Η νίκη επί της ελβετικής Γκρασχόπερς με 3-1 σαν σήμερα πριν από 17 χρόνια ήταν για την ΑΕΚ, τη στιγμή που επιτεύχθηκε, λύτρωση και ανάσα ζωής. Μετά από ένα περιπετειώδες καλοκαίρι με οικονομικά αδιέξοδα, με αγωνία αν θα εξασφαλιζόταν η άδεια από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, με αποχώρηση Νικολαϊδη και με επεισοδιακή προετοιμασία, η ΑΕΚ βρήκε τον τρόπο να ενισχυθεί με μεγάλα ονόματα (Οκκάς και Λυμπερόπουλος χάρη στον Δημήτρη Μελισσανίδη!) και να προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Με το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας ήδη κατεδαφισμένο και με το ΟΑΚΑ κλειστό λόγω των επικείμενων Ολυμπιακών Αγώνων, η Λεωφόρος Αλεξάνδρας ήταν το μοναδικό διαθέσιμο γήπεδο με στοιχειώδεις προδιαγραφές Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά την ήττα με 1-0 στη Ζυρίχη, η ΑΕΚ δεν είχε άλλη επιλογή από το να παίξει τα ρέστα της στη ρεβάνς.
Στις 27 Αυγούστου του 2003 όλα πήγαν πρίμα για ένα ημίχρονο. Τα γκολ του Κώστα Κατσουράνη και του Νίκου Λυμπερόπουλου στο 21’ και 25’ αντίστοιχα ανέτρεψαν το σκορ του πρώτου αγώνα και το αυτογκόλ του Καστίγιο έστειλε τις ομάδες στα αποδυτήρια με ένα 3-0 που έμοιαζε με υποθήκη ενός μεγάλου σκορ.
Κι όμως, το δεύτερο ημίχρονο ήταν γεμάτο από… λαχτάρες. Οι Ελβετοί μείωσαν με τον Νούνιες στο 68’, αλλά στο 73’ έμειναν με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του (μοιραίου) Καστίγιο που υπέπεσε σε πέναλτι. Το εκτέλεσε ο Λυμπερόπουλος, αλλά αστόχησε και το 4-1 δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα, οι παίκτες του Μπάγεβιτς απειλήθηκαν από τους δέκα αντιπάλους τους και οι οπαδοί της ΑΕΚ θυμούνται ακόμα πώς πάγωσε το αίμα τους όταν η κεφαλιά του Γκάνε στις καθυστερήσεις έφυγε.. ξυστά από το δοκάρι της εστίας του Σάκη Χιώτη.
Η ΑΕΚ κράτησε το 3-1 και πέρασε. Στον όμιλο, όμως, με Λα Κορούνια, Μονακό και Αϊντχόφεν, βγήκαν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα σοβαρά προβλήματα που έφεραν την ΑΕΚ στα πρόθυρα της διάλυσης το καλοκαίρι του 2004. Εκείνη η βραδιά στη Λεωφόρο ήταν η τελευταία στιγμή χαράς για πολύ καιρό…
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Χιώτης, Μπορμπόκης, Αμπονσά, Καψής, Γεωργέας, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Τσιάρτας (53' Μαλαδένης) Γεωργάτος (61’ Ναλιτζής) Οκκάς, Λυμπερόπουλος (80’ Κωστένογλου).
Στις 27 Αυγούστου
27/8/95 ΑΕΚ-Πανηλειακός 3-0 (Α’ Εθνική –πρεμιέρα κεκλεισμένων των θυρών λόγω τιμωρίας από τον τελικό του Κυπέλλου του 1995 και γκολ από τον Ντανιέλ Μπατίστα στην επιστροφή του)
27/8/06 ΟΦΗ-ΑΕΚ 1-1 (Α’ Εθνική –απίστευτη ατυχία για την ΑΕΚ που έσπασε τα δοκάρια και έχασε σίγουρη νίκη)
27/8/2009 ΑΕΚ-Βασλούι 3-0 (προκριματικός Γιουρόπα Λιγκ –πανηγυρική ανατροπή της ήττας με 2-1, με ένα γκολ του Μπλάνκο και δύο του σούπερ Σκόκο εκείνου του απογεύματος)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Το θυμάμαι σα χθες αυτό το.ματς. Το πρώτο γκολ του Λύμπε με την ομάδα και ταυτόχρονα εκείνο το χαμένο πέναλτι που τον στοίχειωσε και δεν ήθελε να ξαναεκτελεσει πέναλτι μέχρι που σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Και κάτι άλλο. Δείτε πόσοι Έλληνες παιξανε στι ματς. Είναι να σε πιάνει κατάθλιψη...
Μέσα ήμουν κι εγώ. Στο τέλος θυμάμαι είχαμε φοβηθεί μη φάμε και δεύτερο γκολ.
Πόσα χρόνια έχουν περάσει και πόδι σαν του Τσιάρτα ακόμη να δούμε στην Ελλάδα.
Το τελευταίο τέταρτο μας πήγε αίμα να μην φάμε δεύτερο γκολ. Εκεί που το ξεκινήσαμε για θρίαμβο λίγο έλειψε να αποκλειστούμε. Είχανε έναν Ουρουγουανό τον Νούνιες, καλό παιχτάκι!
Αν και αγχωθηκαμε στο τελος σε δυο τρεις φασεις, η ομαδα ηταν δυνατη με φοβερους ΕΛΛΗΝΕΣ παικτες. Τι να πρωτοθυμηθει κανεις; Τσαρτας, Ζαγορακης, Λυμπεροπουλος, Μπορμποκης, Γεωργατος.... Εκει πρεπει να στοχευουμε και οχι να κανουμε μαγκες ολα τα πορτογαλο-ισπανο παλτα
ΑΕΚΑΡΑ ΟΜΑΔΑΡΑ !!!!
Μέσα ήμουν και εγώ, τρομερή ατμόσφαιρα και φοβερή έδρα, τίγκα το γήπεδο μέχρι εκεί που δεν περνει,αγωνία στο τέλος αλλά όλα καλά.
Μεσα ημουν , ωραια βραδια , ροστερ με καποιους πολυ μεγαλους παιχτες αλλα και πολλα διοικητικα προβλημα και εσωστρεφεια που επηρεασαν και την ιδια την ομαδα στην πορεια της χρονιας.