Τελικά ήταν μια υπέροχη βραδιά. Πάντα η τελευταία γεύση είναι η πιο έντονη και το τελευταίο δεκάλεπτο της Βασίλισσας ήταν το καλύτερο φινάλε μια βραδιάς που χορτάσαμε ΑΕΚ. Ηρθε η νίκη, ήρθε η διαφορά και πλέον η πρώτη θέση του ομίλου και το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας μέχρι το f4. Φέτος δεν πρέπει να μας ξεφύγει γιατί έχουμε ακόμη την πίκρα της απουσίας από την Αμβέρσα. Αυτή η ΑΕΚ όμως αν και είναι ακόμη νωρίς δεν δείχνει ομάδα που μπορεί να χάσει όλους τους στόχους στην τελευταία επίθεση. Με Λάνγκφορντ, Σαν Ρος, Γιόνας, Σλότερ αλλά και Τσάλμερς που βλέπω σιγά σιγά να βγάζει την σεζόν η τελευταία επίθεση, αν χρειαστεί, θα είναι μέσα.
Με την μεγαλύτερη νίκη της σεζόν, μέχρι την επόμενη, η ΑΕΚ συμπλήρωσε 13 νίκες στους 14 τελευταίους αγώνες. Και η ψυχραιμία του Μάκη Αγγελόπουλου μετά την ήττα στο Ρέθυμνο πού ήταν κόντρα στην αλάνθαστη και εμπεριστατωμένη άποψη για αλλαγή προπονητή που εξέφραζαν χιλιάδες πρόεδροι και προπονητές του facebook κλείνει ένα πρώτο κύκλο δικαίωσης. Μαζί γνωρίζει μια ακόμη δικαίωση το διαχρονικό ρητό του αθλητισμού που λέει ότι όταν δουλεύεις ότι κι αν γίνει στην πορεία κάποια στιγμή η δουλειά θα βγει. Αυτό που απολαύσαμε σε όλο του το μεγαλείο χθες αλλά και σε αυτό το σύνολο αγώνων που η ΑΕΚ ξέχασε να… χανει είναι αποτέλεσμα δουλειάς. Δεν είναι τυχαίο και σίγουρα δεν έγινε επειδή τα βάζει ο Λάνγκφορντ που αν δεν τα βάζει τι θα κάνουμε…
Η Βασίλισσα προχωράει. Πλέον μπορεί να κάνει τις αλλαγές της και να δώσει χρόνο ώστε να επέλθει πάλι σε χρόνο ρεκόρ η χημεία, που έχει φτάσει στο τοπ της, αφού πλέον ελέγχει απόλυτα την κατάσταση στον όμιλο σε ότι αφορά την πρώτη θέση και έχει περιθώριο αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά να κάνει ακόμη και δύο ήττες περισσότερες από τους διώκτες της με μόνο πέντε αγώνες αν απομένουν. Δεν έχει τελειώσει τίποτα αλλά πλέον η ΑΕΚ ελέγχει απόλυτα την κατάσταση. Ενας ψηλός πιο πεντάρι από τον Γιάνκοβιτς και τα πράγματα θα είναι σίγουρα πολύ καλύτερα αφού ο Σέρβος αν και δεν είναι κακός παίκτης δεν καταλαβαίνεις την απουσία του όταν λείπει. Αυτό αρκεί για να φανεί η ανάγκη αλλαγής. Η μεγάλη ανάγη όμως που φάνηκε για άλλη μια φορά χθες πόσο την έχει η ΑΕΚ είναι η μαζικότητα της παρουσίας του κόσμου της. Δεν λέω την βοήθεια γιατί οι λιγότεροι αλλά πιστοί που πάνε σε κάθε αγώνα βοηθάνε πάρα πολύ. Ομως με τόσο κόσμο όσο χθες η ΑΕΚ γίνεται άλλη ομάδα και αυτά τα παιδιά νιώθουν 10 μέτρα πιο… ψηλοί και βλέπουν το καλάθι σαν λίμνη. Προχωράμε. Ραντεβού στη Λάρισα.
Πάνω που ετοιμαζόμασταν οι πιο φανατικοί να αφήσουμε την ποδοσφαιρική ΑΕΚ μόνη στο διαδικαστικό τελευταίο δεκάλεπτο για να προλάβουμε την μπασκετάρα από την αρχή παραλίγο να αφήσουμε τις… καρδιές μας για πάντα. Ετσι είναι η ΑΕΚ φέτος και θα πρέπει να αντέξουμε μέχρι να βελτιωθεί. Γιατί θα βελτιωθεί. Χθες υπήρξε προβληματισμός σε σχέση με τον αγώνα της Ξάνθης. Οχι στο τέλος αλλά σε όλο το παιχνίδι γιατί η ΑΕΚ δεν είχε την σιγουριά που είχε στον προηγούμενο αγώνα παρότι ξεκίνησε πάλι με τρεις πίσω και τα αμυντικά χαφ ήταν πάλι σε καλή μέρα. Παρόλα αυτά η ΑΕΚ έλεγχε το παιχνίδι με το γκολ από το πεντακάθαρο πέναλτι στο οποίο ο διαιτητής Φωτιάδης έδειξε τις προθέσεις του λέγοντας με θράσος στον Ολιβέιρα να σηκωθεί και με το ομορφότερο, ίσως, γκολ που έχει βάλει η ομάδα φέτος από συνδυασμό.
Αν δεν γινόταν το ασυγχώρητο λάθος του Μπακάκη (δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αλλιώς) θα κυλούσε ήρεμα το παιχνίδι ως το τέλος. Είχε σβήσει το ματς. Ο προβληματισμός θα συνέχιζε να υπάρχει όμως γιατί ο Αστέρας βγήκε πολλές φορές με προϋποθέσεις αλλά θα είχαν γλυτώσει η ομάδα και ο κόσμος αυτό το βασανιστήριο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα που ακούστηκε σαν μουσική και έδωσε το έναυσμα για να τρέξουμε στο κλειστό. Τέλος καλό, καλά δεν είναι όλα σίγουρα και προχωράμε για το 3 στα 3 στην όμορφη Λαμία με τον Καρέρα στον πάγκο. Ισως όλα έγιναν για να δούμε πως έχουμε άλλο έναν πολύ καλό τερματοφύλακα στον πάγκο που έβγαλε αυτό που και να το έτρωγε δεν θα μίλαγε κανείς. Ετσι κάνεις την διαφορά. Μπράβο Παναγιώτη. Ραντεβού και στη Λαμία…
