Έμειναν ώρες. Και πέρασαν τόσο υπέροχα το Σάββατο. Η Βασίλισσα πήρε τη νίκη. Και έρχεται το πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς. Μέχρι το επόμενο. Και το βράδυ τα κορίτσια μας έγραψαν ιστορία. Τι ωραία να πέφτεις για ύπνο με ένα κύπελλο. Κι όταν είναι το πρώτο από την ίδρυση του τμήματος για ένα πράγμα είσαι σίγουρος. Πως έζησες την ιστορία την ώρα που γράφτηκε. Τυχεροί και τυχερές όσοι και όσες την έζησαν από κοντά. Ευλογημένοι και ευλογημένες όσοι και όσες έγραψαν κάποιες σελίδες από αυτό το κεφάλαιο. Η τροπαιοθήκη θα υποδεχτεί σήμερα άλλη μια κούπα. Με mvp από την Αργεντινή όλα γίνονται ευκολότερα. Η δουλειά έγινε. Το μερίδιο που μου αναλογεί ως φίλου της ΑΕΚ το αφιερώνω στον Αλέξη Αλεξίου. Τον άνθρωπο που κάνει τα πράγματα να γίνονται. Εδώ και 11 χρόνια. Σε όλα τα επίπεδα. Με προσωπικό κόστος και με το κεφάλι μόνιμα σε έναν ντορβά. Σε αυτόν. Τον… έκπτωτο πρόεδρο, σύμφωνα με τον… Γαβαθιώτη και τους μεταμφιεσμένους σε ΑΕΚτζήδες ακόλουθους του, που για κακή τύχη των Μίκι Μάους ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΚΠΙΠΤΕΙ! Όπως η αγάπη…
Ξημέρωσε λοιπόν με τις ομορφότερες συνθήκες η Κυριακή που περιμέναμε από τον… Ιούλιο. Έρχεται ο Ολυμπιακός. Για το πρωτάθλημα. Το κύπελλο ήταν μπόνους και το βγάζουμε τελείως από την κουβέντα. Άλλωστε δεν θέλω ούτε να θυμάμαι για ποιο λόγο δεν έγινε η ρεβάνς. Αν και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Οπότε ας μείνουμε στον αγώνα που έρχεται. Ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι και για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια η ΑΕΚ υποδέχεται τον Ολυμπιακό με τόση μεγάλη υπέρ της διαφορά στη βαθμολογία. Στο πιο κρίσιμο σημείο του πρωταθλήματος. Την τελευταία αγωνιστική πριν τα πλει οφ. Με την βαθμολογική διαφορά να είναι οριακά ανατρέψιμη. Έξι πόντοι όταν μένουν 10 παιχνίδια φαντάζουν λίγοι όμως όλοι θα παίξουν με τους ίδιους, μέσα έξω, και αυτοί οι ίδιοι είναι οι πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος. Αυτή τη διαφορά λοιπόν που μοιάζει δύσκολη η ΑΕΚ με μια νίκη απόψε εκεί που δεν έχει γλιτώσει κανείς μέχρι τώρα μπορεί να την κάνει 9 βαθμούς και με πλεονέκτημα στην ισοβαθμία. Μετά ο Ολυμπιακός θα πρέπει στους 10 αγώνες να κάνει 3 νίκες περισσότερες από την ΑΕΚ και μέσα σε αυτές να είναι τουλάχιστον μία σε βάρος της και να μην χάσει στο άλλο ματς. Δύσκολο στα όρια του αδύνατου βάσει των έχουν δείξει οι δυο ομάδες να καλυφθεί αυτή η διαφορά. Πάντα με ταπεινότητα…
Η ταπεινότητα αυτή θα πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα που θα έχει η ΑΕΚ απόψε εκτός από τα αγωνιστικά της στοιχεία που έτσι κι αλλιώς είναι κτήμα της και σε κάθε παιχνίδι εμφανίζονται με το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή. Και όπως κι αν σας φανεί αυτό, ο οδηγός θα πρέπει να είναι ο αγώνας του Καραϊσκάκη. Όχι το κύπελλο. Η ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη ήταν ισοπεδωτική, θα μπορούσε να νικάει με 2 ή 3-0 από το ημίχρονο όμως για λίγους πόντους οφσάιντ γλύτωσε το γκολ του Χάμες και θα μπορούσε ακόμη και να χάσει σε ένα παιχνίδι από τα 3-4 καλύτερα της φέτος. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Και μην ξεχνάμε πως είναι αήττητος για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από όσο η ΑΕΚ που δεδομένα είναι καλύτερη ομάδα και το παραδέχονται και οι ίδιοι οι κανονικοί αλλά και οι γραφικοί όταν μιλάνε μεταξύ τους. Οπότε μιλάμε για ένα μεγάλο ντέρμπι με τρία αποτελέσματα ορθάνοιχτα. Πρέπει να το έχουμε καλά στο μυαλό μας αυτό γιατί το κύπελλο ξεγελάει. Ιδίως επειδή η νίκη ήρθε με 9 στους 11 να είναι από την ομάδα κυπέλλου και μάλιστα με συντριπτικό σκορ. Αυτό το παιχνίδι είναι παρελθόν. Το μόνο πράγμα που πρέπει να είναι ίδιο είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στον αντίπαλο και γενικά εντός και εκτός γηπέδου. Οποία κι αν είναι η εξέλιξη, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Άλλωστε όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα η ΑΕΚ θα μπει στα πλέι οφ ως ένα από τα μεγάλα φαβορί. Με τη νίκη θα έχει σχεδόν πετάξει έξω τον Ολυμπιακό όμως η διαφορά με τον Παναθηναϊκό θα είναι τέτοια που θα αφήνει τα πάντα ανοικτά. Για τον Ολυμπιακό μόνο είναι ζωή ή θάνατος το παιχνίδι. Το ξέρουν και το λένε. Και τρέμουν. Ήδη είναι μια νίκη το ότι τα ρεπορτάζ τους θυμίζουν τις μέρες πριν από μεγάλο Ευρωπαϊκό εκτός έδρας ματς. Ο Μίτσελ κάθε μέρα ντοπάρει ψυχολογικά την ομάδα. Θα παλαίψει, θα τα δώσει όλα. Θα πουλήσει το τομάρι του ακριβά. Σίγουρα θα το κάνει.
Ας αφήσουμε μόνο τον Αλμέιδα και τα παιδιά να το χειριστούν αυτό. ΜΟΝΟ φωνή χρειάζεται. Όσο πλησιάζει η ώρα είναι τόσο όμορφο το συναίσθημα. Μετά από τόσα χρόνια που περιμέναμε τα ματς με αυτούς με ένα μαύρο σύννεφο από πάνω μας να ξέρεις τώρα ότι τρέμουν όχι για την… υγεία τους αλλά γιατί θα πρέπει να πάρουν αποτέλεσμα σε ένα γήπεδο που όπως λέει ο Αλμέιδα δεν ακούς τον… διπλανό σου και απέναντι στην καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Μόνο ευγνωμοσύνη για όσους το κατάφεραν αυτό τόσο γρήγορα αλλά και με τόση υπομονή. Γιατί ο Αλμέιδα μπήκε με μαγικό ραβδάκι στον πόλεμο αλλά ο πρόεδρος πάλαιψε όσο κανείς δεν θα μάθει ποτέ και σαν θαύμα από μια τρύπα σε ένα χωράφι έγινε το ΚΑΣΤΡΟ ΜΑΣ. Ελάτε λοιπόν. Θα είναι μια ποδοσφαιρική μάχη από αυτές που μένουν αξέχαστες. Χαίρομαι για τα αδέρφια μας που έχουν ξεκινήσει το ταξίδι τους ή είναι ήδη εδώ. Από την Ζυρίχη και την Έδεσα, μέχρι την Κέρκυρα και την Κομοτηνή. ΠΑΜΕ!
