
Καλή εβδομάδα να έχουμε. Μια εβδομάδα με τεράστια σημασία για την ΑΕΚ που το Σάββατο κλείνει έναν ΑΙΩΝΑ ζωής. Και θα τον γιορτάσει στο ιδιόκτητο γήπεδο της που είναι και το καλύτερο στη χώρα και με το μέλλον της να φαίνεται λαμπρό. Με μια διοίκηση τόσο ισχυρή που ενώνει αιώνιους αντιπάλους πίσω από έναν κλόουν, με έναν προπονητή εγγύηση για το μέλλον και την πρόοδο της ομάδας, με υποδομές ήδη κορυφαίες που μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα εκτοξευτούν με την κατασκευή κι άλλων γηπέδων και ιδιόκτητου ξενοδοχείου στο προπονητήριο της ΑΕΚ στα Σπάτα. Και βέβαια με… εφήμερη πίκρα γιατί ΑΕΚ είμαστε.
Ας μιλήσουμε για την χθεσινή μεγάλη πίκρα. Τα μάτια δεν έκλειναν μια εβδομάδα πριν από την άγρια χαρά του γκολ του Ελίασον που δεν είχε κοπάσει. Απόψε τα ξημερώματα δεν έκλειναν από την πίκρα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η ΑΕΚ δεν κέρδισε παιχνίδι που είχε θεωρηθεί δικό της αλλά πόνεσε πολύ χθες γιατί δύο βαθμοί σε ντέρμπι κορυφής που έχει γίνει εύκολα 2-0 στο 50 σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν είναι μαχαιριά στην καρδιά. Η ομάδα αυτή όμως έχει μεγάλη καρδιά και πρέπει να αντέξει τώρα που τα πράγματα έγιναν δύσκολα…
Ζούμε ένα απίστευτο πρωτάθλημα και πλέον όλοι έχουν το “πρέπει” όχι του να μείνουν ζωντανοί αλλά να πάρουν το πρωτάθλημα. Όλοι έχουν τις ίδιες πιθανότητες. Φυσικά κι ο Ολυμπιακός που είναι και η πιο φορμαρισμένη ομάδα μετά την διακοπή. Τους άλλους αν τους νικήσει στα παιχνίδια που έχουν μεταξύ τους, τους περνάει. Την ΑΕΚ όχι γιατί με δυο ήττες και μια ισοπαλία στα ματς της σεζόν αλλά και λόγω της κατάταξης στην κανονική περιόδου χάνει στην ισοβαθμία. Μιλάμε πάντα υποθετικά και παίρνουμε τις περιπτώσεις να πάνε τρένο όλες οι ομάδες που δεν γίνεται. Σίγουρα πάντως ο Ολυμπιακός είναι γερά μέσα στο πρωτάθλημα και με εξαίρεση την ΑΕΚ το έχει στα χέρια του. Για αυτό η νίκη της ΑΕΚ με 1-0 στη Φιλαδέλφεια είναι η νίκη της χρονιάς. Μέχρι την επόμενη.
Η χθεσινή δεν θα ήταν τέτοια νίκη σε σημασία αλλά θα ήταν μεγάλη γιατί θα έφερνε την ΑΕΚ στην κορυφή και με το πλεονέκτημα ισοβαθμίας κλειδωμένο και απέναντι στον ΠΑΟΚ. Και πάλι όμως όπως έχουν πάει τα πράγματα μετά την ήττα στη Λεωφόρο θα χρειαζόταν νίκες σε όλα τα εντός αλλά και ένα μεγάλο αποτέλεσμα εκτός έδρας. Απλά τώρα χρειάζεται λίγο… μεγαλύτερο αποτέλεσμα. Για αρχή βέβαια υπάρχουν τα μεγάλα “πρέπει”. Νίκη μέσα - έξω με τον Άρη. Για να είναι η ΑΕΚ ξανά πρώτη έστω και με αγώνα περισσότερο από τον ΠΑΟΚ αλλά κυρίως γιατί πλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για απώλειες και ιδίως σε ματς με τον πέμπτο και τον έκτο.
Η ΑΕΚ δεν έχει πλέον να υπερασπιστεί κάποιο κεκτημένο όπως την προηγούμενη Δευτέρα τέτοια ώρα. Δεν εχει κάποιο πλεονέκτημα παρά μόνο με τον Ολυμπιακό που και να την κερδίσει δεν την περνάει χωρίς βοήθεια» από άλλη ομάδα. Ειναι μια απο τις τέσσερις. Πρέπει να τους κερδίσει όλους για να είναι σίγουρη και τουλάχιστον δύο απο τους τρεις για να μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με τα απολύτως φυσιολογικά αποτελέσματα στα παιχνίδια μεταξύ των άλλων. Τωρα στα δύσκολα η ΑΕΚ του Αλμέιδα ειναι στο… φυσικό της περιβάλλον. Πρέπει να υποφέρει. Να ορμήσει και να αρπάξει το πρωτάθλημα! Και οι άλλοι για να της το πάρουν πρέπει να την νικήσουν. Στα τελευταία 18 ντέρμπι μόνο ο Παναθηναϊκός τη νίκησε με τον τρόπο που ξέρουμε. Ελάτε λοιπόν. Αλλα πρώτα και πάνω απο όλα ο Αρης. Και εντός και εκτός έδρας!