Με εξαίρεση την όμορφη εξάδα των πρώτων αγώνων του Μανόλο μετά το Καραϊσκάκη όπου σιγά σιγά φτάσαμε να περιμένουμε τουλάχιστον στα τρία τελευταία με σχετική βεβαιότητα το τι θα δούμε αυτό που χαρακτηρίζει την φετινή ΑΕΚ και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το… δράμα της είναι η απόλυτη αβεβαιότητα για το τι σε περιμένει όταν ο διαιτητής σφυρίζει για πρώτη φορά σε κάθε παιχνίδι. Συνέβη από τον αγώνα στο Περιστέρι και μετά σε όλους τους αγώνες με Καρέρα και πλέον όχι μόνο διορθώθηκε η… διόρθωση που ζήσαμε σχεδόν όλο τον Ιανουάριο με Μανόλο αλλά στον αγώνα με τον Βόλο η κατάσταση έγινε ακόμη πιο περίεργη. Δεν ξέρεις τι θα δεις το επόμενο… πεντάλεπτο.
Αυτή η απίστευτη μεταμόρφωση στον αγώνα με τον Βόλο που αφού γλύτωσε το 0-2 στο τσακ μεταμορφώθηκε για ένα δεκαπεντάλεπτο σε ομάδα - φόβητρο και με την ρέντα που δεν είχε σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια έβαλε 4 γκολ σε χρόνο ρεκόρ. Απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα που άρχισε και έκλεισε το παιχνίδι κερδίζοντας τις εντυπώσεις η ΑΕΚ πήρε ένα πολύ καλό σκορ ενόψει ρεβάνς και είδε μια τετράδα να λειτουργεί πολύ καλά στην επίθεση. Μια πολύ ποιοτική τετράδα που πιστεύω πως αν υπήρχε μαζί και στα παιχνίδια με Άρη και ΠΑΣ η ΑΕΚ κάτι παραπάνω θα είχε πετύχει στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Για καλύτερα αποτελέσματα δεν είμαι σίγουρος και δεν μου αρέσει να κάνω τον εκ του ασφαλούς προφήτη.
Η αλήθεια όμως είναι πως στον αγώνα με τον Βόλο ο φόβος μετά το 0-1 ήταν μην γίνει 0-2 αλλά δεν υπήρχε αυτή η βασανιστική απορία για το πως θα μπει γκολ της ΑΕΚ που υπήρχε και δεν απαντήθηκε ποτέ όταν προηγήθηκαν ο ΠΑΣ και ο Άρης παρά τις διορθωτικές κινήσεις που είχαν γίνει και στα δύο ματς. Η ΑΕΚ με αυτούς τους παίκτες μπροστά συν τον Κρίστιτσιτς στο κέντρο που έπαιξε αναγκαστικά αλλά παραμένει ο καλύτερος από τους 5 στην προώθηση του παιχνιδιού μπορεί να μην βάζει σε κάθε παιχνίδι τέσσερα γκολ σε λιγότερα από ένα τέταρτο όμως σίγουρα μπορεί να διαλύσει κάθε άμυνα τουλάχιστον στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και με τον Ανσαριφαρντ να είναι ο ένας από τους τέσσερις.
Νομίζω λοιπόν πως το παιχνίδι και η απόδοση της τετράδας πρέπει να είναι οδηγός για τα περισσότερα παιχνίδια από εδώ και πέρα. Όμως το πρόβλημα είναι άλλο. Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά ποια ΑΕΚ θα δούμε στη Λάρισα; Κανείς. Αυτή η σταθερότητα που έδειξε η ΑΕΚ στα έξι παιχνίδια του Ιανουαρίου μοιάζει τις μακρινή κι ας ήταν η μοναδική αλλαγή η τοποθέτηση του Λιβάγια στον πάγο. Θα ήθελα να έπαιζε ο Κροάτης αλλά δεν νομίζω ότι η απουσία έπαιξε τόσο δραστικό ρόλο. Θεωρώ δεδομένο πως θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αλλά μέχρι εκεί… Θα ξαναγράψω αυτό που έγραψα μετά τα Γιάννενα και τον Άρη. Χρειάζεται ηρεμία. Καθαρό μυαλό. Όχι πανικός που πάντα κάνει τα πράγματα χειρότερα στο ποδόσφαιρο. Και αυτό τον τόνο πρέπει να τον δώσει ο Μανόλο. Έχει δείξει ότι μπορεί. Και παλιά και πριν 20 μέρες. Είναι στο χέρι του…
Για τον τρόπο που αποκλείστηκε η ΑΕΚ στο μπάσκετ έχουν ειπωθεί τα πάντα από χθες. Από αρμόδιους και μη. Ήταν μια ξεκάθαρη διατεταγμένη σφαγή. Μια πραγματική ξεφτίλα. Για το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να συζητήσουμε. Η ΑΕΚ δέχτηκε εχθρικό χτύπημα από ορατό αλλά και αόρατο εχθρό. Δεν συζητάμε τίποτα άλλο. Πρέπει να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Και να μην ξαναγίνει. Για να κρίνουμε την ομάδα, τον προπονητή, τους παίκτες και την διοίκηση έχουμε πολλά από πριν και θα έχουμε και μετά. Οποίος ασχολείται με οτιδήποτε άλλο για το παιχνίδι στο Λαύριο δίνει άλλοθι στους εγκληματίες. Χωρίς να το θέλει. End of story.
