Ένα από μεγαλύτερα (και, φυσικά, ατιμώρητα) εγκλήματα που έχουν γίνει σε ελληνικό γήπεδο, πέρασε στην ιστορία σαν σήμερα πριν από 25 χρόνια. Στον αγώνα Αρη-ΑΕΚ 2-1 στο γήπεδο Χαριλάου (24’ Λεκμπέλο, 76’ Τουντζιάρης – 74’ πέναλτι Τσιάρτας) για τη δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος 1995-96, ο γνωστός οπαδός της ΑΕΚ Νίκος Ξηροκώστας πλήρωσε με τη σωματική του ακεραιότητα την εγκληματική αβλεψία της αστυνομίας της Θεσσαλονίκης αλλά και την παραδοσιακή ατμόσφαιρα ζούγκλας που δημιουργείται στο συγκεκριμένο γήπεδο.
Ο μοιραίος τραυματισμός στη σπονδυλική στήλη που καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι τον τότε 22χρονο φοιτητή ήταν αποτέλεσμα της υποχώρησης ενός κιγκλιδώματος από το βάρος των οπαδών της ΑΕΚ που είχαν στοιβαχτεί σε μια γωνιά της εξέδρας, στην προσπάθεια των αστυνομικών δυνάμεων να τους κρατήσουν μακριά από τους οπαδούς του Αρη. Σε ένα τμήμα εξέδρας που μπορούσε να χωρέσει το πολύ 1500 θεατές, συνωστίστηκαν πάνω από δυόμιση χιλιάδες άνθρωποι, αφού ο αστυνομικός διευθυντής επέμενε να υπάρξει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στους μεν και τους δε. Το προσπάθησε, όμως, συμπιέζοντας τη μάζα των οπαδών της ΑΕΚ και αφήνοντας ανενόχλητους τους χουλιγκάνους των γηπεδούχων να δρουν σε όλη την έκταση των υπολοίπων εξεδρών.
Δεκάδες οπαδοί της ΑΕΚ έπεσαν από χαμηλό ύψος όταν υποχώρησε το κάγκελο του σάπιου γηπέδου (που λειτουργούσε κατά παράβαση της έκθεσης που είχε κάνει η Νομαρχία Θεσσαλονίκης περί ακαταλληλότητάς του) και ο Ξηροκώστας ήταν ο άτυχος που πλήρωσε με πολύ σοβαρό τραυματισμό την πίεση που δέχθηκε από την πτώση των φιλάθλων που έπεσαν πάνω του. Η οδύσσεια μιας ζωής ξεκίνησε από τη στιγμή που μπήκε στο ασθενοφόρο (με τους οπαδούς του Αρη να πετάνε αντικείμενα από το σημείο της εξέδρας που είχε οπτική επαφή με τον δρόμο!) και συνεχίστηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και ειδικό κέντρο αποκατάστασης της Αγγλίας.
Το συμβάν είχε συγκλονίσει όλη την Ελλάδα και ο τότε μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ Μιχάλης Τροχανάς είχε κατηγορήσει την Αστυνομία της Θεσσαλονίκης για πράξεις και παραλείψεις που παρέπεμπαν στο παρακράτος της εποχής της δολοφονίας Λαμπράκη.
Όπως γίνεται αντιληπτό –αφού μιλάμε για Ελλάδα- ουδείς τιμωρήθηκε για το έγκλημα του Χαριλάου. Ο μόνος που «τιμωρήθηκε» ήταν ένας αγνός οπαδός που ταξίδευσε να δει την ομάδα του και έκτοτε ζει σε αναπηρικό καρότσι. Από αυτό το γεγονός και μετά, οι σχέσεις των οπαδών των δύο ομάδων είναι εχθρικές, αφού μερίδα της εξέδρας του Αρη συνεχίζει να φωνάζει ελεεινά συνθήματα κατά ενός ανθρώπου που εδώ και είκοσι χρόνια ζει μια τόσο επώδυνη περιπέτεια.
Για αρχειακούς και μόνο λόγους, η σύνθεση της ΑΕΚ σε έναν αγώνα που πέρασε σε δεύτερη μοίρα: Ατματσίδης, Μπορμπόκης, Καραγιάννης, Μανωλάς, Σαμπανάτζοβιτς (70΄Κοπιτσής) Παυλόπουλος (72’ Μαλαδένης) Κετσπάγια, Σαβέβσκι, Κούτουλας, Κωστής (70’ Τσιάρτας) Κασάπης.
Στις 10 Σεπτεμβρίου
10/9/78 ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 3-2 (Α’ Εθνική –δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος και πρώτη εμφάνιση της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια, με τον Μαύρο να σκοράρει στο 1’ και με τον κορυφαίο του γηπέδου Μίμη Δομάζο να σημειώνει τα άλλα δύο γκολ)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
ΕΙΜΟΥΝ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΤΣ οταν ειδα απο απεναντι τους παστωμενους φιλαθλους μας ειπα στον διπλανο μου οτι ειναι επικηνδυνο και πιθανων να εχουμε ατυχημα ηταν φως φαναρι δηλαδη , οι υπευθηνοι στο ονομα της κονομας δεν το ειδαν ???????????
Τραυματική εμπειρία από εκείνη την ημέρα.
Ευτυχώς που μας κέρδισαν διότι σε διαφορετικό αποτέλεσμα δεν φαντάζομαι τι θα γινότανε.
90 λεπτά παστωμενοι σαν σαρδέλες,ακόμη και μικρά παιδιά ανάμεσα μας.
Πέτρες από δεξιά,από απέναντι και από τον εξωτερικό χώρο του γηπέδου.
Σε μια ευκαιρία του Κετσπάγια να βάλει γκολ έγινε το κακό.... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Κάναμε όλοι το Αχ για το γκολ και πέσαμε σαν ντόμινο από πάνω προς τα κάτω.
Στην είσοδο της κερκίδας υπήρχαν οπαδοί μας που δεν είδαν λεπτό από το παιχνίδι και δεν χωρούσαν στην κερκίδα διότι μας στρίμωξαν οι αστυνομικοί για να έχουμε μεγάλη απόσταση από τούς αρειανους.
Ούτε τσιγάρο μπορούσες να ανάψεις τόσο στενά που ειμασταν.
ΤΟ ΟΠΟΥ ΚΙΑΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ
18 χρονων τοτε ηταν απο τις πρωτες μου εκδρομες εκτος εδρας.Επειδη η καταγωγη μου ειναι απο Βορεια Ελλαδα κ τοτε ζουσα Θεσσαλονικη μαζι με 3 φιλους πηραμε ταξι για να κατεβουμε στον Γαλλικο ποταμο εκει οπου θα ηταν η συγκεντρωση ολων τον πουλμαν απο Αθηνα αλλα κ απο ολη την Μακεδονια..Αφου ανεβηκαμε σε ενα απο τα πολλα λεωφορεια αν δεν κανω λαθος ηταν απο την Σερρες ξεκινησαμε για Χαριλαου.Παλμος γελια,τραγουδια μεσα στο λεωφορειο κ ενα κομβοι να ακολουθει..Αφου φτασαμε στο... ΣΥΝΕΧΕΙΑ γηπεδο η πετρα επεφτε βροχη,μετα την εισοδο μας στο γηπεδο ανεβηκαμε αρκετα ψηλα...Οσο μπαινανε οι δικοι μας ολοι αναρωτιοντουσαν δεξια κ αριστερα οτι τι γινεται ρε παιδια δεν χωραμε...Πραγματικα ειμασταν σαν σαρδελες...Υπηρχε στην ατμοσφαιρα οτι κατι δεν παει καλα,το ενιωθες..Η πλακα ειναι οτι ενω η αστυνομια τα εβλεπε ολα αυτα σφυρουσε αδιαφορα συν οτι οι αντιπαλοι ειχαν ολη την ανεση να πετουν οτι υπηρχε με την αστυνομια να χτυπαει ανελεητα..Δεν αργησε να γινει το κακο.Επικρατησε χαμος...Απο την μια να βλεπεις δικα σου αδερφια να πεφτουν κ να ποδοπατιουνται χωρις φυσικα να το θελουν οι αλλοι...Δεν υπηρχε χωρος να ανασανεις...Κ ενω επικρατει αυτο το χαος να βλεπεις τους αλλους να πετανε ακομη περισσοτερα κ να γινεται ενας χαμος...Δεν τον ηξερα τον Νικολα...Να τον εχει ο Θεος καλα..Μονο ο ιδιος του ξερει τι περασε κ τι περναει καθημερινα..Ειναι ηρωας κ παλικαρι....Οπως κ τοτε ετσι κ τωρα μεσα στο μυαλο μου υπαρχει ενα κενο....Δεν θυμαμαι το πως φυγαμε,το τι εγινε κ τα σχετικα...Ηταν μια εκδρομη που πραγματικα θα ηθελα να ξεχασω....Ποτε ομως δεν προκειτε να ξεχασω τον Νικολα....Εισαι Γιγαντας αδερφε!!
Α ρε αδερφέ "Σουηδέ".... Με συγκίνησες με το κείμενο σου... Αλήθεια.
Να είναι πάντα καλά ο Νικόλας. Ούτε εγώ τον γνωρίζω προσωπικά. Αλλά στην καρδιά μου είναι μια από τις μεγαλύτερες Ενωσιτικες μορφές της ιστορίες. Άλλος στην θέση του (και λογικά) δεν θα ήθελε να βρεθεί ξανά μέσα σε γήπεδο μετά από όσα συνέβησαν τότε. Πέρασαν 25 χρόνια κι ο Νικόλας είναι εκεί,... ΣΥΝΕΧΕΙΑ δίπλα στην ΑΕΚ, διαρκώς, σε κάθε εντός έδρας και σε όσα εκτός έδρας γίνεται. Να είναι πάντα καλά. Είναι πηγή έμπνευσης ως άνθρωπος και σύμβολο ΑΕΚτζηδικης αγάπης και αφοσίωσης.
Ετσι ακριβως φιλε μου!!
Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τις συνθήκες ανομίας και ατιμωρησίας που επικρατούν στη δήθεν "εγκαταλελειμμένη από το Κράτος της Αθήνας" Θεσσαλονίκη, που καταδίκασαν τον Αδελφό μας να ζει σε καροτσάκι από τα νιάτα του, την εποχή που ήταν ακόμα φοιτητής στο Πολυτεχνείο.
Το συγκεκριμένο συμβάν ήταν έγκλημα με πολλούς ενόχους που συγκαλύφθηκε αριστοτεχνικά...
Ήθελα να πάω σε αυτό το ματς και δεν καταφέραμε να βρούμε εισιτήριο εμείς οι εκ Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς που δεν τα καταφέραμε γιατί σήμερα θα είχα να θυμόμουν τον αγώνα για (ακόμα) περισσότερους λογιυς...