Μέλι και σανίδι

Γράφει ο Άκης Γεωργίου

«Ο Μελισσανίδης βρήκε τα πάντα διαλυμένα, διέταξε επίθεση και τελικά νίκησε. Αυτός που θέλει να γράψει για το δημιουργικό του έργο μέσα στην ΑΕΚ κινδυνεύει να χαρακτηριστεί επιεικώς κόλακας. Επειδή εγώ δεν φοβάμαι ούτε χαρακτηρισμούς, ούτε τίποτα, είμαι υποχρεωμένος να βαφτίσω τον Δημήτρη Μελισσανίδη ως τον Περικλή της ΑΕΚ που άλλαζε τελείως το γήπεδό της μετατρέποντας ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο σε σύγχρονο ευρωπαϊκό στολίδι. Έμαθα στη ζωή μου να μην κάνω οικονομία όταν θέλω να χαρακτηρίσω προσφορές που σημαδεύουν μια ολόκληρη εποχή». Η συγκεκριμένη παράγραφος γράφτηκε στο βιβλίο του παλιού οικονομικού διευθυντή της ΠΑΕ ΑΕΚ, Γιώργου Σκούρτη «Μαρτυρίες» (έκδοση του 1999) και αφορά τη συμβολή του Δημήτρη Μελισσανίδη στην ανακαίνιση του Σταδίου «Νίκος Γκούμας» κατά τη διάρκεια του πρώτου του περάσματος από το club. 

Πάντα πόνταρε στις υποδομές του club

Η διαχρονική τάση του «Μελισσάν» για την ταύτιση της ΑΕΚ με τις ρίζες της και η μόνιμη διάθεση για τη βελτίωση των υποδομών του συλλόγου, είχαν πρωτοφανεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με τον εκσυγχρονισμό της πλευράς του γηπέδου που έβλεπε προς την οδό Καππαδοκίας. Η δημιουργία μιας φανταστικής μπουτίκ πολύ μπροστά από την εποχή της, το Members Club και τα διακοσμητικά τουβλάκια στην εξωτερική πλευρά της Θύρας 18 με τα εκκλησιαστικά παράθυρα που παρέπεμπαν στην Αγιά Σοφιά ήταν κάτι σπουδαίο για τα μέσα των 90s, το οποίο σήμανε το σάλπισμα για τη γενική αντεπίθεση μιας ΑΕΚ που ήταν πρωτοπόρος σε όλα. 

Πού να ήξεραν τότε

Τα χρόνια πέρασαν, το γήπεδο γκρεμίστηκε και ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου του οποίου το απόσπασμα διαβάσατε στο παραπάνω κείμενο, έφυγε από τη ζωή πριν από λίγο καιρό, πλήρης ημερών. Τα γραπτά μένουν, όπως και η παράγραφος την οποία παραθέσαμε λίγο πιο πάνω. Καμιά 30αριά χρόνια μετά τι πρέπει να πει κανείς για τη συμβολή του Δημήτρη Μελισσανίδη στις υποδομές της ΑΕΚ; Προφανώς -πάρα- πολλά περισσότερα σε σχέση με τα όσα ορθώς τονίζει ο Σκούρτης στο βιβλίο του. 

Από τον καλλωπισμό μιας θύρας στην ανοικοδόμηση ενός ολόκληρου κάστρου

Αυτή τη φορά δεν μιλάμε για τον καλλωπισμό μιας θύρας, τη δημιουργία μιας μπουτίκ και για την κατασκευή φουαγέ έξω από τα επίσημα. Μιλάμε για την ανακατασκευή μιας ολόκληρης… αυτοκρατορίας υποδομών η οποία χτίστηκε πάνω στη στάχτη που παρέλαβε ο «Μελισσάν» το καλοκαίρι του 2013. Μιλάμε για την ανέγερση ενός ολόκληρου υπερσύγχρονου γηπέδου, μεγαλύτερου από το προηγούμενο, με επιπλέον χώρους (κεντρικό κτίριο, γραφεία στην πίσω πλευρά) τους οποίους θα εκμεταλλεύεται η ΑΕΚ για πάντα. Ένα πολυτελές σημείο αναφοράς που παντρεύει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον και θα συνδέει διαχρονικά τον σύλλογο με τις ρίζες του. 

Η στόφα του ευεργέτη

Ο συγχωρεμένος ο Σκούρτης είχε δίκιο σε αυτό: «Δεν πρέπει να κάνουμε οικονομία στις λέξεις όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε προσφορές οι οποίες σημαδεύουν μια ολόκληρη εποχή». Και στη δικιά του περιγραφή, το σημάδεμα μιας ολόκληρης εποχής αφορούσε τα 90s, αυτή τη φορά η προσφορά του Μελισσανίδη δεν αγγίζει μόνο το παρόν αλλά αγκαλιάζει το μέλλον της ΑΕΚ. Το μεράκι πρέπει πάντα να επιβραβεύεται γιατί μόνο έτσι θα ανοίγει ο δρόμος προκειμένου οι μεγάλοι ευεργέτες να βρίσκουν συνεχιστές. Και ο Μελισσανίδης είχε πάντα τη στόφα του μεγάλου ευεργέτη. 

Έδεσε την ΑΕΚ για πάντα με τις ρίζες της

Γιατί αν το καλοσκεφτείς, τι είναι ο ευεργέτης; Αυτός που αφήνει πράγματα πίσω του για τις επόμενες γενιές. Γιατί ανεξάρτητα με το πόσο πετυχημένη είναι η ομάδα ή όχι, ανεξάρτητα από τις επιλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της Κυριακής ή της Τετάρτης, αυτά που θα μείνουν πίσω για την ΑΕΚ του αύριο είναι τα πιο σπουδαία, τα πιο σημαντικά. Για αυτό η ΑΕΚ θα οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Χάρη σε αυτόν ξαναβρήκε τις ρίζες της τόσο ψυχικά όσο και γεωγραφικά, χάρη σε αυτόν ο Μικρασιατικός Ελληνισμός θα είναι για πάντα ταυτισμένος με την ΑΕΚ και όποιος προσπαθεί να μάθει για αυτόν θα πρέπει να περνάει από τη Νέα Φιλαδέλφεια.