Λίγο περισσότερες από 24 ώρες, μπορεί και λιγότερες ανάλογα την ώρα που διαβάζετε, έμειναν για το ραντεβού στο ΟΑΚΑ. Σαν να αρχίζει τώρα το πρωτάθλημα είναι. Επειδή ο Σεπτέμβριος είναι ο ποδοσφαιρομήνας, επειδή έχουν τελειώσει οι μεταγραφές, επειδή πλέον οι ομάδες αναγκαστικά πρέπει να είναι σε φόρμα κι αν δεν είναι δεν μπορούν να πουν ότι είναι ακόμη ανέτοιμες. Για την ΑΕΚ αρχίζει ένα σερί πέντε αγώνων που θα κρίνουν πολλά αλλά όχι τα πάντα. Κυρίως όμως μέσα από αυτά τα ματς η ομάδα του Δέλλα θα δώσει το στίγμα της. Το που μπορεί να φτάσει και το μέταλλο που έχει αποκτήσει μέσα από την περίεργη και πρωτοφανή διαδικασία της επιστροφής από το μηδέν ξανά στην κανονικότητα. Η πεντάδα ξεκινάει με το θεωρητικά πιο εύκολο παιχνίδι όμως ο ΠΑΣ ανεξάρτητα από το τι θα γίνει την Κυριακή σίγουρα δεν είναι Πλατανιάς. Ειναι ομάδα οκτάδας και κυρίως η, αναγκαστικά λόγω απαγόρευσης μεταγραφών, πιο ομοιογενής ομάδα της Λίγκας. Για να δούμε.

Είναι τόσο ωραία να μιλάς για μπαλα. Δεν σε αφήνουν όμως και να θες. Χθες είχαμε το νέο κρούσμα με την απόλυση ενός δημοσιογράφου που απλά λέει την γνώμη του χρόνια τώρα. Ήπια και κρατώντας αποστάσεις. Ακόμη κι αυτό ενοχλεί. Και μετά από ένα χρόνο αγώνα τα καταφέραν. Έτσι είναι τα καθεστώτα. Οσο πλησιάζει το τέλος, τόσο πιο βάρβαρα γίνονται. Και κάθε μέρα υπάρχει κι ένα διαφορετικό σημάδι πως το τέλος είναι κοντά. Αυτό που έγινε με τον Αλέξη Σπυρόπουλο ήταν άλλο ένα δείγμα. O τροχός γυρίζει. Το καθεστώς θα τελειώσει στα χέρια τους και αυτή είναι η πιο σκληρή τους τιμωρία.

Ο αγώνας της Κυριακής έχει εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι και άλλη μια, ίσως και περισσότερο σημαντική, παράμετρο. Η ΑΕΚ μετά από πρωτοβουλία προσφυγικού συλλόγου του Χαλανδρίου και ενέργειες του Δημήτρη Μελισσανίδη εξασφάλισε από την Σουπερ Λιγκ την άδεια για να κρατηθεί στο ΟΑΚΑ ενός λεπτού σιγή για την Μικρασιατική καταστροφή. Για τις ψυχές που χάθηκαν, για τις ζωές που συνεχίστηκαν στην μητέρα Πατρίδα αλλά έμειναν πάντα κολλημένες εκεί. Στην Αγία Μικρασία. Εκεί που κι εμείς που μόνο διηγήσεις έχουμε ακούσει είμαι σίγουρος πως όταν πηγαίνουμε ή όταν μας αξιώσει ο Θεός να πάμε, θα αισθανόμαστε σαν να είμαστε σπίτι μας. Γιατί ειναι πάντα το σπίτι μας. Ο τόπος μας. Αυτή η σιγή θα είναι η πιο δυνατή. Και πόσο όμορφα δένει η θαυμάσια πρωτοβουλία της ORIGINAL 21. Πριν τον αγώνα όποιος μπορεί ας αφήσει κάτι στο Κιόσκι της οργάνωσης. Για τους πρόσφυγες. Και έτσι τιμάμε τους προγόνους μας. Την καταγωγή μας. Τους εαυτούς μας τους ίδιους.