Ενα υπέροχο απόγευμα. Ενα υπέροχο δώρο για την… επέτειο γάμου. Και βέβαια ένα τέλειο τέλος πρώτου γύρου που ξεκίνησε με εκείνη τη δραματική πικρή ήττα από την Κράσνι, συνεχίστηκε με εύκολη συντριβή από την Γαλατά αλλά μετά έγινε τόσο…. όμορφος. Τρεις σερί νίκες απέναντι σε τρεις ομάδα Ευρωλίγκα και στη Λιθουανία η πιο όμορφη νίκη, αυτή μακριά από το σπίτι με την ομάδα που πριν μόλις μία εβδομάδα νίκησε τη Νίζνι μέσα στη Ρωσία. Η ΑΕΚ ρέφαρε την εντός έδρας ήττα με ένα μεγάλο διπλό. Με τον αδερφό μας πλέον Λουκά να είναι πάλι ο δικός μας άνθρωπος μέσα στο παρκέ και με όλα τα παιδιά να δίνουν τα πάντα κι ας μην ήταν στην καλύτερη μέρα. Και χωρίς Μιλόσεβιτς. Χωρίς, βέβαια, Σαρικόπουλο. Και με τον Μαυροειδή να παίζει με μία μόνο προπόνηση. Και με ξεκίνημα πάλι άσχημο. Κι όμως. Με την ποιότητα, την υπομονή και την μπασκετική ομαδική βελτίωση στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε η νίκη. Μια… μισή πρώτη δικαίωση για αυτή την ομάδα. Και συνεχίζουμε. Στη Ρωσία την ερχόμενη Τετάρτη. Για έναν ακόμη τελικό. Αλλά πρώτα έρχεται ο Απόλλων Πατρών. Εκεί θα είμαστε. Αλλά δεν θα είμαστε… τίποτα μπροστά στα αδέρφια που ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα και δεν σταμάτησαν λεπτό να τραγουδάνε όπως κι αν ήταν το σκορ. Κάτι τέτοιες εκδρομές είναι οπαδικά απωθημένα. Είστε ήρωες, είστε και τυχεροί. Ρόλι… αδυνάτισες. 90 λεπτά 4-1-2-3. 90 λεπτά Τζιμπούρ κορυφή. 90 λεπτά Μπακάκης βασικός και… πάνω - κάτω. Μπορούμε να κρατήσουμε σίγουρα κάποια βασικά πράγματα από το φιλικό παιχνίδι με την Κ20 της ΑΕΚ. Κυρίως αυτα τα 3. Που μπορεί να μην ήταν δυνατό να δυσκολέψει την πρώτη ομάδα όμως ένα πράγμα μπορούσε να κάνει κι από ότι έμαθα το έκανε. Να την τρέξει. Και το έκανε. Ετσι ο βαθμός δυσκολίας μπορεί να ήταν μικρός αλλά σαν τεστ αντοχών ιδίως για παίκτες που έλειπαν καιρό ήταν πολύ καλό. Πολύ χρήσιμο για τον προπονητή. Για να δει παίκτες που έλειπαν καιρό αλλά και κάποια παιδιά που δεν μπαίνουν αποστολή όπως ο Φαγέ, ο Γροντής, ο Πεταυράκης… Ακόμη κι ο Ανέστης που δεν έχει παίκξει επίσημο λεπτό φέτος. Αυτό όμως που φάνηκε πρώτη φορά σε αυτό το παιχνίδι ήταν το σαφές δείγμα γραφής του Πογιέτ για αλλαγή συστήματος. Η πρώτη του σκέψη που όμως κράτησε 90 λεπτά. Το 4-3-3 (4-1-2-3) φαίνεται πως είναι στο μυαλό του Ουρουγουανού σαν ένα σχήμα που μπορεί να αξιποιήσει καλύτερα το έμψυχο υλικό της ομάδας. Πράγματι ο Μάνταλος μπορεί να συμπληρώσει την τριάδα του κέντρου σαν εσωτερικός με την μετάθεση επίσης του ενός από τους δυο… σκύλους πιο μπροστά και επίσης έτσι αξιοποιούνται πιο εύκολα και οι Βάργκας και Μπουονανότε αφού οι ακραίοι σε αυτό το σύστημα παίζουν παίζουν πολύ πιο κοντά στο τερμα από ότι στην πλάγια γραμμή, σε σχεση με το 4-2-3-1. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να παίξει στο 4-3-3 ο Μπαρμπόσα αλλά ακόμη κι ο Πλατέλλας που ουσιαστικά είναι περιφερειακός επιθετικός και όχι παίκτης γραμμής. Επίσης η ΑΕΚ έχει, και ιδίως τώρα με την επιστροφή του Μπακάκη, τα πλάγια μπακ που μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το σύστημα που θέλει από την μία πάνω - κάτω κι απο την άλλη την δυνατότητα του ενός από τους δύο ακραίους μπακ να γίνει και τρίτο στόπερ όταν είναι απαραίτητο σε κάποιες στιγμές του παιχνιδιού. Ολους τους βολεύει αυτός ο σχηματισμός. Το καλύτερο σύστημα όμως είναι αυτό που νικάει. Και αυτό με το οποίο η ομάδα παίζει καλύτερα. Στο γήπεδο θα το δούμε.