον Γιακουμάκη κόντρα στην Μπενφίκα είναι ορατός, όμως κανείς δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι γιατί σίγουρα η ΑΕΚ δε θα ήταν μέσα και στους δυο στόχους της χωρίς τα 18 γκολ του Λιβάι στη σεζόν (πρωτάθλημα και κύπελλο). Το τι λείπει από την ομάδα και το τι πρέπει να προστεθεί για να τελειοποιηθεί αυτό το σπουδαίο οικοδόμημα που βλέπουμε φέτος, είναι κάτι που δεν αφορά την κουβέντα της στιγμής, ούτε το θυμικό αλλά την -πιο μελλοντική- καταγραφή της κατάστασης ενόψει της νέας σεζόν. Έχουμε καιρό μέχρι τότε. 

Η μεγάλη εικόνα

Φεύγοντας από τη Φιλαδέλφεια την Τετάρτη σκεφτόμουν πού ήμασταν και τι κάναμε πέρσι την αντίστοιχη μέρα. Ήμασταν στο Ολυμπιακό Στάδιο, η ομάδα έπαιζε με τον ΠΑΣ Γιάννενα, πήρε μια ανακουφιστική νίκη την οποία κλείδωσε με ένα πέναλτι που μόνο… ξύλο δεν έπεσε για το ποιος θα το εκτελέσει και ετοιμαζόμασταν για το ματς-τελικό στο Χαριλάου με τον Άρη που θα έβγαζε οριστικό νικητή της μάχης για την… 4η θέση. Το τι έγινε σε εκείνο το ματς, ας μην το θυμηθούμε καλύτερα μέρες που είναι. Λες και έχει περάσει ένας αιώνας. Από την άλλη, θα μου πεις, όταν είσαι στο σημείο που σήμερα βρίσκεται η ΑΕΚ δε σκέφτεσαι «τι ωραία που έκανα αυτή την ανέλπιστη μετάβαση» αλλά το μόνο που σε τρώει είναι το «πρέπει να το πάρω». Μακάρι (τι μακάρι, δηλαδή, δεν ξέρω αν υπάρχει καν η κατάλληλη λέξη) να το πάρει η ΑΕΚ στο τέλος, όμως η μεγάλη εικόνα, όλο το χαρτί είναι αυτή η μετάβαση. Η χρυσή ευκαιρία της «Ένωσης» να χτίσει μια μεγάλη ομάδα και να προσθέτει τούβλο-τούβλο χτίζοντας ένα σοβαρό ποδοσφαιρικό οικοδόμημα στη θέση που εξεράγην το ηφαίστειο και υπήρχε καμένη γη. 

Και τώρα Θεσσαλονίκη (ξανά)

Ετοιμαζόμαστε για τη Θεσσαλονίκη, λοιπόν. Την Κυριακή θα ξέρουμε το αν η ΑΕΚ θα είναι πρωταθλήτρια ή αν θα χάσει ένα ακόμα πρωτάθλημα στο νήμα. Η ομάδα επιστρέφει στο γήπεδο που έδωσε φέτος την πρώτη της εκκωφαντική παράσταση, γιατί τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, τέτοια ήταν η προηγούμενη επίσκεψή της στο Χαριλάου για την κανονική διάρκεια (0-2). Το τι θα κάνει ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι του Φαλήρου είναι καθαρά δικό του θέμα και δεν μπορούμε να παρέμβουμε ή να επέμβουμε εμείς. Το ιδανικότερο θα ήταν να έχει η ΑΕΚ την τύχη της στα δικά της χέρια, όμως αυτό δε συνέβη για μια σειρά από λόγους. Ας κερδίσει, όμως, η ΑΕΚ στο Χαριλάου για αρχή, γιατί η περασμένη Τετάρτη απέδειξε (για μια ακόμα φορά) ότι πρέπει να κοιτάς τα του οίκου σου προκειμένου να μην εξαρτάται η μοίρα σου από άλλους. Όπως έγιναν τα πράγματα τώρα, όχι απλά η μοίρα της ΑΕΚ εξαρτάται από άλλους, αλλά εξαρτάται από τους χειρότερους δυνατούς. Ο Θεός βοηθός λοιπόν. 

Απεριόριστος σεβασμός για το φετινό ταξίδι

Απεριόριστος σεβασμός στη φετινή ομάδα, ότι κι αν γίνει φέτος. Ήταν σίγουρα η πιο ΑΕΚτζήδικη εκδοχή της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ ακόμα και από την ομάδα του 2018 (υπόκλιση και σε αυτή). Ο Αλμέιδα έβαλε ξανά το τρένο στις ράγες και μηδένισε τη (χαώδη μέχρι πρότινος) απόσταση της ομάδας από τις ποδοσφαιρικές της ρίζες. Αυτό που είδαμε από την ΑΕΚ φέτος δεν αγοράζεται. Μιλάμε για μια από τις λίγες, ελάχιστες ομάδες της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ που βάσει του πόσο γεμάτος σε έκαναν να νιώσεις, στέκονται χωρίς κανένα κόμπλεξ δίπλα στις ομαδάρες των 90s. Σας ευχαριστούμε όλους εκ των προτέρων για όλα όσα ζήσαμε φέτος σε ένα ταξίδι που μέχρι στιγμής τα είχε όλα. Μακάρι στο από εδώ και πέρα του, να έχει και την κούπα του πρωταθλητή, γιατί οι τροπαιοθήκες που ετοιμάζονται στο Μουσείο της Νέας Φιλαδέλφειας ρωτάνε και ανησυχούν.

-20% στις Θεραπείες κατά της Τριχόπτωσης. Bergmann Kord. H 1η Κλινική Μαλλιών στην Ελλάδα.