Εφτασε η μέρα. Η εβδομάδα πέρασε και ήρθε το επόμενο ραντεβού. Όχι εκεί που περιμέναμε, λίγο αριστερά όπως κοιτάς από Περισσό. Η εβδομάδα δεν πέρασε με πανηγυρικό κλίμα παρότι ακολούθησε εκτός έδρας νίκη πρεμιέρας με 3-0. Η οριστικοποίηση από την Κυριακή το πρωί πως οι δύο πρώτοι αγώνες της ΑΕΚ θα γίνουν στη Ριζούπολη, η διαχείριση της κατάστασης με τα διπλάσια διαρκείας από την χωρητικότητα του γηπέδου που όποια κι αν ήταν είναι θέμα απλών μαθηματικών πως θα δημιουργούσε θέματα παρότι η ζωή έδειξε πως περίσσεψαν και θέσεις, το ότι δεν έγινε καμία μεταγραφή μέσα στην εβδομάδα και το μπέρδεμα στο ίδιο θέμα για το πόσες και ποιες είναι οι απαραίτητες μεταγραφές για την ομάδα κράτησαν χαμηλά τον δείκτη ενθουσιασμού. Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρος. Η ατμόσφαιρα στη Ριζούπολη θα είναι σούπερ και οι τυχεροί που θα είναι στο γήπεδο θα δώσουν στην ομάδα στην ομάδα την ώθηση που χρειάζεται. Η ΑΕΚ θα έχει έδρα. Και ένα στόχο μόνο. Τη νίκη. Τίποτα άλλο δεν μετράει. Οι βαθμοί την ώρα που το Σαββάτο θα γίνεται Κυριακή πρέπει να είναι 6. Εκεί αρχίζει και τελειώνει η συζήτηση για το πρώτο και βασικό ζητούμενο για το δεύτερο παιχνίδι της σεζόν…
Αυτά τα παιχνίδια είναι τα πιο κρίσιμα. Τα τρία πρώτα είναι τα πιο must win από όλα. Η ομάδα να πάρει τους 9 βαθμούς και να είναι πρώτη όταν θα πάει στη Λεωφόρο ανεξάρτητα με το τι θα έχουν κάνει και πως όλοι οι άλλοι, να έχει πάρει ψυχολογία και να έχει πιστέψει στον εαυτό της και αυτό που προσπαθεί να κάνει. Μια πίστη που να είναι βέβαια όση χρειάζεται. Τόσο όσο… Μην φύγουν τα μυαλά απο την θεση τους. Όμως για να φτάσει στους 9, πρέπει πρώτα να πάει στους 6. Σήμερα το βράδυ. Στη γειτονιά μας. Όσο πιο κοντά στο σπίτι μας γίνεται. Σε ένα γήπεδο που δεν είναι η έδρα μας αλλά αυτά τα χρόνια της ιώβειας υπομονής για την επιστροφή στην Ιθάκη ήταν αυτό που τις λίγες φορές που μας φιλοξένησε σε ένα διάστημα 19 ετών το αισθανθήκαμε πιο πολύ από όλα σαν σπίτι μας. Και μην ξεχνάμε πως εκεί έφερε η τύχη με έναν μαγικό τρόπο να σηκώσουμε και το τελευταίο πρωτάθλημα. Μέχρι το επόμενο…
Μπορεί να δούμε νέα πρόσωπα αν όχι απο την αρχη τουλάχιστον στην πορεία του αγώνα. Δεν θα δούμε βασικό τον Γκατσίνοβιτς που ταλαιπωρήθηκε αλλά και ταλαιπώρησε, με την απουσία του, την ομάδα γιατί μιλάμε για έναν από τους 4-5 πιο σημαντικούς παίκτες σε αυτό το ρόστερ και στον τρόπο που έχει επιλέξει να το αξιοποιήσει ο προπονητής. Είναι όμως πάλι διαθέσιμος! Σιδερένιος να είναι γιατί είναι από τα πιο πολύτιμα εργαλεία και από τους παίκτες που μπορούν να παίξουν και να κάνουν διαφορά σε πολλές περισσότερες από μία θέση στον αγωνιστικό χώρο. Από εκεί και πέρα δεν ειναι δεδομένο πως με την ανακοίνωση της εντεκάδας θα πάρουμε μήνυμα για το για πόσα πράγματα και σε τι βαθμό προβληματίστηκε ο Ματίας από τα κακώς κείμενα, που φυσικά υπήρχαν και τα ανέφερε και ο ίδιος στις δηλώσεις του, στον αγώνα της πρεμιέρας στη Λαμία. Οι προβληματισμοί βέβαια θα υπάρχουν ακόμη κι αν όλα είναι ίδια σε πρόσωπα και θέσεις όπως στη Λαμία πράγμα που μοιάζει το πιο πιθανό.
Ξεκινάμε με ένα δεδομένο. Αυτή την στιγμή στην πρώτη θέση της μεταγραφικής λίστας είναι ένας “Τσούμπερ” από δεξιά. Χρησιμοποιώ εδώ και μέρες αυτόν τον κωδικό γιατί οι άλλες λέξεις π.χ μπακ χάφ, εξτρέμ κτλ μάλλον μπερδεύουν τα πράγματα παρά τα ξεδιαλύνουν. Το στοιχείο αυτό που προκύπτει από το ρεπορτάζ και δεν αμφισβητείται ξεκαθαρίζει κάποια πράγματα. Το ένα είναι ότι ο Αμραμπατ και ο Ρότα που παίζουν σε αυτή την θέση και είναι γενικότερα παίκτες που έχουν και θα έχουν ρόλο δεν έχουν ολα τα στοιχεία που θέλει ο προπονητής για να είναι καλυμμένος 100% σε επίπεδο βασικής επιλογής και το δεύτερο ότι προτιμάει τον Γκατσίνοβιτς, που ήταν άψογος στο ρόλο στο φιλικό με την Ομόνοια και επίσης έπαιξε τα τελευταία του παιχνίδια ως βασικός στην Χοφενχάιμ ως δεξιός… “Τσούμπερ”, για την κεντρική τριάδα που από την ημέρα που συμπληρώθηκε με την απόκτηση του Πινέδα φάνηκε πως θα είναι το καλύτερο κομμάτι αυτής της εκδοχής της ΑΕΚ. Και βέβαια το κομμάτι που όχι απλά ενισχύθηκε αλλά εκτοξεύτηκε σε σχέση με το περυσινό ρόστερ και τους τρεις που έφυγαν. Όλοι παίκτες του εκατομμυρίου πάνω - κάτω, σε σούπερ ηλικίες και ταιριαστοί μεταξύ τους για αυτό το στιλ παιχνιδιού αλλά και για ότι προκύψει, αν προκύψει, στην πορεία.
Άρα εκεί η ΑΕΚ, στον δεξιό Τσούμπερ», πρέπει να κάνει την έκτη μεταγραφή της με την προσοχή και την σπάνια, για όσα είχαμε συνηθίσει, ψυχραιμία που είδαμε στις πέντε που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Δεν είναι εύκολη η αναζήτηση γιατι η ομάδα ψάχνει ουσιαστικά ένα εξτρέμ με τακτική παιδεία που να μπορεί να ανταποκριθεί σε όλες τις ανάγκες της περίπλοκης αυτής θέσης. Και πρέπει να τονιστεί πως είναι μια θέση που δεν ήταν στον αρχικό σχεδιασμό, ιδίως από τη μέρα που έμεινε οριστικά ο Αμραμπατ, όπως άλλες ήταν και δεν υπάρχουν τώρα. Πράγματα που συμβαίνουν σε μια διαδικασία χτισίματος ομάδας και όταν ο προπονητής βλέπει τα πράγματα από κοντά και στην καθημερινότητα. Χρειάζεται λοιπόν ένας παίκτης που ο προπονητής θα ξέρει πως βάζοντας τον στην εντεκάδα θα έχει το κεφάλι του ήσυχο όπως ξεκάθαρα το έχει για την άλλη πλευρά, ανεξάρτητα από το πως φάνηκε σε κάποιους ο Τσούμπερ στη Λαμία ή που θα ήθελαν να τον βλέπουν, και δεν θα ενοχλήσει καθόλου την ενότητα και την πίστη του γκρουπ που για τον Ματίας είναι προτεραιότητα μεγαλύτερη ακόμη κι από το επιθετικό πρέσινγκ για την ανάκτηση της μπάλας που είναι το πρώτο κεφάλαιο του ποδοσφαιρικού ευαγγελίου του στην ΑΕΚ που έχει οραματιστεί και προσπαθεί να τελειοποιήσει. Και κακά τα ψέμματα ότι και να λέμε ψάχνοντας να βρούμε τι έφταιξε και… ψόφησαν τα έρμα την προηγούμενη τετραετία το συγκεκριμένο κομμάτι είχε βασικό… αρνητικό ρόλο στην πορεία της ομάδας. Το Team Spirit σπάνια έγινε ορατό και μάλλον οι εξαιρέσεις, κάποια διαστήματα με Καρέρα, Μανόλο ακόμη και τα 4-5 πρώτα ματς του Γιαννίκη μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα της τετραετίας. Και δεν είναι θέμα καλών ή κακών χαρακτήρων παικτών, κλικών και άλλων προβληματισμών και… μπούρδων που ακούσαμε και διαβάσαμε όλα αυτά τα χρόνια με κορυφαίο την ύπαρξη κλίκας εκ των οποίων έπαιζε από ένας μέχρι… ενάμισης. Είναι κυρίως ότι έλειπε ή χανόταν πολύ γρήγορα το όραμα και η πίστη πως αυτό μπορεί να δικαιωθεί, να επιβεβαιωθεί και να οδηγήσει κάπου καλύτερα.
Ο Αλμέιδα δείχνει να είναι σε καλό δρόμο στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μελέτησε τόσο πολύ και τόσο αναλυτικά την ΑΕΚ των τελευταίων ετών, τους παίκτες που έχει ή θα μπορούσε να έχει, τους αντιπάλους (βασικούς και μικρούς), τον τροπο που παίζεται το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα στην Ελλάδα από τότε που σταμάτησε να το κρίνει η διαιτησία πριν… αρχίσει, και κατέληξε στο ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της δικής του ομάδας. Η ενότητα που σε όλες τις ομάδες που έχει προπονήσει είναι το δυνατό του σημείο ούτως ή άλλως με όλα τα απαραίτητα παρελκόμενα (δικαιοσύνη, αξιοκρατία, κατανόηση κτλ) που μπορούν να την διατηρήσουν και από εκεί και πέρα ένα στιλ παιχνιδιού που να εξασφαλίζει όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες για νίκες στα περισσότερα παιχνίδια του πρωταθλήματος που δεν είναι τα ντέρμπι αλλά τα παιχνίδια με τους 11 αντιπάλους πίσω από την μπάλα ανεξάρτητα από την έδρα που γίνεται ο αγώνας. Τα ντέρμπι είναι ντέρμπι κι αν φέρουμε στο μυαλό μας αυτά της προηγούμενης σεζόν θα δυσκολευτούμε να θυμηθούμε σε ποιά από αυτά η ΑΕΚ ήταν κατώτερη αγωνιστικά αλλά θα θυμηθούμε πολύ εύκολα πως πήρε μόνο δυο σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Από το διάβασμα της ΑΕΚ και του Ελληνικού πρωταθλήματος εμπνεύστηκε την διάταξη που βλέπουμε σε όλα τα παιχνίδια μέχρι σήμερα και βέβαια προκάλεσε έκπληξη σε όλους μας που αλλιώς το είχαμε τακτοποιημένο το σχήμα της ομαδας στο δικό μας μυαλό. Το 99% περίμενε 4-3-3 με Τσούμπερ, Αραούχο, Λιβάι μπροστά, την σούπερ τριάδα που φτιάχτηκε στο κέντρο και μια καινούργια τετράδα στην άμυνα με τερματοφύλακα τον Στάνκοβιτς άντε στην καλύτερη και με τους δύο Ιρανούς να μένουν και να μην έρχεται και αριστερό μπακ καινούργιο. Κι από εκεί και πέρα πολλές και πολυτελείς επιλογές από τον πάγκο. Ομολογώ πως εγώ αυτό περίμενα. Και είμαι βέβαιος για την συντριπτική πλειοψηφία ακόμη κι αυτούς που δεν… ομολογούν. Σίγουρα και για την διοίκηση της ομάδας θα ήταν πιο απλό αφού μεταξύ μας σίγουρα κι αυτοί το ίδιο περίμεναν.
Πιθανόν να δούμε κάτι τέτοιο στην πορεία ή σε κάποιους αγώνες. Ο Ματίας έχει ξεκαθαρίσει πως δεν κολλάει σε ενα συγκεκριμένο σύστημα και η καριέρα του το αποδεικνύει. Κάποιοι βέβαια επιμένουν πως αυτό πως πρέπει να γινει σύντομα ή πως θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει. Διάβασα κάπου τον Μπορμποκη να δηλώνει πως κάποιοι προπονητές προτιμούν να παίζουν το σύστημα που ξέρουν καλύτερα οι ίδιοι ανεξάρτητα αν είναι το πιο ταιριαστό με το υλικό που έχουν στα χέρια τους. Δεν είπε ευθέως πως αυτό κάνει ο Αλμέιδα αλλά το σχόλιο του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ ήταν για την ΑΕΚ. Πιθανόν ο Βασιλης μιλάει μεσα απο τα προσωπικά του βιώματα. Πράγματι ο Δέλλας του οποίου ηταν βοηθος σε όλες τις ομάδες που έχει δουλέψει δεν ξεκόλλαγε απο το 4-2-3-1. Είτε έκανε πρωταθλητισμό όπως με την ΑΕΚ, είτε πήγαινε για Ευρώπη, είτε πήγαινε να σωθεί όπως με τον Παναιτωλικό. Αντίθετα ο Αλμέιδα πρώτη φορά επιλέγει το 3-1-4-2 με τις παραλλαγές του έχοντας πίσω του 10 χρόνια καριέρα ως πρώτος προπονητης όπου δεν έπαιξε σε καμία από τις 4 πρώην ομάδες του αυτό το σύστημα. Άρα ξεκάθαρα το κάνει όχι επειδή το ξέρει καλύτερα και τον βολεύει αυτόν αλλά γιατί στην παρούσα φάση το θεωρεί το πιο κατάλληλο για να πετύχει τους στόχους του. Εχοντας ως γνωμονα τους παικτες που βρήκε και μπορούσε να φέρει και τις ιδιαιτερότητες του Ελληνικού πρωταθλήματος…
Και κάπου εδώ μου έρχεται στο μυαλό ο Μουρίνιο σε ένα βίντεο που σίγουρα πολλοι θα έχετε δει να περνάει από τον τοίχο σας στο Facebook να φωνάζει σε συνέντευξη τύπου μετά από μια ερώτηση περίεργη: Respect, respect, respect! Ταιριάζει και απαντάει σε όλους τους προβληματισμούς για το πόσο έχει σκεφτεί και αποφασίσει αυτή την διάταξη και αυτά τα χαρακτηριστικά παικτών σε κάθε θέση ο Ματίας Αλμέιδα. Eνας άνθρωπος που από τον Απρίλιο προετοιμάζει αυτό που αρχίσαμε να βλέπουμε τέλη Αυγούστου, με ένα πληρέστατο επιτελείο, με ατελείωτες ώρες του ίδιου και των συνεργατών του μπροστά σε υπολογιστές και μέσα σε γήπεδα αν μη τι άλλο έχει… λίγο περισσότερο βαρύνουσα άποψη από εμάς που βγάλαμε την εντεκάδα και τις ρεζέρβες στο μυαλό μας επειδή έχουμε… δει πολλή μπάλα. Φυσικά θα κρίνουμε τα αποτελέσματα και την εικόνα. Μπορει η επιλογή του να αποδειχτεί λάθος. Όμως το αγωνιστικό και όχι μόνο πλάνο και κυρίως τον τρόπο που κατέληξε σε αυτό ο Αλμέιδα είναι αστείο να τα συζητάμε καν από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο οπαδό. Προέκυψε από ατελείωτες ώρες εργασίας του προπονητή και του επιτελείου του που επέλεξε η ομάδα με στόχο να την οδηγήσει σε νίκες και τρόπαια. Αυτά περιμένουμε όλοι κι αυτός δείχνει να τα θέλει λίγο… περισσότερο. Η επόμενη νίκη μας ενδιαφέρει. Πρέπει να έρθει απόψε απέναντι σε μια ομάδα που θα τεστάρει καλύτερα και την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ σε σχέση με την Λαμία όπου δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μία αντεπίθεση και οι ευκαιρίες της προήλθαν μόνο απο προσωπικά λάθη παικτών. Vamos AEK!
