Η ντροπή, η αυτοκαταστροφή και τα 35 χρόνια διαφορά

Αυτοκαταστροφική...

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365.gr

Παίζεις καλά... τρία, δεν παίζεις καλά... τρία και πάλι ενίοτε και τέσσερα. Όσο και αν μας πονάει όλους, η πραγματικότητα «λέει» πως αυτή η ομάδα  δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική στο επίπεδο του Europa League γιατί ακόμα και όταν εμφανίσει καλό πρόσωπο θα προδοθεί από τα ατομικά της λάθη.

Όταν συνεχίζεις και κατά διαστήματα έχεις αγωνιστική συμπεριφορά σχολικής ομάδας δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα από ένα καλό εικοσάλεπτο ή έστω ημίχρονο. Αυτοκατεστραφείς την ψυχολογία σου και στο τέλος απλά προσθέτεις μια ακόμα  φθηνή ήττα.

Για να πούμε και τα πράγματα με το όνομα τους κάποιοι παίκτες δεν μπορούν να προσφέρουν είτε λόγω κακής φόρμας, είτε ηλικίας, είτε απλά γιατί δεν διαθέτουν την ποιότητα. Ο Γεωργέας είναι πλέον πολύ αργός για αυτό το επίπεδο, ο Λαγός σταθερά αντιπαραγωγικός και ο Μπερνς συνεχίζει να παίζει πάνω σε ράγες μην μπορώντας να... συλλάβει πως χρειάζεται και κάποιος ελιγμός.

Το φτωχό ρόστερ βέβαια επιτάσσει να έχουν όλοι τις ευκαιρίες τους και σε αυτό δεν μπορούν (με την παρούσα κατάσταση τουλάχιστον) να γίνουν πολλά. Αυτό όμως που επιβάλλεται να κάνει ο Κωστένογλου είναι να βάλει τέλος σε αυτή την κατάρα των λανθασμένων μεταβιβάσεων. Φυσικά δεν μπορείς να κάνεις έναν μέτριο παίκτη, «Σαβίσεβιτς» να βγάζει 30άρα μπαλιά με μοιρογνωμόνιο. Μπορείς όμως να φέρεις την ηρεμία στο παιχνίδι και να μην βλέπουμε λάθος πάσες στα δύο μέτρα και τους παίκτες να αγωνίζονται λες και πρέπει να ξεφορτωθούν την μπάλα.

Όσο για τον Γιάννη Αραμπατζή απλά έκανε ένα λάθος. Αυτό που έγινε δεν μπορεί να αλλάξει. Το σημαντικό είναι να μην επαναληφθεί και ο γκολκίπερ της ΑΕΚ έχει δείξει τόση σοβαρότητα ώστε να είμαστε όλοι αισιόδοξοι ότι ήταν απλά μια κακή παρένθεση.

Ντροπή να βλέπεις έτσι την ΑΕΚ στην Ευρώπη!

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Προτιμώ τους περαστικούς προπονητές

Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει πάντα δικαιοσύνη. Δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Όμως χθες, η ΑΕΚ πήρε στο έπακρο αυτό που άξιζε. Και δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από μία εύκολη ήττα, ακόμα και αν χρειάστηκε ένα ολέθριο λάθος του Αραμπατζή, ακόμα και αν πρόσκαιρα ισοφάρισε το παιχνίδι. Όσοι ήταν στο γήπεδο, μπορούσαν να δουν με μεγάλη ευκολία, μία Λοκομοτίβ να παίζει με σβηστές μηχανές, που σου έδινε την αίσθηση πως ότι ώρα ήθελε, πετύχαινε γκολ. Όχι γιατί ήταν καμία ομαδάρα, αλλά γιατί ποτέ δεν ανέβασε ταχύτητα στο παιχνίδι της και πάλι κυριαρχούσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το συγκεκριμένο ματς, σε αγωνιστικό επίπεδο, δεν χωράει μεγάλες αναλύσεις. Ήττα με κάτω τα χέρια και πλέον κοιτάμε το ντέρμπι μπροστά μας. Όμως, μπορεί να γίνει μεγάλη συζήτηση για συγκεκριμένα πρόσωπα.

Και πρώτα από όλα για τον Κωστένογλου. Για μεγάλο διάστημα άκουγα και διάβαζα την «καραμέλα» των αντί-Χιμενεθικών πως ο «Κωστέ» είναι παιδί της ΑΕΚ και ξέρει που έρχεται, σε αντίθεση με τον Ισπανό που μας κοροϊδεύει. Μάλιστα, η συγκεκριμένη δικαιολογία ακουγόταν όλο και πιο έντονα μετά από βαριές ήττες. Τελικά όντως ο Κωστένογλου ξέρει που ήρθε; Γιατί αν όντως γνωρίζει, δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει τόσο απροκάλυπτο ροτέισον και να απαξιώσει ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι της ομάδας, με κίνδυνο ακόμα και διασυρμό. Από πού και ως που αφήνει πέντε έμπειρους παίκτες εκτός αποστολής. Από πού και ως που ο Λεονάρντο είναι στον πάγκο και από πού και ως που ένα παιδάκι που δεν έχει αγωνιστεί ούτε στη Β' ομάδα, αναλαμβάνει την ευθύνη του Ομπίνα; Από πού και ως που ο Κοντοές «βαφτίζεται» στόπερ; Το ντέρμπι της Κυριακής δεν του δίνει καμία δικαιολογία. Αν έχει μείνει κάτι σε αυτή την ομάδα, είναι το όνομά της και η φανέλα της. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να «παίζει» με αυτά. Όπως και να λέγεται, όσο «βαρύ» και αν είναι το όνομά του.

Πως περιμένεις οι παίκτες σου να παρουσιαστούν σοβαροί σε ένα παιχνίδι που εσύ πρώτος έχεις απαξιώσει. Και αν κάποιος με ρωτούσε τι προτιμώ ανάμεσα σε έναν προπονητή που γνωρίζει τι εστί ΑΕΚ και κάποιον που δεν ξέρει τι χρώμα εμφάνιση φοράει η ΑΕΚ, προτιμώ τον δεύτερο. Τουλάχιστον αυτός έχει και ελαφρυντικά και ας είναι... περαστικός. Βεβαίως, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να δικαιολογήσω τους ποδοσφαιριστές, με τους περισσότερους να παρουσιάζονται έως... αδιάφοροι. Θα αναφερθώ όμως ξεχωριστά σε τρία πρόσωπα. Στον Λεονάρντο και τον Μπέλεκ, αρχικά, που ήταν οι μόνοι που έτρεχαν ακόμα και όταν το σκορ ήταν 3-1. Έφτασαν σε σημείο να κυνηγάνε και... σκοτωμένες μπαλιές, για να περιορίσουν την ήττα. Όσον για τον τρίτο, αυτός είναι ο Λαγός. Η φάση του 84' όπου έρχεται η μπάλα πάνω του, είναι αμαρκάριστος και αυτός την κλωτσάει αράουτ, δείχνοντας εκνευρισμένος, δείχνει αναίδεια προς τον προπονητή, τους συμπαίκτες σου και κατ' επέκταση  την ίδια την ομάδα σου. Μπορεί να ήταν λάθος της στιγμής, όμως όπως αντιλήφθηκε και ο ίδιος, το γιουχάισμα από τις εξέδρες ήταν έντονο. Όφειλε μία συγγνώμη.

35 χρόνια, μεγάλη διαφορά...

Tου Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Στις 3 Νοεμβρίου του 1976 η ΑΕΚ ήταν η πρώτη και η τελευταία ελληνική ομάδα που κέρδιζε μέσα στην Αγγλία (2-3 την Ντέρμπι). Μετά από 35 χρόνια, ίδια μέρα, η ΑΕΚ ξεφτίλιζε (ξανά) το όνομα της ανά την Ευρώπη. Σαν την Ελλάδα ένα πράγμα... Λίγοι οι ΑΕΚτζηδες στο ΟΑΚΑ. Ελάχιστοι. Αλλά πόσο να αντέξουν και αυτοί, αυτό το πράγμα. Δεν αντέχεται να βλέπεις να προσπαθούν αλλά να μην μπορούν για την αγαπημένη σου ομάδα.

Ο Κωστένογλου ήξερε ότι οι παίκτες αυτοί δύσκολα θα ανταποκρινόντουσαν σε τέτοιες υψηλές απαιτήσεις. Αλλά ήθελε να τους φέρει προ των ευθυνών τους. Να δείξουν και αυτοί πόσο μπορούν. Μπροστά στον κόσμο της ΑΕΚ. Και αυτοί έδειξαν ότι η ΑΕΚ δεν έχει πολλές λύσεις πίσω από τους 13-14 καλούς παίκτες της.

Όμως, ο Κωστένογλου επέλεξε να δώσει μεγαλύτερη «βαρύτητα» στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Και ποιος μπορεί να του πει κάτι; Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Την Κυριακή θα τον κρίνω και εγώ πιο αυστηρά. Ο Κωστένογλου βρήκε αυτό το ρόστερ, προσπαθεί να το βελτιώσει και να το διαχειριστεί σωστά για το καλό όλων. Μοναδικό λάθος για μένα η αλλαγή του Γκερέιρο. Μετατόπισε τον Κάρλος δεξιά στο καλό του διάστημα και έκανε την ΑΕΚ ακόμα πιο αργή. Όμως, η αλήθεια είναι σκληρή γαμώτο. Μετά από 35 χρόνια από το έπος με την Ντέρμπι, η ΑΕΚ έχει μετά από 4 ματς 0 βαθμούς και 4-12 γκολ. Δηλαδή, βάζει ένα γκολ και τρώει τρία. Κατάντια, ξεφτίλα... Μεγάλη διαφορά 35 χρόνια μετά.

Για μια ΑΕΚ που μας έχει χαρίσει μεγάλες στιγμές στο παρελθόν. Δεν θα κάτσω να αραδιάσω τα μεγάλα ματς. Πονάω να θυμάμαι το παρελθόν, αφού το παρόν έχει να δώσει λίγα και το... μέλλον ακόμα πιο λίγα. Ο ΑΕΚτζης έφυγε από το γήπεδο. οι αριθμοί μας γυρνάνε χρόνια πίσω. Σε εποχές Ανω Λιοσίων, οικοδομών με πανό για τον Μπάγεβιτς, σε στιγμές που είχαμε ξεχάσει και περνάγαμε καλά χωρίς αυτές.

Η ΑΕΚ πραγματικά κινδυνεύει πια. Με ιδιοκτησία που ο ένας είναι «βλάκας» και ο άλλος «κορόιδο», με διοίκηση που δεν κάνει και δεν μπορεί, με παίκτες που δεν κάνει να φορούν στην πλειοψηφία τους την φανέλα της ΑΕΚ, χωρίς προοπτικές επί της ουσίας και το χειρότερο χωρίς τον κόσμο στο πλάι σου. Το τελευταίο είναι που σε σπρώχνει στο κενό. Εκεί που δύσκολα έχεις γυρισμό. Με αυτόν «μπροστά» (και όχι σε σπίτια, καναπέδες, καφετέριες και pc) αλλάζουν τα πάντα. Αλλάζει η μοίρα της ΑΕΚ.

Υ.Γ.: Ποδοσφαιριστής Λαγός. Κάποτε ήταν.

Υ.Γ.1: Το λάθος του Αραμπατζή συμβαίνει. Ο Γιάννης δύσκολα θα το ξανακάνει και μετά από αυτό θα βγει πιο «δυνατός». Ειδικά μετά την στήριξη του κόσμου και του Κωστένογλου.