Μία σύγκριση στη σχέση ΑΕΚ – Μάνταλου, Παναθηναϊκού – Κουρμπέλη, αλλά και Ολυμπιακού - Φορτούνη…

Οι ημέρες κυλούν ήρεμα και μαγευτικά στην οικογένεια της ΑΕΚ. Το νταμπλ ήδη κλείνει 10 μερόνυχτα στο σπίτι μας, έχοντας, μάλιστα, ξεκινήσει το τουρ ανά την Ελλάδα να το χαρεί από κοντά ο κόσμος. Οι κούπες και στα άλλα τμήματα έρχονται συνεχώς και ταυτόχρονα ο Δημήτρης Μελισσανίδης κάνει πράξη το όραμά του δημιουργώντας πολιτείες για την ΑΕΚ.

Το καλοκαίρι, εποχιακά τουλάχιστον, ήρθε και οι πρώτες κινήσεις στη διαμόρφωση των ρόστερ για την επόμενη σεζόν γίνονται σε όλες τις ομάδες. Ήδη μάλιστα, κάποιες εξελίξεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Στον Παναθηναϊκό, ο αρχηγός του, η «σημαία» του τα τελευταία χρόνια, ο Δημήτρης Κουρμπέλης αποτελεί παρελθόν. Πρόκειται για μία εξέλιξη η οποία λογικά έπρεπε να… σοκάρει εσωτερικά τον αντίπαλο! Περισσότερο όμως σοκάρει το πόσο χαλαρά προσπαθούν να περάσουν στον Παναθηναϊκό αυτή την απώλεια. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, ο Κουρμπέλης ήταν για τον Παναθηναϊκό σημείο αναφοράς σε δύσκολες σεζόν. Έμεινε στο σύλλογο για 6,5 χρόνια και μάλιστα είχε αρνηθεί να πάει στον ΠΑΟΚ σε ακόμη πιο δύσκολη περίοδο, παρά το γεγονός ότι ο Αλαφούζος θα τον πουλούσε. Είχε πει «όχι» τότε σε αυτή τη μεταγραφή γιατί σεβάστηκε τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Μετά έβγαλε τον σοβαρό τραυματισμό του, όντως ο ΠΑΟ του στάθηκε αυτό το διάστημα, όπως θα έκανε φυσικά κάθε ομάδα και ήρθε η φετινή σεζόν όπου ο Κουρμπέλης ήταν εκ των κορυφαίων της ομάδας του, διεκδικώντας ως το τέλος το πρωτάθλημα.

Το συμβόλαιό του όλοι γνώριζαν πως έληγε το καλοκαίρι και η καθυστέρηση της διοίκησης του Παναθηναϊκού να τον καλέσει για επί της ουσίας συζητήσεις, η αλήθεια είναι πως ήταν χαρακτηριστική. Του έγινε μία πρόταση, την οποία δεν αποδέχθηκε ο ποδοσφαιριστής και ήρθε το φινάλε στη μεταξύ τους συνεργασία. Κάθε διοίκηση πράττει όπως νομίζει αυτή φυσικά για το συμφέρον της. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση ήταν ξεκάθαρο πως ο ΠΑΟ δεν ήθελε να κρατήσει τον αρχηγό του!

Τονίζω ξανά πως δεν αναφέρομαι καν στο αγωνιστικό κομμάτι, στο οποίο, ωστόσο, ο Κουρμπέλης ήταν βασικός και αναντικατάστατος – μπορεί, λέμε τώρα, να έχουν άλλα μεγαλύτερα αγωνιστικά σχέδια στον ΠΑΟ! Στέκομαι κυρίως στο ότι η διοίκηση του Παναθηναϊκού δείχνει να μην ταυτίζεται ή να μην μπορεί να ταυτιστεί με παίκτες σημαντικούς που μέσα στα χρόνια έχουν αποδείξει ότι τιμούν τη φανέλα.  

Να το θέσω αλλιώς: Ο Κουρμπέλης στον ΠΑΟ ήταν περίπου ότι ο Μάνταλος στην ΑΕΚ. Ένα παιδί που είναι χρόνια στο σύλλογο, που έχει τιμήσει τη φανέλα, που έχει περάσει σοβαρούς τραυματισμούς κι όμως μένει εκεί. Μένει εκεί γιατί η διοίκηση της ΑΕΚ τον τιμά, τον σέβεται και τον στήριξε στα δύσκολα. Γιατί και ο Μάνταλος ήρθε στα δύσκολα. Γιατί επέλεξε την ΑΕΚ όταν εκείνη ήταν στη Γ’ Εθνική, ενώ είχε προτάσεις σοβαρές από Ολυμπιακό και όχι μόνο. Γιατί ξεκίνησε να φοράει τη φανέλα της στη Β’ Εθνική και γιατί προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια όσα μπορούσε. Και ο Κουρμπέλης το ίδιο έκανε στον Παναθηναϊκό…

Και να το πάω πιο μακριά. Υπάρχει και ο Φορτούνης στον Ολυμπιακό που είναι κι αυτός σχεδόν ίδιο επίπεδο για τον σύλλογό του – κι ας μην έχει τεσταριστεί στα τόσο δύσκολα, όσο ο Μάνταλος στην ΑΕΚ και ο Κουρμπέλης στον ΠΑΟ. Κι όμως ούτε ο Φορτούνης γνώρισε σεβασμό από τη διοίκηση της ομάδας του όσο θα έπρεπε. Πέρυσι τέτοιες ημέρες ήταν τον έβαζαν να κάνει προπονήσεις μόνος του, ενώ απίθανη ήταν η απόφαση να του πάρουν το αγαπημένο του «7» από τη φανέλα, να μην του δώσουν ούτε το «10» και όταν τον είχαν ανάγκη τον φωνάξαν πίσω, επιστρέφοντάς του πάλι το «7» για να τον… γλυκάνουν.

Με απλά λόγια: αν ο Κουρμπέλης ήταν στην ΑΕΚ και είχε τη θητεία που είχε στον Παναθηναϊκό δεν θα έφευγε από την ομάδα. Να το θέσω αλλιώς: η διοίκηση θα έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει. Θα του έδειχνε αναγνώριση και αγάπη. Στον Παναθηναϊκό ουσιαστικά έδειξαν την πόρτα στον Κουρμπέλη. Μιλάμε για τον αρχηγό τους και ουσιαστικά τον μοναδικό ποδοσφαιριστή από το υπάρχον ρόστερ τους που έμεινε στο σύλλογο σε χρόνια που ο Παναθηναϊκός έπαιζε με πιτσιρίκια και χρειάστηκε ψηφοφορία για να μείνει στην κατηγορία… Ευτυχώς στην ΑΕΚ κάποια πράγματα παραμένουν διαφορετικά… Πιο ρομαντικά! Καλή συνέχεια στον Κουρμπέλη.