Χριστός Ανέστη. Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο εύχομαι, υγεία και ευλογία σε κάθε σπιτικό. Και του χρόνου να είμαστε καλά. Μετά από μία υπέροχη Μεγάλη Εβδομάδα αποτοξίνωσης, η πρώτη σε… 27 χρόνια δουλειάς σε τέτοιο βαθμό, και μια υπέροχη εμπειρία στην Πανίερη Πόλη της Ιερουσαλήμ μπαίνουμε σε κανονικούς ρυθμούς. Για την τελική ευθεία. Το μόνο που θα πω για την Ιερουσαλήμ είναι πως αξίζει ο κάθε άνθρωπος να πάει μία φορά στην ζωή του. Κι όταν πάει θα καταλάβει το γιατί. Δεν είναι ανάγκη να είναι Πάσχα. Είναι και θα είναι πάντα εκεί. Και η εμπειρία είναι ξεχωριστή. Και πάρα πολλοί όταν πάνε πρώτη φορά πολύ σπάνια μένουν στην μία. Εγώ κι αυτή την εμπειρία τις δύο πρώτες φορές την είχα χάρη στην ΑΕΚ.
Δυστυχώς δεν θα είμαι αύριο στον μεγάλο αγώνα και ακόμη πιο δυστυχώς δεν θα είναι κανείς εκτός από την ομάδα και τους ανθρώπους της. Όσα έγιναν στα Άνω Λιόσια τα έμαθα από μακριά και όχι αναλυτικά. Ένα πράγμα μόνο θα πω ξέχωρα από την τεράστια ζημιά που έπαθε η ομάδα μας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να επιτίθεσαι σε ανθρώπους με κριτήριο το ότι είναι Εβραίοι ή Έλληνες ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι 100% κατά της οπαδικής βίας με οποιοδήποτε κριτήριο. Όμως αυτό ξεφεύγει από την οπαδική βία και είναι για μένα ότι το χειρότερο. Και δεν επιδέχεται συζήτηση ή ιδιαίτερη ανάλυση. Αυτό μόνο. Και ΑΕΚάρα φέρε μας την πρόκριση και το κύπελλο. Κι ας μην έχουμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε στο Σπίτι μας. Ούτε φέτος, ούτε του χρόνου.
Με έξι μέρες καθυστέρηση είδα και το Ολυμπιακός - ΑΕΚ. Με απόλυτη ηρεμία και έχοντας δει μόνο τα χάιλάιτς που ανέβασε η ΑΕΚ το Μεγάλο Σάββατο νομίζω πως όπως σε όλα τα φετινά παιχνίδια ΑΕΚ - Ολυμπιακού έτσι και σε αυτό φάνηκε ξεκάθαρα η ανωτερότητα της ΑΕΚ σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Επίσης ήταν η πρώτη φορά φέτος που η ομάδα πήγε αρκετά στο ρελαντί. Ουσιαστικά όλα τέλειωσαν σε 7 λεπτά, σε αυτό το εφιαλτικό για τον Ολυμπιακό διάστημα που ανέλυσε πολύ ωραία και ο Νικολακόπουλος στο άρθρο του στο σάιτ του Σπορ Φμ.
Βέβαια η ΑΕΚ έχει χάσει δυο φορές από αυτή την ομάδα και έχει νικήσει μία. Η ήττα στη Φιλαδέλφεια ουσιαστικά κράτησε το πρωτάθλημα… ζωντανό και ήταν τρομερά σημαντική. Η ήττα που είδα σε μαγνητοσκόπηση απλά μείωσε το σκορ από 3-0 σε 4-2 υπέρ της ΑΕΚ. Καμία σχέση σε σημασία. Τώρα όμως έρχεται το μεγαλύτερο παιχνίδι. Μέχρι το επόμενο και τελευταίο που θα γίνει στη Φιλαδέλφεια αλλά τώρα το μεγάλο ματς είναι αυτό της Κυριακής. Αυτό το παιχνίδι πρέπει να πάρει η ΑΕΚ. Δεν είναι αλαζονικό. Η ΑΕΚ έχει αποδείξει πως φέτος σε ΟΛΑ τα ματς πάει για τη νίκη ακόμη κι αν της κάνουν κι άλλα αποτελέσματα. Για αυτό άλλωστε έχει και τις λιγότερες ισοπαλίες στο πρωτάθλημα. Το θέμα είναι αν θα τα καταφέρει. Το ότι μπορεί είναι ξεκάθαρο. Θα έχει μια τεράστια απουσία. Τον Σέρχιο. Το υπόδειγμα της αυτοθυσίας και του ένας για όλους και όλοι για τον έναν.
Για αυτόν τον έναν θα παίξουν ΟΛΟΙ εκτός από όλους τους άλλους λόγους για τους οποίους τα παιδιά μας θα τα δώσουν όλα την Κυριακή. Η απουσία είναι τεράστια αλλά τεράστια είναι και η δυναμική και η ποιότητα της ΑΕΚ του Αλμέιδα. Δεύτερος Αραούχο δεν υπάρχει αλλά η ΑΕΚ του Αλμέιδα θα είναι πάλι η ΑΕΚ του Αλμέιδα. Πλέον το λέμε με σιγουριά και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και θα πάει στο Φάληρο μόνο για τη νίκη.
