Ηταν πολύ όμορφη και εποικοδομητική αυτή η πρώτη γνωριμία και κουβέντα με τον Γκουστάβο Πογιέτ. Ενας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που έχει αγωνιστεί και προπονήσει στο υψηλότερο επίπεδο έχει πάντα ενδιαφέρον. Σίγουρα οι πιο ενδιαφέρουσες ατάκες είναι αυτές γαι τον Τζιμπούρ, τον Σκόκο ακόμη και για τον Κρισάντους που θα τις διαβάσετε το πρωί. Ομως το πιο σοβαρό που έμεινε σε εμένα ήταν το πιο απλό. Το αυτονόητο. Η πίστη και παράλληλα η επιμονή του στο να κάνει η ομάδα του τα ΒΑΣΙΚΑ του ποδοσφαίρου. Αυτονόητο; Σίγουρα. Ομως αυτή η έλειψη του αυτονόητου πολλές φορές έχει ζημιώσει την ΑΕΚ. Και δεν εννοώ μόνο τα καθαρά ποδοσφαιρικά αλλά και τα γύρω γύρω. Αυτά που από τον Μάιο του 2013 και εύχομαι για πολλά χρόνια ακόμη δεν θυμόμαστε καν ότι υπάρχουν γιατί είναι… αυτονόητα. Αυτά ακριβώς που μας έλειψαν για χρόνια μέχρι να φτάσουμε στην απόλυτη καταστροφή. Ας μην ξεφεύγουμε όμως. Τα πρώτα είναι τα βασικά λοιπόν. τα υπόλοιπα έπονται. Και πράγματι έχει δίκιο στο ότι πολλοί προπονητές προσπαθώντας να δώσουν την δική τους ταυτότητα σε μια ομάδα ξεφεύγουν και πετυχαίνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Ενας μεγάλος δάσκαλος του ποδοσφαίρου ο Μίλαν Μίλιανιτς που ήταν από τους πρωτοπόρους προπονητές της μεγάλης, ενωμένης, Γιουγκοσλαβικής σχόλης έλεγε πως αν μιλήσεις πάνω από τρία λεπτα στους παίκτες στο ημίχρονο ενός αγώνα το πιθανότερο είναι πως δεν θα… θυμούνται τίποτα όταν τελειώσει ο αγώνας. Λίγες και βασικές οδηγίες. Αλλωστε όπως έλεγε κι ο Σάντος το παν είναι να αποκτήσουν οι παίκτες την κουλτούρα της τακτικής. Μετά όλα γίνονται εύκολα.

Ο Πογιέτ το πάει σιγά σιγά. Στα δύο πρώτα του παιχνίδια συνέχισε πάνω στην συνταγή που βρήκε. Μετά έχοντας… σκανάρει τους παίκτες, έχοντας μιλήσει μαζί τους, έχοντας ασχοληθεί με όλους εκτίμησε πως πρέπει η ΑΕΚ να αλλάξει διάταξη. Με ένα 4-1-2-3 που μπορεί πολύ εύκολα να γίνει 4-1-2-1-2 με διάταξη ρόμβου πιστεύει πως οι παίκτες που βρήκε στην ομάδα θα μπορέσουν πολύ καλύτερα να εκμεταλευτούν τα χαρακτηριστικά τους. Στην Κομοτηνή το έπαιξε 20 λεπτά, με τον Παναιτωλικό 60, με την Ελευσίνα θα δοκιμάσει και με δύο μπροστά και πιθανότατα με ρόμβο στο κέντρο. Το ενθαρρυντικό είναι πως όπως δείχνει με αυτά που μας είπε και με αυτά που κάνει μέχρι τώρα ειναι το ότι δεν κάνει τίποτα στην τύχη. Μπορεί να χρειάζεται τύχη όπως όλοι στον αθλητισμό αλλά δεν περιμένει από αυτήν. Την προετοιμάζει. Κι ένας προπονητής που ξέρει τι κάνει έχει απαντήσεις για όλα. Για αυτό δεν άφησε καμία ερώτηση αναπάντητη εκτός από μία που του έκανα εγώ για το αν θα δοκιμάσει το 4-4-2 με ρόμβο ή με κλασική διάταξη που βέβαια παρακάτω από τα συμφραζόμενα μάλλον την απάντησε κι αυτή και θα δούμε σήμερα. Ηταν η πρώτη συνάντηση και προσωπικά έφυγα πολύ αισιόδοξος αλλά όπως κατάλαβα και οι περισσότεροι συνάδελφοι έτσι έφυγαν. Οπως πάντα ο χρόνος θα δείξει. Αλλα τουλάχιστον η ομάδα είναι σε καλά χέρια.

Η Βασίλισσα μας πότισε φαρμάκι. Η γκαντεμιά χτυπάει κόκκινο. Και δυστυχώς ενός κακού μύρια έπονται. Θα περάσουμε δύσκολα αλλά αυτή η ομάδα έχει μέλλον. Σε ότι αφορά τον Σάκοτα ισχύει ότι με όλους. Τα αποτελέσματα διώχνουν και κρατάνε τους προπονητές. Και πάντα υπάρχει ένα… λαδάκι που Κάποια στιγμή τελειώνει. Ηδη πάντως εξαντλείται…