Πάλαιψε τόσες μέρες σαν θηρίο, αλλά δυστυχώς η μάχη ήταν τόσο δύσκολη από την αρχή που αν κατάφερνε να επιβιώσει θα μιλάγαμε για θαύμα. Το θαύμα δεν έγινε. Και δυστυχώς η θλίψη εκατομμυρίων φιλάθλων, που εκτός της ανθρώπινης αντίδρασης είναι σίγουρο πως είδαν στο πρόσωπο του τον εαυτό τους ευρισκόμενο στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή (γιατί ο άνθρωπος ούτε για επεισόδια πήγε στο γήπεδο ούτε βέβαια είχε δώσει κανένα ραντεβού), δεν μπορεί να τον φέρει πίσω. Ούτε δυστυχώς η αναβολη όλων των αγώνων του Σαββατοκύριακο. Το εύκολο εδώ είναι να πεις πως ο ούτως ή άλλως λίγος για υφυπουργός Αθλητισμού Ανδριανός έκανε απλά μια κίνηση που κρύβει υποκρισία. Ανεξάρτητα όμως από το ποιος το αποφάσισε και για ποιο λόγο, προσωπικά θα αισθανθώ ικανοποίηση το Σαββατοκύριακο σκεπτόμενος πως δεν παίζει κανείς πουθενά για χάρη του παλικαριού. Καμία μπάλα δεν θα κυλήσει πουθενά και έτσι και να θες δεν μπορεί να μην σκεφτείς τι έγινε στις 14 Σεπτέμβρη, στο γήπεδο του Ηρόδοτου. Χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή στο γήπεδο, εκεί που ένας άνθρωπος σαν κι εμάς (επειδή ήμασταν στην ίδια ηλικία σκέφτομαι πως θα είχαμε και τις ίδιες χρονικά παραστάσεις, ο καθένας από την ομάδα του), πήγε να δει το άθλημα που αγάπησε, την ομάδα που αγάπησε και δεν γύρισε σπίτι του. Σε ένα ματς Γ' Εθνικής. Σε μια κατηγορία παρατημένη όχι μόνο από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και από το κράτος. Σε γήπεδα καρμανιόλες και με αστυνομική δύναμη ανύπαρκτη ή ελειπέστατη. Ειχα γράψει και την επομένη της δολοφονικής επίθεσης πως ένας και μόνος κανονικός αστυνομικός θα μπορούσε να είχε προλάβει το επεισόδιο και να είχε σώσει μια ανθρώπινη ζωή. Με αυτό φυσικά δεν δικαιολογώ τους φυσικούς αυτουργούς. Υπάρχει όμως κατά την γνώμη και εγκληματική αμέλεια.

Και μια και μιλήσαμε για αγκληματική αμέλεια. Είναι αμέλεια το ότι το δελτίο τύπου του Νοσοκομείου του Ηρακλείου το βράδυ του επεισοδίου που στέρησε τον Κώστα από την οικογένεια του, παρουσίασε ούτε λίγο ούτε πολύ πως ο αδικοχαμένος φίλαθλος δεν είχε κανένα χτύπημα και άφηνε να εννοηθεί πως ότι έγινε είχε να κάνει με παθολογικά αίτια και συγκεκριμένα με ανεύρισμα; Λίγες μέρες μετά όταν ο άτυχος φίλαθλος ήρθε στην Αθήνα για να συνεχίσουν οι γιατροί τις προσπάθειες να τον κρατήσουν στη ζωή, αφού στο Ηράκλειο είχαν εξαντληθεί όλα τα υπάρχοντα μέσα, οι γιατροί του 401 διέψευσαν πανηγυρικά τους γιατρούς του Βενιζέλιου. Ολη η ζημιά έγινε από χτυπήματα. Κανένα παθολογικό αίτιο. Ποιος ξέρει ποιον και γιατί ήθελαν να καλύψουν. Το σίγουρο όμως είναι πως αν υπάρχει κράτος δεν πρέπει να περάσει έτσι. Πρέπει να γίνει ΕΔΕ και να λάμψει η αλήθεια. Και βέβαια αν αποδειχτεί το ότι το έκαναν με δόλο να υπάρξουν βαρύτατες ποινές. Οσο για εμάς τους πολλούς. Ας κρατήσουμε αυτή την θλιβερή ιστορία σαν ένα μάθημα. Αιωνία του η μνήμη.