Η ντροπή δεν καλύπτεται με ένα πανί. Ο κόσμος που θέλουμε είναι στη φωτογραφία του «Γκάτσι»

Ο Αμερικάνος ιστορικός Χάουαρντ Ζιν είχε πει πώς «δεν υπάρχει σημαία αρκετά μεγάλη για να καλύψει την ντροπή του να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους». Το πανί που εμφανίστηκε, τη Δευτέρα το βράδυ, στη Λεωφόρο όχι μόνο δεν έκρυψε την ντροπή αλλά την απογύμνωσε πλήρως. Ήταν η πιο ηχηρή ομολογία, ένα ιστορικό όνειδος. Ευτυχώς μερίδα του κόσμου που βρέθηκε στο γήπεδο δεν σιώπησε και αποδοκίμασε, κι ας μην το έκανε ο επίσημος Παναθηναϊκός.

Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πανί της ντροπής και ακούστηκαν τα συνθήματα μια σκέψη έχει κολλήσει στο μυαλό μου. Τι ένιωσαν, τι σκέφτηκαν οι άνθρωποι του Μιχάλη οι οποίοι, 48 μέρες μετά τη δολοφονία του, είδαν σε ένα ελληνικό γήπεδο να υμνούνται οι Κροάτες νεοναζί δολοφόνοι; Με το τραύμα της απώλειας ορθάνοιχτο να γίνονται μάρτυρες αυτού του αίσχους.

Και θα ήταν αστείο αν δεν ήταν θλιβερό το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς που οργάνωσαν την ντροπή της Δευτέρας δηλώνουν πατριώτες. Πατριώτες που υμνούν και στηρίζουν τους νοσταλγούς των Ούστασε και του Χίτλερ. Δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός που έχει χρέος να μην ανέχεται αυτή την αποκτήνωση αλλά σύσσωμη η κοινωνία μας. Να γίνει ξεκάθαρο με κάθε τρόπο πως είμαστε πάντα με τον άνθρωπο, ποτέ με τους ναζί. Ο κόσμος που θέλουμε είναι αυτός που «συμπυκνώνεται» στην εικόνα του «Γκάτσι» με τον φίλο του Παναθηναϊκού. Αυτό τον κόσμο πρέπει να υμνούμε, γι’ αυτόν να δίνουμε τις μάχες μας.

Ο Αλμέιδα είχε όλες τις απαντήσεις

Αναφορικά με το αγωνιστικό κομμάτι. η ανάγνωση του αγώνα της Λεωφόρου είναι μάλλον απλή. Ο Ματίας Αλμέιδα είχε απάντηση σε κάθε ερώτημα που προσπάθησε να του θέσει ο Γιοβάνοβιτς. Με απουσίες, με κούραση, με προβλήματα ο Πελάδο βρήκε λύσεις και οι παίκτες του έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Είμαστε οι νταμπλούχοι και ήρθαμε να κερδίσουμε. Ακόμα και αν δέχθηκε (πάλι) πρώτη γκολ, ακόμα και αν σπάτάλησε (πάλι) ευκαιρίες, ακόμα και με τον Πινέδα αριστερό μπακ, η ΑΕΚ βρήκε τον τρόπο. Το τρένο ανέβηκε στις ράγες και γκαζώνει με ένα ρόστερ το οποίο, αγώνα με τον αγώνα, απλώνεται.

Ώρα για νίκη στον Ναό

Μπροστά της η ομάδα έχει ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι. Από τη μια είναι ο αντίπαλος. Όλοι θυμόμαστε τι έγινε πέρσι στην «Αγιά Σοφιά» με τον Ατρόμητο και τι ακολούθησε στο Περιστέρι. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πώς η ομάδα του Περιστερίου θα δώσει ψυχή και σώμα για να πάρει αποτέλεσμα. Έχει κάθε λόγο να το κάνει…

Από την άλλη είναι η ώρα να μπει ένα τέλος. Την τρέχουσα σεζόν η ΑΕΚ δεν έχει κερδίσει ακόμα στην «Αγιά Σοφιά». Τρεις ισοπαλίες και μια ήττα μετράει και πρέπει αυτό το αρνητικό σερί να μείνει εκεί. Με τον κόσμο στο πλευρό της να πάρει μια καθαρή νίκη και να προχωρήσει στα επόμενα απαιτητικά ματς. Κι αυτή τη φορά ας σπάσει και ένα άλλο σερί που τη θέλει να δέχεται γκολ σε κάθε αγώνα της.

ΥΓ: Περαστικά στον άτυχο Χόρντουρ Μάγκνουσον. Δύναμη και κουράγιο για τη δύσκολη περίοδο που έχει μπροστά του.