Τσιγκρίνσκι: Από την Ελλάδα θα μου λείψει η ομάδα μου. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ζήσω όσα έζησα στην ΑΕΚ

Των Ηλία Τομαρά, Νίκου Τζαλίδη. Φωτό-βίντεο: Τόλης Ντέλος

Την ώρα που ένας κύκλος κλείνει έχεις τόσα να θυμηθείς, για τόσα να μιλήσεις και δεν θες να ξεχάσεις τίποτα. «Είναι λυπηρό και την ίδια στιγμή δεν είναι» έχει γράψει για τους αποχαιρετισμούς ο Τσαρλς Μπουκόφσκι. Μετά από πέντε χρόνια στην ΑΕΚ η ώρα έφτασε για τον Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι να αναζητήσει μια νέα ποδοσφαιρική περιπέτεια, ίσως την τελευταία στη μεγάλη του καριέρα.

Τον συναντήσαμε ένα μεσημέρι που το θερμόμετρο φλέρταρε με τους 40 βαθμούς. Δώσαμε ραντεβού μπροστά στην είσοδο του Μουσείου της Ακρόπολης. «Εκπληκτικό μέρος» ήταν μια από τις πρώτες του κουβέντες 

Δεν χρειάζεται να συζητήσεις πολύ μαζί του για να καταλάβεις ότι πρόκειται για έναν σπάνιο άνθρωπο, μακριά από κάθε στερεότυπο που υπάρχει για τους ποδοσφαιριστές.

Όταν τον ενημερώσαμε πως σε μικρή απόσταση βρίσκεται η Πνύκα επέμενε να την επισκεφθούμε, παρά την αφόρητη ζέστη. «Θέλω να δω το σημείο απ' όπου μιλούσαν οι ρήτορες» μας είπε. Περνώντας από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη εντυπωσιάστηκε από τον ναό. «Πότε έχει χτιστεί;» μας ρώτησε και μας έπιασε αδιάβαστους.

Ακολούθησε μια χορταστική συζήτηση σε μια από τις ομορφότερες ταράτσες της Αθήνας (να ευχαριστήσουμε εδώ το ThissioViewγια τη φιλοξενία). Ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι έκανε μια αναδρομή στην πορεία του στην ΑΕΚ και κατέθεσε την άποψη του για ό,τι τον ρωτήσαμε. Ευγενικός, χειμαρρώδης σε κάποιες απαντήσεις και με καλή κατανόηση (όπως έγινε προφανές) των ελληνικών.

Σε κάθε του αντίδραση βλέπεις ότι έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο με σπάνια ποιότητα. Στον τρόπο που αντέδρασε όταν μια κοπέλα του ζήτησε φωτογραφία, στο πώς απαντούσε στις «δύσκολες» ερωτήσεις αλλά και στο πώς μας υπενθύμιζε ευγενικά ότι έχει περιορισμένο χρόνο. Δύο φορές φάνηκε να αιφνιδιάζεται και να συγκινείται. Αρχικά όταν του ζητήσαμε να βάλει έναν τίτλο για τα χρόνια που πέρασε στην ΑΕΚ. Έμεινε σιωπηλός και χάθηκε για λίγο στις σκέψεις του. Σαν να έκανε έναν μικρό απολογισμό πριν απαντήσει. «Δεν μπορώ με λίγες λέξεις» μας είπε.

Στη συνέχεια όταν τον ρωτήσαμε να μας πει αυτό που θα του λείψει περισσότερο από την Ελλάδα. Φορτισμένος συναισθηματικά μας απάντησε... η ΑΕΚ.

Απολαύστε τον μοναδικό κύριο Τσιγκρίνσκι:

-Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς ήρθες στην ΑΕΚ;

«Υπάρχει μια αστεία ιστορία πίσω από αυτό. Την τελευταία σεζόν η κατάσταση στη Ντνίπρο ήταν δύσκολη. Η ομάδα ουσιαστικά είχε χρεοκοπήσει και ξέραμε ότι το καλοκαίρι οι περισσότεροι θα φύγουν. Ήταν κρίμα γιατί είχαμε εξαιρετική ομάδα. Ο Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς είχε έρθει να με δει, νομίζω δύο φορές. Μιλήσαμε τη δεύτερη και έμεινε εκεί το θέμα. Το καλοκαίρι τυχαία πήγα διακοπές στην Κρήτη. Έτρωγα σε ένα εστιατόριο με τη σύντροφό μου και ήρθε κάποιος και με ρώτησε αν ήμουν ποδοσφαιριστής και από πού είμαι. Του είπα "ναι είμαι ποδοσφαιριστής και είμαι από την Ουκρανία". Ενθουσιάστηκε και μου απάντησε ότι είναι οπαδός της ΑΕΚ και θα πάρουν έναν Ουκρανό τον Τσιγκρίνσκι. Δεν είχε καταλάβει ότι είμαι εγώ. Μου μίλησε αρκετά για την ΑΕΚ και πόσο καλά θα πάει. Τελικά, ενώ ήμουν στο νησί, ο μάνατζερ μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι η ΑΕΚ πιέζει και με θέλει πάρα πολύ. Δεν ολοκλήρωσα καν τις διακοπές μου. Έφυγα 2-3 μέρες νωρίτερα και ταξίδεψα στην Αθήνα για τα ιατρικά

-Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις, τι θυμάσαι;

«Από το αεροπλάνο πήγα κατευθείαν στον κ.Νικολάου. Είχαμε μια πολύ όμορφη συζήτηση. Μετά ήταν το τυπικό κομμάτι. Δεν πήγα στα Σπάτα, η ομάδα ήταν σε διακοπές. Αυτό που θυμάμαι είναι πως όταν πήγαινα στο ιατρικό, κόσμος με σταματούσε και με χαιρετούσε. Μου έλεγαν ‘Ντμίτρο σε περιμένουμε στην ΑΕΚ’. Τότε κατάλαβα για πρώτη φορά πόσο μεγάλο κλαμπ είναι. Δεν είχα υπογράψει ακόμα και ο κόσμος με ήξερε και μου μιλούσε. Ένιωσα ότι πραγματικά με ήθελαν στην ομάδα αλλά και το πάθος τους για την ΑΕΚ. Είχα νιώσει τόσο όμορφα.

-Να πάμε στη χρονιά του Πρωταθλήματος. Τι είχε αυτή η ομάδα; Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος πρόσφατα την χαρακτήρισε άτρωτη.

«Νομίζω ότι η επαγγελματική συμπεριφορά αυτής της ομάδας ήταν απίστευτη. Αυτό ήταν το κλειδί. Δεν είναι ότι κανείς δεν μπορούσε να μας νικήσει. Στο ποδόσφαιρο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Κάποιες φορές πετάς την μπάλα κατά τύχη και μπαίνει γκολ. Το θέμα είναι ότι αυτή η ομάδα είχε τη φιλοσοφία της σκληρής δουλειάς. Των ανθρώπων που μένουν προσγειωμένοι και πηγαίνουν παιχνίδι-παιχνίδι. Κερδίζαμε ένα παιχνίδι και την επόμενη μέρα ήμασταν στα Σπάτα, συγκεντρωμένοι και ετοιμαζόμασταν για το επόμενο. Θα σας πω ότι κερδίσαμε τα παιχνίδια και τελικά το πρωτάθλημα στις προπονήσεις. Στους αγώνες απλά μεταφέραμε όλα όσα είχαμε κάνει. Ήταν μια εκπληκτική συμπεριφορά από όλους. Η απόλυτη αφοσίωση που είχαμε. Για εμένα αυτό είναι το μεγαλύτερο πράγμα που προσέφερε ο Μανόλο στην ομάδα. Μας έκανε να θυσιαζόμαστε για την ομάδα, να σκεφτόμαστε μόνο την ομάδα. Κάθε φορά η ομάδα ήταν πάνω απ' όλα. Δεν σε ένοιαζε αν έπαιζες στη θέση σου, δεν σε ένοιαζε καν αν έπαιζες. Ήξερες ότι ήσουν μέρος αυτής της ομάδας, δούλευες για το καλύτερο και θα είχες την ευκαιρία σου. Έτσι έδινε κίνητρο ο ένας στο άλλο. Είχαμε μια εκπληκτική φιλοσοφία. Αυτό ήταν για εμένα το μυστικό. Μπορούμε να μιλήσουμε για γκολ, για ασίστ, για ταλέντο αλλά αυτό είναι που μετρούσε. Και άλλα χρόνια είχαμε πολύ καλούς παίκτες αλλά δεν φέρναμε αποτελέσματα. Η συμπεριφορά μας εντός της ομάδας έκανε τη διαφορά».

-Πολλοί λένε ότι εκείνη η ομάδα είχε προσωπικότητα...

«Κοιτάξτε κάποιες φορές η προσωπικότητα είναι μια όμορφη λέξη που χρησιμοποιούμε για να εξηγήσουμε διάφορα πράγματα. Εδώ μιλάμε όμως για χαρακτήρα, για αφοσίωση και θυσία. Ξέρετε είναι δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή με ισχυρή προσωπικότητα, εγωισμό να βάλει τον εαυτό του κάτω από την ομάδα. Να πείσεις έναν επιθετικό να επιστρέφει και να πιέσει, να αλλάξεις τη θέση σε κάποιον και να δείξει την ίδια αφοσίωση. Να πεις σε έναν παίκτη με ισχυρή προσωπικότητα ότι σε αυτό το ματς πρέπει να παίξεις πολύ και χωρίς την μπάλα, να ανοίξεις χώρους. Πρέπει να δείξεις την απόλυτη αφοσίωση και δεν είναι εύκολο για τους παίκτες με μεγάλο ‘εγώ’. Για παράδειγμα ο Λάζαρος. Δεν του ήταν εύκολο να είναι σε τέτοια κατάσταση και να μπαίνει σε πολλά ματς στο 60'. Έμπαινε όμως και έκανε αυτό που έπρεπε. Και αρκετοί ήταν σαν τον Λάζαρο. Κάθε παίκτης είναι διαφορετικός, κάθε παίκτης έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και τη δική του προσωπικότητα. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να κάνεις όλους τους παίκτες να αφοσιωθούν και να δουλέψουν για την ομάδα».

-Αυτό ήταν επίτευγμα του Μανόλο ή μια χημεία που υπήρχε εκείνη τη σεζόν στην ομάδα;

«Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι ήταν μόνο αυτό ή μόνο το άλλο. Όταν μιλάμε για μια τέτοια επιτυχία πρέπει να λάβεις υπ’όψιν σου όλους τους παράγοντες. Δεν μπορείς να εστιάσεις στις προσωπικότητες και να πεις ήταν ο Σέρχιο ή ο Μάρκο. Ήταν όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά. Για παράδειγμα εκείνη τη χρονιά είχαμε πολύ λίγους μυϊκούς τραυματισμούς. Χάσαμε τον Πέτρο και τον Γιόχανσον με το πρόβλημα που είχαν στα γόνατα αλλά αυτό ήταν κάτι σαν ατύχημα. Οι μυϊκοί τραυματισμοί είναι κάτι άλλοι. Κυρίως είναι κάποιο λάθος στη διαδικασία της προετοιμασίας. Οι άνθρωποι που καταρτίζουν τη διαδικασία, που βλέπουν τις μετρήσεις, που αποφασίζουν για το πρόγραμμα πρέπει να το κάνουν σωστά. Να υπολογίζουν πότε πρέπει να πιέσουν τους παίκτες, πότε να τους αποφορτίσουν. Τώρα όσον αφορά τον Μανόλο μάλλον αν τον ρωτήσετε θα σας πει ότι (το Πρωτάθλημα) ήταν επίτευγμα των παικτών. Εγώ ως παίκτης σας λέω ότι ο Μανόλο έκανε εξαιρετική δουλειά στο πώς υλοποίησε τις ιδέες του μέσα από τις προπονήσεις. Εκεί μπορούμε να μιλήσουμε για χημεία αλλά όχι μόνο μεταξύ των παικτών. Μια χημεία γενικότερη σε όλο το κλαμπ. Ο αλληλοσεβασμός που υπήρχε και οδηγούσε στη φιλοσοφία να τα δώσουμε όλα για την ομάδα».

-Και την επόμενη σεζόν ήρθε το ChampionsLeague αλλά και η πτώση.

«Αρχικά να πούμε ότι η ομάδα είχε αλλάξει πολύ. Πήραμε καλούς παίκτες αλλά όταν αλλάζεις 5-6 παίκτες χρειάζεσαι χρόνο. Μπορεί να φέρουν νέα στοιχεία στην ομάδα αλλά πριν μιλήσαμε για χημεία και γι’ αυτό χρειάζεται χρόνος. Χρειάζεται να δημιουργηθεί και πάλι αυτό το δέσιμο μεταξύ των παικτών. Νομίζω ότι χάσαμε αυτή την ισορροπία που είχαμε. Ο δεύτερος σημαντικός παράγοντας ήταν η πρόκριση στους ομίλους του ChampionsLeague. Ήταν ένα δύσκολο και σημαντικό επίτευγμα για εμάς. Όμως μιλάμε για μια ομάδα που δεν έχει συνηθίσει να παίζει κάθε χρόνο στους ομίλους του ChampionsLeague. Όταν φτάνεις εκεί και δεν έχεις την εμπειρία μπορείς να σκεφτείς "είμαι εδώ, παίζω με τους κορυφαίους άρα είμαι κορυφαίος". Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αφού παίξεις με την Μπάγερν Μονάχου πρέπει να πας να παίξεις με τον Παναιτωλικό. Εκεί λοιπόν είναι το πρόβλημα. Το ChampionsLeagueσου δημιουργεί αυτή την αυταπάτη ότι αφού είσαι ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες αυτομάτως είσαι κι εσύ κορυφαίος. Το ότι παίζαμε εκεί όμως δεν μας έκανε αυτομάτως την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Πρέπει όμως να μείνεις ταπεινός και να κρατάς τον ίδιο χαρακτήρα σε κάθε ματς. Να μείνεις προσγειωμένος στην πραγματικότητα και να καταλάβεις ότι η προτεραιότητα μας είναι το ελληνικό πρωτάθλημα και το ChampionsLeagueένα μπόνους, μια ευκαιρία να δοκιμαστούμε με τις κορυφαίες ομάδες. Πρέπει να είσαι έτοιμος να αγωνιστείς τη μια μέρα στο Άμστερνταμ και μετά να πας να παίξεις στο χωράφι στη Λάρισα. Να μην σκεφτείς πού ήμουν και πού είμαι τώρα. Είναι δύσκολο να το κάνεις. Αυτό μας συνέβη λόγω κυρίως της έλλειψης της ωριμότητας και της εμπειρίας. Δείξαμε ότι δεν είμαστε έτοιμοι για όλα αυτά μαζί. Δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε τρεις θεσμούς.

 Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήρθε ένας νέος προπονητής με νέες ιδέες. Τώρα μπορείς να σκεφτείς τι θα είχε γίνει αν τελικά έμενε ο Μανόλο. Δεν λέω ότι ήταν λάθος που έφυγε αλλά μιλάω για τους παράγοντες που επηρέασαν την ομάδα. Σέβομαι πολύ τον Μαρίνο ως προπονητή. Έχει εξαιρετικές ιδέες για το ποδόσφαιρο αλλά και αυτός δεν είχε την εμπειρία μιας ομάδας που παίζει στο ChampionsLeague, υπερασπίζεται τον τίτλο της και έχει και το Κύπελλο. Σχεδόν για όλους μας ήταν νέες συνθήκες και ήταν δύσκολο να το χειριστούμε. Η ομάδα έφτασε σε ένα υψηλό επίπεδο και όλοι περίμεναν να πάει ένα βήμα πιο πάνω αλλά δεν είναι έτσι. Για αρχή πρέπει να καταφέρεις να μείνεις εκεί».

- Το κλίμα ήταν καλό στην ομάδα; Έγινε μεγάλη κουβέντα για παράδειγμα για το περιστατικό του Τσόσιτς με τον Χουλτ.

«Το πρόβλημα ήταν ότι δεν κερδίζαμε. Αυτά συμβαίνουν πάντα σε μια ομάδα. Αν κερδίζει τα μεταφράζουν σαν πάθος για τη νίκη. Λένε ότι η ομάδα έχει παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα. Αν η ομάδα δεν κερδίζει όμως θα πουν ότι είναι το κακό κλίμα. Πιστέψτε με ότι γελούσαμε με αυτά. Εγώ με τον Σίμο (Σιμόες) είχα κόντρα συνέχεια. Όταν του είπα ότι φεύγω μου λέει: "Τσίγκρι πέντε χρόνια τσακωνόμαστε στις προπονήσεις και τα ματς τώρα με ποιον θα τσακώνομαι εγώ; Δεν μπορώ να ζήσω έτσι". Είναι η αλήθεια ότι τσακωνόμασταν συνέχεια αλλά το κάναμε γιατί θέλαμε το καλύτερο για την ομάδα. Με διόρθωνε, τον διόρθωνα και αυτό συνέβαινε με πολλούς παίκτες. Καταλαβαίνω ότι είναι μια λάθος εικόνα αλλά για εμάς δεν ήταν έτσι όπως φαινόταν. Εσείς βλέπατε την εικόνα, εμείς ξέραμε όμως τι συμβαίνει».

-Θεωρείς ότι εκείνη η ομάδα φορμαρίστηκε νωρίς και γι’ αυτό στη συνέχεια έριξε την απόδοση της;

«Όχι νομίζω ότι ήταν αυτό το θέμα της ψυχολογίας που σας είπα και το γεγονός ότι δεν ήμασταν έτοιμοι για τρεις θεσμούς και μάλιστα στον ένα να αντιμετωπίζεις τόσο δυνατές ομάδες. Μην ξεχνάμε με τι αντιπάλους παίξαμε, Μπάγερν, Άγιαξ και Μπενφίκα. Και ξέρετε δεν θεωρώ ότι σταθήκαμε άσχημα με δεδομένη την δυναμικότητα αυτών των ομάδων. Κανένα ματς δεν ήταν καταστροφή. Όμως το ChampionsLeagueέδειξε ότι είμαστε ομάδα χωρίς εμπειρία. Δείξαμε καλά στοιχεία αλλά δεν ήμασταν ολοκληρωμένοι. Κάναμε κάποια καλά διαστήματα σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια αλλά στο ChampionsLeagueδεν είναι αρκετό να παίζεις καλά για 45 ή 60 λεπτά. Μιλάμε για το ανώτερο επίπεδο. Γενικότερα πάντως θεωρώ ότι η ομάδα δεν ήταν έτοιμη ψυχολογικά να αντέξει το ChampionsLeague, Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Δεν μας έλειπε η φυσική κατάσταση.

-Και φτάνουμε στη φετινή σεζόν και την εικόνα που είδαμε. Τελικά τι έφταιξε;

«Ξέρω πως ό,τι και να πω τώρα θα μοιάζει με δικαιολογίες. Κάποια πράγματα όμως είναι γεγονότα. Δεν είχαμε χρόνο. Ξεκουραστήκαμε ελάχιστα και κάναμε δυνατή προετοιμασία. Αμέσως μετά μπήκαμε στα παιχνίδια για το Europa. Δίνουμε τα πάντα στο ματς με τη Βόλφσμπουργκ, ήταν συγκλονιστική η προσπάθεια και μετά πάμε άδειοι στο ματς με τον Ατρόμητο και χάνουμε παίζοντας με δέκα παίκτες. Είχαμε επίσης μεγάλο πρόβλημα με τον κοροναϊό και τελικά αλλάξαμε και προπονητή. Πιστεύω ότι μέχρι κάποιο σημείο δεν ήμασταν τόσο κακοί αλλά τελικά οι πολλοί μυϊκοί τραυματισμοί που ξεκίνησαν από τον Οκτώβριο και τα αποτελέσματα στον όμιλο του Europaμας επηρέασαν πάρα πολύ. Μέχρι τον Δεκέμβριο δεν ήμασταν μακριά από την κορυφή και θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει το ματς με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Όπως είπα και πριν ήταν τα ματς στο Europaπου μας έκαναν να αμφιβάλουμε αν είμαστε καλή ομάδα. Η ήττα από τη Ζόρια, τα ματς με την Μπράγκα. Αυτό που θέλω να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι δεν συνέβαινε κάτι το δραματικό ή άσχημο εντός της ομάδας. Απλά τα άσχημα αποτελέσματα μας έκαναν να αμφισβητούμε τους εαυτούς μας και μετά από κάποιο σημείο η πίεση ήταν τρομακτική. Ακούγαμε από παντού ότι δεν είμαστε καλή ομάδα και αυτό σε επηρεάζει. Δεν είναι δικαιολογίες, παρουσιάζω γενικότερα την κατάσταση. Τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά, αλλά σας λέω ότι με όσα περάσαμε θα μπορούσε να είναι χειρότερη η κατάσταση.

-Μήπως και οι προπονητές δεν διαχειρίστηκαν σωστά αυτή την ομολογουμένως πρωτόγνωρη κατάσταση με την πανδημία;

«Είχαμε πολλούς μυϊκούς τραυματισμούς είναι αλήθεια. Η φετινή χρονιά ήταν μια νέα εμπειρία για κάθε προπονητή. Ο Καρέρα είχε ιδέες αλλά υπό κανονικές συνθήκες δουλειάς. Δεν υπήρχε χρόνος φέτος, ήταν όλα συμπιεσμένα. Κάθε τρείς μέρες είχαμε ματς. Για τον Μανόλο στη συνέχεια ήταν δύσκολο να αλλάξει τη διαδικασία της προπόνησης. Ήταν πολύ διαφορετικός ο τρόπος που ήθελε να δουλέψει από αυτόν που δούλευε ο Καρέρα. Ο Μανόλο ήθελε μια πιο εκρηκτική, μια πιο επιθετική προπόνηση από τον Καρέρα. Είχαν μεγάλη διαφορά στη φιλοσοφία και όταν κάνεις μια τέτοια αλλαγή στη μέση της σεζόν είναι πιθανό να έχεις προβλήματα. Ένα από αυτά είναι και οι μυϊκοί τραυματισμοί.

Όπως είδαμε η ομάδα παρουσιάστηκε ασταθής και παρουσίαζε διαφορετικό πρόσωπο παιχνίδι με παιχνίδι. Πάντως γενικά πρέπει να πω ότι αυτή σεζόν ήταν δύσκολη για κάθε προπονητή να τη διαχειριστεί.

-Θεωρείς ότι υπήρχε και έλλειμμα ποιότητας.

«Πάντα ως ομάδα πρέπει να αναζητάς την καλύτερη ποιότητα. Όμως ήταν σχεδόν η ίδια ομάδα που πήγε καλά στα περσινά πλέι οφ και προκρίθηκε επί της Βόλφσμπουργκ. Είχαμε δείξει ότι μπορούμε να παίξουμε και να είμαστε συμπαγείς στην άμυνα, στην οποία είχαμε στη συνέχεια προβλήματα. Για εμένα το έλλειμμα ποιότητας είναι μια απλοϊκή εξήγηση για όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Λες ότι δεν υπάρχει ποιότητα και θεωρείς ότι τα εξήγησες όλα. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίκτες μπορούν να παίξουν πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο και έχουν αρκετή ποιότητα για να το κάνουν. Πέρσι με τον Καρέρα είχαμε δείξει καλή εικόνα αλλά ξέρετε στις προπονήσεις είχαμε κίνητρο, δουλεύαμε σαν μέλισσες. Φέτος δεν ένιωθα το ίδιο. Δεν ένιωθα την ίδια ενέργεια. Σαν να μην περιμέναμε τα ίδια από τους εαυτούς μας. Κάποιες φορές ήταν σαν να ήμασταν απαθείς, σαν να μην είχαμε κίνητρο και να ήμασταν απογοητευμένοι. Η κατάσταση μας επηρέασε και σε αυτό είχαμε μεγάλη ευθύνη. Κερδίζαμε ένα παιχνίδι και λέγαμε ότι θα είμαστε ΟΚ αλλά μετά πέφταμε και πάλι. Δεν είχαμε την ψυχολογία. Δεν είχαμε το ίδιο κίνητρο για δουλειά και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο. Με ρωτήσατε πριν για την ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα και σας είπα ότι το κέρδισε στις προπονήσεις. Φέτος ακόμα και σε σχέση με πέρσι, όχι με το 2018, έβλεπες ότι από την ομάδα λείπει το κίνητρο. Οι τραυματισμοί, η πανδημία αλλά και κάποια προσωπικά θέματα που είχαν κάποιοι. Για παράδειγμα ο Μάρκο και το θέμα που είχε με το αν θα μείνει ή όχι. Εμείς περιμέναμε να μείνει για να είμαι ειλικρινής.

-Θεωρείς ότι ο Μάρκο ένιωθε αδικημένος;

«Ίσως το θέμα με τον Μάρκο ήταν αρχικά ο προπονητής. Ο κάθε προπονητής πρέπει να δημιουργεί κίνητρο για τον παίκτη. Ο Μάρκο ήθελε να παίξει διαφορετικά, να έχει έναν άλλο ρόλο. Αυτό ο προπονητής πρέπει να το διαχειριστεί σωστά. Από την άλλη και ο Μάρκο θα έπρεπε να σκεφτεί περισσότερο την ομάδα. Δεν είχε η μια πλευρά το λάθος. Έπρεπε να υπάρξει ένας αμοιβαίος συμβιβασμός. Σέβομαι και τους δύο και αγαπώ τον Μάρκο ως φίλο μου αλλά δεν μπορώ να πω ότι είναι μόνο ο ένας το λάθος. Αυτό πάντως που θέλω να πω είναι ότι ο Μάρκο, όπου και αν αγωνιζόταν, με την ποιότητα του προσέφερε πάντα κάτι στην ομάδα. Όπου και να έπαιζε. Είναι μεγάλος παίκτης.

-Το τελευταίο διάστημα υπήρχε μια αίσθηση ότι τελικά θα μείνεις. Ήταν λάθος αίσθηση ή άλλαξε κάτι στην πορεία;

«Δεν άλλαξε κάτι στο δικό μου το μυαλό. Είχαμε πει με την ομάδα ότι θα μιλήσουμε. Μου ζήτησαν λίγο παραπάνω χρόνο και περίμενα την απόφαση του κλαμπ. Είχα όμως προετοιμάσει τον εαυτό μου ότι μπορεί να φύγω. Τελικά έγινε η συνάντηση και με ενημέρωσαν για τις προθέσεις τους. Από τη μια είναι τα νέα παιδιά στα οποία θέλουν να δώσουν παιχνίδια και από την άλλη υπήρχε ο σεβασμός του κλαμπ προς το πρόσωπο μου. Μου εξήγησαν ότι πλέον δεν θα έχω τον ίδιο ρόλο. Ότι δεν θα ξεκινώ από την ίδια αφετηρία με τους άλλους. Έτσι αποφασίστηκε ότι το καλύτερο θα ήταν να μην συνεχίσουμε Καταλαβαίνω την κατάσταση, και ξέρω ότι είμαι 35 ετών και δεν έχω μεγάλο ποδοσφαιρικό μέλλον. Ίσως ήταν η σωστή ώρα για το κλαμπ να πάρει αυτή την απόφαση. Εκτιμώ που έγινε με αυτό τον τρόπο. Έγινε μια ανοιχτή και ειλικρινής συζήτηση. Δώσαμε τα χέρια και είμαστε φίλοι. Τελικά νομίζω ότι ήταν το καλύτερο και για τους δύο. Η ΑΕΚ από τη μια να προωθήσει τους νεαρούς παίκτες. Κάποιοι από αυτούς είναι έτοιμοι, κάποιοι έχουν το ταλέντο και με τη σωστή υποστήριξη μπορούν για παίξουν. Για εμένα από την άλλη, επειδή δεν ξέρω πόσα χρόνια θα παίξω ακόμα, να βρω μια ομάδα όπου θα παίζω και θα χαίρομαι το παιχνίδι, για όσο μου έχει απομείνει. Ξέρω τα δεδομένα, είμαι 35 ετών και δεν έχω αυταπάτες. Το παιχνίδι όμως με κάνει να νιώθω ζωντανός και θέλω να συνεχίσω».

-Μίλησες με τον πρόεδρο;

«Η τελική συζήτηση έγινε με τον Πάνο (Κονέ) και τον Γιάννη (Παπαδημητρόυ). Μετά μίλησα με τον πρόεδρο. Τον ευχαρίστησα για όλα όσα έζησα εδώ γιατί ήταν εκπληκτικά. Δεν μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω από την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ μου έδωσε τόσο πολλά. Είμαι τόσο ευγνώμων για τα χρόνια που περάσαμε μαζί. Το πιο δύσκολο ήταν όταν έπρεπε να αποχαιρετήσω την ομάδα. Μετά από τόσα χρόνια ήταν σαν οικογένεια μου. Όχι μόνο οι συμπαίκτες μου αλλά και όλο το προσωπικό που συνεργαστήκαμε τόσο χρόνια. Τους αγαπώ και έχω τεράστιο σεβασμό για όλους. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όσα ζήσαμε ακόμα και αν κάποιες φορές ήταν άσχημα».

-Δώσε μας έναν τίτλο για όλα αυτά τα χρόνια πέρασες στην ΑΕΚ;

«... Θα ήθελα να μπορέσω να δώσω έναν τίτλο αλλά είναι αδύνατο. Ήταν... Ήταν κάτι που μπορώ να πω ότι ποτέ δεν πίστευα ότι θα έχω. Μια εμπειρία που δεν περίμενα. Αν πήγαινα χρόνια πίσω ποτέ δεν θα σκεφτόμουν ότι θα ζήσω αυτή την εμπειρία. Μέσα σε αυτά τα χρόνια γνώρισα μια εντελώς καινούργια ποδοσφαιρική κουλτούρα, ένα διαφορετικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Είδα την χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος μετά από τόσα χρόνια, είδα τη λύπη στις μεγάλες απογοητεύσεις όπως στις ήττες στους τελικούς. Τόσα πολλά πράγματα μέσα σε πέντε χρόνια. Ήταν κάτι εντελώς νέο για εμένα. Και αυτά τα λέω μόνο για την ποδοσφαιρική εμπειρία. Αν μιλήσω λίγο διαφορετικά μπορώ να πω ότι εδώ βρήκα ένα δεύτερο σπίτι, κάτι που είναι ακόμα πιο σημαντικό».

-Η καλύτερη στιγμή σου στην ΑΕΚ;

«Η καλύτερη και η πιο συναισθηματική είναι διαφορετικές για εμένα. Φυσικά η καλύτερη ήταν όταν κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Δεν χρειάζεται εξήγηση. Η πιο συναισθηματική ήταν το παιχνίδι με την Μπενφίκα στο ChampionsLeague. Δεν είχα παίξει στο Άμστερνταμ και εκείνο το βράδυ επέστρεφα στο ChampionsLeague. Είναι κάτι που μόνο οι ποδοσφαιριστές μπορούν να το νιώσουν. Μόνο αυτοί ξέρουν πώς είναι να ακούς τον ύμνο του ChampionsLeague. Για εμένα αυτό είναι το υψηλότερο επίπεδο που υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Είναι ένα όνειρο για όλους τους παίκτες. Εγώ, όταν ερχόμουν στην ΑΕΚ, δεν το φανταζόμουν. Ήταν κάτι πολύ μεγάλο ακόμα και στα όνειρα μου. Μου αρέσει να βάζω υψηλούς στόχους και να προσπαθώ να τους πετύχω αλλά το ChampionsLeagueμου έμοιαζε πολύ μεγάλο και πολύ μακρινό. Μου έμοιαζε σαν ένα αστέρι στο οποίο δεν θα φτάσω ποτέ. Όταν επιστρέφεις και παίζεις απέναντι στους κορυφαίους... Στο παιχνίδι με την Μπενφίκα όταν στάθηκα και άκουσα τον ύμνο ήταν η πιο συναισθηματική στιγμή.

-Η χειρότερη σου στιγμή στην ΑΕΚ;

«Ήταν ο πρώτος τελικός με τον ΠΑΟΚ στον Βόλο. Ήταν η πρώτη μεγάλη απογοήτευση. Ήθελα πολύ να κατακτήσουμε το Κύπελλο και ήμουν σίγουρος ότι θα καταφέρουμε. Λόγω του λάθους που έκανα και του αποτελέσματος ήμουν πραγματικά άδειος μετά το παιχνίδι. Ήταν μεγάλη απογοήτευση για εμένα».

-Ποιο είναι το ποδοσφαιρικό σου ίνδαλμα;

«Από τότε που ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στην ακαδημία μου άρεσε ο Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν. Μου άρεσε η ποιότητα και η προσωπικότητα του. Ήταν κάτι μαγικό για εμένα. Όταν ήμουν στην Μπάρτσα μιλούσα με τους Αργεντίνους, ακόμα και με τον Μέσι, για τον Βερόν. Είχαν τεράστιο σεβασμό για αυτόν. Αυτά που μου είπαν μου επιβεβαίωσαν ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανα λάθος που τον θαύμαζα. Είναι τοπ ως παίκτης και ως προσωπικότητα»

-Από την ΑΕΚ λένε ότι το γυμναστήριο στα Σπάτα πρέπει να πάρει το όνομα σου γιατί είσαι μόνιμα εκεί;

(Γέλια) «Ελπίζω όχι».

Τι θα σου λείψει περισσότερο από την Ελλάδα;

«Από την Ελλάδα θα μου λείψει μόνο η ομάδα μου. Η σύνδεση που είχα με την ομάδα μου. Ο καιρός, το φαγητό και όλα αυτά είναι ένα μπόνους και δεν μετρούν πραγματικά αν δεν χαίρεσαι το ποδόσφαιρο με τους συμπαίκτες σου».

-Ποια είναι η αγαπημένη σου ελληνική λέξη.

«Δεν θα πω λέξη, θα πω μια φράση με την οποία αστειευόμασταν συχνά. "Επαγγελματίες είμαστε...". Την λέγαμε όλοι στα αποδυτήρια». 

-Γνωρίζεις ότι σε αποκαλούν Ιησού. Σου αρέσει;

«Όχι δεν μου αρέσει αλλά δεν το παίρνω και σοβαρά. Πιστέψτε με δεν ξεκίνησε εδώ. Ξεκίνησε όταν ήμουν στη Σαχτάρ και μετά από ένα κενό επέστρεψα με μακριά μαλλιά και μούσια. Ο πρώτος που με είδε ήταν ο γιατρός και μου είπε "Αδελφέ μοιάζεις σαν τον Ιησού». Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το άκουσα. Στην αρχή ήταν αστείο αλλά γίνεται ενοχλητικό αν το ακούς συνέχεια. Εντάξει δεν έχω πρόβλημα. Ακόμα και η μητέρα μου, μου έχει πει ότι μοιάζω με τον Ιησού.

-Πρόσφατα πήγες στην Αγια Σοφιά.  Πώς βλέπεις γενικότερα το μέλλον της ΑΕΚ;

«Το νέο γήπεδο είναι πολύ όμορφο. Θα είναι πολύ διαφορετικά από το ΟΑΚΑ όταν η ΑΕΚ επιστρέψει στο γήπεδο της. Το ΟΑΚΑ δεν είναι ποδοσφαιρικό γήπεδο, δεν είναι έδρα. Γενικότερα θεωρώ ότι η ΑΕΚ θα πάει πολύ καλά στο μέλλον. Έχει σοβαρούς ανθρώπους που εργάζονται με πάθος και αγαπούν το κλαμπ και έχει νεαρούς ποδοσφαιριστές με ταλέντο οι οποίο με την κατάλληλη υποστήριξη θα προσφέρουν πολλά στην ομάδα».