Καλό μήνα να έχουμε. Και γιατί να μην έχουμε; Υγεία και τύχη να υπάρχει κι όλα θα πάνε καλά. Τελείωσε όμορφα ο Γενάρης. Με μια μεταγραφή - δήλωση. Δεν ξέρω αν θα πειστούν όλοι οι… άπιστοι όμως είναι δεδομένο πως αν υπάρχει συνέπεια σε λόγια και πράξεις όπως συμβαίνει με την ΑΕΚ από το καλοκαίρι του στο τέλος θα μείνουν λίγοι και με προσωπικούς λόγους να τους εμποδίζουν να δουν την πραγματικότητα. Δεν είναι δήλωση πως η ΑΕΚ πάει για το πρωτάθλημα η απόκτηση του Λιούμπιτσιτς. Η ΑΕΚ μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα με το υπάρχον ρόστερ πριν την απόκτηση του Αυστριακού - Κροάτη παικταρά. Αυτό είναι δεδομένο. Η ΑΕΚ που ξεκίνησε την σεζόν δεν είχε κάποια εκκρεμότητα στο ρόστερ της και δεν δημιουργήθηκε καμία αφού η αποχώρηση του Μοχαμάντι καλύφθηκε πριν συμβεί με τον Πήλιο. Η πρόβλεψη μου παραμένει. Η ΑΕΚ θα πάρει και αυτό το πρωτάθλημα και ίσως ευκολότερα από το προηγούμενο. Η δήλωση που έγινε με την μεταγραφή του Λιούμπιτσιτς ήταν πως πλέον πραγματικά δεν γίνεται τίποτα στην τύχη, που έλεγε και το τραγουδάκι που συνδέθηκε με το μαγικό 2004, και πως η ΑΕΚ έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο που το ακολουθεί πιστά χωρίς να ξεφεύγει ή να παρασύρεται από οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη. Και το πλάνο αυτό είναι μακροπρόθεσμο και στόχο έχει αυτό που είχαμε πει σε ανύποπτο χρόνο. Την Ευρώπη…
Οι παίκτες που θα έρθουν από εδώ και πέρα στην ομάδα για να αναβαθμίσουν ένα ρόστερ που στην Ελλάδα κέρδισε τα πάντα θα είναι με κριτήριο τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια που έπαιξε η ομάδα. Για να είναι ακόμη πιο έτοιμη για τα επόμενα. Αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού έχει βάλει ως πήχη ο Ματίας Αλμέιδα. Σε αυτό το επίπεδο μπορεί να σταθεί ο Ρόμπερτ Λιούμπιτσιτς, εκεί θα είναι ο πήχης και για τους επόμενους. Φυσικά θα γίνονται και περιφερειακές κινήσεις, όπως του Πηλίου, σαφώς και θα συνεχίσει η αγορά ταλέντων με τόσο την πρόοδο και την άνοδο στην πρώτη ομάδα όπως έγινε με τον Ζίνι. Και ο στόχος θα είναι πάντα ο ίδιος. Όχι μια καλή ενδεκάδα αλλά ιδανικά δύο παίκτες σε κάθε θέση που η διαφορά μεταξύ τους να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη. Που οι περισσότεροι όμως να μπορούν να παίζουν και μαζί όπως θα δούμε στο μέλλον, για παράδειγμα, με Γκαρσία - Πόνσε ή Πινέδα - Λιούμπιτσιτς.
Αυτό είναι το πλάνο εξέλιξης της ΑΕΚ του Ματίας Αλμειδα και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Και όλων των άλλων γιατί τίποτα δεν γίνεται με έναν ή δύο ανθρώπους μόνο όσο ικανοί και επιδραστικοί κι αν είναι. Δεν γίνεται μόνο με αυτούς αλλά σίγουρα δεν θα γινόταν χωρίς αυτούς. Όπως λέγαμε τόσα χρόνια το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν να βρει έναν προπονητή συμβατό με το κλαμπ αλλά και με την διοίκηση. Και βέβαια ικανό για αυτό αλλά και το υψηλότερο επίπεδο. Το πέτυχε και τώρα όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Ένας δρόμος που αν δεν συμβεί κάτι απρόσμενο θα είναι γεμάτος με επιτυχίες, μεγάλες στιγμές και όμορφες ιστορίες.
Όπως αυτή ενός Κροάτη που ρίσκαρε την καριέρα του και έδωσε αγώνα λες και ήταν ο… Ντέμης ή ο Κατσαβός για να έρθει από τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ στην ΑΕΚ…
Όμως για να πειστεί ένας παίκτης του επιπέδου του Λιούμπιτσιτς να θέλει ΑΕΚ σαν… ΑΕΚτζής δεν αρκεί μια πρόταση. Ούτε καν μόνο το τηλεφώνημα του Ματίας που πάντα παίζει τον σπουδαιότερο ρόλο στα εκτός οικονομικών κομμάτια μιας μεταγραφής. Περιπτώσεις όπως αυτή θέλουν και προεργασία πολύ μεγάλη μέχρι να φτάσει η ώρα της επίσημης πρότασης και της συζήτησης με τον προπονητή για το αγωνιστικό πλάνο. Και η ΑΕΚ τα τελευταία δύο χρόνια κυρίως με τον Παναγιώτη Κονέ αλλά όχι μόνο πριν πάρει έναν παίκτη τον έχει κάνει ήδη δικό της. Ψυχικά…
Ο Λιούμπιτσιτς ήρθε στην ΑΕΚ την 31η Ιανουαρίου. Όμως είχε… ξεκινήσει στα τέλη Αυγούστου. Ούτε ο ίδιος δεν το ήξερε. Όταν όμως βλέπεις κάποιον ή κάποιους να ασχολούνται τόσο πολύ μαζί σου στην πορεία γίνονται δικοί σου κι εσύ δικός τους. Κι όταν στο τέλος βλέπεις τι θυσίες οικονομικές και πόσο αγώνα με διάφορους τρόπους έκαναν για να κάνουν το αδύνατο μέσα σε τρεις ώρες δυνατό τότε φτάνεις ακόμη και να βάλεις τα κλάματα. Και να μετράς τις ώρες για να πάτε ΜΑΖΙ στο πεπρωμένο. Καλώς ήρθε Ρόμπερτ. Εδώ είναι ΑΕΚ…
