Το καλοκαίρι της ΑΕΚ και ένα κείμενο που δεν «πουλάει»

Φεύγοντας από τη Φιλαδέλφεια το βράδυ της Πέμπτης μετά την Άντερλεχτ έπιασα ένα φίλο της ΑΕΚ να λέει μεταξύ σοβαρού κι αστείου: «όλα πήγαν καλά και δεν ξέρουμε πώς να το… διαχειριστούμε! Θα ψάχνουμε να βρούμε κάτι αρνητικό να συζητάμε». Πόσο δίκιο έχει;

Αφού, λοιπόν, φτάσαμε στην πρώτη διακοπή και μετά από ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι με αγωνίες σε πολλά επίπεδα, είναι μια καλή ευκαιρία να βάλουμε λίγο κάτω τα θετικά του καλοκαιριού! Δεν είναι κομμάτι το σημερινό που θα αναλύει τις μεταγραφές που δεν έγιναν. Τις προσθήκες που δεν αναβάθμισαν κάποιες θέσεις. Τα έχουμε πει αυτά. Θα τα ξαναπούμε. Κυρίως εκεί στεκόμαστε. Ναι η ΑΕΚ θέλει μπακ, θέλει στόπερ, θέλει φορ. Τελικά μόνο φορ είναι πιθανό να πάρει μέχρι να κλείσει η μεταγραφική περίοδος.

Έχουν γίνει όμως και πολλά θετικά βήματα αυτό το καλοκαίρι, τα οποία έχουμε περάσει επιδερμικά. Κάποια απ’ αυτά τα βλέπουμε, κάποια τα αναγνωρίζουμε, αλλά γρήγορα τα προσπερνάμε και πάμε στα επόμενα «θέλω» μας. «Πουλάει» το αρνητικό. «Πουλάει» η έντονη και συνεχόμενη κριτική.

Άρα οι παρακάτω γραμμές σήμερα ίσως να μην «πουλάνε». Υπάρχει ανάγκη όμως να γραφτούν. Έτσι για αλλαγή…

Το καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ περίεργα. Η ΑΕΚ προερχόταν από ένα θλιβερό αγωνιστικό φινάλε. Η διοίκηση προχώρησε σε ριζικές αλλαγές. Ο Ηλιόπουλος με τον Ριμπάλτα έμειναν να «τρέξουν» τα πάντα. Και σιγά – σιγά το παζλ σε διοικητικό και αγωνιστικό επίπεδο άρχιζε να χτίζεται.

Επιστροφή Μηνά Λυσάνδρου και Αλέξη Δέδε. Δυο άνθρωποι σοβαροί, έμπειροι, με καλό παρελθόν στην ΑΕΚ. Απόλυτα ικανοί στη δουλειά τους. Αρχές Ιουνίου και η αγωνία για το γεγονός ότι η ΑΕΚ ξεκινούσε προετοιμασία 20 ημέρες μετά και έχοντας στο μυαλό όλων μας ότι πρέπει να γίνουν πάρα πολλά ως προς το ρόστερ, ήταν μεγάλη, μιας και δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη ο νέος προπονητής. Και σε προσωπικό επίπεδο δε το κρύβω, η αγωνία ήταν τεράστια. Το άγνωστο πιο πολύ με άγχωνε. Ότι δεν γνωρίζαμε πώς λειτουργεί ο Ριμπάλτα σε αυτό το κομμάτι. Μέχρι εκείνο το σημείο και επί ημερών του αθλητικού διευθυντή δεν μας είχε αναλύσει δημόσια το σκεπτικό του, δεν ξέραμε τη φιλοσοφία του, ενώ είχε περάσει μία μεταγραφική περίοδος (η χειμερινή) με την ΑΕΚ να μην έχει πάρει αριστερό μπακ που ήθελε εξ αρχής, ενώ στην ΑΕΚ Β πέρασε πολύς καιρός μέχρι να καταλήξει η ομάδα στον Νίκο Κωστένογλου!

Όταν έγινε γνωστό ότι η ΑΕΚ φέρνει τον Νίκολιτς, το προαίσθημα ήταν θετικό. Λίγοι μήνες μετά και έπειτα απ’ όσα έχουμε δει αγωνιστικά και όσα σημαντικά έχει πετύχει η ομάδα, είναι σαφές ότι η επιλογή του Σέρβου τεχνικού πέρασε σε πρώτη φάση με άριστα.

Μία ΑΕΚ η οποία έχει πληγωθεί στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές στο θέμα προπονητή, βρίσκοντας τελικά στο πρόσωπο του Ματίας Αλμέιδα έπειτα πολλά χρόνια έναν άνθρωπο που «κούμπωσε» σε όλα μαζί της (αφήνω στο τέλος το φινάλε), δεν σου άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας σε αυτό το κομμάτι. Κι όμως. Η ΑΕΚ βρήκε έναν προπονητή που δείχνει ικανός να την αναβαθμίσει. Ήδη το έχει κάνει. Πέρασε την πρώτη πίστα με άριστα και από εδώ και πέρα πάμε στην επόμενη.

Έπειτα οι μεταγραφές. Το κεφάλι όλων μας έλεγε ότι η ΑΕΚ πρέπει να κάνει διψήφιο αριθμό μεταγραφών μέσα στο καλοκαίρι για να πετύχει σε πρώτη φάση την πρόκρισή της σε τρεις γύρους στην Ευρώπη. Κι όμως: ο προπονητής με τον αθλητικό διευθυντή έδειξαν έναν άλλο δρόμο. Όλες οι μεταγραφές έχουν προσφέρει ως τώρα, αλλά η ομάδα έχει στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό και σε παίκτες που ήταν στο ρόστερ.

Ταυτόχρονα η διοίκηση κρατά χαμηλούς τόνους σε όλα. Η σιωπή είναι «χρυσός» και τα λίγα λόγια συνδυάζονται με πολλή δουλειά… Τα πρώτα αποτελέσματα αρχίζουν να φαίνονται από νωρίς μέσα στη σεζόν.

Το προπονητικό κέντρο της ΑΕΚ στα Σπάτα όλο το καλοκαίρι ήταν εργοτάξιο. Η ομάδα πέρυσι είχε σοβαρό θέμα με τον χλοοτάπητα των γηπέδων. Λύθηκε κι αυτό. Συνεχίζονται εν τω μεταξύ κάποια έργα ακόμη στα Σπάτα. Αναβαθμίζονται εξ ολοκλήρου.

Η Ακαδημία ξηλώθηκε. Ερχομός του Γεωργιάδη. Μεταγραφές και σε αυτό το κομμάτι. Πίσω από τα «φώτα» (και καλά κάνουν εδώ) γίνεται πολλή δουλειά. Σιγά – σιγά θα βλέπουμε κι εκεί αποτελέσματα.

Επίσης: Τι λέγαμε τόσα χρόνια; Ότι η ΑΕΚ έχει μείνει πίσω στο κομμάτι των social media. Την εποχή της εικόνας, η ΑΕΚ δεν την είχε εκμεταλλευτεί σχεδόν καθόλου. Το μεγάλο θέμα για την ομάδα ήταν ότι δεν έβγαζε μία εξωστρέφεια. Να επικοινωνεί με τον κόσμο της. Να τον βάζει στο εσωτερικό της. Να τον κάνει «ένα» με τα σπλάχνα και την καθημερινότητά της.

Σκεφτόμουν τη χρονιά της επιστροφής της ομάδας στη Φιλαδέλφεια, όπου συνδυάστηκε με τη χρονιά του νταμπλ και την πρώτη του Αλμέιδα, τι φανταστικό θα ήταν αν φτιαχνόταν ένα ντοκιμαντέρ. Στο NETFLIX θα έπαιζε. Τι τεράστια κληρονομιά θα άφηνε στην ΑΕΚ. Κάθε τρεις και λίγο θα το βλέπαμε. Ομιλίες, πανηγυρισμοί, νίκες τεράστιες, επιστροφή στο σπίτι, νταμπλ μετά από δεκαετίες. Ενότητα, πάθος, δυναμική. Αλεγκρία!

Εδώ και μερικές εβδομάδες βλέπουμε, επιτέλους, μία αλλαγή και σε αυτό το κομμάτι. Όμορφα βίντεο, πολλά βίντεο, προβολή του κόσμου, των παιδιών, χαμογελαστά πρόσωπα, ομιλία Νίκολιτς, αποδυτήρια, προπονήσεις.

Εννοείται δεν είναι μόνο αυτά. Χρειάζεται καθημερινή δουλειά απ’ όσους εργάζονται στην ΠΑΕ. Μεράκι, φρέσκες ιδέες, γνώση, χρόνο. Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό: Διάθεση! Διάθεση από τη διοίκηση να αναβαθμίσει κομμάτια της ΑΕΚ που είχαν μείνει πίσω.

Αν μη τι άλλο υπάρχει ένα πλάνο. Σε όλους τους τομείς. Το θετικό είναι ότι μεταξύ τους όλοι μέσα στην ΑΕΚ δουλεύουν αρμονικά. Δεν γίνεται μέσα σε ένα καλοκαίρι να αλλάξουν τα πάντα. Υπάρχει πάντως και διάθεση και πλάνο. Στα μεταγραφικά ο Ριμπάλτα από το πρώτο ματς με τον Αρη Λεμεσού στην Κύπρο είπε πως χρειάζεται άλλες δυο μεταγραφικές περιόδους για να πετύχει την αναβάθμιση που χρειάζεται το ρόστερ. Λογικό. Δεν ξέρει κανείς αν η ΑΕΚ θα πάρει φέτος κάποιον τίτλο. Πώς θα την βρει ο Μάιος. Το σίγουρο είναι ότι γίνονται σταθερά βήματα προς σωστές κατευθύνσεις σε όλους τους τομείς. Αυτό κάπου θα βγάλει… Θα ξαναβρούμε «αρνητικά» και «κακώς κείμενα» να σχολιάσουμε. Θα γίνουν λάθη. Θα ξαναγίνει κριτική για αρνητικά αποτελέσματα, τα οποία είναι λογικό να έρθουν. Το δάσος όμως η αλλαγή πλεύσης που ήδη λαμβάνει χώρα από το καλοκαίρι…