Την πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα ισπανικά, κάτι ένιωσα μέσα μου. Η μελωδία, ο τονισμός, ένα διάχυτος αισθησιασμός ένιωσα να εκπέμπεται αυτόματα. Την πρώτη φορά που είδα ισπανική ταινία, αυτό ήταν! Ήμουν απλώς ερωτευμένη με την Ιβηρική χερσόνησο! Από τότε ξεκίνησε μιας συνεχής μελέτη πάνω σε αυτή τη γλώσσα, τη χώρα, τον πολιτισμό της, την κουλτούρα της. Ο κινηματογράφος ωστόσο που ανακάλυψα σ' αυτή τη μια χώρα με τις πολλές «εθνότητες» ήταν κάτι που με μάγεψε πραγματικά. Ταινίες που πάνε πιο βαθιά απ' τις συνηθισμένες αγγλόφωνες που όλοι βλέπουμε συνεχώς παντού. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος και σχεδόν ποτέ ως τώρα δε με απογοήτευσε. Και το ίδιο συνέβη και με τον ισπανόφωνο κινηματογράφο απ'την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αν κάποιος δεν έχει μυηθεί ακόμα σε αυτό που λέμε ισπανόφωνο κινηματογράφο και διψά για κάτι διαφορετικό, είναι καιρός να το κάνει...
Συνήθως ο κινηματογράφος της Ισπανίας είναι συνδεδεμένος στο ευρύ κοινό με το όνομα του Πέδρο Αλμοδοβάρ. Κι όμως, αν κάποιος ψάξει λίγο καλύτερα θα δει ότι υπάρχουν πολλές ταινίες άγνωστων στο ευρύ κοινό δημιουργών που είναι εκπληκτικές. Αν λοιπόν σας αρέσει η ισπανική κουλτούρα ή απλώς τα ισπανικά ή ακόμα κι αν έχετε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, δείτε κάποιες από τις σημαντικότερες ισπανόφωνες ταινίες που αξίζει να τις παρακολουθήσετε κάποια στιγμή στη ζωή σας!
Πέδρο Αλμοδοβάρ
Θα ήταν δύσκολο να κάνουμε ένα αφιέρωμα για τον ισπανόφωνο κινηματογράφο και να μη συμπεριλάβουμε σε αυτό ένα ειδικό κομμάτι για τον μετρ της Ισπανίας, Πέδρο Αλμοδοβάρ. Ακόμα πιο δύσκολο ωστόσο είναι να διαλέξουμε κάποιες μόνο από τις ταινίες του. Αν και τις συστήνω σχεδόν όλες, ίσως οι καλύτερες, κατά την δική μου πάντα άποψη, να είναι οι παρακάτω.
Όλα για τη μητέρα μου (Todo sombra mi madre)
Μια κλασική αλμοδοβαρική ταινία με την τρέλα να ξεχειλίζει από την αρχή ως το τέλος. Από τη μια η αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας, η αλλαγή φύλου, το AIDS και από την άλλη η θρησκεία, η πίστη και ο λόγος που υπάρχουμε είναι τα κύρια σημεία αυτού του έργου. Και βέβαια πάνω απ' όλα μπόλικο μαύρο χιούμορ.
Ως προς το θέμα, όταν μια μητέρα χάνει τον 17χρονο γιο της πάει στη Βαρκελώνη να βρει τον πατέρα του παιδιού που τον είχε εγκαταλείψει γιατί είχε γίνει τραβεστί. . Εκεί συναντά κάποιες γυναίκες που θα της αλλάξουν τη ζωή. Μια ταινία αφιερωμένη στη μητέρα του Αλμοδοβάρ αλλά και σε όλες τις μητέρες, μια ταινία ύμνος στη γυναικεία φύση και στο κάθε πρότυπο μητέρας. Με τις Σεσίλια Ροθ, Μαρίσα Παρέδες, Πενέλοπε Κρουθ, Αντονία Σαν Χουάν.
Κακή εκπαίδευση (Mala educacion)
Δυο παλιοί φίλοι που μεγάλωσαν μαζί στο ορφανοτροφείο ενός μοναστηριού προσπαθούν να ξεχάσουν όσα έζησαν εκεί. Μια χαρτογράφηση της εποχής του Φράνκο και της σχολικής κατήχησης. Πολύ πριν ξεσπάσουν τα σκάνδαλα παιδεραστίας του Βατικανό, ο Αλμοδοβάρ ασχολείται με το λεπτό θέμα, αυτό της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από ιερωμένους. Φυσικά το θέμα δεν είναι τόσο απλό, γιατί όλα βγαίνουν απ' το μυαλό του Αλμοδοβάρ και οι ανατροπές είναι αναπόφευκτες. Με τους Γκαμπριέλ Γκαρσία Μπερνάλ και τον Φελέ Μαρτίνεθ.
Σπασμένες αγκαλιές (Los abrazos rotos)
Η τελευταία ταινία του Αλμοδοβάρ, πάντα με τη μούσα του Πενέλοπε Κρουθ, που είναι ένα απόσταγμα σκηνοθετικής και συγγραφικής σοφίας! Η ιστορία του τυφλού συγγραφέα Χάρυ Κέιν και μιας γυναίκας που στάθηκε η αιτία της ευτυχίας και της καταστροφής του. Μια πληθωρική ταινία, όπως όλες του Αλμοδοβάρ, πιο «σοβαρή» όμως δίχως ίσως την τρέλα...της νιότης. Εξαιρετικές ερμηνείες από την Κρουθ και την συμπρωταγωνίστριά της Μπλάνκα Πορτίγιο.
Μένουμε Ισπανία...
Πώς θα μπορούσαμε να αφήσουμε έξω αυτή την εκπληκτική ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο με την απίστευτη σκοτεινή ατμόσφαιρα που σε βάζει κατευθείαν μέσα στην ταινία. Ένα μοναδικό παραμύθι με έναν Πάνα, τέρατα και μαγικά που συμβαδίζει σχεδόν φυσιολογικά με την φασιστική Ισπανία του 1944. Κεντρικό πρόσωπο η μικρή Οφηλία που μπαίνει μέσα σε ένα μαγικό κόσμο για να σώσει τη μαμά της, το μικρό της αδερφό και την ίδια από το σαδιστή πατριό της και να γίνει βασίλισσα στον Λαβύρινθο του Πάνα. Με τους Ιβάνα Μπακέρο, Σέρτζι Λόπεζ, Μαριμπέλ Βερντού.
Η ραχοκοκαλιά του διαβόλου (El espinazo del diablο)
Ακόμα μια ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο που μας γυρνάει πάλι στην εποχή του εμφυλίου του Φράνκου, το 1939, όπου ένα αγόρι αφήνεται σε ένα ορφανοτροφείο στη μέση του πουθενά. Τα πράγματα εκεί είναι περίεργα εξαιτίας ενός αγοριού που τον τρομοκρατεί και εξοργίζεται όταν κανείς κοιτά σ' ένα συγκεκριμένο ντουλάπι και ενός φαντάσματος που τριγυρνά εκεί γύρω! Μπορώ να σας υποσχεθώ ένα πράγμα: θα τρομάξετε. Πολύ! Για ακόμα μια φορά ο Ντελ Τόρο με τη σκοτεινή του ατμόσφαιρα καταφέρνει να συνδυάσει ιστορία και παραμύθι, έστω ανατριχιαστικό!
Το ορφανοτροφείο (El orfanato)
O Xουάν Αντόνιο Μπαγιονά με τη βοήθεια του Ντελ Ντόρο στη θέση του παραγωγού (είναι κατι που φαίνεται καθαρά στην ταινία!) δημιουργεί ένα αριστούργημα που αναμειγνύει το θρίλερ, το μεταφυσικό, την περιπέτεια και δημιουργεί ένα εκπληκτικό μείγμα. Η ιστορία της Λάουρα που χάνει το γιο της μας οδηγεί στην τρέλα μαζί με αυτή και σιγά σιγά αρχίζουμε να βλέπουμε κι εμείς περίεργα οράματα. Στα μείον του ίσως το τέλος του που δε σε ξετρελαίνει κιόλας! Με τους Μπελέν Ρουέντα, Φερναντο Κάγιο.
Είναι από τις λίγες φορές που βλέπουμε σίκουελ ταινιών και μάλιστα θρίλερ να είναι τόσο καλά και ίσως ακόμα και καλύτερα από την πρώτη ταινία. Το Rec αφηγείται την ιστορία κάποιων ανθρώπων που παγιδεύονται σε μια πολυκατοικία με ένα ιό που μετατρέπει τα άτομα που προσβάλει σε περίεργα πλάσματα. Πλήρως αποκλεισμένοι απέξω, αφού τους έχουν βάλει σε καραντίνα, προσπαθούν να επιβιώσουν. Και εκεί που νόμιζες ότι όλα τελείωσαν έρχεται το 2ο μέρος και σε τρομάζει ακόμα πιο πολύ. Το πιο ανατριχιαστικό και στα δύο Rec είναι ότι είναι γυρισμένα εξ ολοκλήρου με κάμερες χειρός που κρατάνε υποτίθεται κάποιοι ήρωες και σου δίνει την αίσθηση του ρεαλιστικού και του ντοκιμαντέρ. Μια κορυφαία ταινία θρίλερ που πραγματικά θα σας αποζημιώσει.
Ανάμεσα στα πόδια (Entre las piernas)
Η ιστορία δυο σεξομανών που γνωρίζονται στο κέντρο...απεξάρτησης και θα εμπλακούν σε μια τρελή ιστορία με φόνους, εκβιασμούς και κατασκοπία. Ο Χαβιέ Μπαρδέμ στα νιάτα του πριν γίνει γνωστός και σε μας. Με τους Βικτόρια Αβρίλ, Χαβιέ Μπαρδέμ. Του Μανουέλ Γκόμεζ Περέιρα.
Άνοιξε τα μάτια σου (Abre los ojos)
Για όσους έχουν δει το Vanilla Sky με τον Τομ Κρουζ σίγουρα αυτή η ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ θα τους θυμίσει κάτι και μάλιστα πολύ έντονο. Η αλήθεια είναι πως το «Άνοιξε τα μάτια σου» ήρθε πρώτο και το Χόλιγουντ εμπνεύστηκε να κάνει το αγγλικό ριμέικ της ταινίας, κάτι που δεν γίνεται μόνο εδώ. Το ενδιαφέρον είναι ότι η Πενέλοπε Κρουθ παίζει και εδώ και στο Vanilla Sky τον ίδιο ακριβώς ρόλο. Αν ρωτάτε εμένα προτιμώ τον Εντουάρντο Νοριέγκα από τον Τομ Κρουζ και την ισπανική έκδοση από την αμερικανική. Η Πενέλοπε Κρουθ είναι κλάσεις ανώτερη εδώ ίσως γιατί παίζει στη γλώσσα της και στη χώρα της. Για την ιστορία, ένας άντρας βρίσκει τον έρωτα της ζωής του αλλά η ζωή του καταστρέφεται από ένα δυστύχημα που διαλύει το πρόσωπό του. Τίποτα ωστόσο απ' αυτό δε σας προετοιμάζει γι' αυτό που θα ακολουθήσει και για το τέλος που μάλλον θα σας αφήσει άφωνους!
Μιας και ξεκινήσαμε με τον Αμενάμπαρ, ας μείνουμε σε αυτόν που κάθε ταινία του είναι και ένα μικρό αριστούργημα. Στο Tesis, μια φοιτήτρια βρίσκει μια ταινία snuff (ταινίες με αληθινά βασανιστήρια ανθρώπων που πολλές φορές οδηγούν και στο θάνατό τους...) και ανακαλύπτει ότι η κοπέλα που βασανίζεται ήταν μια συμφοιτήτριά της. Στη συνέχεια ξεκινά την προσπάθεια να βρει τους δημιουργούς του, αλλά ίσως δε χρειαστεί να ψάξει τόσο πολύ! Ένα «δοκίμιο» για τη βία σε δημόσια προβολή με σκοτεινή αισθητική φιλμ νουάρ. Ένα δυνατό θρίλερ που σίγουρα θα προβληματίσει τον καθένα. Με τους Άνα Τόρεντ, Εντουάρντο Νοριέγκα, Φελέ Μαρτίνεθ.
Η θάλασσα μέσα μου (Mar adentro)
Aκόμα μια ταινία του Αμενάμπαρ που εξιστορεί την αληθινή ιστορία του Ραμόν Σεμπέδρο, ο οποίος για τριάντα χρόνια ήταν παράλυτος σε όλο του το σώμα και πολέμησε για το δικαίωμά του στην ευθανασία. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς την ερμηνεία του Χαβιέ Μπαρδέμ σε αυτό το έργο. Μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, σε αυτό ακριβώς που ήταν ο Σεμπέδρο, γίνεται ο Σεμπέδρο και μας παίρνει μαζί του στην ιστορία του...Με τους Χαβιέ Μπαρδέμ, Μπελέν Ρουέντα.
Εγκλήματα στο χρόνο (Los cronocrimenes)
Μια ταινία με μια κοινότοπη ιδέα που όμως την απογειώνει. Ωραία, και πες ότι μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο. Αν αλλάξουμε κάποια γεγονότα μπορεί η ζωή να συνεχίσει όπως την ξέραμε στο μέλλον; Και η κλασική ερώτηση: αν σκοτώσω τον παππού μου, εγώ δε θα γεννηθώ και έτσι πως γίνεται να τον σκοτώσω. Τα ταξίδια στο χρόνο από μια ρεαλιστική σχεδόν οπτική γωνία σε μια εξαιρετική και πανέξυπνη ταινία που σίγουρα θα σε κάνει να το ξανασκεφτείς αν σκέφτεσαι να γυρίσεις πίσω! Με τους Κάρα Ελεχάλδε, Νάτσο Βιγκαλόντο. Του Νάτσο Βιγκαλόντο.
Ένας καινούργιος φρουρός κάποιων φυλακών παγιδεύεται μέσα σε μια σφοδρή εξέγερση των φυλακισμένων και προσπαθεί να τους πείσει ότι είναι ένας από αυτούς. Πολύ έξυπνη ταινία με δυνατό σενάριο και πολλές ανατροπές που σε κρατάνε ως το τέλος. Όταν οι ζωές μπερδεύονται, τίποτα δεν είναι προβλέψιμο και ο άγιος μπορεί να γίνει διάβολος. Εκπληκτικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές. Με τους Λουις Τοσάρ, Αλμπέρτο Αμάν, Κάρλος Μπαρδέμ (αδερφός του Χαβιέ). Του Ντανιέλ Μονθόν.
Καλοκαιρινή Βροχή (El camino de los Ingleses)
Ξέρω. Σε πολλούς που μπορεί να δουν την ταινία, ή στους ελάχιστους που την έχουν ήδη δει μπορεί να θεωρήσουν ότι δε θα άξιζε να βρίσκεται εδώ. Για πολλούς και διάφορους λόγους όμως αισθάνομαι συναισθηματικά δεμένη με αυτή και δε θα μπορούσα να την παραλείψω από δω. Προσωπικά την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσουν τα όνειρα, η μελαγχολία και ο λυρισμός γιατί ακριβώς αυτό είναι όλη η ταινία. Βασισμένο στο υπέροχο μυθιστόρημα του Αντόνιο Σολέρ, πρόκειται για μια σκηνοθετική απόπειρα του Αντόνιο Μπαντέρας (του γνωστού!) και ακολουθεί ένα καλοκαίρι ενηλικίωσης μιας παρέας παιδιών στη Μάλαγα του 1970. Με τους Αλμπέρτο Αμαρίγια, Μαρία Ρουίθ, Φελίξ Γκόμεθ.
Το σεξ και η Λουσία (Lucia y el sexo)
Μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Δεν πρόκειται για πορνογραφική ταινία. Στο κέντρο ένας συγγραφέας και γύρω του δυο γυναίκες που η μια αγνοεί την ύπαρξη της άλλης, αλλά η μοίρα της φέρνει κοντά σε ένα γραφικό νησάκι της Ισπανίας. Ένα παιδί που ο πατέρας δεν ξέρει την ύπαρξή του, διάφορες ζωές που συνδέονται στο απομονωμένο νησί, σχέσεις έντονες, πάθος και φυσικά σεξ που αν είναι μπόλικο δεν είναι αισχρό. Μια ταινία για τον έρωτα, τη μοίρα με πολλούς συμβολισμούς και λυρισμό. Με τους Παζ Βέγκα, Τριστάν Ουλόα, Νάγια Νίμρι. Του Χούλιο Μεδέμ.
Κόκκινος σκίουρος (La ardilla roja)
Ένας άντρας προσπαθεί να αυτοκτονήσει πηδώντας από μια γέφυρα, όταν τον προλαβαίνει μια γυναίκα που πέφτει από αυτή εξαιτίας ενός ατυχήματος. Ο άντρας την πηγαίνει στο νοσοκομείο κι όταν αυτή ξυπνά έχει αμνησία. Έτσι, της δημιουργεί μια καινούργια ζωή όπως αυτός θέλει. Μια ακόμα ταινία του Χούλιο Μεδέμ με μπόλικους συμβολισμούς και πάλι. Μια ταινία που δεν μπορεί να καταταχθεί σε ένα μόνο είδος καθώς πιάνει λίγο απ' όλα. Με τους Έμα Σουάρεθ, Νάτσο Νόβο.
Η πιο πρόσφατη δουλειά του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου , η ανορθόγραφη ομορφιά του με τον Χαβιέ Μπαρδέμ να μας θυμίζει πόσο καλός ηθοποιός είναι. Ένας άνθρωπος λίγο πριν το θάνατο προσπαθεί να αλλάξει στη ζωή του όλα όσα με κόπο έχει καταστρέψει όλα του τα χρόνια. Δυνατή, συγκινητική, σχεδόν καταθλιπτική, αλλά με τόσα πολλά να πει.
Η απέναντι πλευρά του Ατλαντικού...
Ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου είναι ένας μοναδικός μάστερ στο είδος του που μας εντυπωσιάζει σχεδόν κάθε φορά. Εδώ με «εργαλεία» του τον εξαιρετικό Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ , τον Εμίλιο Ετσεβαρία και πολλούς άλλους σπουδαίους ηθοποιούς μιλάει για διάφορες ιστορίες αγάπης, κάθε είδους, που έχουν μόνο ένα κοινό: είναι για κάποιο λόγο πάντα κατεστραμμένες. Ιστορίες που ξέρεις ότι δύσκολα θα έχουν ευτυχισμένο τέλος, κι όμως είναι τόσο καθημερινές. Με τους Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Εμίλιο Ετσεβαρία, Γκόγια Τολέδο, Αλβάρο Γκερέρο.
Θέλω και τη μαμά σου (Y tu mama tambien-Μεξικό)
Δυο φίλοι στην ανώριμη ακόμα εφηβεία και μια μεγαλύτερη γυναίκα που γίνεται το μήλον της έριδος ανάμεσα τους σε μια ταινία δρόμου σε όλο το Μεξικό. Μια ταινία απλά για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τις οποίες μιλάει με τρόπο τόσο ρεαλιστικό όσο δύσκολα κάνεις άλλος έχει κάνει. Συγκλονιστικοί ανθρώπινοι χαρακτήρες με πάθη, αδυναμίες και γι' αυτό αληθινοί. Με τους Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Ντιέγκο Λούνα, Μαριμπέλ Βερντού.
Μια ομάδα εύπορων ανθρώπων στο Μεξικό έχει φτιάξει τη δική της αποκλεισμένη πόλη με πραγματικά τείχη μέσα στην πόλη του Μεξικού. Κανείς δεν μπαίνει και δε βγαίνει χωρίς άδεια. Σκοπός να γλιτώσουν από την εγκληματικότητα των κοινών ανθρώπων και να δημιουργήσουν την τέλεια κοινωνία. Όταν όμως εξαιτίας ενός γεγονότων μπαίνουν μέσα «χαμίνια» του Μεξικού η τέλεια κοινωνία αποδεικνύεται ότι δεν είναι τόσο τέλεια, τελικά. Μια σκληρή ταινία με ακόμα πιο σκληρό σχόλιο πάνω στο «καβούκι» του καθενός και στο τι κάνει για να είναι αυτός ασφαλής και γύρω ας καίγεται ο κόσμος, κι ας θυσιάζει...τους άλλους. Συγκλονιστική και μόνο ως σκέψη. Με τους Ντανιέλ Χιμένεθ Κάσο, Ντανιέλ Τοβάρ, Κάρλος Μπαρδέμ. Του Ροδρίγο Πλα.
Χωρίς όνομα (Sin nombre-Μεξικό)
Στο Μεξικό εκατοντάδες άτομα προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα με την Αμερική κάθε μέρα σκαρφαλωμένοι στις οροφές των τρένων. Εκεί γνωρίζονται δυο νέα παιδιά από διαφορετικούς κόσμους και η ζωή τους παίρνει νέα τροπή. Μια ρεαλιστική, σχεδόν ντοκιματερίστικη εικόνα του Μεξικό με τους χιλιάδες μετανάστες, τις συμμορίες και το μόνιμο στόχο της καλύτερης ζωής. Εξαιρετικές ερμηνείες από τους έφηβους πρωταγωνιστές και τέλος που σίγουρα δε θα έβρισκες σε αμερικανική ταινία... Με τους Παουλίνα Γκαετάν, Έντγκαρ Φλόρες
Το μυστικό στα μάτια τους (El secreto de sus ojos-Αργεντινή)
Η περσινή νικήτρια του Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, μας κόβει την ανάσα. Άψογο σενάριο, υποδειγματική σκηνοθεσία, πλοκή και εξαιρετικές ερμηνείες. Στην ιστορία ένας πρώην ομοσπονδιακός πράκτορας θέλει να γράψει ένα μυθιστόρημα-εξιλέωση για τη δολοφονία μιας κοπέλας που δεν είχε διαλευκάνει ποτέ. Με χαμηλό μπάτζετ, ο Χουάν Χοσε Καμπανέλα κατάφερε να δημιουργήσει την καλύτερη ίσως ταινία της περσινής χρονιάς, εκτός Αμερικής και όχι μόνο. Με τους Ρικάρντο Νταρίν, Σολεδάδ Βιγιαμίλ.
Εννιά Βασίλισσες (Nueve Reinas-Αργεντινή)
Ίσως πολλοί να έχουν δει την αγγλική έκδοση της συγκεκριμένης ταινίας, αλλά πιστέψτε με δεν πιάνει μια μπροστά σε αυτή την έκδοση της ιστορίας που είναι άλλωστε και η πρωτότυπη! Δυο μικροαπατεώνες προσπαθούν να πιάσουν την καλή πουλώντας λαθραία κάποια ανεκτίμητα γραμματόσημα, τις Εννιά Βασίλισσες. Η ανατροπή της ταινίας, είναι ίσως από τις καλύτερες που έχουμε δει ποτέ. Με τους Ρικάρντο Νταρίν, Γκαστόν Πολς. Του Φαμπιάν Μπιελίνσκυ.
*Πατώντας πάνω στους τίτλους των ταινιών μπορείτε να δείτε το τρέιλέρ τους
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!

Πριν αναφερθω στον ισπανικο κινηματογραφο που ειναι και το κυριο θεμα του αρθρου θα ηθελα να παραθεσω καποιες αποψεις για καποιες νυξεις που γινονται στο κειμενο περι ισπανικης κουλτουρας και γλωσσας... Οντως τα τελευταια χρονια παρατηρειται μια γενικη ανθηση της ισπανιας σε τεχνες αρχιτεκτονικη ,αθλητισμο κ.α, εχω κουραστει ομως να βλεπω να γινεται γυρω μου ο χαμος για την εν λογω χωρα... περα απ τους γνωστους μεγαλους ισπανους σε ολα τα φασματα των τεχνων γραμματων... ΣΥΝΕΧΕΙΑ (βελασκεζ,πικασο,νταλι,θερβαντες,λορκα,γκαουντι) δεν μπορω να καταλαβω ολον αυτον τον παροξυσμο ,ειλικρινα τωρα δεν μπορω να καταλαβω τι παραπανω εχει μεχρι τα τελη του 90 η ισπανια απ την ελλαδα...καποιοι ψευτοκουλτουριαρηδες χιπστερς και αλτερνατιβ νεοχιπιδες που ανακαλυψαν οτι η τζιβα μπορει να καλυψει την σκατοφατσα τους(ναι δεν φταιει ο στρατος που τους παρατησε η γκομενα αλλα μαλλον ειδαν τα μουτρα τους μετα το κουρεμα) και ανακαλυψαν οτι η ισπανια ειναι cool στα 28 τους επειδη κανεις δεν μιλαγε γι αυτη (αυριο φυσικα η συγκεκριμενη χωρα θα γινει κοινη τρεντικη και εκφυλισμενη και θα βρουν αλλη χωρα-παιχνιδακι να παιζουν) μου προκαλουν τουλαχιστον γελιο...προς 8εου δεν εχω κατι με την ισπανια ,ισα ισα τη θεωρω μια πολυ ομορφη χωρα με μεγαλους θιασωτες των τεχνων των γραμματων της τεχνολογιας και τα συναφη αλλα αυτος ο παροξυσμος εχει αρχισει και μου γαργαλαει πτυχες του κρυμμενου κωλοχαραχτηρα μου...Βρε γλυκοι μου ανθρωποι μπροστα στους κολοσσους (υπο καθε εννοια) γαλλια-γερμανια-ιταλια-αγγλια για ποια ισπανια μου λετε και μου την κανετε και μοδα? (ασε που αν και συμπα8εστατοι αρχιζουν κ το παιρνουν κ λιγο πανω τους)...οσον αφορα την γλωσσα σιγουρα ειναι χρησιμη λογω πολλων ομιλουντων παγκοσμιως και σιγουρα ειναι πιο ενδιαφερουσα και πιο δομημενη θεωρω απ τα αγγλικα αλλα ειναι σιγουρα στα ιδια επιπεδα με τα γαλλικα και τα ιταλικα... Παμε να μιλησουμε λιγο για σινεμα,Διαβαζα καπου ολα ειναι πι8ανα στη ζωη, εδω εφτιαξαν σινεμα οι ισπανοι, και ειναι αληθεια, μεχρι καπου στα 90 ο ισπανικος κορτσεζε και καποιους αλλους) εδειχναν στα αμερικανακια πως γυρνας μια ταινια...για τι να πρωτομιλησουμε ? Γκονταρ? Φελινι? Παζολινι? Φασμπιντερ? Μπέργκμαν? Ταρκοφσκι? Χιτσκοκ? Αντονιονι? Μπερτολουτσι? Τρυφο? Καποιος θα πει ειναι παλιοι...ο κισλοφσκι δεν ειναι και τοσο παλιος ουτε ο Χανεκε...Αν βαρεθηκατε τον γαλλικο η τον αμερικανικο και ψαχνετε για μεση οδο ψαχτειτε καλυτερα στον γερμανικο κινηματογραφο ο οποιος σε παραγωγη νεων αξιομαχων ταινιων ειναι αρκετα καλυτερος απ τον ισπανικο, κουραστηκαμε με τον μπαρδεμ τον αλμοδοβαρ την κυρα-πενελοπε τον ναδαλ τον γκαζολ και τον τσαβι ας μιλησουμε για χανεκε, κοτιγιαρ, μαικλ κειν, διαμαντιδη,παπαλουκα και τον πιρλο....
κινηματογραφος ηταν του κλωτσου και του μπατσου ενω αντιστοιχα ιταλοι γαλλοι πολωνοι ρωσσοι σουηδοι γερμανοι αγγλοι ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΟΥΣΑΝ και (περα απο καποιες εξαιρεσεις πχ κιουμπρικ-κοπολα-σ