Ακριβώς 624 ποδοσφαιριστές θα βρεθούν στα γήπεδα της Γερμανίας τις επόμενες ημέρες για το Euro του 2024. Μεταξύ αυτών των 624 είναι οι λαμπρότεροι, καλύτεροι και πιο προικισμένοι παίκτες που έχει να προσφέρει η Ευρώπη. Υπάρχουν νικητές του Παγκοσμίου Κυπέλλου, νικητές της Χρυσής Μπάλας και αρχισκόρερ των ομάδων τους.
Ωστόσο, ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο, πόσο μάλλον στην Ευρώπη, δεν θα βρίσκεται στη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο Έρλινγκ Χάαλαντ και η Νορβηγία απέτυχαν να προκριθούν στο τουρνουά, τερματίζοντας τρίτοι πίσω από τη Σκωτία και την Ισπανία.
Έχουν περάσει 24 χρόνια από την τελευταία φορά που η Νορβηγία έπαιξε σε Euro ή Παγκόσμιο Κύπελλο, αυξάνοντας την προοπτική ότι ούτε ο Χάαλαντ ούτε ο Μάρτιν Έντεγκααρντ, δεν θα μπορέσουν ποτέ να παίξουν σε διεθνές τουρνουά κατά τη διάρκεια της καριέρας τους.
Ο χρόνος είναι με το μέρος τους, με τον σταρ της Μάντσεστερ Σίτι να είναι 23 ετών και τον αρχηγό της Άρσεναλ 25 ετών, αλλά αυτό θα απαιτήσει μια σαφή βελτίωση από την πλευρά της Νορβηγίας. Οι Σκανδιναβοί, είτε το πιστεύετε είτε όχι, κατατάχθηκαν ως το δεύτερο καλύτερο ποδοσφαιρικό έθνος στον πλανήτη από τη FIFA τόσο το 1993 όσο και το 1995, αλλά τα τελευταία χρόνια, έχουν πτωτική πορεία.
Οι δύο Νορβηγοί δεν είναι οι μόνοι παίκτες υψηλού προφίλ που δεν θα είναι στη Γερμανία αυτό το καλοκαίρι - ούτε η Σουηδία τα κατάφερε, πράγμα που σημαίνει ότι ο Αλεξάντερ Ίσακ και ο Ντέγιαν Κουλουσέφσκι έχουν...ρεπό το καλοκαίρι - αλλά στην περίπτωση του Χάαλαντ, ειδικότερα, είναι αρκετά ασυνήθιστο για έναν παίκτη του κύρους του να μην έχει ακόμη εμφανιστεί σε μεγάλο τουρνουά.
Ο φορ των «πολιτών» τερμάτισε δεύτερος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα του 2023 και πρέπει να πάτε πίσω στο 1995 για να βρείτε έναν παίκτη της Χρυσής Μπάλας που δεν έπαιξε ποτέ σε Euro: δηλαδή τον θρύλο της Φινλανδίας, Γιάρι Λιτμάνεν, ο οποίος δεν έπαιξε ποτέ ούτε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Τζορτζ Γουεά της Λιβερίας κέρδισε το τρόπαιο εκείνη τη χρονιά και είναι ένας από τους πιο γνωστούς παίκτες των τελευταίων δεκαετιών που δεν έπαιξε ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο, αν και αγωνίστηκε δύο φορές στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής.
Πριν από το 1995, ο τελευταίος κάτοχος της Χρυσής Μπάλας που δεν έπαιξε ποτέ σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν ο Κένι Νταγκλίς το 1983, δείχνοντας πόσο σπάνιο είναι. Ωστόσο, ο θρύλος της Λίβερπουλ έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Σκωτία.
Οι σπουδαίοι παίκτες που έχαναν μεγάλα τουρνουά ήταν πιο συνηθισμένοι τότε, λόγω των τόσο λίγων ομάδων που μπορούσαν να προκριθούν. Μόνο τέσσερις ομάδες έλαβαν μέρος στα τελικά του Euro, από την πρώτη του έκδοση το 1960 έως το 1976, στη συνέχεια οκτώ από το 1980 έως το 1992, πριν από την επέκταση σε 16 ομάδες στο Euro 1996, η οποία διήρκεσε μέχρι την έκδοση του 2016, όταν προκρίθηκαν 24. Η UEFA «φλερτάρει» με την επέκτασή του ακόμη περισσότερο σε 32 χώρες, αλλά προς το παρόν, παραμένουν 24, τουλάχιστον μέχρι το τουρνουά του 2028 σε Αγγλία και Ιρλανδία.
Ο Ράιαν Γκιγκς δεν έπαιξε ποτέ σε Euro (ή Παγκόσμιο Κύπελλο). Ο γεννημένος στο Κάρντιφ και ένας από τους πιο παρασημοφορημένους παίκτες στην πρόσφατη ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, με 13 τίτλους Premier League και δύο Champions League, εκπροσώπησε την Αγγλία σε νεαρή ηλικία, αλλά πάντα επέμενε ότι ποτέ δεν μετάνιωσε που επέλεξε την Ουαλία, λέγοντας: «Θα προτιμούσα να περάσω την καριέρα μου χωρίς να προκριθώ σε ένα μεγάλο τουρνουά παρά να παίξω για μια χώρα όπου δεν γεννήθηκα ή με την οποία οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση».
Ο Ίαν Ρας, ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Λίβερπουλ, παραπονέθηκε ότι η Ουαλία δεν προκρίθηκε ποτέ κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του ζωής, λέγοντας ότι ήταν η μόνη λύπη της λαμπρής καριέρας του.
Ο Φρανζ Μπεκενμπάουερ είπε κάποτε ότι ο Τζορτζ Μπεστ ήταν ίσως ο μεγαλύτερος παίκτης που δεν εμφανίστηκε ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο και δεν έπαιξε ούτε σε Euro, με τη Β. Ιρλανδία να προκρίνεται μόνο μία φορά στην ιστορία της το 2016.
Ο Μπεστ ήταν 36 ετών και έπαιζε στην Αμερική όταν η χώρα του προκρίθηκε σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά το 1982, αλλά δεν είχε παίξει στην Αγγλία για πέντε χρόνια και ο προπονητής, Μπίλι Μπίνγκμαν, δεν τον επέλεξε για λόγους φυσικής κατάστασης.
«Μακάρι να με είχε πάρει ως μέλος της ομάδας και να με είχε ρίξει στον αγωνιστικό χώρο για 15 λεπτά, μόνο και μόνο για να μπορέσω να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο», είπε αργότερα ο Μπεστ.
Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο κέρδισε πέντε Κύπελλα Πρωταθλητριών και οκτώ πρωταθλήματα Ισπανίας με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά η Ισπανία δεν συμμετείχε στο εναρκτήριο Euro, το 1960, όταν ο επιθετικός ήταν 34 ετών. Προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, αλλά ο Ντι Στέφανο είχε έναν τραυματισμό στην πλάτη και παρόλο που «ουσιαστικά παρακαλούσε» να πάει, δεν επιλέχθηκε. Αποσύρθηκε απο την εθνική, δύο χρόνια πριν η Ισπανία κερδίσει το Euro το 1964. Είναι ένα σκληρό άθλημα μερικές φορές.
Σε αυτή την εποχή, ορισμένα έθνη δεν μπήκαν καν, όπως η Δυτική Γερμανία, πράγμα που σημαίνει ότι ο μεγάλος Ούβε Ζέελερ, δεν έπαιξε ποτέ σε Euro, για παράδειγμα. Δεν πρέπει να έχουν την ίδια μοίρα οι Χάαλαντ και Έντεγκααρντ, δεδομένου του πόσο εύκολο είναι να προκριθούν οι ομάδες σε ένα Euro τώρα.
Πενήντα τρία έθνη έλαβαν μέρος στα προκριματικά του τουρνουά (σχεδόν όλες οι ομοσπονδίες-μέλη της UEFA, εκτός από τη Ρωσία και την οικοδέσποινα Γερμανία) και 24 κατευθύνθηκαν προς τη Γερμανία - το 45% της ηπείρου. Η Νορβηγία κατατάσσεται 47η στον κόσμο και 23η στην Ευρώπη. Βέβαια, το πρόβλημα για τους Σκανδιναβούς, είναι πως πέρα από τους δυο σταρ της Premier League και τους Όσκαρ Μπομπ(Μάντσεστερ Σίτι) και Αλεξάντερ Σέρλοθ(Βιγιαρεάλ), δεν έχουν άλλους ποδοσφαιριστές μεγάλης κλάσης.
Η τωρινή τους ομάδα απέχει πολύ από εκείνη της δεκαετίας του 90’, η οποία νίκησε τη Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και έφτασε στα νοκ άουτ στάδια (χάνοντας με 1-0 από την Ιταλία στον δεύτερο γύρο). Τότε, οι Σκανδιναβοί είχαν 11 παίκτες της Premier League στο ρόστερ τους, συμπεριλαμβανομένων των Σόλσκιερ(Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Μπεργκ(Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Μπιόρνεβ(Λίβερπουλ), Λεόναρντσεν(Λίβερπουλ). Θα ήταν 12 αν ο Στέφεν Άιβερσεν της Τότεναμ είχε καταφέρει να βρεθεί στις τελικές κλήσεις της, ενώ ο Τζον Άρνε Ρίσε (Λίβερπουλ) και ο Έιρικ Μπάκε (Λιντς) επρόκειτο να ενταχθούν στην ανώτερη ομάδα τα επόμενα χρόνια.
Αυτή ήταν η χρυσή εποχή της Νορβηγίας, όταν έφτασε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998 και στο Euro το 2000, αλλά ήταν η μόνη επιτυχημένη περίοδος της χώρας μέχρι σήμερα. Και από τότε; Υπήρξαν αποκλεισμοί-μαχαιριές. Πριν από το Euro 2016, η Νορβηγία πήγε στην τελευταία αγωνιστική των προκριματικών στη δεύτερη θέση, δύο βαθμούς μπροστά από την Κροατία, αλλά έχασε από την Ιταλία, ενώ η Κροατία πέρασε με νίκη 1-0 στη Μάλτα.
Στη συνέχεια, η Νορβηγία έχασε από την Ουγγαρία στα πλέι-οφ. Συνολικά, οι Σκανδιναβοί έχουν περάσει 24 χρόνια πόνου. Αν ο Χάαλαντ και ο Έντεγκααρντ δεν θέλουν ακολουθήσουν τα βήματα των Γκιγκς, Ντι Στέφανο και Μπεστ, θα πρέπει η Νορβηγία να κάνει περισσότερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
