Καλή εβδομάδα να έχουμε. Ευτυχώς είναι ήδη Δευτέρα και η Κυριακή πέρασε. Δεν μπορεί να μας βρει κάτι άλλο. Πάμε λοιπόν για μια νέα εβδομάδα, ευτυχώς χωρίς… αγώνες. Μόνο που οι πρώτες 7 μέρες της αποθεραπείας του Λιβάι θα περάσουν χωρίς να λείψει από παιχνίδι είναι κάτι.

Να ξεκινήσουμε από το πιο σημαντικό. Η χθεσινή ήττα στον τελικό του ΟΑΚΑ ήταν η χειρότερη, η πιο οδυνηρή από τότε που ο Μάκης Αγγελόπουλος ανέστησε την έκπτωτη Βασίλισσα και την ανέβασε πάλι ψηλά. Η ΑΕΚ έχασε έναν Ευρωπαϊκό τίτλο μέσα στο σπίτι της. Παράλληλα έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει και ένα ακόμη Διηπειρωτικό κύπελλο όπου μέχρι τώρα τουλάχιστον φαβορί είναι οι ομάδες της Ευρώπης. Εχασε δηλαδή ένα τρόπαιο και τις πάρα πολλές πιθανότητες να κερδίσει άλλο ένα. Και μπορεί να καλομάθαμε αλλά καθόλου εύκολο δεν είναι να πηγαίνει κάθε χρόνο στο φάιναλ φορ με τον Τσάμπιονς Λιγκ να δυναμώνει κάθε χρόνο περισσότερο. Φυσικά στο μπάσκετ υπάρχουν και οι ήττες. Μπράβο στην Μπούργος που μόνο για το μονιμο σολντ άουτ στο 9.500 γήπεδο της αξίζει και με το παραπάνω αυτό που πέτυχε για τον κόσμο της που σίγουρα το άξιζε περισσότερο από εμάς τους ΑΕΚτζήδες, μπράβο και στους… γέρους της που μας καθάρισαν χθες σαν αυγό. Συγνώμη που χαλάω την εντύπωση σε κάποιους πως η ΑΕΚ έχασε λόγω ηλικιών αλλά ο Κουκ που μας διέλυσε είναι 38 ετών, ο Μακ Φάντεν, ο μvp του F8, 33 και ο Ρενφοε 34. Το λέω για κάποιους ειδικούς που βγήκαν χθες να ρίξουν χολή λες και τους χαλάει να υπάρχει και ΑΕΚ στο μπάσκετ.

Εγώ φυσικά ειδικός δεν είμαι. Κρίνω από την εικόνα και το αποτέλεσμα. Χθες η ΑΕΚ ήταν φρικτή. Και όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο προπονητής έχει την μεγαλύτερη ευθύνη. Οπως πήρε τα εύσημα για τον πρώτο τίτλο της καριέρας του με τον Προμηθέα στο Ηράκλειο όπου κυρίως αυτός χάρισε το κύπελλο στην ΑΕΚ έτσι και χθες ο Ηλίας είναι ο βασικός υπεύθυνος της ήττας. Μόνο που δυστυχώς αυτή η ήττα είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη τη νίκη. Γιατί η ΑΕΚ έχασε την ευκαιρία να είναι η μόνη κάτοχος Ευρωπαϊκού τροπαίου για το 2020 και να διεκδικήσει ως φαβορί το Διηπειρωτικό. Αλλά όχι μόνο για αυτό. Η ήττα στον τελικό κόστισε πάρα πολλά χρήματα. Ενα ποσό που θα κάλυπτε σε ένα αξιοσέβαστο ποσοστό το μπάτζετ της ομάδας. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ χάθηκαν σε ένα παιχνίδι. Και δεν χάθηκαν από ατυχία ή επειδή απέναντι ήταν μια ομάδα αντικειμενικά αχτύπητη. Χάθηκαν επειδή η ΑΕΚ ήταν απροετοίμαστη αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά. Χάθηκαν επειδή ο προπονητής στον πάγκο δεν πήρε τα μηνύματα της πρώτης περιόδου όπου τα σουτ των Ισπανών δεν έμπαιναν αλλά ήταν πολλά και ελεύθερα και έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του όταν άρχισαν να μπαίνουν. Το δεύτερο δεκάλεπτο είναι ντροπή για οποιονδήποτε επαγγελματία προπονητή και τους παίκτες του και δυστυχώς αποδείχτηκε πως όσες προσωπικότητες και να έχει μια ομάδα την προσωπικότητα της την δίνει ο προπονητής. Και χθες ο πανικός που έβγαλαν σπουδαίοι και ακριβοπληρωμένοι παίκτες που έχουν παίξει σημαντικότερα παιχνίδια στην καριέρα τους από αυτό ήταν καθ εικόνα και ομοίωση του πάγκου.

Δυστυχώς το ρίσκο που πήρε ο Μάκης Αγγελόπουλος μπαίνοντας μπροστά για την συνέχιση της διοργάνωσης με προσωπικό οικονομικό κόστος ώστε να δημιουργήσει τις ΤΕΛΕΙΕΣ συνθήκες για να μπορέσει η ΑΕΚ να κατακτήσει μέσα στην έδρα της το κύπελλο και το 1.000.000 ευρώ “προδόθηκαν” την κρίσιμη στιγμή. Και η εκπληκτική ομάδα που θαυμάσαμε την Παρασκευή όταν όλα έγιναν σωστά χθες την κρίσιμη στιγμή εκεί που ξεχωρίζουν οι νικητές από τους χαμένους ήταν μια λούζερ ομάδα που δεν σήκωσε κεφάλι ούτε δευτερόλεπτο όταν έγινε η πρώτη στραβή. Η ΑΕΚ επέλεξε να αφήσει το τρίποντο σε μια ομάδα που δεν έχει πρόβλημα να σουτάρει τρίποντα όλη νύχτα. Επέλεξε να παίξει χωρίς χεντζ άουτ στο παιχνίδι που χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ. Και παίζοντας αυτή την άμυνα έβαλε μόνο 7 λεπτά τον Ρογκαβόπουλο που μπορεί να παρενοχλήσει και τον καλύτερο σουτέρ με αντοχές για τρεις αγώνες σερί και δεν είχε στον πάγκο της τον μοναδικό αμυντικό περιφερειακό της, τον Κατσίβελη, που τον πήρε για αυτή την δουλειά για να έχει τον Ατκινς, το τρίτο τεσσάρι, που είδε το ματς από την καλύτερη θέση και δεν μπήκε ούτε κι όταν ο μεγάλος Σλότερ βγήκε από το γήπεδο υποβασταζόμενος από τρεις. Πιο άχρηστη προσθήκη από του Ατκινς δεν πρέπει να έχει γίνει σε ομάδα που διεκδικούσε τρόπαιο. Και πιο πεταμένα λεφτά βέβαια που στέρησαν κι από την 12αδα τον Κατσίβελη που αν μη τι άλλο δεν θα κοίταζε τους άλλους να εκτελούν κάνοντας προσευχές, από μέσα του, όπως σχεδόν όλοι οι περιφερειακοί χθες,  προσευχές που δυστυχώς δεν έπιασαν. Μακάρι να είναι και τα μοναδικά πεταμένα λεφτά και να αποδείξει ο Ηλίας ότι η ομάδα δεν ήταν φτιαγμένη για να πάρει το κύπελλο χθες αλλά για όλη τη σεζόν. Και τον Μάη να είμαστε καλά που έλεγε μια ψυχή κάποτε.

Δεν θα είναι εύκολο. Ποτέ δεν ήταν. Απλά στη σεζόν που τελείωσε χθες η πανδημία και κυρίως η τρομερή παραγοντική δουλειά του Μάκη Αγγελόπουλου που μετέτρεψε το πρόβλημα σε ευκαιρία έφερε την ΑΕΚ από τους προημιτελικούς με μειονέκτημα έδρας να χρειάζεται τρεις νίκες σε τρεις αγώνες στην έδρα της για να σηκώσει το κύπελλο. Δεν θα υπάρξει ξανά τέτοια ευκαιρία που την δημιούργησε ο Μάκης μόνος του και αυτό πονάει ακόμη περισσότερο. Παράλληλα δημιούργησε και τις τέλειες αγωνιστικές συνθήκες. Κράτησε όσους παίκτες του ζητήθηκε να μείνουν. Έφερε ακριβώς τους παίκτες που ήθελε ο Ηλίας. Δέχτηκε ακόμη και να μην φέρει τον μοναδικό παίκτη που ήθελε με μεγάλο ψυχικό κόστος για τον ίδιο αφού ο προπονητής έκρινε πως δεν θα ήταν καλό. Και όλα αυτά έγιναν στάχτη σε 10 λεπτά. ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ. Χθες το έπος του 18 έγινε ακόμη μεγαλύτερο στα μάτια μου. Οπως και αυτοί που το πέτυχαν. Ο Σάκοτα και οι μάγκες που δεν είχαν τόσα πολλά χιλιόμετρα στην Ευρωλίγκα αλλά εκείνη την βραδιά δεν τους νικούσε ούτε η… ΤΣΣΚΑ. Που έφτασαν στον τελικό με δύο μειονεκτήματα έδρας και με την ομάδα να έχει φτιαχτει από άλλο προπονητή από αυτόν που τελείωσε την χρονιά και σήκωσε δυο κούπες. Απέναντι σε μια ομάδα όπως η Μονακό που πιστεύω την Μπούργος θα την είχε με 10-15 πόντους. Μάκη ψηλά το κεφάλι. Εσύ κρατάς το το τιμόνι μόνο εσύ έχεις δικαίωμα στις αποφάσεις. Το πλήρωσες και το πληρώνεις. Και τα καλύτερα, θέλουν δεν θέλουν θα έρθουν.

Στο Περιστέρι ήταν μια διαφορετική ήττα. Κακά τα ψέματα έγινε λιγότερο οδυνηρή με αυτό που έπαθε στα Γιάννενα ο Ολυμπιακός. Η πολύ καλή ομάδα που θέλει να γίνεται γραφική για να νιώθουν ότι έχουν λόγο ύπαρξης αυτοί που δεν παίζουν και που ακόμη και τον πολύ σοβαρό Μάρτινς τον έκαναν σαν τα μούτρα τους για να στηρίξει το ότι ο Ολυμπιακός ξέρει καλύτερα κι από την… τεχνολογία. Μπράβο στον Κλάντεμπεργκ παρεμπιπτόντως που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω και με την δύναμη της εικόνας τους κάνει πιο γραφικούς κι από ότι είναι. Οχι σαν τους άτολμους της ΕΠΟ και της προηγούμενης ΚΕΔ που επέτρεπαν αυτό το πάρτι τοξικότητας χωρίς απάντηση.

Να επιστρέψουμε στην ΑΕΚ. Τρία χτυπήματα αποδείχτηκαν πολλά. Μεγαλύτερο από όλα ο τραυματισμός του Λιβάι. Μεγάλη απώλεια κι από αυτό το παιχνίδι κι από όσα χάσει. Κρίμα. Δεύτερο η θλιβερή αντίδραση του Σβάρνα που άφησε ανενόχλητο τον αντίπαλο να σκοράρει. Ο Στράτος έχει κάνει θαύματα και τίποτα δεν αλλάζει την γνώμη μου για αυτό. Όμως είναι βασικός παίκτης της ΑΕΚ και η ευθύνη είναι τεράστια. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Θλιβερή αντίδραση, ο ορισμός του φτηνού γκολ. Τρίτος ο Μάνταλος. Μπήκε στο γήπεδο με την ψυχολογία να ανταποδώσει την απίστευτη αγάπη που εισέπραξε στην κακή του μέρα την Πέμπτη. Από όλους. Μα δεν γίνεται έτσι. Ο έλεγχος χάθηκε με τις 2-3 πρώτες στραβές στο παιχνίδι και έτσι έφτασε στη μοιραία φάση που αποτελείωσε την ΑΕΚ. Ενα αχρείαστο, χαζό επικίνδυνο φάουλ κάπου στο γήπεδο σε μια φάση χωρίς κανένα κρίσιμο διακύβευμα. Και εκεί ήρθε το τέλος. Κούραση. Απουσίες και των τεσσάρων παικτών που μπορούν να παίξουν στα άκρα. Και κερασάκι στην τούρτα το τραγικό λάθος του αρχηγού. Είναι μια πολύ κακή ήττα. Όμως δεν σκοτώνει την ομάδα. Υλικό υπάρχει, ο σέντερ μπακ που έπρεπε να αποκτηθεί υπογράφει μέχρι το βράδυ και οι τραυματίες θα γυρίσουν. Όλοι χάνουν βαθμούς. Το ότι είναι πρώτος ο Ολυμπιακός Θεσσαλονίκης αρκεί για να δείξει ότι το πρωτάθλημα αυτό θα είναι διαφορετικό. Και η ΑΕΚ έχει τον προπονητή και τους παίκτες να το διεκδικήσει. Όπως και την διάκριση στην Ευρώπη. Ψηλά το κεφάλι. Θα έρθουν καλύτερες μέρες. Και στο ποδόσφαιρο και στη Βασίλισσα.