Πάντα είχα όνειρο να σταθώ δίπλα σε έναν κοντό από τη Νάπολι και χθες χάρη στην ΑΕΚ μας που κάνει τα όνειρα πραγματικότητα το κατάφερα κι αυτό. Κι ας μην ήταν ακριβώς ο κοντός που… “ερωτεύτηκα” πριν τον δω να παίζει από εκείνη την φωτογραφια με την κόκκινη φανέλα σε ένα περιοδικό Εξτρασπορ μετά το Μουντιάλ του 1978 που έλεγε οτι ο νέος Πελέ είναι Αργεντίνος. Βέβαια ο Ντιέγκο βασικά είναι από τα φτωχα προάστια του Μπουένος Άιρες αλλά εκείνα τα 7 καλύτερα χρόνια της ιστορίας της πόλης σίγουρα τον έκαναν και Ναπολιτάνο αφού ούτως ή άλλως είναι από τα ιερά πρόσωπα στην ιστορία της πιο… Ελληνικής Ιταλικής μεγαλούπολης. Τώρα που τα σκέφτομαι το “7” που ζήτησε επίμονα 10 μέρες πριν κλείσει και πήρε ο Βέρντε μπορεί να έχει σχέση με τα χρόνια που διήρκησε η “πρώτη παρουσία” του θεού της μπάλας στη δική του “Ιερουσαλήμ” όπου δοξάστηκε και “σταυρώθηκε”…

Ο Ντανιέλε πάντως είναι γέννημα - θρέμμα και γνήσιος Ναπολιτανος και όπως φάνηκε με το συνολικό στιλ, του ίδιου και της παρέας που τον συνόδευσε, τα χρόνια στη Ρώμη και στις άλλες πόλεις όπου έπαιξε ποδόσφαιρο δεν τον άλλαξαν. Είναι αλήθεια πως οι Ιταλοί δύσκολα προσαρμόζονται εκτός Ιταλίας για αυτό και υπερπαίκτες δεν έκαναν ποτέ το βήμα για πιο λαμπερές λίγκες και πιο πολλά λεφτά. Οι Νότιοι όμως και μάλιστα οι… τόσο Νότιοι είναι άλλη περίπτωση. Το “μάμα, πιάτσα, πάστα” που είναι το τρίπτυχο που δεν σταματά ποτέ να νοσταλγεί ο Ιταλός σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι μακριά από την χώρα του αντιμετωπίζεται πολύ πιο εύκολα από τα παιδιά του Νότου κι ακόμη πιο εύκολα από τα παιδιά του Βεζούβιου. Και… ευκολότατα στην Αθήνα. Ο Τσιρίλο που ήταν ο προηγούμενος ήρθε και… ξέχασε να γυρίσει. Οταν τον άφησε η ΑΕΚ έψαξε να βρει τρόπο να γυρίσει, πήγε στον ΠΑΟΚ και έφτασε να παίξει ακόμη και Γ Εθνική με την ΑΕΚ. Επίσης τον… παντρέψαμε με Ελληνίδα, έγινε και μπαμπάς και ρίζωσε για πάντα εδώ. Ο Βέρντε είναι ακόμη μικρός βέβαια για να ριζώσει αλλά η αναφορά στον Μπρούνο έγινε για να φανεί η διαφορά μεταξύ Ιταλών Βορρά και Νότου κυρίως στην Ελλάδα. Επίσης στα τόσα χρόνια είναι από τις λίγες φορές που βλεπω ξένο παίκτη που μάλιστα θα μπορούσε, αντικειμενικά, να παίξει, όπως το έχει ήδη κάνει, σε καλύτερο πρωτάθλημα να είναι τόσο χαρούμενος αλλά και συγκινημένος που ήρθε στην ΑΕΚ. Επίσης έμαθα πως το ίδιο κλίμα επικράτησε στα γραφεία όση ώρα κράτησε η ολοκλήρωση της μεταγραφής μεταξύ των φίλων Βέρντε και των… φίλων Μελισσανίδη.

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο αυτό μπορεί να εξηγεί και τις καθυστερήσεις που έβαλαν σε κίνδυνο την ολοκλήρωση της μεταγραφής. Οι τύποι είναι μια μεγάλη παρέα με αδελφικές σχέσεις και κορυφαία μορφή τον δικηγόρο με το καπελάκι που πολλοί όταν τον είδαν νόμιζαν ότι ήταν το στόπερ που αν χρειαστεί παίζει και… αμυντικό χαφ. Για ένα παιδί που μετά από 10 χρόνια στην ίδια ομάδα, από τότε που τελείωσε το… δημοτικό, περίμενε αυτό το καλοκαίρι για το πρώτο δικό του βήμα, την πρώτη δική του απόφαση, για το μέλλον του όπως και για τους μάνατζερ του που όπως φαίνεται κι από την σχέση μεταξύ τους αλλά κι από το πελατολόγιο τους μπήκαν στην δουλειά αυτή για να έχουν τον… Βέρντε ήταν δύσκολο να χωνέψουν ότι το πλάνο που είχαν κατέρρευσε. Ισως είχαν πάρει εγγυήσεις από την προηγούμενη κατάσταση στην Ρόμα ότι ο Βέρντε θα μείνει ελεύθερος τιμής ένεκεν ίσως το είχαν πιστέψει οι ίδιοι, σημασία έχει πως τα 650 χιλιάρικα που είχαν συμφωνήσει με την ΑΕΚ πριν 15 μέρες για να φέρουν τον Βέρντε χωρίς να μεσολαβήσει η Ρόμα δεν τα πήραν ποτέ αφού πήγαν μαζί με κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη κατευθείαν στην Ιταλική ομάδα.

Μέχρι λοιπόν να συμφιλιωθούν με το ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα ήθελαν μας… κούρασαν. Από το Σάββατο όμως που έδωσαν τον λόγο τους μέχρι χθες που ολοκληρώθηκε η μεταγραφή ήταν πραγματικοί κύριοι και θετικοί σε όλα και για αυτό τσίμπησαν κι ένα έξτρα με το… 8% του ποσού που είχαν αρχικά συμφωνήσει αν δεν υπήρχε Ρόμα οπότε το κόστος ανέβηκε λίγο ακόμη αλλά όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ο Ντανιέλε Βέρντε είναι ακόμη μια στοχευμένη μεταγραφή που κουμπώνει στο παζλ που κατασκευάζει ο Μιγκέλ Καρντόσο. Αριστεροπόδαρος, με καλή τεχνική, άριστες εκτελέσεις στημένων και τάση να συγκλίνει συνέχεια προς τα μέσα και να παίζει όσο πιο κοντά γίνεται στο τέρμα ώστε να είναι απειλητικός. Μέσα σε αυτή την πολυπλοκότητα των οδηγιών του Πορτογάλου προπονητή τα πράγματα είναι πολύ απλά στην επιθετική στόχευση. Θέλει να καταφέρνει να βγάζει πάνω από 10-15 φορές μέσα στον αγώνα 4-5 ποιοτικούς παίκτες κοντά στο αντίπαλο τέρμα αλλά και μεταξύ τους ώστε με διάφορους τρόπους και διαφορετικούς εκτελεστές μετά από συνδυαστικό ποδόσφαιρο να κάνουν τελικές προσπάθειες με καλες προοπτικές. Ακόμη και τα λεγόμενα… εξτρέμ λοιπόν περισσότερο στόχο έχουν να έρχονται προς τα μέσα και να μπορούν να εκτελέσουν ή να δημιουργήσουν σε συνδυαστικό ποδόσφαιρο ενώ το πλάτος το δίνουν τα τούρμπο-πλάγια μπακ.

Σε αυτό το πλάνο λοιπόν σίγουρα κουμπώνει εξαιρετικά και ο Μπογέ. Δεν είμαι αντικειμενικός με αυτό τον παίκτη, τον θεωρώ τρομερα ποιοτικό και ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα που δεν κέρδισε η ΑΕΚ την τελευταία πενταετία. Θα ήταν πραγματικό όνειρο για μένα να ερχόταν και αυτός με κάποιο τρόπο. Στην ΑΕΚ του Καρντόσο μπορεί να παίξει σίγουρα αριστερός εξτρέμ με ανάποδο πόδι, πίσω από τον φορ αλλά και σέντερ φορ με τον τρόπο που είδαμε να παίζει ο Μάρκο στα φιλικά. Επίσης μην ξεχναμε πως είναι μόλις 23 ετών, έμαθε μπάλα στην Αργνετινή και ποδόσφαιρο στην Ιταλία. Η προοπτική του δεν έχει ταβάνι. ΟΜΩΣ η ΑΕΚ είναι παρπάνω από υπερπλήρης μετά την ολοκλήρωση και της μεταγραφής Ολιβέιρα σε αυτές τις θέσεις.

Ενδεχόμενη αποκτηση του θα γίνει μόνο αν είναι τεράστια ευκαιρία κι αν ο προπονητής θελήσει βέβαια ακόμη μεγαλύτερο… πονοκέφαλο αφού θα πρέπει να επιλέξει τέσσερις βασικούς σε κάθε ματς μεταξύ των Ολιβέιρα, Λιβάγια, Βέρντε, Μάνταλου, Ζεράλντες, Μπογιέ και του εκπληκτικού στην προετοιμασία Κλωναρίδη για την αρχική ενδεκάδα και με Ντέλετιτς, Αλμπάνη. Εκτός βέβαια αν υπάρξει μια μικρή… αποσυμφώρηση με τον Μάνταλο ή τον Ζεράλντες να παίζουν και στην θέση που έχει τώρα στην ομάδα ο… Σιμάο. Βέβαια θα προκύψει άλλη συμφώρηση εκεί. Αλλά τέλος πάντων αυτά είναι ευχάριστα προβλήματα άλλων. μακάρι να έλθει με κάποιο τρόπο κι ο Μπογέ αλλά σίγουρα η ΑΕΚ δεν “καίγεται”. Αν τον πάρουμε όμως θα το… κάψω!