Σε όσα έγραψα το Σάββατο δεν αλλάζω ούτε τελεία. Ούτε καν μία από τις τρεις στις οποίες κάνω κατάχρηση πολλές φορές. Σε ότι αφορά την δουλειά του Αλμέιδα και τον σεβασμό που αξίζουν οι επιλογές του που δεν ήρθαν τυχαία ούτε στο… καφενείο. Ήρθε μια ήττα απρόσμενη. Μια ήττα που μας τσάκισε. Έκοψε τον ενθουσιασμό, έβαλε φρένο, δημιούργησε προβληματισμό όμως σε καμία περίπτωση τίποτα εκτός από το αποτέλεσμα δεν ήταν ίδιο με ήττες που πόνεσαν πέρυσι από τέτοιους αντιπάλους. Γιατί αυτές οι απώλειες βαθμών είναι που πονάνε περισσότερο. Δεν θα πάει με 9 βαθμούς στη Λεωφόρο η ΑΕΚ όπως ήταν ο πρώτος στόχος της στο νέο πρωτάθλημα. Θα πάει με 6 γιατί στο επόμενο παιχνίδι πρέπει οπωσδήποτε να νικήσει τον ΠΑΣ. Δεν μπορεί να συμβεί οτιδήποτε άλλο. 

Διάβασα πάρα πολλά και άκουσα λιγότερα από χθες. Κάποια από αυτά γράφτηκαν και ειπώθηκαν από μένα. Ξαναβλέποντας το παιχνίδι με μεγαλύτερη προσοχή από την τηλεόραση θέλω να διορθώσω δύο πράγματα. Αδίκησα τον Τσούμπερ που ήταν καλύτερος από όσο νόμιζα. Το κριτήριο που παρέλειψα ήταν η προσωπικότητα που έβγαλε στο παιχνίδι. Ήταν αυτός που δεν κρύφτηκε δευτερόλεπτο. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ζητούσε την μπάλα και προσπαθούσε να κάνει κάτι καλό. Πολλές φορές δεν τα κατάφερε κι αυτό ίσως μουντζούρωσε την εικόνα του όμως δεν παύει να είναι ο παίκτης που ζήτησε την μπάλα περισσότερο από όλους, δεν κρύφτηκε ποτέ και ήταν σίγουρα ο καλύτερος της μεσοεπιθετικής γραμμής. Επίσης ο Στάνκοβιτς είχε λιγότερη ευθύνη από όση νόμιζα βλέποντας το σουτ, από που πέρασε η μπάλα και πόσο μεγάλη προσπάθεια έκανε για να την βγάλει. Μένω στο ότι από έναν τερματοφύλακα της αξίας του περιμένω να βγάλει κι αυτά που δεν φταίει. Έτσι θα κάνει την διαφορά. 

Αυτό το γκολ έκρινε τα πάντα χθες. Ένα γκολ σε μια φάση που ουσιαστικά είχε τελειώσει και ζωντάνεψε από την λάθος σκέψη του Πινέδα που συνοδεύτηκε από λάθος προσπάθεια στον έλεγχο της μπάλας και κατέληξε σε ένα σουτ που πήγε στο τέλειο σημείο. Γκολ μεγάλης κλάσης και τύχης από τον Ντέλετιτς που με την μπάλα στα πόδια είναι πολύ ποιοτικός. Ήταν ουσιαστικά το μοναδικό σουτ του Βόλου στο παιχνίδι. Και η μοναδική ευκαιρία αφού δεν μέτρησε η αντεπίθεση στο τέλος χάρη στην ποδοσφαιρική ευφυία του Βίντα που έβγαλε οφσάιντ τον Ματίγια παίζοντας στην ευθεία της μπάλας! Καλό είναι να μελετήσουν την φάση όλοι οι αμυντικοί της ΑΕΚ για να γλιτώσει η ομάδα τα πολλά γκολ που έφαγε τα προηγούμενα χρόνια από παίκτες της που κάπου στο …βάθος κάλυπταν τον σκόρερ ή τον παίκτη που έδινε την ασίστ. Είναι ένα μάθημα κι αυτό. Αυτό το μισό βήμα μπροστά μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι. 

Στα πολλά που ειπώθηκαν και γράφτηκαν από χθες κυριάρχησε πάλι μετά από διάλειμμα μίας εβδομάδας η ανάγκη απόκτησης από την ΑΕΚ σέντερ φορ περιοχής. Πράγματι η ΑΕΚ από ένα σημείο και μετά δεν είχε φορ περιοχής παρότι συνέχισε να παίζει ένας από τους καλύτερους σέντερ φορ του πρωταθλήματος. Ο Αραούχο. Κι αυτό είναι πρόβλημα που πρέπει να το λύσει. Δεν προτείνω να πάρει έναν άλλο σέντερ φορ για να του πάρει την θέση. Πρέπει όμως να ασχοληθεί πολύ σοβαρά μαζί του ο Αλμέιδα γιατί η εικόνα του να τρέχει πέρα δώθε λες και έχει υποχρέωση να πάρει την μπάλα και να την φτάσει μόνος του στο τέρμα αφήνοντας την ομάδα χωρίς σέντερ φορ σχεδόν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο εκτός από εκνευριστική είναι και μεγάλο πρόβλημα για την ομάδα. Ιδίως όταν μπήκε ο Γκαρσία που πήρε πάνω του αμυντικούς και δημιούργησε χώρους ο Αραούχο αν ήταν ήρεμος και συγκεντρωμένος γύρω και μέσα στην περιοχή θα έβρισκε σίγουρα ευκαιρίες. Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη από τον Αλμέιδα να κάνει μια συζήτηση μαζί του και να του κάνει ξεκάθαρο αυτό που χρειάζεται η ομάδα από αυτόν. Μέχρι πλάγιο πήγε να εκτελέσει χθες! Το να τρέχει σαν τρελός παντού πολλές φορές μπερδεύοντας και τους συμπαίκτες του είναι εκτός ρόλου και εκτός λογικής. 

Αυτή η λογική ήταν που έλειψε γενικά χθες από την ομάδα. Η ένταση, η δίψα, η θέληση για νίκη μπροστά σε ένα κόσμο έτοιμο για πάρτι γύρισε μπούμερανγκ. Πέρυσι η ΑΕΚ παράταγε τα παιχνίδια με την πρώτη στραβή. Χθες τα έδωσε όλα όμως το καθαρό μυαλό το διατήρησαν ελάχιστοι παίκτες και όσο πλησίαζε η λήξη το έχασαν σχεδόν όλοι. Παρότι έπαιζαν με λύσσα και ακούραστοι. Φαίνονταν σαν να κυνήγαγαν το… δίποντο για να γυρίσει το παιχνίδι με τη μία. Δεν θα σταθώ στα τακτικά θέματα πολύ. Ο προπονητής του Βόλου απαγόρευσε το μπιλτ απ στην ομάδα του και προτίμησε να χάνει την μπάλα σχεδόν αμέσως στο κέντρο ή όσο πιο μπροστά μπορούσε, περιμένοντας. Ήταν και αυτή η αλλαγή προπονητή που έστειλε στα σκουπίδια όλο το σκάουτιμγκ της ΑΕΚ για τον αντίπαλο που έπαιξε τον ρόλο της. Δεν έφαγε πρώτος γκολ, πέτυχε ένα γκολ με μεγάλη δόση τύχης και ακόμη μεγαλύτερη δόση… λάθους του Πινέδα και συνέχισε σε αυτό το στιλ ποντάροντας στο φυσιολογικό. Πως ακόμη η ΑΕΚ δεν έχει αυτοματισμούς όπως όλες οι ομάδες στο επιθετικό κομμάτι αυτή την εποχή. Ευτύχησε οι παίκτες να είναι αλάνθαστοι πράγμα σπάνιο για αυτό το επίπεδο και έτσι η ΑΕΚ δεν κατάφερε ούτε καν να ισοφαρίσει. 

Οι αλλαγές του Αλμέιδα στο ημίχρονο ήταν φυσιολογικές αφού αυτή θα ήταν η αρχική εντεκάδα αν οι γιατροί είχαν δώσει τον Γκατσίνοβιτς για πάνω από 45 λεπτά. Ο Αμραμπατ είχαμε πει από τη Λαμία πως δεν μπορεί να παίξει την θέση όπως πρέπει και χωρίς Γκατσινοβιτς ήθελε άλλο ένα δημιουργό μαζί με τον Πινέδα οπότε ξεκίνησε και τον Μάνταλο. Η επιδραστικότητα του “Γκάτσι” μόλις μπήκε έδειξε πόσο έλειψε από την ΑΕΚ όμως η μετατόπιση του στον άξονα παρότι είχε λογική και αυτή είναι η θέση που αποκτήθηκε να καλύψει δεν λειτούργησε γιατί δεξιά ο Ρότα μπορεί να έκανε σωστά τις κινήσεις σε σχέση με τον Αμραμπατ όμως δεν μπόρεσε να δημιουργήσει. Εκ του αποτελέσματος καλύτερα να έμενε δεξιά ο Γκατσίνοβιτς. Όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ είχε αρκετά από τα στοιχεία που δουλεύει από την πρώτη μέρα, η ένταση και ο τρόπος που κέρδιζε την μπάλα όπου προσπαθούσαν να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να διώχνουν οι παίκτες του Βόλου ήταν πάλι υποδειγματικός, δεν έφαγε ούτε μία κόντρα με εξαίρεση αυτή στις καθυστερήσεις από το λάθος του Σιμάνσκι που κατέληξε στο οφσάιντ γκολ και βέβαια για την εποχή η ομάδα είχε τρομερές δυνάμεις και τρεξίματα μέχρι τέλος. 

Αυτός ο εκνευρισμός όμως που χάλασε το μυαλό της ομάδας είναι αιτία προβληματισμού. Όπως και η συνεχή ενασχόληση με τον διαιτητή. Ακόμη κι αν ο διαιτητής ήταν εχθρικός ή σπαστικός, όπως χθες ο Παπαδόπουλος, δεν δικαιολογείται αυτή η συνεχής αντίδραση σχεδόν σε κάθε απόφαση. Και δεν μου άρεσε καθόλου που ο πάγκος, όχι ο Αλμέιδα,  αντί να ηρεμεί την κατάσταση δημιουργούσε μεγαλύτερη ένταση. Η εικόνα του Κονέ και του Ναλιτζή μαζί με 1-2 βοηθούς του Ματίας να έχουν πάει στον τέταρτο και να διαμαρτύρονται για ένα οφσάιντ δύο μέτρα του Αραούχο στο πρώτο ημίχρονο δεν προσφέρει κάτι. Αυτή συνεχή μουρμούρα όταν δεν υπάρχει λόγος μόνο ζημιά κάνει. Φυσικά και πρέπει να είναι ζωντανός ο πάγκος και όταν χρειάζεται να είναι και πολεμικός όμως χθες όλα αυτά ήταν υπερβολικά και μετέφεραν υπερβολική ένταση και πίεση και σε όσους έπαιζαν. Οι παίκτες πρέπει να έχουν καθαρό μυαλό. Και να μην ασχολούνται με τον διαιτητή. Μόνο να χάσουν έχουν. Είχαν απέναντι τους μια ομάδα κατώτερη σε όλα με ηρωισμό στην άμυνα αλλά χωρίς την δυνατότητα να αλλάξει πάνω από τρεις μπαλιές παρότι είχε μέσα πολύ ποιοτικούς παίκτες όπως ο Φερνάντες και ο Φαν Φερτ και χρόνος υπήρχε άπλετος. Η ομάδα έμοιαζε σαν να προσπαθούσε να βάλει… δίποντο με τη μία. Δεν πρέπει να περάσει έτσι αυτό και δεν πρέπει να το ξαναδούμε. Άλλο το πάθος και η ένταση και άλλο η… τρέλα. 

Η επιστροφή του Γκατσίνοβιτς που θα απελευθερώσει και τον Πινέδα και θα φέρει τον Γιόνσον στη θέση του μπροστά από τα στόπερ, η προσθήκη του Ελίασον που είναι ο παίκτης που χρειαζόταν ο προπονητής στη δεξιά πλευρά, η είσοδος του Μουκουντί που θα δώσει ύψος στην άμυνα και σε συνδυασμό με τα χτυπήματα του Σουηδού θα κάνει τα πράγματα πολύ πιο επικίνδυνα για τον αντίπαλο στις στημένες φάσεις, αμυντικά μέχρι τώρα η ΑΕΚ δεν δείχνει να έχει πρόβλημα, και βέβαια η επισήμανση και η διόρθωση των αδυναμιών που έδειξε η ομάδα στα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια θα δώσουν στον Αλμέιδα την δυνατότητα να παρουσιάσει μια καλύτερη ομάδα βασισμένη στα δικά του πλάνα. Ακόμη και οι μέρες που περνάνε δίνουν την δυνατότητα στους παίκτες να μαθαίνουν καλύτερα ο ένας τον άλλον. 

Με την απόκτηση του Ελίασον η ΑΕΚ σε επίπεδο βασικής ομάδας έχει πλέον έξι νέους παίκτες. Έξι μεταγραφές και οι έξι για βασικοί χωρίς αμφισβήτηση. Βίντα, Μουκουντί, Γιόνσον, Πινέδα, Γκατσίνοβιτς και Ελίασον. Με Στάνκοβιτς, Τσούμπερ, Αραούχο, Γκαρσία και πιθανότατα τον Τζαβέλλα δείχνουν οι πιο βασικοί στις θέσεις τους και υπάρχουν Αθανασιάδης, Ρότα, Χατζισαφί, Μοχαμαντί, Μήτογλου, Σιμάνσκι, Μάνταλος, Αμραμπατ που είναι σίγουρα παίκτες αποστολής. Να δούμε βέβαια αν θα μείνουν όλοι από αυτή την οκτάδα και τι θα γίνει με Φράνσον, Λάτσι, Αλμπάνη και Μαχαίρα. Από εδώ και πέρα και μέχρι τις 15 του Σεπτέμβρη μένουν συμπληρωματικές κινήσεις που όμως πρέπει να είναι χειρουργικές όπως οι 6 βασικές μεταγραφές γιατί είναι εξίσου σημαντικές. Η ΑΕΚ πρέπει να πάρει ακόμη έναν επιθετικό που να μπορεί να παίξει σε όλα τα σχήματα στην επίθεση. Ελπίζω η πίεση να μην οδηγήσει σε απόκτηση παίκτη που ουσιαστικά θα αντικαταστήσει ή θα βγάλει μόνιμα από την περιοχή τον Αραούχο, γιατί το θεωρώ εκτός από άδικο και παντελώς αχρείαστο. Δεν μιλάω βέβαια για κάποιο νεαρό ή κάποιον έμπειρο να έρχεται αν χρειάζεται από τον πάγκο στο στιλ του Φαν Φααρτ π.χ. Καλοδεχούμενοι θα ήταν. Η ΑΕΚ όμως έχει σέντερ φοράρα και πρέπει κάθε Κυριακή να είναι όπως στη Λαμία και όπως στα περισσότερα παιχνίδια πέρυσι που ξεχώριζε σαν διαμάντι στον βούρκο. Πρέπει ο Αραούχο να έχει σωστή καθοδήγηση. Να του επιβληθεί να παίζει όπως είναι χρήσιμος. Η μπάλα με όλους αυτούς τους δημιουργούς θα του έρχεται πολύ καλύτερα από όσο ποτέ στην ΑΕΚ. Μπορεί να είναι η χρονιά του. 

Η απόκτηση του Ελίασον κλείδωσε το ότι ο Γκαρσία υπολογίζεται ως φορ, ο Αμραμπατ και πιστεύω και ο Μάνταλος ως game changer από την μέση και μπροστά και ο Ρότα ως δεξί μπακ - χαφ σε πιο αμυντικογενή σχήματα όπως και ο Μοχαμάντι απο την άλλη πλευρά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν σκέψεις και για στόπερ και για δεξί μπακ όμως το κυριότερο είναι πως πρέπει να γίνει αυτό που θέλει ο Αλμέιδα. Αυτός ξέρει ακριβώς τις ανάγκες της ομάδας τους. Γενικά όλοι πρέπει να κρατήσουν την ψυχραιμία τους. Η ομάδα έχει πολύ καλό προπονητή που δουλεύει σχεδόν όλο το εικοσιτετράωρο και παικταράδες σε όλες τις γραμμές. Χρειάζεται κάποιες προσθήκες ακόμη όμως πάνω από όλα χρειάζεται ψυχραιμία και πίστη σε ένα πρότζεκτ που αξίζει. Και το κρισιμότερο είναι να το πιστέψουν και να στηρίξουν αυτοί που το έφτιαξαν.