Η κερδοσκοπία έπιασε στον ύπνο την Ευρώπη…

Το πλήρες άρθρο του Χέλμουτ Σμιτ: «Η φιλολογία περί κρίσης του ευρώ δεν είναι μόνο επιπόλαιη, αλλά και επιζήμια. Η δήθεν κρίση του ευρώ, που λανθασμένα επαναλαμβάνουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι, είναι στην πραγματικότητα τόσο μια κρίση ορισμένων υπερχρεωμένων κρατών-μελών και πολύ περισσότερο μια κρίση της ικανότητας δράσης της Ε.Ε. συνολικά. Δεν υπάρχει ούτε μια κοινή οικονομική και χρηματοπιστωτική πολιτική ούτε μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ασφάλειας. Η χρηματοπιστωτική κρίση έφερε στο προσκήνιο τις αδυναμίες της Ευρώπης. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν σε αυτή τη συνάφεια 4 σημαντικές διαπιστώσεις: 1 Υπάρχει μια διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση. Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν σκοπό να υπηρετούν την παραγωγική οικονομία και την εργαζόμενη και μια κοινωνία που αποταμιεύει. Οι τράπεζες υπάρχουν για τους πολίτες και όχι οι φορολογούμενοι για τις τράπεζες! 2 Τη βασική ευθύνη για τη χρηματοπιστωτική κρίση φέρουν οι υπέρμετρα χρεωμένες τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό ΗΠΑ, αλλά και η ελλιπής εποπτεία τους επί των ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων τους. Το ίδιο ισχύει και για το Σίτι του Λονδίνου. 3 Οι θεσμοί της Ε.Ε. κοιμούνταν, όταν μεγάλος αριθμός των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων τους επιχειρούσε ριψοκίνδυνες επενδύσεις. Κοιμούνταν και όταν ορισμένα από τα κράτη-μέλη τους χρεώνονταν υπέρμετρα. 4 Η πλειονότητα των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της Ε.Ε. δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Δεν έχουν καταλάβει τις μακροπρόθεσμες στρατηγικές αναγκαιότητες. Αντ’ αυτών ενδίδουν στον πειρασμό του εθνικιστικού – εγωιστικού εσωπολιτικού λαϊκισμού». Όντως λέει τα πράγματα με το όνομά τους και τα προσυπογράφω όλα, αλλά δεν δικαιώνει ούτε την Ελληνική σπατάλη, ούτε την Ελληνική ασυδοσία στο Δημόσιο, ούτε την Ελληνική νοοτροπία του "ωχ-αδερφισμού" και του "έχει ο Θεός", ούτε το πότισμα στη συνείδηση του λαού "να μπω στο Δημόσιο να βολευτώ", ούτε τη νοοτροπία του '80-'90 του υπερδανισμού από το
εξωτερικό για να διοχετευθούν τα κονδύλια στον "κοιμώμενο" λαό, ούτε τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων (που η χώρα του συνέβαλε τα μέγιστα), ούτε τη σπατάλη των Ολυμπιακών Αγώνων και τη μη-αξιοποίηση των εγκαταστάσεων μετέπειτα, ούτε τις Ελληνικές φούσκες του Χρηματιστηρίου, ούτε τα Βατοπέδια... Σε ποιό σημείο λοιπόν δικαιώνει τους Έλληνες? Διότι όλα τα παραπάνω στραβά, οι Έλληνες τα κάνανε...