Ο τελικός μπορεί να… αργεί αλλά τα πλέι οφ αρχίζουν. Ορισαν και τους διαιτητές όπως διαβεβαίωσαν χθες, αφού έμαθαν τις συνέπειες, πως θα μας κάνουν την χάρη και πάμε Τούμπα. Κρίσιμο το πρώτο ματς αφού με νίκη η ΑΕΚ ουσιαστικά τελειώνει με τον ΠΑΟΚ. Μπαμ μπαμ. Για αυτό είναι και δύσκολο αφού το ξέρει πολύ καλά κι ο ΠΑΟΚ. Να πω την αλήθεια το φοβάμαι λίγο αυτό το ματς λόγω της γενικότερης σύγχισης που επικράτησε από την Πέμπτη όταν η ΕΠΟ πήγε να κάνει πάλι μαγκιές για χάρη του Ολυμπιακού και έφαγε την φάπα της.

Ο τελικός δεν έγινε, στο μυαλό των παικτών για την Κυριακή υπάρχουν δυο παιχνίδια ορισμένα, και πλέι οφ και… τελικός, χτύπησε κι ο Μάνταλος. Δεν είναι καθολου εύκολα τα πράγματα. Πιστεύω πως με Μανωλά αποκλείεται να ζήσουμε τον εφιάλτη του πρώτου γύρου όπου η ΑΕΚ μπορούσε να έχει φάει 3-4 γκολ στο πρώτο ημίχρονο, όμως τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Και εννοείται πως η ισοπαλία δεν μας χαλάει όταν μιλάμε για μίνι πρωτάθλημα με ξεκάθαρο στόχο. Η εντεκάδα μοιάζει νορμάλ, το σχήμα αφού στα άκρα θα παίξουν Μπαρμπόσα και Αραβίδης ταιριαστό αφού χωρίς Μάνταλο το 4-3-3 γίνεται μεν αλλά δεν είναι και εύκολο με Βάργκας ή Μπουονανότε. Ο Τζιμπούρ μετά από αυτό που έκανε στο Περιστέρι δίκαια θα παίξει. Στην άμυνα η άποψη μου είναι ότι όσο η ΑΕΚ έχει το συγκεκριμένο ρόστερ, ο Αρθο πρέπει να παίζει γιατί από αυτούς που υπάρχουν είναι ο πιο αξιόπιστος. Για το μέλλον βέβαια καλά κάνει η ΑΕΚ και έχει ξεκινήσει τις μεταγραφικές κινήσεις της με πρώτη προτεραιότητα ένα στόπερ - κολώνα. O Tσίγκρινσκι σίγουρα είναι μια τέτοια περίπτωση. Σαν παίκτης κάνει για την ΑΕΚ και μπορεί να κάνει διαφορά στην Ελλάδα. Δεδομένα. Αυτό που πρέπει να ερευνήσει η ΑΕΚ είναι αν έχει κίνητρο και βλέπει σαν πρόκληση το να έρθει εδώ, να γίνει ηγέτης της άμυνας και να κάνει πρωταθλητισμό με την ΑΕΚ. Αν πείσει ότι θέλει και υπάρχει προσέγγιση στο οικονομικό τότε “ναι” με κλειστά μάτια. Αλλιώς υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Παίκτες με μεγάλη ποιότητα και εμπειρία που μπορούν να δώσουν στην ΑΕΚ αυτό που της έχει λείψει φέτος και παράλληλα να βοηθήσουν να αναδειχθούν και τα άλλα παιδιά. Αν και προσωπικά θα ήθελα κι ένα δεύτερο σέντερ μπακ, σαν τον Καμίνσκι π.χ. Ας βρει την κολώνα όμως πρώτα η ομάδα και βλέπουμε. Για το μπάσκετ δεν είναι να λέμε πολλά.

Σήμερα στις 7.μ.μ. Να δείξει η ομάδα τι μπορεί να κάνει. Με οδηγό το δεύτερο παιχνίδι στο ΣΕΦ αλλά κυρίως το εντός έδρας ματς του πρωταθλήματος. Oσο για τον Αρη που νίκησε χθες τον ΠΑΟ μπράβο του. Αλλά από ότι έχει μόνο τον Οκάρο Ουάιτ θα ήθελα. Κι από εκεί και πέρα την έδρα του. Μακάρι όσο το δυνατό πιο σύντομα να μπορέσει και η ΑΕΚ να έχει τέτοια έδρα που να δίνει παιχνίδια. Θα γίνει. Και τότε θα είναι όλα έτοιμα για το επόμενο μεγάλο βήμα. Πάμε για τη νίκη. Ραντεβού εκεί. Και σε ότι αφορά το θέμα της χθεσινής μέρας που ήταν το βρισιμο στον Διαμαντίδη. Μάνα παίκτη δεν πρέπει να υβρίζεται πουθενά. Κανενός. Γενικά δεν θα έβριζα αυτό τον παίκτη, όπως δεν είχα βρίσει ποτέ τον Γκάλη ακόμη και σε ματς με τρομερή ένταση. Ούτε τον Σπανούλη. Δεν μου έβγαινε με τον Γκάλη, μετά μεγάλωσα. Αλλά εγώ το βλέπω καπως διαφορετικά. Παράσημο είναι για τον Διαμαντίδη, ακόμη ένα στα εκατοντάδες, που στο προτελευταίο παίχνίδι της καριέρας του σε αυτή την έδρα, το γήπεδο τον έβριζε αντί να τον χειροκροτάει για παρηγοριά επειδή φεύγει. Μεγάλο πράγμα ακόμη και στο τέλος ο αντίπαλος να σε βλεπει σαν το νούμερο ένα εχθρό, νούμερο ένα απειλή. Αλλωστε σίγουρα όλοι αυτοί και όσοι τον βρίζουν σίγουρα παραδέχονται και ξέρουν τι παίκτης είναι. Και πόσο θα ήθελαν ένας τέτοιος παίκτης να συνδέσει μια τέτοια τεράστια τεράστια καριέρα με την ομάδα τους. Κι αυτό που έγινε χθες ένα είδος σεβασμού είναι.