Μη χάσουμε και το μυαλό μας…

Οι εποχές που βιώνουμε είναι θλιβερές. Η κοινωνία μας βρίσκεται σε ύπνο βαθύ. Γύρω μας συμβαίνουν αδιανόητα πράγματα καθημερινά! Η έκφραση «πλέον τα έχουμε δει όλα», έχει διαλυθεί πλήρως. Τώρα κυριαρχεί η έκφραση «τι άλλο θα δούμε;». Σε έναν τόπο που δεν είσαι ασφαλής και ζούμε καθαρά από τύχη, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να χαθεί: το μυαλό μας! Αν χαθεί κι αυτό τέλος… Το μυαλό και η ψυχραιμία είναι αυτά που θα μας επιτρέψουν, θαρρώ, να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας όσο γίνεται πιο λογικά, αντέχοντας όλα τα απάνθρωπα και απίθανα γεγονότα που γίνονται γύρω μας!

Πώς διατηρείς την ψυχραιμία και το μυαλό σου, όταν βλέπεις εν καιρώ ειρήνης (;) να χάνονται τόσο άδικα συνάθρωποί σου, θα ρωτήσεις και εύλογα. Εδώ μας θέλω! Γι’ αυτό και όλος αυτός ο πρόλογος. Μπας και πειστεί πρώτα απ’ όλα το «εγώ» μου. Μπας και το «εγώ» μας ξεκινήσει να δουλεύει και να εκπέμπει από άλλες συχνότητες. Πιο λογικές, πιο ανθρώπινες.

Πώς παντρεύεται η ΑΕΚ με όλα αυτά; Παντρεύεται. Η ΑΕΚ είναι ο δικός υπέροχος μικρόκοσμος. Η ΑΕΚ είναι η διέξοδός μας απ’ όλα όσα συμβαίνουν στη ζοφερή αυτή κοινωνία που δημιουργήσαμε με τις αποφάσεις και την ανοχή μας! Η ΑΕΚ είναι το κάτι άλλο… Πρέπει να είναι το κάτι άλλο. Και μέσα από τη θλίψη της καθημερινότητας, η ΑΕΚ πρέπει να μείνει στην απ’ έξω. Και πρέπει όλοι εμείς να την αφήσουμε στην απ’ έξω. Να μην της μεταφέρουμε όλα τα ψυχολογικά που έχει ο καθένας μας…

Ως Έλληνες έχουμε κάτι πολύ κακό (μεταξύ άλλων): ξεχνάμε γρήγορα! Στην ΑΕΚ παρατηρώ το εξής: δεν ξεχνάμε! Αλλά δεν ξεχνάμε τα άσχημα κυρίως. Τα… επιλεκτικά άσχημα όμως! Εδώ είναι το μυστικό! Τα κουβαλάμε μαζί μας και τα βγάζουμε στην επιφάνεια με την πρώτη ευκαιρία. Αντίθετα τα θετικά και τα όμορφα τα ξεχνάμε γρήγορα! Τα προσπερνάμε γρήγορα, βασικά, για να είμαι ακριβής. Κάπως άδικο. Το θέμα με το στόπερ που κακώς δεν πήρε η ΑΕΚ για να έχει και στην Ευρώπη, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μη το τονίσει. Δεν αρκεί όμως αυτό για αρκετό κόσμο δυστυχώς. Σαν να… διψάει για κριτική. Έντονη κριτική. Δεν του αρκούν δυο – τρεις – τέσσερις κουβέντες. Θέλει να ακούει «καλημέρα, η ΑΕΚ δεν πήρε στόπερ ντροπή»! Σαν να ψάχνει πολύς κόσμος να βρει αφορμή με το παραμικρό να ξεσπάσει! Τρώει η ΑΕΚ πρώτη γκολ στα παιχνίδια της. Μπορεί να γυρίζει στο τέλος κάποιους αγώνες και να τους κερδίζει ή να παίρνει αυτό που θέλει. Θα σταθεί κόσμος στο ότι δέχθηκε ξανά πρώτη γκολ η ΑΕΚ, όχι στο ότι γύρισε το ματς. Ουτέ «κουφοί», ούτε «τυφλοί», ούτε «σιωπηροί» πρέπει να μένουμε. Προς Θεού. Όμως γιατί στεκόμαστε στα αρνητικά τόσο μα τόσο πολύ; Είναι η φύση των ανθρώπων! Αντιληπτό. Δεν πρέπει να το αλλάξουμε, όμως, κάπως μέσα μας;

Εδώ κολλάει το πάντρεμα του προλόγου με την υπόλοιπη ουσία του κειμένου. Η ΑΕΚ βίωσε μία μαγική περσινή σεζόν. Έγινε ένα λάθος με τη μη απόκτηση στόπερ. Δεν υπάρχει κανείς που να διαφωνεί. Όλα τα άλλα έγιναν σωστά όμως… Έμεινε η ομάδα που πήρε το νταμπλ και έπαιξε σούπερ ποδόσφαιρο, ο προπονητής είναι εδώ, η διοίκηση είναι ίδια, το γηπεδάκι στη θέση του. Για τη μη απόκτηση ενός στόπερ, που θα συμπλήρωνε την τετράδα των κεντρικών αμυντικών και για μία – δύο μέτριες εμφανίσεις ή κακώς κείμενα που βγάζει η ομάδα τώρα στο ξεκίνημα, ήρθε η ισοπέδωση. Τι διαρκείας θα δοθούν πίσω, τι ότι γυρίσαμε στο… 2018 (εν τω μεταξύ τότε όχι μόνο δεν αποκτήθηκε εξτρέμ που έπρεπε, αλλά είχαν φύγει και αρκετοί παίκτες, εν αντιθέσει με φέτος όπου όλοι είναι εδώ, πλην Τζαβέλλα και Φράνσον και δεν αποκτήθηκε ένα στόπερ εγκαίρως που θα συμπλήρωνε τετράδα!).

Χαίρομαι τον κόσμο που ασκεί κριτική καλοπροαίρετη, εκφράζει ανησυχίες και αμέσως μετά βγάζει πίστη λέγοντας «πάμε τώρα να τους κερδίσουμε ξανά όλους, μπορούμε»! Δεν αντέχεται όμως η ισοπέδωση… Ούτε και η θετική υπερβολή αντέχεται… Δεν έγινε η ΑΕΚ… Μπαρτσελόνα επί Γκουαρδιόλα! Όταν υπάρχουν τα άκρα, αυτόματα σημαίνει ότι δεν μπαίνει το μυαλό σε εφαρμογή! Αυτό είναι το ζητούμενο… Το μυαλό μας να δουλεύει! Στην κοινωνική μας ζωή το μυαλό και η κρίση μας δυστυχώς έχει πέσει σε λήθαργο. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε όλοι. Την ΑΕΚ τουλάχιστον ας την προστατέψουμε, νικώντας και τα εσωτερικά μας λάθη ή ρίσκα που παίρνονται. Δεν κερδίζουμε κάποιο… βραβείο αν σχολιάσουμε τα πάντα! Δεν κερδίζουμε… εκατομμύρια αν κράζουμε συνέχεια! Αντιθέτως θα είναι πολύ καλό, αν όταν εκνευριζόμαστε με κάτι ή μας στεναχωρεί, να σιωπούμε πέντε – δέκα λεπτά, να ηρεμούμε, να κρίνουμε σφαιρικά και αν μετά τότε έχει ο καθένας την ανάγκη να σχολιάσει ας το κάνει. Για παράδειγμα αν στο… 25’ ενός αγώνα της η ΑΕΚ χάνει και παίζει με 10 παίκτες από λάθος της, ας σκεφτούμε, πριν σχολιάσουμε παντού όσα έχουν γίνει μέχρι τότε, ότι ο αγώνας έχει άλλα 65 λεπτά και βάλε… Από καρδιάς την αγάπη μου!