Μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα, έστω κι αν ένιωσα να φεύγω λίγο… «σκασμένος» και με ένα απωθημένο από το γήπεδο το βράδυ της Πέμπτης: Να έρχεται μια ομάδα με το μέγεθος και όλα όσα κουβαλάει ο Άγιαξ στη Φιλαδέλφεια, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από την ΑΕΚ και μια πολύ βαριά φανέλα. Η ΑΕΚ να καταθέτει την ψυχή της στη, να είμαι καλύτερη ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, να γυρνάει τα εις βάρος της δεδομένα και στο τέλος να μένει ένα «αχ» που δεν κατάφερε να κερδίσει γιατί είχε φτάσει μισή τρίχα από την απόλυτη ανατροπή και ένα -ακόμα- σπουδαίο επίτευγμα. Αυτό το συναίσθημα είναι το μεγάλωμα της ΑΕΚ, η επαναφορά της εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Είναι πολύ ωραίο ότι το νιώθουμε στα μέρη που είχαμε νιώσει κάτι παρόμοιο την τελευταία φορά πριν καμιά 20ετία. Γιατί -με ελάχιστες εξαιρέσεις μέσα στην 20ετία- τότε νιώσαμε για τελευταία φορά αυτό το «φίλινγκ».
Δεν είναι παράπονο. Ίσα-ίσα αυτές οι στιγμές είναι η Ευρώπη. Σκεφτείτε πόσες τέτοιες στιγμές ζήσαμε ήδη φέτος. Στο Ζάγκρεμπ μια. Στα τελευταία λεπτά της ρεβάνς με τους Κροάτες στη Φιλαδέλφειας δύο. Στο Μπράιτον τρεις. Με τον Άγιαξ τέσσερις. Και είμαστε ακόμα στη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων. Φανταστείτε τι έρχεται και σκεφτείτε τι θα ήταν η σεζόν χωρίς αυτές τις στιγμές για να θυμηθείτε πόσο βασανιστικά ήταν τα χρόνια που πέρασαν χωρίς Ευρώπη. Και κυρίως πόσο σημαντική είναι η Ευρώπη.
ΟΚ, ο Άγιαξ δεν είναι στα καλύτερά του, το ξέρουμε αυτό. Όμως τα δεδομένα αυτής της στιγμής είναι πολύ ξεκάθαρα. Η ΑΕΚ μπήκε σε έναν όμιλο που θύμιζε Champions League, όλοι (οι γύρω-γύρω) μετά την κλήρωση είπαν «Παναγία μου και Χριστέ μου» και η ομάδα κατάφερε να κοιτάξει τους δυο πρώτους αντιπάλους που αντιμετώπισε μέχρι τώρα στα μάτια, να είναι καλύτερη και να δικαιούνταν και τις δυο νίκες. Πήρε τη μία, έφτασε μισή ανάσα από τη δεύτερη. Μακάρι η χαμένη ευκαιρία του Γιόνσον να μην στοιχίσει κάτι στην τελική σούμα, αν και ως ενδεχόμενο δεν μπορείς να το αποκλείσεις ότι θα στοιχίσει.
Αυτό όμως έχει να κάνει με το αποτέλεσμα. Σε ότι αφορά την εικόνα και την προσπάθεια και την εικόνα, τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα. Σκεφτόμουν να γράψω κάτι που είδα ότι πρόλαβε να γράψει ο Κέτσε. «Μόνο η ΑΕΚ θα μπορούσε να παίξει έτσι αυτές τις ομάδες». Μεγάλη αλήθεια. Καμία ελληνική ομάδα δε θα μπορούσε να παίξει έτσι τον Άγιαξ. Προσέξτε, δε λέω να κερδίσει. Ίσως να μπορούσε να τον κερδίσει κάποια, παίζοντας κλειστά και κρατώντας με τη βοήθεια της τύχης το μηδέν. Λέω να τον παίξει έτσι: Να μην αλλάξει το παιχνίδι της και η προσέγγισή της να είναι «θα σε πιάσω από τον λαιμό και θα προσπαθήσω να σε πνίξω όπως πνίγω και όλους τους άλλους στην έδρα μου». Μεγάλη νίκη του Αλμέιδα και της ομάδας αυτό το επίτευγμα, όμως είναι το πρώτο από όσα θα ακολουθήσουν στη σεζόν. Το πρόσημο της μέχρι τώρα ευρωπαϊκής παρουσίας της ΑΕΚ είναι για την ώρα πέρα για πέρα θετικό και το γεγονός ότι είναι πρώτη και αήττητη σε αυτό τον όμιλο, μιλάει από μόνο του. Τα υπόλοιπα είναι δρόμος.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
