Πού να βρούμε άλλον να σου μοιάζει

Σε έναν ιδιαίτερα συναισθηματικό οργανισμό όπως η ΑΕΚ, η αποχώρηση του Αραούχο δεν είναι μια απλή υπόθεση. Λίγο η φανέλα με το «11», λίγο η σύνδεση με την εξέδρα, λίγο η φιγούρα του που έχει συνδυαστεί με στιγμές μεγαλείου αλλά και δύσκολες στιγμές, δημιουργούν μια συνθήκη η οποία δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη σε συναισθηματικό επίπεδο. Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι όπως η ζωή: Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα να το βιώσουν αυτό η ΑΕΚ και ο Αραούχο, βάζοντας τέλος σε μια πολύ όμορφη ιστορία που ξεκίνησε σχεδόν από το πουθενά τον χειμώνα του 2017. Από εκείνο το παράξενα όμορφο ντεμπούτο με τον Λεβαδειακό στο Στάδιο για το Κύπελλο (6-0 με δυο δικά του γκολ και δύο ασίστ, τρία 24ωρα μετά που κατέβηκε από το αεροπλάνο) μέχρι σήμερα και τι δεν έχει περάσει ο «Τσίνο» μαζί με την ΑΕΚ. Δυο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, χαμένοι τελικοί, απώλεια ευρωπαϊκού εισιτηρίου… Δεν τα λες και λίγα. Ο «Τσίνο» είναι πλέον κομμάτι από τη σάρκα της ΑΕΚ, δεν είναι «ένας ακόμα» είναι μια μορφή που έχει θέση στην ιστορία της και αποτελεί μια εντελώς διαφορετική περίπτωση από τον μέσο όρο τις καραβιάς των ξένων που έρχονται και φεύγουν από τις ομάδες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. 

Τι συμβαίνει σε πρακτικό επίπεδο

Το κόστος της διαφαινόμενης αποχώρησης του Αραούχο είναι διπλής όψης. Η πρώτη πλευρά έχει να κάνει με το φευγιό ενός παίκτη που είναι χρόνια στην ομάδα και είναι κοινής αποδοχής. Είναι ένα ζήτημα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όταν φτάνει η ώρα να αποχωρήσει κάποια σταθερά ετών από μια ομάδα, αφού οι σταθερές δεν είναι και πολλές. Η δεύτερη είναι τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά. Κανείς δεν μπορεί να δώσει αυτό που έδωσε ο Αραούχο στο Almeyda Style, αποδείχτηκε τη σεζόν που ολοκληρώθηκε από την καλή και από την ανάποδη. Η πίεση ψηλά, αυτή η δαιμονισμένη ένταση, στο σπρώξιμο της ομάδας προς τα πάνω, ακόμα και η… πρωτιά στα φάουλ το 22-23 με την παράλληλη δυνατότητα στο συνδυαστικό παιχνίδι και στο τελείωμα φάσεων όπως πέρσι στην Τούμπα. Με την πάροδο των ετών έχασε το killer instinct που είχε όταν είχε πρωτοέρθει, ωστόσο όλο αυτό το πακέτο που πρόσφερε στην ΑΕΚ (ειδικά του 22-23) ήταν ασύλληπτα πολύτιμο όπλο στη φαρέτρα του Αλμέιδα. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το 23-24, ακόμα κι όταν ο «Τσίνο» ήταν στην ομάδα, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να προσφέρει το ίδιο πακέτο. 

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, έτσι και η παρουσία του «Τσίνο» στην ΑΕΚ. Αυτή τη φορά, βέβαια, δε θα υπάρχει επιστροφή αφού αυτός θα ψάξει το τελευταίο του συμβόλαιο και η ΑΕΚ θα συνεχίσει τον δρόμο της, ψάχνοντας το τρόπο να αναπληρώσει το κενό του καλού Αραούχο του 22-23 (γιατί έτσι πρέπει να σκεφτεί στην προκειμένη περίπτωση). Δύσκολη στιγμή για όλους όπως και να έχει.

Σε ευχαριστούμε για όλα

Ποιος να το φανταζόταν από ένα αλκοτέστ και για ένα μεταγραφικό ναυάγιο (Ντίας) θα δημιουργούνταν ένας τέτοιος δεσμός, μια σχέση ζωής και τόσο έντονα συναισθήματα… Σε ευχαριστούμε για όλα «Τσίνο», μακάρι όσοι θα έρθουν από εδώ και πέρα στην ΑΕΚ να έχουν το μισό σου φιλότιμο, τη μισή θετική αύρα, και το 1/10 του χαρακτήρα σου.