Μέσα στη μέρα αναμένεται να ολοκληρωθεί η μεταγραφή του Τσιμικα στη Λίβερπουλ. Μια μεγάλη επιτυχία για τον παίκτη αλλά και τον Ολυμπιακό. Και βέβαια μια διδακτική ιστορία για ποδοσφαιριστές και ομάδες. Ο Τσιμικας ήρθε στον Ολυμπιακό από τη Β ομάδα του Πανσερραϊκού. Δούλεψε. Πήγε δανεικός ενάμιση χρόνο σε Δανία και Ολλανδία. Έπαιξε και βελτιώθηκε. Επέστρεψε. Ξεκίνησε από αναπληρωματικός, έγινε βασικός και στο τέλος έγινε από τους πιο επιδραστικους παίκτες του Ολυμπιακού. Ο παίκτης που έκανε τη διαφορά στο δημιουργικό κομμάτι χωρίς να πάσχει αμυντικά. Έκανε μια μεταγραφή όνειρο σε ένα σύλλογο φετίχ για κάθε παίκτη στον κόσμο όχι μόνο για ένα Ελληνόπουλο από τις Σέρρες. Καλή επιτυχία στο παιδί αφού πλέον δεν συγκρούονται τα συμφέροντα μας. Η θέση είναι δύσκολη βεβαια, μπακ απ ενός εκ των καλύτερων στην Ευρώπη, αλλά εκεί είναι η μαγκιά.

Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν βέβαια και στον τρόπο που διαχειρίστηκε το πρότζεκτ ο Ολυμπιακός. Δυο ήταν οι καθοριστικές κινήσεις. Ο δανεισμός σε ομάδες πρωταθλημάτων που παίζεται ανοικτό ποδόσφαιρο και τα πλαγιά μπακ ακόμη και των μικρών ομάδων έχουν μεγάλη συμμετοχή στην επίθεση. Και συμπτωματικά να έγινε ήταν το σωστό και πέτυχε. Το δεύτερο και σημαντικότερο. Του άνοιξε χώρο στην ομάδα για να παίξει και να διακριθεί. Του έδωσε εμπιστοσύνη όχι στη θεωρία αλλά με το... ζόρι. Αριστερά μπακ στον Ολυμπιακό στη σεζόν 2018-2019 ήταν ο Τσιμικας κι ο Κουτρης. Ενας από τους δυο αναγκαστικά θα έπαιζε. Έπαιξε στο τέλος ο Τσιμικας και βγήκε. Γιατι το είχε. Όπως το είχε ο Παπασταθόπουλος το 2007 όταν ο Φερέρ εισηγήθηκε να λυθεί το συμβόλαιο του βασικού Σέντερ μπακ του, του Τσιρίλο, για να ανοίξει ο δρόμος για τον Σωκράτη.

Τώρα φαντάζει λογικό και εύκολο όπως είναι καθετί όταν το κάνουν οι... άλλοι. Όμως κάποιος πρέπει να πάρει το ρίσκο και να μην υπολογίσει κανεναν. Γιατί αν το φέισμπουκ ήταν τόσο διαδεδομένο το 2007 όλοι οι περήφανοι ΑΕΚτζηδες για τον Σωκράτη θα είχαν διαλύσει τον Φερέρ που έδιωξε τον Μπρούνο. Όπως και οι δικαιολογημένα περήφανοι οπαδοί τουΟλυμπιακου μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών του 2018 παρακαλαγαν για ένα κανονικό (σικ) αριστερό μπακ και αναρωτιόντουσαν που πάει ο τρίτος τότε Ολυμπιακός με Τσιμικα και Κούρτη. Για αυτό δεν βάζω στην πρώτη γραμμή των συγχαρητηρίων τον ούτως ή άλλως πετυχημένο Μαρτινς. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο στη βελτίωση του παίκτη αλλά δεν γνωρίζουμε αν θα γινόταν το ίδιο αν υπήρχε στη διάθεση του ενας έμπειρος ποιοτικός αριστερός μπακ. Η μεταγραφή Τσιμίκα και το ότι ο Ολυμπιακός είχε για δυο χρόνια μόνο με 250.000 ένα αριστερό μπακ αυτής της αξίας είναι θέμα μάνατζμεντ. Κι όπως ο Ολυμπιακός κι ο Μαρινακης είναι παράδειγμα προς αποφυγήν σε δεκάδες πράγματα εδώ είναι παράδειγμα προς μίμηση. Όμως προσοχή. Πρέπει να υπάρχει και ο κατάλληλος άνθρωπος που να εγγυηθεί ότι μπορεί το παιδί και οι συνθήκες ευνοούν ώστε να μην υπάρξει το αντίθετο αποτέλεσμα. Στον Σωκράτη ήταν ο Σέρα, στον Τσιμίκα δεν γνωρίζω. Μακάρι ο επόμενος να είναι δικός μας. Και ποτέ δεν είναι αργά. Από αύριο μπορεί να αρχίσει να τρέχει το πρότζεκτ. Υ.Γ: Το ποσό που πουλήθηκε ο Τσιμίκας, 13.000.000 ευρώ, δείχνει βεβαια και κάτι άλλο. Το μέγεθος του... σοτο Ρέτσος - 22.000.000 ευρώ...