Ξεκίνησα να γράφω χθες αλλά με σταμάτησε ο θάνατος του τελευταίου των αδελφών Γιαννακόπουλων. Του Θανάση που 30 χρόνια και βάλε μας έκανε να γελάσουμε, να θυμώσουμε, να συγκινηθούμε και σίγουρα να ζηλέψουμε κάποιες φορές. Που αυτός κι ο αδελφός του δεν ήταν οπαδοί της δικής μας ομάδας. Οποτε δεν είχα προσωπικά βιώματα για να γράψω ένα κείμενο μόνο για αυτόν αλλά ούτε ήθελα μια τέτοια μέρα να γράψω για κάτι άλλο. Ολα ήταν μικρά μπροστά στην απώλεια. Γιατί εκτός από όλα τα άλλα ο Θανάσης Γιαννακόπουλος όπως και ο κύριος Παύλος που τώρα είναι πάλι μαζί του εξέφραζαν μια άλλη εποχή που είχαμε την τύχη να την ζήσουμε εμείς οι μεγαλύτεροι από την αρχή μέχρι το τέλος. Την τρέλα ενός παράγοντα, την αρρώστια για την ομάδα του που τον οδηγούσε σε θυσίες αλλά και σε πράξεις για τις οποίες μπορεί να ντρεπόταν μετά. Για την ομάδα του. Για τη νίκη. Αλλά όχι την τρέλα για τον εαυτό του μέσα από την ομάδα του.
Η διαφορά είναι τεράστια. Για αυτό και οι παράγοντες που μένουν στην ιστορία είναι λίγοι και ακόμη λιγότεροι αυτοί που τους παραδέχονται οι οπαδοί όλων των ομαδων. Και παρεμπιπτόντως μπραβο στους οπαδούς του Ολυμπιακου που πήγαν στο Ολυμπιακός - Μπάγερν για την στάση τους στο ένα λεπτό σιγής. Η δική τους τιμή στον Θανάση Γιαννακόπουλο έχει μεγαλύτερη αξία από όλες και δεν χρειάζεται να εξηγήσω το “γιατί”… Πάμε παρακάτω. Στα δικά μας. Η νίκη στο Περιστέρι έφερε ηρεμία. Και την ευκαιρία για πιο ήρεμες σκέψεις. Η τρίτη θέση για να μπει σε κίνδυνο πρέπει πλέον να υπάρξει αυτοκτονία και ταυτόχρονα ο Ατρόμητος να σαρώσει αν και πιθανότερο βλέπω να βγαίνει τέταρτος ο Αρης έτσι όπως είναι οι δύο ομάδες τον τελευταίο μήνα. Από εκεί και πέρα η ΑΕΚ έχει μπροστά της το κύπελλο. Τον ημιτελικό με την Λαμία που έκανε φέτος την κηδεία της χρονιάς στον Ολυμπιακό και απέκλεισε και τον Παναθηναϊκο. Με σεβασμό στο μεγάλο κατόρθωμα του αντιπάλου θα περάσει η ΑΕΚ. Οτι κι αν γίνει. Και στον τελικό ένα είναι το σίγουρο. Οπου κι αν γίνει, όσος κόσμος κι αν τον παρακολουθήσει θα δούμε μια ΑΕΚ που θα τρώει σίδερα. Θα δούμε την ΑΕΚ του τελικού του 2016 σε διάθεση, πάθος και τσαμπουκά. Το αν θα το πάρει είναι άλλο θέμα. Δεν θα το χαρίσει όμως όπως περυσι.
Στο πρωτάθλημα μένουν πέντε παιχνίδια στα οποία και τα πέντε η ΑΕΚ είναι φαβορί. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Κι αν κάτι είδαμε μετά το ναυάγιο του Χαριλάου ήταν το ότι η ομάδα πάλεψε. Και με τον ΠΑΟ παίζοντας… απαίσιο ποδόσφαιρο και με τον Ατρόμητο με σαφώς καλύτερη εικόνα χάρη κυρίως σε κάποιες επιλογές διαφορετικές από ότι στον αγώνα του ΟΑΚΑ. Και δεν εννοω τον Κλωναρίδη που σίγουρα βγήκε περισσότερο από ότι ο Μπογέ σαν αριστερό μπακ χαφ αλλά κυρίως για τους παίκτες που μπορούσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα στο κέντρο που ήταν τρεις και όχι… κανείς. Την επόμενη φορά πιστεύω θα δούμε έναν κι έναν. Ισοροπία. Καλή η πίεση με Σιμόες που μόνο όταν δεν μπορεί θα μένει έξω αλλά χρειάζεται και λίγο… γλύκα. Αν έπαιζε και με τον ΠΑΟ έστω 60 λεπτά ο Κρίστιτσιτς θα ήταν καλύτερα τα πράγματα χωρίς να υπάρχει ανασταλτικό πρόβλημα. Και μια και μιλήσαμε για την ανασταλτική λειτουργία. Είναι δεδομένο ότι όσο λειπει ο Τσιγκρίνσκι, και δυστυχώς θα είναι για πολύ ακόμη, ο Μανόλο θα προσπαθεί να θωρακίσει όσο περισσότερο μπορεί την ομάδα.
Οπότε μπορεί να ξαναδούμε τριάδα και με αντιπάλους που δεν θα παίζουν κι αυτοί με τρεις πίσω με την ελπίδα να μην έχουμε τα ίδια με το Χαριλάου. Η επιστροφή του Χουλτ και σύντομα και του Λόπεζ βελτιώνει πολύ την κατάσταση. Κι επειδή είδαμε ότι ο Κλωναρίδης μπορεί να τα βγάλει πέρα σε όλη την πλευρά σίγουρα θα μπορεί να το κάνει καλύτερα από την άλλη που θα παιζει και με το καλό του πόδι. Θα είναι μια καλή ιδέα για να ξεκουραστεί σε κάποια ματς και ο Γκάλο που από τότε που μπηκε δεν ξαναβγήκε. Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να έχουμε κάποια αποκάλυψη. Και να δούμε που θα παίξει κι ο Αλμπάνης τώρα που γυρίζει ο Μάνταλςο. Τέλος πάντων. Ευχάριστα είναι αυτά. Καλύτερα να σκέφτεσαι ποιον δεν θα βάλεις παρά να ψάχνεις ποιον θα βάλεις. Υ.Γ: Από χθες το βράδυ που μια σχετικά άγνωστη σελίδα γνωστής ιδιοκτησίας ταυτόχρονα με μια εξεγερμένη, όταν δεν πρόκειται για τον Βαγγέλη, εξωαριστερή δημοσίευσαν σχεδόν ταυτόχρονα την πιο κρυστάλινη σύμβαση που έχει υπογραφεί για χρηματοδότηση αθλητικής εγκατάστασης στην ιστορία των αθλητικών εγκαταστάσεων με βιτριολικά σχόλια για την Ρένα Δούρου και κλάμα για τα λεφτά του Ελληνικού λαού εχω δεχτεί δεκάδες ερωτήσεις και σχόλια από φίλους. Αγαπητοί φίλοι δεν υπάρχει πιστέψτε με κανένας λόγος να απαντηθεί οτιδήποτε γιατί όλα έχουν απαντηθεί. ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ. Ούτε βέβαια υπάρχε κανείς λόγος να κάνετε οποιοδήποτε ανύπαρκτο… υπαρκτό για να λέει στο αφεντικό του “ορίστε με βρίζουν, άρα υπάρχω”. Απλά νιωστε την ηδονή… Αυτός που πανηγύριζε και καμάρωνε λέγοντας πως νίκησε την… ΑΕΚ επειδή έβγαλε την Δούρου να πληρώνει τώρα για να την κράζουν. Και η ΑΕΚ μας να έχει δώσει το… ΙΒΑΝ και να περιμένουμε τα 20. Μην σταματάτε. Συνεχίστε. Τι απόλαυση Θεέ μου…
