Πέρασε και η Δευτέρα, ήρθε η Τρίτη, η αλήθεια είναι πως δεν είχα μεγάλη διάθεση να γραψω χθες. Δυστυχώς έχω πλέον συνηθίσει μεγαλώνοντας πως θα χάνονται άνθρωποι μας. Και πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού θα έχουμε πως ποτέ δεν ξέρεις τον επόμενο. Για αυτό όσο μπορούμε να προσέχουμε και να μην αφήνουμε ανεκμετάλλευτα όσα τεράστια μας προσφέρει η επιστήμη και οι γονείς μας μόνο να τα ονειρευτούν μπορούσαν. Οι περισσότεροι θάνατοι από καρδιά είναι τσάμπα θάνατοι. Όλα βρίσκονται και σχεδόν όλα διορθώνονται. Αρκεί να μην αγνοούμε τα σημάδια και να μην βασανίζουμε υπερβολικά τον εαυτό μας. Κυρίως όμως να φοβόμαστε περισσότερο τον θάνατο από τους γιατρούς και να πάρουμε απόφαση ότι δεν… ξέρουμε τον εαυτό μας.

Ο θάνατος του Γιώργου με τσάκισε εμένα και σίγουρα πάρα πολλούς σαν κι εμένα για ένα λόγο παραπάνω. Επειδή έγινε στο Σπίτι μας. Στο Ναό μας. Και εκτός όλων των άλλων είδαμε και τον εαυτό μας εκεί. Όλα τα άλλα όμως ήταν πολλά. Γιατί ο Γιώργος ήταν ένας άνθρωπος συνυφασμένος με την ΑΕΚ. Και με τον κόσμο της ΑΕΚ, δηλαδή όλους μας. Πάντα εκεί. Παντού. Σε όλα τα σπορ. Και δίπλα σε όποιον απλά ήταν ΑΕΚ. Τίποτα άλλο δεν χρειαζόταν για να γίνει φίλος σου. Μόνο αυτό. Καλό ταξίδι φίλε, αδερφέ. Μοναδική παρηγοριά ότι έφυγες πάνω στη μεγάλη χαρά, στο πιο αγαπημένο σου μέρος σε όλο τον κόσμο. Με το σφύριγμα της λήξης, δυστυχώς ήρθε και και το τέλος. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Καλό ταξίδι και στον Πανό που έφυγε με τον ίδιο τρόπο σχεδόν την ίδια ώρα.  Άλλαξαν οι εργασιακοί χώροι αλλά ποτέ ο σεβασμός και η εκτίμηση. Έφυγες σοκαριστικά νωρίς. Πραγματικά μαύρη Κυριακή. Να προσέχουμε τους εαυτούς μας και ας είμαστε αναβλητικοί σε όλα εκτός από την επίσκεψη στον γιατρό. Σημάδια υπάρχουν ΠΑΝΤΑ. Και σώζουν τις ζωές όσων δεν τα αγνοούν.

Την Κυριακή έγινε και το ντέρμπι. Ένα παιχνίδι όπου η ΑΕΚ πήρε μια τεράστια νίκη. Πληγωμένη από μια απρόσμενη ήττα και βέβαια χωρίς τους 4 ακραίους που είναι οι πρώτες επιλογές και οι 3 απουσιάζουν καιρό. Σε ένα παιχνίδι που υπήρχε μόνο ένα αποτέλεσμα για την ΑΕΚ. Αυτό που ήρθε. Έχουμε αναλύσει και έχουμε πει τα πάντα. Αυτή ήταν μια νίκη από αυτές που κρίνουν πρωταθλήματα. Περισσότερο για τον τρόπο που ήρθε που κάνει ξεκάθαρα δύο πράγματα. Πως η ομάδα του Αλμέιδα έχει χαρακτήρα που μπορεί να κάνει την διαφορά εκτός από όλα τα άλλα που βλέπουμε και βλέπουν όλοι την φετινή σεζόν και βέβαια πως τα τσιμέντα παίζουν μπάλα. Αρκεί αν είναι γεμάτα με κόσμο κι αυτό πρέπει να το προφυλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Έρχονται κι άλλα ντέρμπι και μετά τα πλέι οφ που θα είναι μόνο ντέρμπι. Κανένα όπλο δεν πρέπει να χαθεί.

Η Φιλαδέλφεια θα πρέπει να είναι πάντα γεμάτη για να εμπνέει τον προπονητή και τα παιδιά μας και να λυγίζει και σίδερα αν χρειαστεί. Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Και ο καλύτερος τρόπος για να αλλάξουν χωρίς να στερήσουν ΤΙΠΟΤΑ από την δύναμη του ΝΑΟΥ είναι να γίνουν με όμορφο τρόπο από ανθρώπους που αγαπούν την ΑΕΚ. Η ζωή έχει δείξει πως όταν η ΑΕΚ βάζει το πρώτο αμέσως μετά δημιουργεί προϋποθέσεις και για το δεύτερο και για το τρίτο. Δεν πρέπει να ξαναδοθούν 7-10 λεπτά στον αντίπαλο να συνέλθει ούτε να παγώσουν την εξέδρα που φλέγεται από φωνή και πάθος. Δεν πρέπει να αισθανθεί ξανά αθλητής απειλή από κροτίδα που την επόμενη φορά μπορεί να πάει πιο κοντά και να κλαίμε. Για δικό μας ή αντίπαλο παίκτη. Δεν χρειάζονται όλα αυτά. Η ομάδα μέσα στο γήπεδο και η φωνή αρκούν. Δεν πρέπει να στερηθούμε ούτε μέρα τον τόπο των ονείρων μας, το ΣΠΙΤΙ μας που από τις 30 Σεπτεμβρίου μας άλλαξε την ζωή. Το φόβητρο όλων των άλλων.

Τώρα σε ότι αφορά αυτά που ειπώθηκαν από το περίγυρο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού είναι πραγματικά ανάξια σχολιασμού. Ο διαιτητής προσπάθησε να παίξει το παιχνίδι που είχε τρομερές δυσκολίες λόγω του πάθους και της ψυχής που κατέθεσαν και οι δύο ομάδες και το μόνο σημαντικό λάθος που όμως χρεώνεται περισσότερο στο var είναι ότι θα έπρεπε να δωθεί επανάληψη στο πέναλτι του Γκαρσία αφού μπήκε στην περιοχή ο αμυντικός του ΠΑΟ πριν την εκτέλεση. Στη φάση του γκολ της ΑΕΚ έγινε ότι θα γινόταν σε κάθε γήπεδο εκτός αν ο διαιτητής αγνοούσε τον κανονισμό.

Ας μείνουμε στα λόγια των πραγματικών πρωταγωνιστών, του προπονητή και των παικτών του ΠΑΟ, κι ας μην ασχολούμαστε με ανοησίες. Η ΑΕΚ νίκησε δίκαια όπως δίκαια θα μπορούσε να νικήσει κι ο ΠΑΟ αφού και οι δύο ευκαιρίες που έχασε ήταν από απόλυτα νόμιμες φάσεις. Η ΑΕΚ το έβαλε, ο ΠΑΟ όχι. Πάμε παρακάτω. Ο δρόμος είναι μακρύς. Να προσέχουμε τους εαυτούς μας για να είμαστε όλοι εδώ και το ΣΠΙΤΙ μας για να παίξουν όλοι μέχρι τέλος σε γεμάτη Φιλαδέλφεια.