Το πιο όμορφο συναίσθημα που έμεινε από το παιχνίδι του Χαριλάου είναι η ανυπομονησία να δω ξανά την ομάδα. Ευτυχώς είναι Παρασκευή απόγευμα και σε λιγότερο από 48 ώρες θα γίνει, πρώτα ο Θεός, το θέλημα μου. Δεν μαγεύει το παιχνίδι της αλλά είναι αυτό το συναίσθημα να νιώθεις πως οι 11 ή οι… 10 που παίζουν καταθέτουν την ψυχή τους σε κάθε… ίντσα και φέρνουν το αντίπαλο σε απελπισία. Ο Μανόλο όπως είχαμε πει από την ημέρα που ανακοινώθηκε η τέταρτη συμφωνία του με την ΑΕΚ έφερε άμεσα την βελτίωση στην αμυντική λειτουργία και χθες στο Χαριλάου είδαμε και την αυτοπεποίθηση. Τα δύο στοιχεία που ξέρουμε ότι κουβαλάει πάντα μαζί του και τα κάνει να φαίνονται εύκολα ενώ δεν είναι. Το έκανε πιο γρήγορα από ότι περιμέναμε κι εμείς που τον ξέρουμε τόσο καλά. Και προχωράμε. Επιτέλους ανυπομονησία. Και μαζί άλλο ένα συναίσθημα, αυτός της προσμονής όταν η μπάλα φτάνει στα πόδια ενός συγκεκριμένου παίκτη. Κι αυτό είχε καιρό να συμβεί σε τέτοιο μεγάλο βαθμό όπως με τον Λιβάι Γκαρσία. Κάθε φορά που παίρνει την μπάλα και έχει έστω 50 πόντους απόσταση από τον αντίπαλο η καρδιά φτερουγίζει. Αυτό το μαγικό συναίσθημα που μόνο οι ξεχωριστοί που παίζουν ποδόσφαιρο συμβαίνει συνήθως με παίκτες που βλέπουμε εμείς στην Ελλάδα μόνο από την τηλεόραση. Πολύ σπάνια με παίκτες που παίζουν στην ομάδα μας. Ο Λιβάι είναι μια τέτοια ξεχωριστή περίπτωση. Κι ας είναι ακόμη στο 50-60% της έντασης που μπορεί να ανεβάσει γιατί δεν έχει ξεπεράσει τον φόβο της υποτροπής. Εκείνο το εφιαλτικό για τους αντιπάλους 12λεπτο στο Περιστέρι μέχρι να έρθει ο δικός του και δικός μας εφιάλτης είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του Γκαρσία γιατί από την επιστροφή του και μετά απλά αποφεύγει αυτούς που βρίσκει μπροστά του ενώ σε εκείνο το δωδεκάλεπτο… πέρναγε από πάνω τους! Σύντομα θα επανέλθουμε σε αυτό το σημείο. Δεν θέλει πολύ.

Δύο πρέπει να είναι οι στρατηγικοί στόχοι της ΑΕΚ με τον Γκαρσία. Ο ένας να φροντισει αντί να τον βγάζει 2-3 φορές στο ένας με έναν να καταφέρει να τον βγάζει 5-6 σε κάθε παιχνίδι. Χωρίς να γίνεται προβλέψιμη και χωρίς να προσπαθεί να παίξει μόνο με αυτόν γιατί θα του δυσκολέψει την ζωή. Για να γίνει αυτό μπορεί να παίξει ρόλο και ο δεξιός μπακ που θα έρθει αν είναι κι αυτός απειλητικός και δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να τον αφήνει να κάνει ακίνδυνες σέντρες και να ρίχνει όλη την προσοχή στον Γκαρσία. Να ξέρουν πως αν επιλέξουν να κλείσουν δύο τον Γκαρσία το δεξί μπακ της ΑΕΚ θα είναι μόνος του και θα μπορεί να τους τιμωρήσει.

Ο δεύτερος στόχος για λόγους τιμής πρέπει να είναι η πώληση του με το μεγαλύτερο ποσό που θα έχει δωθεί ποτέ για παίκτη που αγωνίζεται στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Αν έπαιζε στον Ολυμπιακό θα ακούγαμε ήδη για τα 30.000.000 που απορρίπτει ο Μαρινάκης. Σε εμάς θα αργήσει αλλά πρέπει να γίνει. Εχει πέντε χρόνια συμβόλαιο, είναι 23 χρονών και όταν παίρνει την μπάλα η καρδιά φτερουγίζει. Κι όταν την στήνει να χτυπήσει κόρνερ ή φάουλ για αριστεροπόδαρους οι αντίπαλοι κάνουν τον Σταυρό τους.

Χωρίς να το περιμένουμε και χωρίς να είναι στον πάγκο της ΑΕΚ αυτός που είχε εγγυηθεί ότι μέσα στη σεζόν θα έπαιζε, μετά θα γινόταν βασικός και στο τέλος θα πήγαινε σε μεγάλο πρωτάθλημα, τον Καρέρα δηλαδή, είδαμε τον Λάτσι. Μπορεί να μπήκε άρον άρον και χωρίς ζέσταμα αλλά είναι τυχερός που η πρώτη του παρουσία ήταν στη μεταμορφωμένη αμυντικά ομάδα του Μανόλο και όχι τότε που επικρατούσε πανικός. Δεν πρόλαβε να τον βάλει ο Καρέρα αλλά τουλάχιστον τον προστάτευσε. Τυχερή είναι και η ΑΕΚ που έχει ένα τέτοιο παίκτη και τέτοιο παιδί. Είναι 18 στα 19, το ύψος και την τεχνική την είχε και αυτός ήταν ο λόγος που αποκτήθηκε με πολλά χρήματα για την ηλικία του, έχει δουλέψει πάρα πολύ αυτό τον ένα χρόνο στην ΑΕΚ και έχει φτιάξει το σώμα του πράγμα απαραίτητο για την θέση και βέβαια κάθε μέρα θα βελτιώνεται. Είναι ένα καταπληκτικό παιδί, επαγγελματίας με Ε κεφαλαίο για την ηλικία του, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και θέληση για δουλειά αλλά και επιπλέον μόρφωση αφού όπως δήλωσε θέλει να είναι εξίσου καλός μαθητής όπως και ποδοσφαριστής. Ολα μετράνε και πιστεύω πως ο Λάτσι μαζί με τον Μιτάι είναι τα δύο μεγάλα πρότζεκτ μετά τον Γκαρσία. Δεν είναι ακόμη έτοιμοι, δεν έχει καν ολοκληρωθεί η ανάπτυξη τους αλλά μπήκαν και επαιξαν χωρίς να καταλαβαίνεις ότι είναι ακόμη παιδιά και πρωτοεμφανιζόμενοι. Και τα στοιχεία που έχουν είναι ξεχωριστά. Σπάνια. Καλή διαχείριση χρειάζεται και υπομονή. Το ότι το έχουν είναι σίγουρο.

Έφτασε ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο λοιπόν. Το Σάββατο η μισή Βασίλισσα υποδέχεται τον Προμηθέα στην καλύτερη του περίοδο στη σεζόν μετά τις σαρωτικές αλλαγές που έφερε ο διασυρμός στο Eurocup. Eνα παιχνίδι με τεράστια σημασία στο οποίο η ΑΕΚ δεν θα έχει πέντε παίκτες από τους δώδεκα του βασικού ροτέισον. Θέλει ψυχή και μυαλό. Το μισό - μηδέν δεν θα είναι απλή νίκη αλλά θρίαμβος.

Και την Κυριακή έρχεται ο κακός δαίμονας του ΟΑΚΑ. Ο Ατρόμητος. Με άμυνα όσους έχουν μείνει η ΑΕΚ θα πρέπει να κρατήσει και τον Ατρόμητο που έχει πιο έμπειρους και έξυπνους επιθετικούς από τον Αρη και μπροστά να βρει λύση χωρίς τον πρώτο τη σκόρερ. Πλέον οι αντίπαλοι ξέρουν ότι δεν θα βρουν την ΑΕΚ που μπορεί να φάει δυο γκολ από τον Απόλλωνα στις καθυστερήσεις και αυτό κάνει τον δρόμο από εδώ και πέρα ακόμη πιο δύσκολο. Γιατί η ΑΕΚ πρέπει να βρίσκει τρόπους να ξεκλειδώνει άμυνες που θα την σέβονται περισσότερο. Η διάρκεια και η συνεχή βελτίωση είναι τα ζητούμενα. Ακόμη είναι 15 Ιανουαρίου. Και βέβαια πολύ γρήγορα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες μεταγραφές. Αλλά αυτές πάνε για μετά τον Ατρόμητο. Προέχει η τέταρτη σερί νίκη.