Ο μεγαλύτερος στόχος της ΑΕΚ μετά το γήπεδο

Δεδομένα μετά την -έστω και σταδιακή- επιστροφή στην κανονικότητα οι περισσότερες ομάδες ενόψει της νέας σεζόν θα ρίξουν το βάρος του αγωνιστικού τους σχεδιασμού στη διατήρηση των ρόστερ τους. Στο υποθετικό σενάριο της διατήρησης των κεντρικών χαφ του τωρινού της ρόστερ, διαπιστώνει κανείς ότι η ΑΕΚ είναι πλήρης σε μια θέση που στο παρελθόν την είχε ταλαιπωρήσει αρκετά.

Η «Ένωση» βρίσκεται σε ένα φεγγάρι που η σούμα των χαφ της έχει όλα τα στοιχεία που απαιτείται, κάτι που το ξέρει στην πράξη και δεν το υποθέτει απλά λόγω χαρακτηριστικών όπως συνέβη την περασμένη σεζόν: Έχουν καλή πάσα (Κρίστισιτς, Σαμπανάτζοβιτς, Σιμάνσκι), πατήματα στην περιοχή και τελικές προσπάθειες με έναν επιπλέον παίκτη στην επίθεση (Κρίστισιτς, Σιμάνσκι, Γαλανόπουλος), τρεξίματα (Γαλανόπουλος, Σιμόες), ενώ είναι καλύτερη και από πλευράς αθλητικών προσόντων σε σχέση με αταίριαστα και κοντά δίδυμα όπως την είχαμε συνηθίσει στο πρόσφατο παρελθόν. Καλό είναι το μείγμα και από πλευράς ηλικιών: Έχει νεαρούς παίκτες από τους οποίους μπορεί να κερδίσει πολλά πράγματα, έχει και εμπειρία. 

Χωρίς δεύτερη κουβέντα το ταίριασμα του Κρίστισιτς με τον Σιμάνσκι ήταν το μεγαλύτερο ευτύχημα για την ΑΕΚ της σεζόν 2019-20, αφού από τη στιγμή που ο Καρέρα βρήκε τον παίκτη που θα κουμπώσει με τον Σέρβο, έλυσε και τα δικά του χέρια ως προς τη διαχείριση των άλλων παικτών. Ειδικά του Σιμόες και του Γαλανόπουλου, ο οποίος έλειψε βέβαια καιρό λόγω τραυματισμού. Οι δύο αυτοί παίκτες είναι φυσικά χρήσιμοι στο ρόστερ, όμως είχαν σοβαρό θέμα λόγω χαρακτηριστικών να παίξουν μαζί με αποτέλεσμα και η ομάδα να χάνει (κυρίως δημιουργικά) και τα παιδιά να εκτεθούν αδίκως ορισμένες φορές. 

Η στελέχωση του ρόστερ στα χαφ, ήταν μια παράμετρος που η ΑΕΚ στην από τον Γιόχανσον και μετά εποχή συνήθισε να ζει με «αχ» και «μακάρι να». «Αχ» για το σπασμένο μετατάρσιο του Ζουκουλίνι σε προαιρετική προπόνηση, για τον χιαστό του Γιάκομπ, τον Ραντόγια που τελικά δεν ήθελε ποτέ να έρθει, το πρόβλημα του Κρίστισιτς στο γόνατο, τη χαμένη προετοιμασία και την κακή διαχείριση από πολλούς προπονητές του. «Μακάρι να» για τα δίδυμα που δεν ταίριαζαν παρά την επιμονή, τον Σιμάο και το πείραμα του Καρντόσο που είχε ως αποτέλεσμα ένα εντελώς αποδιοργανωμένο κέντρο με χαρακτηριστικότερη στιγμή εκείνο το ματς με τους Τούρκους στο ΟΑΚΑ, το οποίο ήταν από τις πιο εφιαλτικές στιγμές των τελευταίων 5 ετών. 

Πλέον τα πράγματα εκεί είναι καλά. Όχι υποθετικά, αλλά πρακτικά αφού έχει δείξει ήδη το χόρτο. Και από τη στιγμή που ο άξονας είναι η ραχοκοκαλιά κάθε ομάδας, έχει τη σημασία του το γεγονός ότι η ΑΕΚ ακόμα κι αν δεν αλλάξει τίποτα (αρκεί φυσικά η ενεργοποίηση της οψιόν του Σιμάνσκι), θα ξέρει ότι έχει ένα ανταγωνιστικό κέντρο. Όλα δείχνουν ότι πάμε σε μια νέα σεζόν (όποτε κι αν ξεκινήσει αυτή) που οι πιο συμπαγείς ομάδες θα έχουν και καλύτερη μοίρα. Οι περισσότερες ομάδες είτε θα μείνουν στα ίδια ρόστερ, είτε θα έχουν απώλειες παικτών που δεν θα μπορούν να κρατήσουν, ενώ πολύ λίγες (έως καθόλου) θα είναι εκείνες που θα λειτουργήσουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. 

Η ΑΕΚ της εποχής μας που ούτως ή άλλως επιλέγει τον ασφαλή τρόπο λειτουργίας σε όλους τους τομείς, είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει… κοσμοθεωρία σε μια τόσο ιδιαίτερη συγκυρία όχι μόνο για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο αλλά για το παγκόσμιο… σκέτο. Το μεγάλο συν της σε ότι αφορά το timing, είναι ότι της έκατσε αυτή η συγκυρία ενώ είχε προλάβει πρώτα να προσθέσει νέα κομμάτια παζλ και να καταλάβει ότι τα προηγούμενα που νόμιζε ότι της περίσσευαν δεν της ήταν τελικά άχρηστα (Kρίστισιτς), απλά είχαν ξεμείνει χωρίς ταίρι (Σιμάνσκι). Και σε κάθε περίπτωση, ένα ξεκίνημα νέας σεζόν με καλούς παίκτες που έχεις δει με τα ματάκια σου και τους πιστεύεις (πλέον), έχει χαοτικά καλύτερες πιθανότητες από ένα ξεκίνημα σεζόν με μεγάλες αλλαγές και «φύγε εσύ, έλα εσύ». Ετσι όπως έχουν τα πράγματα και με δεδομένη την αγορά του Σιμάνσκι η μόνη πιθανή μεταβολή ίσως είναι ο δανεισμός του Σάμπα με την ταυτόχρονη απόκτηση κάποιου νεαρού όπως του Οικονομίδη του Πανιωνίου για παράδειγμα ή μια πιθανή αποχώρηση του Σιμόες αν προκύψει θέμα επιστροφής του στην Πορτογαλία. Ομως μιλάμε ούτως ή άλλως για την τέταρτη και την πέμπτη λύση σε σειρά και βεβαια οι περισσότερες πιθανότητες παραμένουν για να μείνει αμετάβλητη η ομάδα.  

Ίσως όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση με τον κορονοϊό, να φέρει την ΑΕΚ ένα κλικ πιο κοντά από τον δεύτερο μεγαλύτερο στόχο της, μετά τον πρώτο που είναι η ιστορικής σημασίας κατασκευή του γηπέδου: Στον στόχο μιας σταθερής ΑΕΚ που θα κάνει πολύ συγκεκριμένες αλλά μόνο σημαντικές προσθήκες σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Με καλούς παίκτες που γνωρίζονται καλά, παίζουν χρόνια μαζί και απαρτίζουν κάτι πολύ γερό το οποίο θα αφομοιώνει τις σημαντικές προσθήκες που θα γίνονται για να αυξάνεται η ποιότητα φορά με τη φορά. Είναι σε σημείο που μπορεί να το πετύχει αυτό πλέον η ΑΕΚ. Κι ας φαινόταν ανέλπιστο κάτι τέτοιο π.χ. τον περασμένο Νοέμβρη-Δεκέμβρη.

ΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ