Καλή εβδομάδα να έχουμε. Εν αναμονή της ερχόμενης Κυριακής θα περάσουμε και μια βόλτα από το Σεραφίδειο όπου την Τετάρτη θα γραφτεί ιστορία. Μέχρι τότε ας μιλήσουμε για… χθες. Δεν θα ξεκινήσω με το αναμενόμενο αλλά επειδή τελικά δεν το έλεγαν για πλάκα όσοι το έλεγαν χθες το βράδυ στην εκπομπή να πούμε ότι το γκολ του Ολυμπιακού που ακυρώθηκε είναι οφσάιντ. Με τον νέο, τον παλιό και τον παλιότερο κανονισμό ΕΙΝΑΙ ΟΦΣΑΙΝΤ. Βέβαια δεν το σκέφτηκε κανείς μόνος του. Ο Σπάθας στην αθλητική εκπομπή του MEGA έβγαλε το μεροκάματο. Βρήκε το γκολ του Εμπαπέ στον τελικό του Nation League που μέτρησε επειδή ο Ισπανός αμυντικός έκανε επαφή με την μπάλα πριν αυτή πάει στον Γάλλο σούπερ σταρ και ουσιαστικά του έδωσε πάσα θεραπεύοντας το οφσάιντ,  την πέταξε στο… μίξερ μαζί με το ότι και ο Βράνιες μπορεί να έκανε επαφή με την μπάλα πριν το γκολ εκεί με τον Ελ Αραμπί και έβγαλε το πόρισμα ότι αδικήθηκε το Πειραϊκό σωματείο που του έκλεψαν το 2-0. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν πως η μία φάση δεν έχει καμία σχέση με την άλλη. Ο Εμπαπέ ανοίγεται αριστερά σε απόσταση μέτρων από τον Ισπανό αμυντικό ο οποίος κάνει προβολή για να κόψει και δίνει πάσα. Ο Ελ Αραμπί χθες από θέση οφσάιντ κάνει συμμετοχή στη φάση πέφτοντας πάνω στον Βράνιες  και αυτό προκαλεί την επαφή του Βράνιες με την μπάλα, άρα είναι οφσάιντ εκείνη την στιγμή και τέλος. Παρεμπιπτόντως και οφσάιντ να μην ήταν πιθανότατα θα είχε ακυρωθεί το γκολ για επιθετικό φάουλ γιατί την ώρα που ο Βράνιες κλωτσάει την μπάλα ο Μαροκινός του κλωτσάει το πόδι. Το γράφω για να είμαστε προετοιμασμένοι επειδή μέσα στην εβδομάδα σιγά σιγά θα γίνει talk of the town όπως το καταφέρνει ο Ολυμπιακός και η προπαγάνδα του και κατά την Τετάρτη θα ακούμε πως η… εξυγίανση πιστόλιασε τον Ολυμπιακό μας. Ήδη καταγράφηκε σε μεσημεριανή εκπομπή η ανατριχιαστική ομοιότητα των δύο φάσεων από ανθρώπους που δεν ήξεραν καν ποιοι συμμετείχαν στη φάση αφού είπαν πως ήταν ο… Μήτογλου! Και έπεται συνέχεια βέβαια. 

Και πάμε στο παιχνίδι. Δεν θα ακολουθήσω το ρεύμα του… αυτονόητου. Ότι η ΑΕΚ δεν πανηγυρίζει ισοπαλίες, δεν νικήσαμε έναν χάλια Ολυμπιακό και μπλα μπλα… Παρεμπιπτόντως ο Ολυμπιακός δεν ήταν χάλια. Ήταν ο καλύτερος από τα τρία φετινά παιχνίδια και το ότι δεν νίκησε οφείλεται κυρίως στην ΑΕΚ και βέβαια στον Στάνκοβιτς που για άλλη μια φορά έπιασε δύο που αν τα έτρωγε δεν θα έφταιγε. Και κάθομαι και σκέφτομαι πόσα από αυτά που έφαγε χωρίς να φταίει ο Τσιντώτας θα είχε πιάσει ο Αυστριακός και πόσους βαθμούς παραπάνω θα είχε η ΑΕΚ όλο αυτό το διάστημα που έλειπε και εμείς πολύ σωστά λέγαμε πως δεν έφταιγε ο Τσιντώντας... Αν ο Μοχαμάντι δεν έκανε πάλι το λάθος που κάτι λέει γενικά για την συγκέντρωση του στα παιχνίδια ο Στάνκοβιτς μπορεί να έδινε και τη νίκη. Σε παιχνίδι που ο αντίπαλος που πέρυσι τέτοια μέρα είχε βάλει πέντε μέσα στο ΟΑΚΑ ήταν πολύ επιθετικός. 

Ότι κι αν λέγεται, όσο κι αν εκφράζεται πάλι ο φόβος κάποιων ότι η ΑΕΚ… μικραίνει επειδή δεν κλαίει που δεν νίκησε, λες και δεν μας φτάνουν τόσες ήττες και κλάματα, θα τονίσω πως σε αυτό το γήπεδο δεν είναι άσχημο σε μια τόσο κρίση καμπή των πλέι οφ, που πριν αρχίσουν τα ματς υπήρχε σοβαρότατο ενδεχόμενο με την λήξη να είσαι εκτός θέσεων Ευρώπης, να πάρεις μια ισοπαλία. Ιδίως όταν είσαι χωρίς νίκη στα πλέι οφ μέχρι τώρα.  Αυτό οκ δεν το πανηγυρίζεις. Αλλά εγώ πανηγυρίζω πως όχι πολύ μετά από τον αγώνα πρωταθλήματος που πάλι είχε ειπωθεί πως η ΑΕΚ έπαιξε θεωρητικά καλά, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό κατώτερο του χθεσινού, η ομάδα έκανε τις προϋποθέσεις της ευκαιρίες. Ας δει κάποιος τα highlights των δύο αγώνων για να καταλάβει τι εννοώ. Οποίος μπει στον κόπο θα δει 2-3 ευκαιρίες του Ολυμπιακού παραπάνω χθες αλλά από έναν πολύ καλύτερο Ολυμπιακό από ότι τον Φεβρουάριο αλλά θα δει και 5-6 τελικές προσπάθειες κανονικές στο τέρμα που μάλιστα θα μπορούσαν να γίνουν γκολ εκτός από αυτό που πέτυχε ο Σιμάνσκι.

 Υπήρχαν βέβαια δυο παίκτες που έκαναν την διαφορά και δεν έπαιζαν σε εκείνο το ματς. Ο Στάνκοβιτς και ο Κριχόβιακ. Έπαιζε κι ο Αραούχο όμως κακά τα ψέμματα δεν έκανε την διαφορά που περιμέναμε σε σχέση με τον Καρίμ που έπαιζε τον Φεβρουάριο. Εδώ να πούμε για τον Αραούχο πως πρέπει να του εξηγηθεί πως δεν χρειάζεται να σπαταλάει δυνάμεις που θα του λείψουν στην κρίσιμη στιγμή όταν η ΑΕΚ περιμένει από την κλάση του ένα τελείωμα ή μια πολύ καλή πάσα. Είναι ότι καλύτερο έχει η ΑΕΚ σε όλα, δεν χρειάζεται να κάνει τα πάντα. Προσοχή. Δεν εννοώ να μην βγαίνει από την περιοχή, αυτός είναι ο τρόπος παιχνιδιού του και είναι πάρα πολύ σωστός ενώ δίνει και αποτελέσματα. Εννοώ άσκοπα τρεξίματα στο 100% της έντασης όταν δεν χρειάζεται. Εννοώ για επιστροφές στην περιοχή της ΑΕΚ όταν δεν χρειάζεται. Όπως παίζει δηλαδή όταν δεν αισθάνεται τόσο πιεσμένος. Είναι υπέροχο το να νιώθει πως θα αλλάξει μόνος του τον κόσμο αλλά μερικές φορές του γυρίζει μπούμερανγκ και δεν βοηθάει όσο θα μπορούσε την ομάδα πράγμα που αν το σκεφτεί καλά και μόνο για αυτό θα αλλάξει. 

Ο Στάνκοβιτς και ο Κριχόβιακ λοιπόν έκαναν την διαφορά γιατί ο γκολκίπερ όπως είπαμε και νωρίτερα έπιασε δύο που αν τα έτρωγε όλοι θα έλεγαν πως δεν έφταιγε οπότε περιόρισε τα τρία γκολ παθητικό σε ένα και ο Πολωνός ήταν ένας πραγματικό κομπιούτερ στον χώρο του κέντρου. Δεν θεωρώ ιεροσυλία να γράψω πως μόνο τον Γιαγιά Τουρέ θυμάμαι όλα αυτά τα χρόνια στο Ελληνικό πρωτάθλημα να έχει τέτοιο απόλυτο έλεγχο του χώρου ευθύνης του και σε ποσοστό πάνω από 90% οι πάσες του να είναι όχι απλά σωστές αλλά και στην καλύτερη από τις όποιες επιλογές είχε. Πριν πάρει την μπάλα είχε σκανάρει την περιοχή και ήξερε που πρέπει να την δώσει. Ένας παίκτης άλλου επιπέδου που βλέποντας τον να παίζει χωρίς βέβαια να έχει προσαρμοστεί στο 100% ακόμη καταλαβαίνεις πως είναι πράγματι πολύ δύσκολο να είναι στην ομάδα και του χρόνου με δεδομένο πως έχει και συμβόλαιο στην Κράσνονταρ μέχρι το 2024. Θα είναι ένα πραγματικό θαύμα αν το πετύχει η ομάδα όμως μέχρι τότε πρέπει χωρίς δεύτερες σκέψεις να τον… ξεζουμίσει. Να πάρει το 100%. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση απόκτησης του ήταν σωστή. Και δείχνει πως καμιά φορά και το εφήμερο μπορεί να είναι καθοριστικά χρήσιμο.

Δεν ήταν όμως μόνο οι δύο. Είδαμε χθες και μια καλύτερη συνολικά ομάδα σε σχέση με το άλλο ματς με τον Ολυμπιακό αλλά και γενικά με τα φετινά ντέρμπι. Με ολοκληρωμένες επιθέσεις και κανονικές ευκαιρίες που θα ήταν ακόμη καλύτερες αν πχ αντί για τον Ρότα βρισκόταν εκεί ένας πιο ψύχραιμος παίκτης που να έβλεπε απλά τους δύο που περίμεναν και με αμυντικό πρόβλημα κυρίως από αυτές τις βαθιές μπαλιές στην πλάτη που όμως θα μπορούσε να είναι πολλά μικρότερο αν τα δύο Σέντερ μπακ συντονίζονταν πιο γρήγορα. Σε κάθε περίπτωση όμως η βελτίωση ήταν φανερή και δεν μιλάμε εκ του ασφαλούς λόγω αποτελέσματος αλλά με μόνο κριτήριο την εικόνα. Καθόλου άσχημα για μια ομάδα που έχασε μέσα στο ΟΑΚΑ από τα μισά… πλέι άουτ, που έχασε στο Χαριλάου επειδή έκανε τρεις εσωτερικές αλλαγές στο 93(!), που έφαγε τρία στη Λεωφόρο επειδή έτσι γούσταρε να παίξει κτλ. Αν μετά τον Βόλο είχε γίνει το αυτονόητο, για το οποίο έφτανε μόνο η αλλαγή του Λιβάι με τον… Γιούση για να το πυροδοτήσει αν δεν αρκούσαν απλά τα αποτελέσματα, ίσως να ήταν πολύ πιο σίγουρη για την Ευρώπη αλλά να ήταν και μέσα στο κύπελλο. Η ΑΕΚ δεν καταστράφηκε μόνο από τις επιλογές προπονητών που αποδείχτηκαν λάθος αλλά κι από την καθυστέρηση απόλυσης του Γιαννίκη που έπρεπε να γίνει νωρίτερα. Παρότι το σκεπτικό δεν ήταν λάθος για να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο για να χρειαστεί όσο το δυνατόν λιγότερο υπηρεσιακός αποδεικνύεται πως απλά με έναν καλό κανονικό προπονητή Β Εθνικής, γιατί αυτό είναι ο Σωκράτης που όμως πιστεύω πως πλέον είναι έτοιμος και για ομάδες πλέι άουτ σούπερ λιγκ, γίνονται τα αυτονόητα και υπάρχει μια ελπίδα πως η καταστροφή δεν θα είναι ολοσχερής με απώλεια και του Ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Σοβαρότητα, δουλειά, πίστη στο όποιο πλάνο και όχι προσπάθεια επίδειξης γνώσεων ή ευφυίας. Με λίγα λόγια υπευθυνότητα. Εύχομαι να μην ξαναβρεθούμε σε αυτή την θέση οπότε δεν γράφω ως πρέπει να γίνει μάθημα. Αυτά. Η ΑΕΚ έδειξε πως αν μη τι άλλο είναι σε ένα επίπεδο πολύ πιο υψηλό από αυτό που δείχνει η βαθμολογική της θέση. Η κομβική επιλογή είναι αυτή του επόμενου προπονητή. Όπως έχει δείξει η ιστορία κυρίως στο Ελληνικό πρωτάθλημα μετά την σταθερή διοίκηση, που η ΑΕΚ έχει, το παν είναι ο προπονητής. Δεν είναι αποδεκτή άλλη αποτυχία.