Περνάνε οι μέρες και ακόμη δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό η απώλεια του φετινού πρωταθλήματος. Ένα πρωτάθλημα που χάθηκε κυριολεκτικά στο 90. Της σεζόν και των καθοριστικών αγώνων. Και να θέλεις να ξεχάσεις έρχεται κάτι να στο θυμίζει. Όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Όπως έγραψα και την προηγούμενη φορά η ΑΕΚ δεν μπορεί παρά να κοιτάξει μπροστά. Η απώλεια πόνεσε αλλά δεν μας κατέστρεψε. Δεν είναι καθόλου εύκολο να καταστραφεί αυτή η ΑΕΚ. Όμως θέλουμε παραπάνω. Το ότι μπήκε ένα γκολ περισσότερο ή λιγότερο δεν αλλάζει την ουσία. Και δεν πρέπει να αλλάξει και το μέλλον που και με δεύτερο σερί πρωτάθλημα και χωρίς μπορεί και πρέπει να είναι λαμπρό. Το πλέον βασικό είναι να γίνει η σωστή αξιολόγηση της σεζόν που τελείωσε και του υλικού της ομάδας.
Ο Ματίας είπε στην τελευταία συνέντευξη τύπου πως οι αποφάσεις έχουν παρθεί και δεν αλλάζουν ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της σεζόν που ήταν η… απευκταία. Αυτό που δεν πρέπει να αλλάξει σίγουρα είναι η εμπιστοσύνη. Σε αυτούς που έφτιαξαν αυτή την ομάδα από την άνοιξη του 2022, μέσα από τη μαυρίλα για την οποία πάλι εμείς ως ΑΕΚ φταίγαμε που είχε βρεθεί. Μαζί με την Αγιά Σοφία φτιάχτηκε αυτό το εκρηκτικό μείγμα που δυο χρόνια κυριάρχησε αγωνιστικά σε ένα πρωτάθλημα όπου τον Αύγουστο του 2022 μπήκε ως πέμπτη.
Η ΑΕΚ δεν πήρε όλους τους τίτλους της διετίας. Έχασε τους δύο της σεζόν που τελείωσε. Στα πέναλτι το κύπελλο, την προτελευταία αγωνιστική το πρωτάθλημα. Δεν είναι ανάγκη να θυμηθούμε πάλι τις λεπτομέρειες που μία να πήγαινε διαφορετικά η ΑΕΚ θα ήταν πρωταθλήτρια ενώ είναι πλέον αρκετά παλιά αλλά αξέχαστη η μαγική εικόνα του Χαριλάου στη ρεβάνς του χειρότερου, παραγωγικά, φετινού αγώνα της ομάδας του 0-0 της Νέας Φιλαδέλφειας. Φυσικά μετράει το αποτέλεσμα, είναι απίστευτο αλλά αληθινό πως πήραν τίτλο ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟ και όχι η ΑΕΚ όμως πρέπει να ζήσουμε με αυτό. Όμως άλλο η πίκρα και άλλο η μεγάλη εικόνα. Δεν θα κουραστώ να γράφω πως η ομάδα είναι η καλύτερη στην Ελλάδα. Αν άρχιζε σήμερα το πρωτάθλημα το φαβορί θα ήταν η ΑΕΚ και όχι ο πρωταθλητής. Κι αυτό που πρέπει να μας απασχολεί, το μόνο, είναι το ίδιο να ισχύει και την πρώτη μέρα του επόμενου πρωταθλήματος…
Για να γίνει αυτό πρέπει η ομάδα να δουλέψει όπως τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια αλλά και τον πρόσφατο Γενάρη με την μεταγραφή του Λιούμπισιτς. Σίγουρα θα γίνουν και οι περιφερειακές μεταγραφές όπως του Τσιλούλη όμως το σημαντικό είναι οι παίκτες που προορίζονται για τον βασικότατο κορμό να είναι πάλι Λιούμπισιτς, Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Γιόνσον, Βίντα, Μουκουντί κτλ…
Η ΑΕΚ είχε τρομερό ποσοστό επιτυχίας. Με εξαίρεση τον Πισάρο που δεν προσαρμόστηκε στην πρώτη του Ευρωπαϊκή χρονιά, και την μισή δεύτερη σεζόν του Σιντιμπέ, όλες οι μεταγραφές βγήκαν και κάποιες περισσότερο του αναμενομένου. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ΑΕΚ να βαδίσει στον ίδιο δρόμο. Στον δικό της δρόμο. Να μην χαλάσει το μυαλό κανενός επειδή χάθηκε στο 90 το πρωτάθλημα αλλά να μην υπάρξει και κανενός είδους πισωγύρισμα.
Σε ότι αφορά τα συμβόλαια που λήγουν και ιδίως αυτά που είναι ακόμη στον αέρα. Αναντικατάστατοι αυτή τη στιγμή στην ΑΕΚ είναι μόνο ο… Μελισσανίδης και ο Αλμέιδα.
Ο Αμραμπατ είναι ένας παίκτης που φαίνεται πως μπορεί να δώσει ακόμη πράγματα σε απαιτήσεις ακραίου πρωταθλητισμού, ο Αραούχο είναι ο πιο αγαπητός παίκτης της ΑΕΚ και ο πιο δημοφιλής συνολικά και σε οπαδούς άλλων ομάδων. Όμως η ΑΕΚ έκανε τις προτάσεις της και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν τελικά φύγουν και οι δύο. Όπως δεν πρέπει να φοβάται να πουλήσει και κάποιον παίκτη αρκεί να πληρωθεί την αξία του. Η ΑΕΚ δεν καίγεται να πουλήσει, το απέδειξε πέρυσι με τον Λιβάι και όχι μόνο, όμως ειναι έτοιμη αν η διοίκηση κρίνει ότι την συμφέρει κι ο Ματίας δώσει το οκ να αποχωριστεί οποιονδήποτε. Και να τον αντικαταστήσει! Προχωράμε λοιπόν. Εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που έφτιαξαν αυτή την ομάδα. Οχι για να την… ξαναφτιάξουν από την αρχή αλλά για να την κάνουν ακομη καλύτερη. Γιατι μπορεί η χρονιά να μην θεωρείται πετυχημένη αλλά σίγουρα δεν ειναι μια χαμένη χρονιά. Η ΑΕΚ ευτυχώς εχει συνεχεια. Και πάνω εκει πρέπει να χτίσει.
