Ένα από τα πιο γλυκά μεθύσια του έζησε ο λαός της ΑΕΚ σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια. Η νίκη επί του Ολυμπιακού με 1-0 στην τότε έδρα του, το ΟΑΚΑ, στον αγώνα της προτελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος 1988-89, σηματοδότησε την κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού τίτλου και πρώτου μετά από δέκα χρόνια, γεγονός που αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας τίτλων, διακρίσεων και του ωραιότερου ποδοσφαίρου που έπαιξε ποτέ ελληνική ομάδα.
Ήταν η πιο ηδονική στιγμή για μια ολόκληρη γενιά. Ειδικά για τους ΑΕΚτζήδες στις ηλικίες από 35 και πάνω, είναι η πιο σημαντική στιγμή τους στο γήπεδο ή… μπροστά στην τηλεόραση. Ήταν, βλέπετε, τηλεοπτικός ο «τελικός», αφού άρχισε με δυόμιση ώρες χρονική απόσταση από τα υπόλοιπα ματς της 29ης αγωνιστικής, ώστε να μεταδοθεί από την ΕΡΤ.
Η ΑΕΚ είχε οδηγήσει την κούρσα από τις αρχές Δεκεμβρίου και όλα έδειχναν ότι θα έφτανε στην προτελευταία αγωνιστική με τη διαφορά ασφαλείας των τριών βαθμών που είχε αποκτήσει από την 22η αγωνιστική (ίσχυε ακόμα το βαθμολογικό σύστημα 2-1-0). Όμως η απρόσμενη ήττα από τον Απόλλωνα τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος έφερε τον Ολυμπιακό στον ένα βαθμό και η οικογένεια της ΑΕΚ πέρασε ένα Πάσχα αγωνίας.
Την ίδια ώρα, στον Ολυμπιακό πανηγύριζαν… προκαταβολικά τον τίτλο. Τις μέρες που η ομάδα της ΑΕΚ είχε αποσυρθεί στην Πάρνηθα για απομόνωση και μίνι προετοιμασία, με τον πρόεδρο Στράτο Γιδόπουλο παρόντα, ο αντίπαλος έκανε… φιέστες. Ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Αργύρης Σαλιαρέλης ξενάγησε τους παίκτες στον πύργο του στην Αίγινα και μάλιστα είχαν κόψει και μια τούρτα με γραμμένο πάνω της το σκορ 4-0! Δεν μας είπαν, όμως, πού έβαλαν στο τέλος το… κερασάκι.
Η ΑΕΚ ήθελε δύο αποτελέσματα, αφού την τελευταία αγωνιστική φιλοξενούσε τον βαθμολογικά αδιάφορο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός ταξίδευε στη Λάρισα. Το ζητούμενο ήταν η διατήρηση του ενός βαθμού διαφοράς, γι’ αυτό και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς παρέταξε την ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο επιθετικός (δεν είχε άλλη επιλογή) και σημάδεψε το δοκάρι στο 23’ με τον Τσιαντάκη, όμως την αληθινή πίεση η ΑΕΚ την ένιωσε στο δεύτερο ημίχρονο.
Η πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε στο 53’, όταν ο Στέλιος Μανωλάς έκανε την απόκρουση της ζωής του, όταν απέκρουσε με κεφαλιά-εκτίναξη την κεφαλιά του Λάγιος Ντέταρι. Ο Ούγγρος ήταν το πιο ακριβό απομεινάρι της εποχής Κοσκωτά που ήταν ήδη στις φυλακές του Σάλεμ της Μασαχουσέτης, έχοντας αφήσει πίσω του ένα πανάκριβο αλλά… κλεμμένο ρόστερ.
Στο 61’ ο λίμπερο του Ολυμπιακού Χάρης Μπανιώτης αποβλήθηκε από τον διαιτητή Καραμάνη για εκτός φάσης κτύπημα στον Παύλο Παπαϊωάννου και έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο στην ΑΕΚ που, όμως, τελείωσε τον αγώνα με οκτώ παίκτες έναντι εννέα του αντιπάλου της. Στο 69’ ο διαιτητής ακύρωσε σωστά γκολ το Ντέταρι, επειδή τη στιγμή του σουτ, ο Μουστακίδης είχε… καθίσει στον τερματοφύλακα της ΑΕΚ Σπύρο Οικονομόπουλο. Τότε ήταν που ο αγωνιστικός χώρος γέμισε από σχετικούς και άσχετους, ο αγώνας διεκόπη για 6’ και όταν πια άρχισε, είχαν αποβληθεί ο Γιώργος Πεππές της ΑΕΚ και ο Μηνάς Χαντζίδης του Ολυμπιακού, ενώ στο 74’ αποβλήθηκε και ο Μανωλάς για φάουλ στον Ντέταρι.
Ένα λεπτό νωρίτερα είχε γίνει η αλλαγή που θα έγραφε ιστορία. Ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος που πριν από δύο εβδομάδες είχε επιστρέψει μετά από απουσία δεκαπέντε μηνών στο γόνατο, αντικατέστησε τον Γιώργο Χριστοδούλου και στο 83’ πέρασε για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων της ιστορίας της ΑΕΚ με το πιο γλυκό γκολ.
Ο «Τάκαρος» έκοψε μια επίθεση του Ολυμπιακού και έφυγε στην κόντρα. Ο… σέντερ φορ πια Οκόνσκι τον περίμενε και έπαιξαν δύο φορές το ένα-δύο. Όταν πια έφτασε ο Καραγκιοζόπουλος στην περιοχή του Ολυμπιακού, η μπάλα στρώθηκε στο αριστερό του πόδι και με αυτό «σκότωσε» τον Ταληκριάδη και έστειλε 25.000 οπαδούς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και εκατομμύρια άλλους όπου γης το έναυσμα για ένα από τα πιο μεγάλα πανηγύρια της ιστορίας!
Το 0-1 δεν άλλαξε, αν και η ΑΕΚ έμεινε με οκτώ παίκτες λόγω αποβολής του Μάκη Χατζή στο 90’. Ηταν μάλιστα τέτοιος ο χαμός μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε ο Μπάγεβιτς έμαθε για την αποβολή την άλλη μέρα, στην… πανηγυρική προπόνηση στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Η μεγάλη μάχη τελείωσε ακριβώς στις 21.28’.19’’. Η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια μετά από δέκα χρόνια και είχε τιμωρήσει τον Ολυμπιακό του (έστω έγκλειστου) Κοσκωτά για το βρώμικο 1-3 του 1988 και ειδικά τον προπονητή του Γιάννη Γούναρη που είχε παίξει ρόλο ως μεσάζων σε εκείνη τη σκοτεινή ιστορία. Στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ στήθηκε το πιο τρελό πανηγύρι με πρωταγωνιστή τον Στράτο Γιδόπουλο και το πανηγύρι αυτό ολοκληρώθηκε με την αξέχαστη φιέστα του αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με τον ΠΑΟΚ, δύο εβδομάδες αργότερα.
Ήταν ο τίτλος που «ξύπνησε» την ΑΕΚ. Πάνω σε αυτόν έχτισαν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και οι επόμενες διοικήσεις, για έρθουν άλλοι τρεις την τριετία 1992-94. Γι’ αυτό και η 7η Μαϊου 1989 είναι σαν… εθνική εορτή για την ΑΕΚ. Είναι το ξεκίνημα μιας δεκαετίας που μας χάρισε τα πάντα και ειδικά ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Οικονομόπουλος, Βασιλόπουλος, Χατζής, Μανωλάς, Πεππές, Παπαϊωάννου, Σαββίδης (81’ Γεωργιάδης) Σαβέβσκι, Σταματής, Οκόνσκι, Χριστοδούλου (74’ Καραγκιοζόπουλος)
Στις 7 Μαΐου
7/5/33 ΑΕΚ-Αρης 1-2 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ξεκίνημα στην τελική φάση του πρωταθλήματος με ήττα στο γήπεδο του Ρουφ από τον πανίσχυρο Αρης της εποχής)
7/5/36 ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-0 (Πρωτάθλημα Ελλάδας)
7/5/39 Εθνικός-ΑΕΚ 1-3 (Πρωτάθλημα Ελλάδας)
7/5/50 ΑΕΚ-Φωστήρας 1-2 (Πρωτάθλημα Αθήνας)
7/5/61 ΑΕΚ-Προοδευτική 4-1 (Κύπελλο Ελλάδας)
7/5/78 Εθνικός-ΑΕΚ 1-6 (Α’ Εθνική -ήδη εστεμμένη πρωταθλήτρια η ΑΕΚ, έκανε μια επιβλητική εμφάνιση στο Φάληρο)
7/5/00 ΑΕΚ-Απόλλων Αθηνών 3-0 (Α’ Εθνική)
7/5/01 Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 0-1 (Α’ Εθνική –αδιάφορο βαθμολογικά ματς, αλλά μεγάλη νίκη γοήτρου με το γκολ του Ντέμη Νικολαϊδη, Δευτέρα απόγευμα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας)
7/5/03 ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-1 (Κύπελλο Ελλάδας –η ΑΕΚ προηγήθηκε με τον Μαλαδένη, αλλά ο Οκκάς ισοφάρισε και ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση σε συνδυασμό με το 0-1 του πρώτου αγώνα)
7/5/2012 ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 2-0 (playoffs- Η τελευταία νίκη επί του Παναθηναϊκού με το σουτ του Μάκου και την ατομική προσπάθεια του Κλωναρίδη)
7/5/08 Άρης-ΑΕΚ 4-0 (PlayOff –δεύτερη συντριβή μετά από αυτή στη Λεωφόρο και πλέον όλες οι εντυπώσεις είχαν χαλάσει)
7/5/12 ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 2-0 (PlayOff–η τελευταία νίκη επί του Παναθηναϊκού με το σουτ του Μάκου και την ατομική προσπάθεια του Νικολαϊδη)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Τέτοιες στιγμές είναι αναμνήσεις απέραντης χαράς αλλα αλίμονο άμα μείνουμε κολλημένοι πίσω στον χρόνο και δεν κοιτάξουμε μπροστά.
συμφωνώ μαζί σου αδερφέ. η προσκόλληση στο παρελθόν δεν είναι πάντα δείγμα υγιούς νοοτροπίας. όμως , ειδικά η βραδιά της 7ης Μάη για μένα ως οπαδό (φαντάζομαι και πολλούς συνομήλικούς μου) με στιγμάτισε...ποτέ ως τώρα δεν έγραψα σχόλιο (και δεν βλέπω το λόγο να το κάνω) για παλιές επιτυχίες της ομαδάρας μας..τις θυμάμαι όλες, πολλές είχα την τύχη να τις ζήσω από κοντά, όμως αυτό το συναίσθημα που ένιωσα τέτοια περίπου ώρα, 26 χρόνια πριν ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ..με σημάδεψε και θα το... ΣΥΝΕΧΕΙΑ κουβαλάω και στην κόλαση ακόμα, να με παρηγορεί!
1989.... Τρίτη Δημοτικού. Κάθε Κυριακή το αυτί κολλημένο στο τρανζίστορ δίπλα στον πατέρα μου. Λίγες μέρες πριν τον αγώνα-τελικό βλέπω πρωτοσέλιδο με την περίφημη τούρτα του Σαλιαρέλη, η πρώτη μου επαφή με την γάβρικη έπαρση και αλαζονία. Έρχεται η 7η Μαίου. Στο σπίτι 3 σαραντάρηδες ΑΕΚτζήδες που μεγάλωσαν με τον Νεστορίδη και απήλαυσαν την ομάδα του Μπάρλου κι εγώ που μέχρι τότε είχα ήρωα τον Χένρικ Νίλσεν. Το ματς είναι σε εξέλιξη. Πως να ξεχάσεις την θεική παρέμβαση του Μανωλά στην... ΣΥΝΕΧΕΙΑ κεφαλιά του Ντέταρι. Και στο 83' η πιο έντονη στιγμή που έχω ζήσει ως οπαδός.... Πως να ξεχάσω τα πανηγύρια στο σπίτι, τον πατέρα μου να με έχει σηκώσει ψηλά και να με αγκαλιάζει... Α ρε ΑΕΚΑΡΑ! Την επόμενη ημέρα στο σχολείο είχα έναν νέο ήρωα, κι ας μην ήταν ξανθομάλης σέντερ φορ σαν τον Χένρικ.. Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά τεράστιοι Τάκαρε, Οκόνσκι, Μανωλά, Οικονομόπουλε.
σαν να ήμασταν στο ίδιο σπίτι αδερφέ, παρόμοιες εικόνες, ηλικία και συναίσθημα. (παρεμπιπτόντως, μεγάλη λατρεία ο Χενρικ, το ξεθωριασμένο του αυτόγραφο ακόμα το φυλάω σαν κόρη οφθαλμού!) αλλά αυτή η αίσθηση ότι ξαφνικά αυτή η ομάδα, που διάλεξες να υποστηρίζεις από τόσο μικρός, σε έκανε τόσο περήφανο, είναι απλά μαγικό...σε μια ηλικία που ακόμα πλάθεις χαρακτήρα, που εμείς τα αγόρια είμαστε τόσο μπουνταλάδες ώρες ώρες..να βλέπεις ότι μια τέτοια στιγμή που σου χαρίζει η ΑΕΚ θα σε... ΣΥΝΕΧΕΙΑ χαράξει για πάντα ως φίλαθλο, οπαδό..εγώ θα έλεγα και ως άνθρωπο..ΑΕΚ ΜΟΝΟ
Περαστικά περαστικά από τον Τάκη το γ@μιά...!!!!!
Διαβάζω τις τοποθετήσεις σας αδέρφια και γεμίζουν δάκρυα τα μάτια. δε σας γνωρίζω προσωπικά αλλά ξέρω ότι νιώσαμε το ίδιο εκείνη τη βραδιά..σαν χτες.. θα παρακαλούσα και άλλα αδέρφια να γράψουν για εκείνο το βράδυ. ας μου επιτρέψετε λοιπόν να γράψω και το δικό μου βίωμα:
είναι άλλο πράγμα ένας τίτλος αδέρφια..ένα ΑΕΚτζήδικο πρωτάθλημα είναι μαγεία, μόνο όσοι τα ζήσαμε μπρορούμε να τα νιώσουμε τόσο έντονα. την μεγάλη μου αγάπη σε όλα τα νεότερα αδέρφια που αγάπησαν μια ΑΕΚ χωρίς τίτλους, αλλά επέλεξαν το σωστό και πιο δύσκολο δρόμο. η ιστορία αυτής της ομάδας θα σας αναμείψει, τα καλύτερα έρχονται, αρκει να μην την αφήσουμε ποτέ μόνη. ΑΕΚ ΜΟΝΟ
5η Δημοτικού, σε μια τάξη 35 μαθητών εκ των οποίων τα 20 αγόρια (όλοι ποδοσφαιρόφιλοι αλλά όλοι βαζελόγαβροι, αν και σε γειτονιά ΑΕΚτζήδικη όπως η Λαμπρινή). στην τάξη μόνο 2 ΑΕΚτζήδες , εγώ και ο... ΣΥΝΕΧΕΙΑ φίλος μου ο Αντρέας. πολλές καζούρες, άγνοια για το πώς είναι να σηκώνεις και να πανηγυρίζεις τίτλους, όμως εγώ εκεί, ταγμένος στην μεγάλη μου αγάπη. κάθε δεύτερη Κυριακή με τον πατέρα χέρι χέρι για τον Ναό. εκείνο το βράδυ οι γονείς μου γιόρταζαν την 12η επέτειο γάμου τους που συνοδεύτηκε με τη γέννηση λίγους μήνες πριν της αγαπημένης μου αδερφούλας. όλο το ματς ένα καρδιοχτύπι..σε κάθε επικίνδυνη φάση να κρύβω την κεφάλα μου στην αγκαλιά της μάνας μου...προσευχές, το κασκόλ σφιχτά στο μπράτσο και το βλέμμα στο ρολόι. να λήξει το γαμημένο Χ και την επόμενη κιόλας να τρέξουμε με τον πατέρα για ένα εισιτήριο για το επόμενο ματς-τελικό με τον ΠΑΟΚ στο Ναό. όμως δε χρειάστηκε.. ο Τάκης, ο γείτονας μου και Λαμπρινιώτης Τάκης, έμελλε να μου χαρίσει τη μεγαλύτερη ηδονή που μπορεί να νιώσει ένας 10χρονος ποδοσφαιρόφιλος. κοφτή ντρίπλα, σουτάρα άπιαστη κι εγώ στους ώμους του πατέρα να ξεσηκώνουμε τη γειτονιά στο πόδι. την επόμενη, στο σχολείο, την ώρα της προσευχής ο δάσκαλος της τάξης μου (απίστευτος τύπος, αριστερός κρυφοβάζελος, αλλά μεγάλη καρδιά) πήρε το μικρόφωνο από τον διευθυντή και είπε επί λέξη μπροστά σε καμιά 400αριά παιδιά "σήμερα ξέρω ότι έχω στην τάξη μου τους 2 πιο ευτυχισμένους μαθητές του κόσμου! συγχαρητήρια στην ομάδα σας παίδες!ΑΕΚ ΟΛΕ" ...ο σπόρος είχε πέσει...μέχρι να λήξει εκείνη η σχολική χρονιά ο πληθυσμός των ΑΕΚτζήδων της τάξης αλλά και του σχολείου μου ως δια μαγείας πενταπλασιάστηκε..
ΥΓ: σόρρυ αν σας κούρασα...απλά κάπου έπρεπε να εκτονωθεί αυτή η φόρτιση κι εσείς είστε η καλύτερη παρέα.
Αδερφε ειληκρινα δακρυσα με εφερες 26 χρονια πισω εισαι απλα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!!!
ΑΕΚΑΡΑ για πάντα αδερφέ! αυτά τα τρία γράμματα είναι που μας κάνουν να δακρύζουμε...κοτζάμ μαντράχαλος ρε φίλε και όσες φορές βλέπω τον Τάκη σε αυτό το βίντεο , με τα χέρια ψηλά και ανοιχτά να πανηγυρίζει(όπως πανηγύριζαν παλιά οι μεγάλοι παιχταράδες, αντί να δείχνουν μηρούς, ρολόγια και αυτιά!) ένα σκίρτημα στην καρδιά, μια γλυκιά μελαγχολία για τα περασμένα και μια τεράστια προσμονή για τα επόμενα με κυριεύουν. τελικά αυτή η ομάδα μας επέλεξε να την λατρεύουμε από παιδιά,... ΣΥΝΕΧΕΙΑ δεν την διαλέξαμε εμείς, είμαι σίγουρος γι' αυτό. ΑΕΚ ΜΟΝΟ
Αδερφέ μου δε φαντάζεσαι που με ταξίδεψες με τα λόγια σου...Να είσαι καλά,όλοι να είμαστε και τα καλύτερα έρχονται...! ΜΟΝΟ ΑΕΚΑΡΑ!!!
Σάββας Ρόδος
να είσαι κι εσύ καλά αδερφέ! να χαίρεσαι την ομαδάρα μας σε ένα υπέροχο νησί, όπως η Ρόδος όπου η ΑΕΚ ποτέ δεν ήταν μόνη!
Αδερφέ να είσαι καλά! Με έκανες και ανατρίχιασα!
Αδερφέ να είσαι καλά! Μ
Τα είπες όλα, είμαστε ίδια ηλικία!!!
Εγώ ήμουν από τους άτυχους.Είχα εισιτήριο στην 30 αλλά η γαυρίνα η αδερφή μου με κόλλησε ανεμοβλογιά. Έβλεπα το παιχνίδι από το κρεβάτι με τον πατέρα μου κρατώντας το εισιτήριο. Στην αντεπίθεση ένιωσα ότι ανασταίνομαι & την στιγμή του γκολ βρέθηκα στα ουράνια. Ο πατέρας μου (αν & ήταν γαύρος) για 1η φορά δάκρυσε γιατί είδε τον γιο του τρισευτυχισμένο.Από την επόμενη μέρα στον Ρέντη μας έβλεπαν πια σαν ίσους και κυκλοφορούσαμε με μπρελόκ της ΑΕΚ στο παντελόνι και... ΣΥΝΕΧΕΙΑ κονκάρδα στο μπουφαν χωρίς να μας ενοχλούν πια.
ΕΕΕΕΕΕΕ
ΑΕΚΑΡΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Διαβάστε τη σύνθεση της ομάδας μας παιδιά, αν εξαιρέσεις τους Στελάρα, Σαβέβσκι, Οκο άντε και τον Κουμπάρο οι υπόλοιποι είναι ο κορμός της πιο 'εργατικής' ΑΕΚ που είδαμε ποτέ, που κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα, διαψεύδοντας όλες τις προβλέψεις. Για το λόγο αυτό πολλοί από εμάς το θεωρούν ως το πιο όμορφο πρωτάθλημα της ομάδας μας. Ενα παιχνίδι και μια αξέχαστη χρόνια που δε σβήνει απο τη μνήμη κανενός Ενωσίτη.... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ευτυχισμένος και συγκινημένος που τα έζησα.
Σ' αγαπώ ΑΕΚΑΡΑ μου....
Λοιπον αδερφια,ονομαζομαι Ρωμανος Λειβαδιτης και ειμαι 17 χρονων.Οπως καταλαβαινετε,δεν εζησα την τα γεγονοτα αυτα,ομως στα δυσκολα χρονια που περασαν,τετοια βιντεο ενισχυσαν την αγαπη μου για την ΑΕΚαρα.Η τυχη τα εφερε ετσι,ωστε ο μεγαλος Τακης Καραγκιοζοπουλος να ειναι,αυτην τη χρονια,γυμναστης μου στο λυκειο μου.Ειναι απιστευτος ανθρωπος,γλενταει τους γαυρους ακομη και στο "διπλο" της γυμναστικης.Ολη τη χρονια φετος,πηγαιναμε σχολειο με κασκολ,σημαιες και φανελες της... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΕΚ για να μαθουν ολοι τι εστι Τακαρος!Ηταν ισως το πιο υπεροχο μαθημα στους γαυρους.
Α ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΚΗ...
Συγγνωμη αν σας κουρασα!
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ,ΠΕΡΑΣΤΙΚ
Μπράβο αδερφέ Ρωμανέ. επειδή έχω γνωρίσει τον Τάκη σαν γείτονα και εκπαιδευτικό (καθότι είμαι εκπαιδευτικός κι εγώ) σε καταλαβαίνω απόλυτα και μπορώ να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα σου. σε ζηλεύω που τον είχες γυμναστή και που περάσατε όμορφες ΑΕΚτζηδικες στιγμές στο σχολείο. συνέχισε να αγαπάς την ΑΕΚάρα. με τέτοια γενιά ΑΕΚτζήδων να έρχεται από πίσω, εμείς οι λίγο παλαιότεροι δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα!! ΑΕΚ ΜΟΝΟ
Σας ευχαριστω πολυ,τα καλυτερα ειναι μπροστα μας!!!
Respect!
Ευχαριστω foinika
Ημουν τοτε μολις 9 χρονων αλλα θυμαμαι σα να το ζω σημερα,την αντεπιθεση αυτη και το Τακαρο να τους καρφωνει!!!!!!!!!! Θυμαμαι τον εβλεπα τον αγωνα στη τηλεοραση.
Δεν θα τη ξεχάσω ποτέ τη μέρα εκείνη. Ένα τραπέζι τρεις καρέκλες και το κασσετόφωνο σπασμένα από τους πανηγυρισμούς μας. Το σπίτι έγινε "λαμπόγυαλο". Αγκαλιασμένοι με τον Παναγιώτη κλαίγαμε! "Ποτέ πια τελευταίο τραπέζι στην καφετέρια για να δούμε στα μουλωχτά την Αθλητική Κυριακή". Την άλλη μέρα (και για καμιά βδομάδα) με το "ευαγγέλιο" (ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ) στο ένα χέρι και το κασκόλ στο άλλο γυρίζαμε στα σοκάκια του Σουφλίου, μεθυσμένοι από χαρά. Θεία δίκη, ΟΚΟμανικό δίκαιο στους βιαστές... ΣΥΝΕΧΕΙΑ του ποδοσφαίρου. Είμαστε σίγουροι ότι η προσπάθεια που γίνεται για την αναγέννηση της ΑΕΚάρας μας θα μας οδηγήσει στο να ξαναζήσουμε μέρες του '89. ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΕΚΑΡΑ!
Εκείνη την Κυριακή είχα όπως κάθε χρόνο την γιορτή μου, Κυριακή του Θωμά! Το καλύτερο δώρο μέσα από τηλεόραση. Την επόμενη Κυριακή ο πατέρας μου έβαλε λυτούς και δεμένους και βρήκαμε εισιτήριο στην 21 με τον ΠΑΟΚ (εκεί που κάηκε το στρώμα για όσους ήταν εκεί). Η απόλυτη ηδονή ήταν να βλέπεις ΑΕΚτσήδες παντού εκείνο το βράδυ. Είχα σπάσει για πρώτη φορά στη ζωή μου πιάτα, ποτήρια και ότι έβρισκα μπροστά μου, δίχως να μου πει κανείς τίποτα. Κεφαλιά Μανωλά και ένα δυο Τάκη - Οκο και ταύλα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ οι γαύροι. Στιγμές που δεν σβήνουν με τίποτα. Αυτό ήταν το καλύτερο πρώτο δώρο μέχρι το επόμενο και το επόμενο και πάει λέγοντας. Μια γενιά ολόκληρη γαλουχήθηκε εκείνη την νύχτα.!!! Σε ευχαριστώ πολύ που το έζησα!!!
για να φανταστεις ποσο χαρα ειχα εκεινη την μερα που στο γκολ κτυπιομουν στα πλακακια και ο κατω ο γειτονας νομιζε οτι σκοτονομασταν το εδιχνε η κρατιτη τηλ το ματς απο τις πιο ηδονικες νυχτες που εζησα ''''''''''' αρε αεκαρα μονο εσυ τι να λεμε τωρα τοτε ημου 27 χρονων θυμαμαι την σκασιλα του ντεταρι αεκαρα μονο αν εισαι αεκτζης εισαι υσηχος και υπερηφανος για τους πιτσιρικασες το λεω να ξερουν τι ομαδα να διαλεξουν
για να φανταστεις ποσο χαρα ειχα εκεινη την μερα που στο γκολ κτυπιομουν στα πλακακια και ο κατω ο γειτονας νομιζε οτι σκοτονομασταν το εδιχνε η κρατιτη τηλ το ματς απο τις πιο ηδονικες νυχτες που εζησα ''''''''''' αρε αεκαρα μονο εσυ τι να λεμε τωρα τοτε ημου 27 χρονων θυμαμαι την σκασιλα του ντεταρι αεκαρα μονο αν εισαι αεκτζης εισαι υσηχος και υπερηφανος για τους πιτσιρικασες το λεω να ξερουν τι ομαδα να διαλεξουν
η πιο ευτυχισμενη μερα μου στα γηπεδα.Μετα το τελος του αγωνα πηγα περπατωντας απο το μαρουσι στην ομονοια.Δεν ηθελα να τελειωσει αυτη η νυχτα!!!
ΗΜΟΥΝ 10 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑ ΑΠ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΚΟΒΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΜΟΥ ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΤΑΚΑΡΟΥ
Περαστικά, περαστικά...
..από τον Τάκη το γ@μιά
Δεν θα το ξεχάσω όσο ζω. Εκείνη η χαρά Θεέ μου! Την επόμενη μέρα πήγα στο σχολείο με κασκόλ. Μας λείπουν τέτοιες συγκινήσεις. Καλημέρα.
Ίσως η μοναδική ΑΕΚτζήδικη στιγμή που δεν θα ξεχάσω κι εγώ ποτέ. Μακάρι να ξαναζήσουμε ξανά έστω άλλη μία τέτοια...