Τιμούν τον Μπάγεβιτς

ΣΑΝ ΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΟΥΝΕ?? ΣΑΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΗΣ ΑΕΚ Η ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ?? ΣΑΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟ ΤΗΣ ΑΕΚ Η ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ?? ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΟΥΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ?? ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΑΞΙΑ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΤΙΣ ΧΡΥΣΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.

Μπραβο στην Καλιθεα που ξερει να αναγνωριζει χωρις κομπλεξ και να τιμα τις αξιες. Συγχαρητηρια Ντουσαν σε ευχαριστουμε για οσα μας εχεις προσφερει και για οσα ακομη θα μας προσφερεις

Δεν ήταν ούτε το εφιαλτικό πρώτο 20λεπτο του δεύτερου ημιχρόνου ούτε το χαμένο πέναλτι του Ιβιτς ούτε το τετ α τετ του Σαλπιγγίδη, που δεν άφησαν τον ΠΑΟΚ να φτάσει στην πρόκριση κόντρα στον Αγιαξ. Ηπραγματική αιτία έχει να κάνει με τη νοοτροπία και τη συνήθεια των περισσότερων ομάδων μας να βολεύονται με το ποδόσφαιρο καταστροφής που μαθαίνουν να παίζουν, οπότε, όταν αναγκάζονται να βγουν δημιουργικά μπροστά, χάνουν τον μπούσουλα και δεν ξέρουν τον τρόπο. Ετσι έχουν μάθει να... ΣΥΝΕΧΕΙΑ παίρνουν τα αποτελέσματα, έτσι δουλεύουν από την αρχή της κάθε σεζόν, σ' αυτή τη συμπεριφορά προσανατολίζονται, αυτή την μπάλα μαθαίνουν κι όταν έρχεται η στιγμή ν' αλλάξουν τα πράγματα και να κυνηγήσουν μια νίκη ή μια πρόκριση με διαφορετικό τρόπο, μαγκώνουν και τελικά σπάνια φτάνουν στον στόχο τους. ΟΠΑΟΚ δεν έκανε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο προχθές το βράδυ. Ξεκίνησε με στόχο να καθίσει πάνω στο 0-0 που τον βόλευε και του έδινε την πρόκριση. Ταμπουρώθηκε πίσω στο ξεκίνημα, έβαλε το γκολ στις λίγες περιπτώσεις που βγήκε μπροστά και με το 1-0 εφόδιο στο ημίχρονο νόμισε ότι... καθάρισε το ματς. Ούτε που κατάλαβε πώς έφαγε τρία γκολ μέσα σ' ένα τέταρτο. Και μετά, όταν βγήκε στην αντεπίθεση για να γυρίσει το παιχνίδι και να κλέψει πια ό,τι μπορούσε, το έκανε με τέτοια τσαπατσουλιά και έλλειψη σχεδίου που λογικά κλότσησε και τις ευκαιρίες που του προσφέρθηκαν. Οταν μια ομάδα δεν δουλεύει πάνω στην παραγωγή παιχνιδιού, αλλά μαθαίνει από την αρχή ώς το τέλος να αμύνεται, έρχεται η στιγμή που χρειάζεται να παίξει επιθετικά, αλλά κομπλάρει. Δεν το έχει. Και, φυσικά, δεν τα καταφέρνει. Πριν από λίγες μέρες οι δημοσιογράφοι των αγγλικών και των σκωτσέζικων εφημερίδων που παρακολούθησαν το τουρνουά με την ΑΕΚ, την Μπλάκμπερν και τη Ρέιντζερς στην Αυστραλία είχαν να το λένε βλέποντας μια ελληνική ομάδα να παίζει επίθεση ακομπλεξάριστα. Τους έκανε μεγάλη εντύπωση και το υπογράμμιζαν σε όλα τα γραπτά τους. Τόσα χρόνια που μας παρακολουθούν, έχουν συνηθίσει να μας βλέπουν να κερδίζουμε εύσημα με
ποδόσφαιρο καταστροφής. Από την Εθνική στο Euro του 2004, μέχρι τα ματς των ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ειδικά οι Αγγλοι την τελευταία εικόνα που έχουν μπροστά τους είναι από το εκτός έδρας ματς του Ολυμπιακού εναντίον της Αρσεναλ για το Champions League πέρυσι, εκεί όπου είχε καθίσει ολόκληρη η ομάδα πίσω 90 λεπτά και κατάφερε να χάσει μόνο με 2-0, έχοντας ήρωα τον Νικοπολίδη και την τύχη να βλέπουν οι παίκτες του τούς απέναντι να χάνουν καμιά δεκαριά ευκαιρίες πρώτης γραμμής. Γι' αυτό το ξάφνιασμά τους από τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε η ΑΕΚ έστω και σε φιλικά, που έδειχνε ότι «οι Ελληνες μπορούν να παίξουν και επιθετικό ποδόσφαιρο». Μόνο που αυτό είναι εξαίρεση. Γιατί ο κανόνας αποτυπώνεται σε παιχνίδια όπως αυτό του ΠΑΟΚ με τον Αγιαξ.