Σε χρόνο ρεκόρ και όπως έπρεπε τελείωσε το θέμα Αραβίδη. Τελείωσε δηλαδή με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να λήξει χωρίς ο παίκτης να μπει στο ψυγείο και να φύγει κάποια στιγμή άδοξα από την ΑΕΚ. Με μια συγνώμη που έπεισε ότι την ζήτησε με ειλικρίνεια και έγινε δεκτή από την ομάδα και τον προπονητή. Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται για την ΑΕΚ που όπως λέγαμε και την Κυριακή το βράδυ είχε και θα έχει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις το πάνω χέρι.

Ο Αραβίδης βγήκε χαμένος κυρίως στα μάτια αρκετών οπαδών της ΑΕΚ γιατί ήταν πράγματι σοκαριστικό αυτό που έκανε. Και χωρίς να μπορείς να το δικαιολογήσεις ακόμη κι αν το θέλεις. Μπορείς όμως να συγχωρέσεις και αυτό που έκανε η ΑΕΚ μπορούν να το κάνουν και οι οπαδοί της που με την αντίδραση τους πιστεύω πως έπαιξαν μεγάλο ρόλο ώστε να καταλάβει αμέσως ο Χρήστος το λάθος του.

Τώρα αν ο βαθμός αγάπης μειωθεί σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, ε αυτό είναι λογικό. Σε αυτά τα πράγματα αν ραγίσει το γυαλί μπορεί να μην σπάσει όπως πιστεύω πως θα γίνει με τον Αραβίδη όμως το ράγισμα μένει. Ομως είναι δικό μας παιδί, έκανε μια μεγάλη βλακεία, ζήτησε συγνώμη με ειλικρίνεια και χωρίς να ψάξει χαζές δικαιολογίες που δεν υπήρχαν οπότε πάμε παρακάτω. Περιμένουμε την επόμενη συμμετοχή του για να χειροκροτήσουμε και το επόμενο γκολ του για να το πανηγυρίσουμε.

Κι αν κάτι πρέπει να γίνει, με την ευκαιρία, είναι να γίνει η ΑΕΚ αυστηρή και κάθετη τώρα που είναι νωρίς με την χρήση των sosial media από τους παίκτες. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει προσωπικός λογαριασμός. Οχι μόνο για τον Αραβίδη που έχει γκρουπ αλλά και αυτούς που έχουν προσωπικούς λογαριασμούς όπως όλοι μας. Οτι γράφεται εκεί είναι δημόσια τοποθέτηση ενός δημόσιου προσώπου. Καλό θα είναι να τους τονιστεί αυτό και να καταλάβουν ότι δεν ισχύει για όλους από εδώ και πέρα πως μπορούν να γράψουν ότι θέλουν και μετά να ζητήσουν απλά μια συγνώμη.

Χθες μαζί με τα παιδιά της Ωρας για Σπορ ζήσαμε μια επίπονη αλλά πολύ όμορφη εμπειρία στο δικαστήριο. Ναι μπορεί μια εμπειρία στο εδώλιο του κατηγορουμένου να είναι όμορφη. Οταν έχεις ήσυχη συνείδηση, όταν υπερασπίζεσαι την αλήθεια. Ηταν πολύ ωραία λοιπόν που κι εμείς και οι μάρτυρες μας είπαμε απλά την αλήθεια. Και η αλήθεια έλαμψε μετά από 8 ώρες που κράτησε η όλη διαδικασία. Ακόμη καλύτερη από την ομόφωνη αθώωση ήταν για μένα η ατάκα του προέδρου του δικαστηρίου στο τέλος της απολογίας μου: “Οποια κι αν είναι η απόφαση εσείς συνεχίστε να γράφετε αυτό που θεωρείτε σωστό. Αυτό που πιστεύετε πως είναι η αλήθεια”. Ευχαριστώ πολύ. Και δεν τελειώσαμε…