Quantcast
NEWS
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣΕΙΔΗΣΕΙΣ
0 ΣΧΟΛΙΑ
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

«Κίτρινο Τείχος»: Η ιστορία της πιο διάσημης κερκίδας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου

Το «Κίτρινο Τείχος» της Μπορούσια Ντόρτμουντ, ετοιμάζεται για ακόμα έναν τελικό Champions League στο «Γουέμπλεϊ», αυτή την φορά κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Από πού προήλθε όμως αυτή η ονομασία και πως έγινε το πιο διάσημο «πέταλο» στην Ευρώπη;


Νέα Στοιχηματική
Μοναδικές Προσφορές* Γνωριμίας ELA όπως είσαι
*Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Κανείς δεν είναι σίγουρος για το πότε η μεγαλύτερη κερκίδα στην Ευρώπη κέρδισε το όνομα για το οποίο είναι τώρα διάσημη, αν και είναι βέβαιο ότι συνέβη πιο πρόσφατα από ό, τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Το Κίτρινο Τείχος στο «Westfalenstadion» της Μπορούσια Ντόρτμουντ περιεγράφηκε από τον Γερμανό συγγραφέα, Ούλι Χέζε, το 2018 ως το πράγμα που η Μπάγερν Μονάχου, ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στη χώρα αυτή, δεν είχε: «μια τεράστια βεράντα που έμοιαζε με μια αναδρομή στη χρυσή εποχή του ποδοσφαίρου».

Αυτό το αρχιτεκτονικό θηρίο μπορεί να χωρέσει 24.454 θεατές! «Σε αντίθεση με την κερκίδα των οργανωμένων της Σέλτικ ή το «Kop» της Λίβερπουλ, ο όρος Κίτρινο Τείχος δεν είναι πολύ παλιός», είχε δηλώσει ο Χέζε σε συνέντευξή του στο "Kicker". Μόλις τον Μάιο του 2009 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις σελίδες του η περιγραφή «Κίτρινο Τείχος» και αυτό οφείλεται στις σκέψεις του τότε τερματοφύλακα της Ντόρτμουντ, Ρόμαν Βάιντενφελερ, όταν ανακάλυψε ότι 10.000 οπαδοί του συλλόγου είχαν ταξιδέψει στη Φρανκφούρτη  σε ένα παιχνίδι εναντίον της Άιντραχτ.

 

«Είναι απίστευτο. Ακόμα και όταν παίζουμε εκτός έδρας, το κίτρινο τείχος θα είναι εκεί», δήλωσε ο Βάιντενφέλερ. Θα περνούσαν άλλοι 21 μήνες πριν ο κόσμος άρχιζε να χρησιμοποιεί την έκφραση τακτικά, βοηθώντας την να γίνει ένας καθιερωμένος όρος στην παγκόσμια ποδοσφαιρική γλώσσα. Αυτή ήταν περίπου η εποχή που η Ντόρτμουντ κέρδισε την Bundesliga δύο συνεχόμενες σεζόν υπό τη διοίκηση του Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος είχε μετατρέψει τους Βεστφαλούς από «γίγαντες» με χαμηλές επιδόσεις σε μια ομάδα με εγχώριες και ευρωπαϊκές διακρίσεις.

 

Η ομάδα της Ντόρτμουντ έχασε στον τελικό του Champions League από την Μπάγερν στο «Γουέμπλεϊ» τον Μάιο του 2013, όμως αυτό το Σαββατοκύριακο, ο σύλλογος έχει την ευκαιρία να κερδίσει, στο ίδιο γήπεδο το ίδιο τρόπαιο για πρώτη φορά από το 1997. Σε αυτή την περίπτωση, η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ο αντίπαλος και η Ντόρτμουντ, η οποία τερμάτισε πέμπτη στην Bundesliga αυτή τη σεζόν, 27 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μπάγερ Λεβερκούζεν, είναι μια ταλαντούχα ομάδα, αλλά όχι στην ίδια κατάσταση όπως πριν από 11 χρόνια.

Το χάρισμα και τα επιτεύγματα του Κλοπ βοήθησαν την Ντόρτμουντ να γίνει ο δεύτερος σύλλογος πολλών φιλάθλων σε όλη την Ευρώπη.  Ο δημοφιλής πρώην προπονητής των Βεστφαλών, είχε περιγράψει την εμπειρία του να βλέπεις το «Κίτρινο Τείχος» καθώς βγαίνεις στον αγωνιστικό χώρο ως μια σχεδόν εξωσωματική εμπειρία.

 

«Αυτό το σκοτεινό τούνελ, είναι ακριβώς δύο μέτρα ύψος και όταν βγαίνεις είναι σαν να γεννιέσαι. Βγαίνεις έξω και ο τόπος εκρήγνυται – από το σκοτάδι, μέσα στο φως. Κοιτάς προς τα αριστερά σου και φαίνεται σαν να υπάρχουν 150.000 άνθρωποι πάνω στη «βεράντα», όλοι τρελαίνονται».

 «Αν είσαι ο εχθρός, σε συνθλίβει, αλλά αν το έχεις στην πλάτη σου ως τερματοφύλακας, είναι ένα φανταστικό συναίσθημα», είχε αναφέρει παλαιότερα ο Βάιντενφελερ. Την ίδια άποψη συμμερίστηκε και ο άλλοτε μέσος των Μπάγερν και Γιουνάιτεντ και νικητής του Μουντιάλ, Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ. Όταν ρωτήθηκε, πριν από ένα ματς των Βαυαρών με τους Βεστφαλούς, αν ανησυχεί περισσότερο για τους παίκτες της Ντόρτμουντ ή τον Κλοπ, απάντησε: «Είναι το Κίτρινο Τείχος που με φοβίζει περισσότερο».

Σύμφωνα με τον Χέζε, ο Ντάνιελ Λόρτσερ, γεννημένος το 1985, ήταν «περισσότερο ή λιγότερο υπεύθυνος» για τη δημιουργία του όρου «Yellow Wall». Το 2004, όταν η Ντόρτμουντ αντιμετώπιζε την καταστροφή εντός και εκτός γηπέδου και καθώς η οικονομική της θέση γινόταν όλο και χειρότερη, η μεγαλύτερη ομάδα ultras του συλλόγου δημιούργησε ένα coreo με λόγια του Όσκαρ Ουάιλντ: «Πολλοί περπατούν μέσα από σκοτεινά σοκάκια, αλλά μόνο λίγοι κοιτάζουν τα αστέρια».

Ο Λόρτσερ, ο οποίος βρισκόταν στο κέντρο αυτού που ήταν τότε γνωστό απλά ως «Sudtribune», ακριβώς πίσω από το τέρμα, ήταν ένα από ηγετικά μέλη των οργανωμένων οπαδών των Βεστφαλών. Ήταν δουλειά τους να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερο θόρυβο, αλλά ο Λόρτσερ αισθάνθηκε ότι υπήρχαν μεγαλύτερες δυνατότητες, λόγω του μεγέθους αυτής της κερκίδας. Εάν οι ultras μπορούσαν να εμπλέξουν και άλλους οπαδούς, πείθοντάς τους να ντυθούν με έντονο κίτρινο χρώμα, κρατώντας σημαίες και πανό του ίδιου χρώματος, ας πούμε, το αποτέλεσμα θα ήταν εκπληκτικό, βοηθώντας τους παίκτες της Ντόρτμουντ, καθώς και ενδεχομένως δημιουργώντας μια πιο εκφοβιστική ατμόσφαιρα για τους αντιπάλους.

 

Αυτό όχι μόνο απαιτούσε μια τεράστια ποσότητα υφάσματος, αλλά όλα έπρεπε να είναι στη σωστή απόχρωση του κίτρινου. Οι ultras επικοινώνησαν με μια δανική αλυσίδα λιανικής πώλησης που είχε καταστήματα σε όλη τη Γερμανία. «Μας πούλησαν περισσότερα από τρία μίλια υφάσματος και κατασκευάσαμε τέσσερις χιλιάδες σημαίες», είχε αναφέρει ο Λόρτσερ. «Νοικιάζαμε ραπτομηχανές για εβδομάδες και μετά έπρεπε να μάθουμε πώς να τις χρησιμοποιούμε. Ήταν σκληρή δουλειά, αλλά διασκεδάσαμε πολύ».

Καθώς η σεζόν 2004-05 έφτασε στο φινάλε της και η Ντόρτμουντ απέφυγε τη λήθη, οι σημαίες «έλουσαν» ολόκληρη την κερκίδα με κίτρινα, πριν από έναν εντός έδρας αγώνα με τη Χάνσα Ρόστοκ. Ένα από τα πανό εκείνη την ημέρα έγραφε: «Στο τέλος του σκοτεινού σοκακιού λάμπει το κίτρινο τείχος» και ένα άλλο έγραφε: «Κίτρινο Τείχος, Νότια Κερκίδα Ντόρτμουντ».

Από το 2005, το «Westfalenstadion» είναι γνωστό ως «Signal Iduna Park», αφού ο σύλλογος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μια συμφωνία χορηγίας για να μειώσει ένα χρέος, το οποίο τελικά εξοφλήθηκε στην τράπεζα Morgan Stanley τρία χρόνια αργότερα.

Το καλοκαίρι του 1992, η βόρεια κερκίδα του «Westfalenstadion» μετατράπηκε σε χώρο καθισμάτων, μειώνοντας τη συνολική χωρητικότητα του γηπέδου από 54.000 σε λιγότερο από 43.000. Οι διευθυντές του συλλόγου συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να χρεώσουν περισσότερα χρήματα για μια πιο άνετη εμπειρία, αλλά υπήρχε μια απροθυμία να υποβάλουν το νότιο Sudtribune (όπως εξακολουθεί να αναφέρεται από τους παλαιότερους φίλους της Ντόρτμουντ) στην ίδια μεταχείριση μετά από συζητήσεις με τους οπαδούς, οι οποίοι τους έκαναν να συνειδητοποιήσουν ότι η «βεράντα» ήταν το μόνο πραγματικό εργαλείο μάρκετινγκ του συλλόγου.

Αφού η Ντόρτμουντ νίκησε 3-1 τη Γιουβέντους στο Μόναχο, εξασφαλίζοντας τον τίτλο του Champions League τον Μάιο του 1997, η νότια κερκίδα διπλασιάστηκε σε μέγεθος. Καθώς το γήπεδο έγινε μεγαλύτερο και ασφαλέστερο, η Ντόρτμουντ ξόδεψε περισσότερα χρήματα από ποτέ για παίκτες. Αλλά δεν ακολούθησε περισσότερη επιτυχία και, μέχρι το 2005, υπήρχε μια πραγματική πιθανότητα ο σύλλογος να διαλυθεί.

Σήμερα, το γήπεδο της Ντόρτμουντ είναι το μεγαλύτερο στη Γερμανία, ενώ η μέση προσέλευση στην Bundesliga είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ομάδα της πρώτης κατηγορίας - συμπεριλαμβανομένης της Μπάγερν: αυτή τη σεζόν, η Ντόρτμουντ είχε κατά μέσο όρο πάνω από 81.000 και η Μπάγερν ήταν στις 75.000. Μεταξύ της Ντόρτμουντ και της τρίτης και τέταρτης ομάδας (Άιντραχτ Φρανκφούρτης και Στουτγάρδης), η πτώση ήταν σχεδόν 26.000, η οποία είναι μόνο ελαφρώς μεγαλύτερη από τη χωρητικότητα μόνο του «Κίτρινου Τείχους», μιας «βεράντας» που θα μπορούσε να φιλοξενήσει τον πληθυσμό μιας πόλης λογικού μεγέθους.

 

Αν και η χωρητικότητα του σταδίου μειώνεται στις ευρωπαϊκές βραδιές, οι τρεις σύλλογοι με τη χαμηλότερη μέση προσέλευση στην Bundesliga (Ουνιόν Βερολίνου, Ντάρμσταντ και Χάιντενχαϊμ)θα μπορούσαν να φέρουν ολόκληρο το πλήθος τους στο «Sudtribune»! Ωστόσο, ο σύλλογος δεν προσπάθησε πραγματικά να το κεφαλαιοποιήσει οικονομικά με άμεσο τρόπο.

Κατά μέσο όρο, οι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας πληρώνουν 14 ευρώ ανά αγώνα, αλλά αν η Ντόρτμουντ έβαζε θέσεις εκεί και χρέωνε περισσότερα, ο σύλλογος θα έχανε την αίσθηση της ψυχής του.

Το γεγονός ότι, σύμφωνα με τους οικονομικούς εμπειρογνώμονες του Forbes και της Deloitte, η Ντόρτμουντ δεν είναι καν στους 20 κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης όσον αφορά τα έσοδα από αγώνες (όταν έχει ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα στην ήπειρο) αντικατοπτρίζει τη στάση που υπάρχει στην περιοχή τους, τη βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας. Αντ 'αυτού, υπάρχει ένα υπολειμματικό χρηματικό όφελος από το «Κίτρινο Τείχος», με επιχειρήσεις όπως η χημική εταιρεία Evonik, η ζυθοποιία Brinkhoff και ο κατασκευαστής αντλιών Wilo να επιθυμούν να συνδεθούν με μια δημιουργία που είναι αυθεντική σε μια εργατική περιοχή της χώρας.

Η πιο εντυπωσιακή και ακούραστη κερκίδα όρθιων στον κόσμο, είναι κατά τα 3/4 γεμάτη τρεισήμισι ώρες πριν κάθε παιχνίδι, με τους οπαδούς να κάνουν... προθέρμανση στα συνθήματα και τα τραγούδια που θα πουν. Στην εμφάνιση του πρώτου παίκτη της Μπορούσια για προθέρμανση, τον υποδέχονται με πανζουρλισμό. Χτυπούν τα πόδια τους με τρόπο που τρέμει η εξέδρα. Όσο πλησιάζει η ώρα για την εκκίνηση της διαδικασίας, οι φωνές γίνονταν όλο και πιο δυνατές. Πριν από τη σέντρα, οι οπαδοί στα κιτρινόμαυρα ενώνονται για να τραγουδήσουν διάφορες εκτελέσεις του διάσημου ποδοσφαιρικού ύμνου, «You'll Never Walk Alone».

 

Το «Κίτρινο Τείχος» είναι ένα μοναδικό φαινόμενο που φέρνει υπερηφάνεια στους ανθρώπους που στέκονται μέσα στην αγκαλιά του και προκαλεί ανατριχίλα σε όσους κοιτάζουν από έξω. Και η μεγαλύτερη απόφαση για τους επισκέπτες, είναι αν θα συμμετάσχουν στο πάρτι που στήνει σε κάθε παιχνίδι ή αν θα παρακολουθήσουν τη λάμψη του από μακριά.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ: The Athletic




Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:


ΣΧΟΛΙΑ
TΟΣΧΟΛΙΟΣΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑΑΡΘΡΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ