Ήταν και γιορτή του πατέρα η Κυριακή στη Φιλαδέλφεια…

Η μεγαλύτερη μεταγραφή για το φετινό καλοκαίρι πρέπει να είναι η ομοιογένεια που με τόσο κόπο κατακτήθηκε και θαυμάστηκε...

Λίγες μεταγραφές, ελάχιστες αποχωρήσεις...

Όπως ακριβώς γινόταν και στη δεκαετία του '90...

Και όλα θα πάνε καλά...

Αν και δεν συνηθίζω να γράφω συχνά αδέρφια μου θέλω να μοιραστώ κάτι και συγνώμη που έγραψα πολλά. χωρίς να έχω ζήσει τον παλιό ναό μας περίμενα την πρώτη μου στιγμή στην Αγία Σοφία να την ζήσω με τον πατερα μου. Θυμάμαι να κάνουμε πλάνα και σχέδια για το που θα πηγαίνουμε. Ερχόμασταν συχνά και όσο μπορούσαμε μια και είμασταν από βόρεια αλλά ποτε δεν χάναμε παιχνίδι. Ακολουθήσαμε την ΑΕΚ σε όσα περισσότερα παιχνίδια μπορούσαμε, ερχόμασταν Αθήνα πήγαμε εξωτερικό και περιμέναμε αυτήν την... ΣΥΝΕΧΕΙΑ στιγμή, το να γυρίσουμε σπίτι μας, κάθε μέρα βλέποντας τα βίντεο που ποσταραν τα αδέρφια στο YouTube ή εδώ στο ΑΕΚ365. Μου περιέγραφε ποσο ωραία ήταν στην Νέα Φιλαδέλφεια όταν εκεί ήταν το γήπεδο. Δυστυχως η τανα η ζωη τα φερνει αλλιώς. Στα πρώτα παιχνίδια που έβλεπα μόνος (πλεον) ένιωθα πάντα ότι κάτι λείπει δεν ήταν το ίδιο. Πάντα όταν έπαιζε η ΑΕΚ την έβλεπα με τον πατέρα μ ακόμα και όταν ήταν άρρωστος λίγες φορές κατέβηκα μόνος στο Αφιλόξενο ΟΑΚΑ, θυμάμαι πχ με Μπενφικα να γίνεται το 2-1 και το 2-2 και να τον παίρνω τηλέφωνο να μοιραστούμε την χαρά μαζί. Θυμαμαι να του λέω Πατέρα έχουμε να πάμε στην Αγία Σοφία, και να μου απαντάει αυτό είναι σίγουρο και διαρκείας θα βγάλουμε ( στο ΟΑΚΑ έβρισκες πάντα εισητηριο). Εν τελεί φέτος φτιάχτηκε το γήπεδο εγώ ζούσα εξωτερικό και επέστρεψα στην Ελλάδα για λίγους μήνες. Απ την πρώτη με τον Ιωνικό είχα στο μυαλό μου ποσο κρίμα που δεν το πρόλαβε. Ποσο όμορφα θα περνούσαμε, ποσο περήφανος και χαρούμενος θα ήταν φέτος με την ΑΕΚ. Στεναχωριόμουν και σκεφτόμουν πως θα δω την ΑΕΚ χωρίς αυτόν. Την Κυριακή λοιπόν βρήκα το θάρρος και τελευταία στιγμή αποφάσισα να κατεβω χωρίς εισητηριο (χωρίς να είμαι τζαμπατζής) για να κάτσω απέξω να δω την ΑΕΚαρα να το σηκώνει στο σπίτι μας. Προσπάθησα να βρω ένα εισητηριο αλλά δεν ήμουν τυχερός και δεν με πείραζε είχα κατέβει απλά για να είμαι στην Νέα Φιλαδέλφεια. Απ την πρώτη στιγμή είχα τον Πατέρα μου στο μυαλό μου και μια συγκίνηση με έπιανε κάθε φορά. Ρωτούσα μήπως μπορέσω απλά να μπω να βγάλω κάποιες φωτογραφίες το γήπεδο στο τέλος αν όλοι έχουν βγει και έχει τελειώσει η απονομή έτσι απλά για να δω αυτό που τόσο περίμενα. Ωστόσο αυτό πήγε καλύτερα από όσο περίμενα όταν άνοιξαν οι θύρες μετά από το τέλος του αγώνα κατάφερα και μπηκα να δω τον Ναό να δω την ΑΕΚ να το σηκώνει μέσα στο σπίτι μας, το πρώτο πράγμα που σκεφτηκα ήταν πατέρα είμαστε πρωταθλητές μακάρι να το βλεπεις… Και εκείνη την στιγμή αντίκρισα αυτό τ πανό και συγκινήθηκα και είπα μακάρι να ήσουν εδώ. Ναι λοιπόν ΠΑΤΕΡΑ ΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ.