Που να 'σαι τώρα που γυρνάς;

Βάλτερ Σεντένο (2002-2003)

Στην ΑΕΚ δεν μπόρεσε να στεριώσει λόγω του ότι έπαιζε στην ίδια θέση με τον Βασίλη Τσιάρτα όμως ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν ποιοτικός παίκτης. Το έδειξε και άλλωστε η πορεία του που τον έχει κάνει έναν μύθο του ποδοσφαίρου της Κόστα Ρίκα. Το 2003 γύρισε στη Σάπρισα στην οποία και αγωνίστηκε έως το 2012. Έκλεισε την καριέρα του το 2013 στη Μπαγιαμόν του Πουέρτο Ρίκο. Με την εθνική της ο "Ελ Ρέι Πάτε" έκανε 137 συμμετοχές και πέτυχε 24 γκολ. Από το 2015 είναι προπονητής. Πρώτα στην Πουνταρένις, στη συνέχεια στη Μουνισιπάλ Γκρέσια και από το 2019 στην αγαπημένη του Σάπρισα, τη κορυφαία ομάδα στην Κόστα Ρίκα.

Μπόμπαν Μπαμπούνσκι (1998-99)

Ο Σκοπιανός ήταν μια από τις χειρότερες παρουσίες με «κορυφαία» εμφάνιση το ματς με τη Φίτεσε στη Φιλαδέλφεια. Μετά την ΑΕΚ μετακόμισε στην Ισπανία και τον Λογκρονιές όπου έμεινε έναν χρόνο. Ακολούθησε ένα πέρασμα από τη Γερμανία και την Τσερμίντσερ και το 2002 επέστρεψε στα Σκόπια για να αγωνιστεί στην Ραμποτνίτσκι. Kρέμασε τα παπούτσια του το 2008 στην Καζούφ. Πλέον κάνει καριέρα σαν προπονητής σε τοπικό επίπεδο. Πήρε πρωτάθλημα με την Ραμποτσνίτσκι. εργάστηκε ως βοηθός στην εθνική των Σκοπίων και το 2018 πέρασε από τον πάγκο της Βαρντάρ για μόλις 10 ματς. Πλέον βρίσκεται σε αναζήτηση εργασίας. Είναι 51 ετών.

Φερνάντο Νάβας (2000-2001)

Το 2000 ο Φερνάντο Νάβας πέρασε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί στην ΑΕΚ. Μέσα σε μια περίοδο έδειξε εξαιρετικά στοιχεία και δίκαια θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που αγωνίστηκαν στην Ένωση. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Η κακή του σχέση με τον Φερνάντο Σάντος τον άφησε εκτός ομάδας και από εκεί ξεκίνησε η κατηφόρα. Πήγε δανεικός στο Άρη και στη συνέχεια έπαιξε μια σεζόν στην Ουνιόν Σάντα Φε. Ακολούθησε η Τσακαρίτα και το 2005 επέστρεψε στη χώρα μας για να παίξει στον Πανιώνιο αλλά δεν θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που εντυπωσίαζε με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ακολούθησε ένα πέρασμα από την Βολιβία και την Ορόρα και στο 2009 αγωνίστηκε για λίγο στην Ράσινγκ ντε Ολαβάρια. Τον Ιανουάριου του 2011 φόρεσε και πάλι τις "τάπες" του για να παίξει στην Μποταφόγκο Ράουτς στην πέμπτη κατηγορία της Αργεντινής. Ακολούθησαν οι Πάτρια, Μαϊπού και Κουτράλ μέχρι το 2014 όταν και αποσύρθηκε.

Έντσον Ράμος Σίλβα (2007-08)

Ήρθε στην Ελλάδα το 2007 από την Μότζι Μιρίμ. Επιθετικά εξαιρετικός αλλά κάποιες φορές δεν θυμόταν να επιστρέψει στη θέση του. Μετά την ΑΕΚ ο γνωστός ως "Ρατίνιο" ακολούθησε τον Ριβάλντο στο Ουζμπεκιστάν και την Μπουνιόντκορ. Τη σεζόν 2010-11 έπαιξε στη Μαγιόκα και στη συνέχεια επέστρεψε στη Βραζιλία. Έχει παίξει σε επτά ομάδες της χώρας του από τότε (Μότζι Μιρίμ, Ιντερνασιονάλ, Σάο Καετάνο, Τζόινβιλ Παϊσαντου, CRB, Σάο Μπέντο). Στα 34 του πλέον αγωνίζεται ακόμα στη Σάο Μπέντο 

Γκρεγκόρζ Μιελκάρσκι (2001)

Ο άτυχος Πολωνός. Πολύ καλός παίκτης αλλά με τεράστια προβλήματα. Στην ΑΕΚ έπαιξε δύο ματς και έβαλε δύο γκολ. Επέστρεψε στην Πόρτο και το 2002 αγωνίστηκε Αμίκα Βρόνκι της πατρίδας του. Έκανε εννέα παιχνίδια (σκόραρε δις) και αποχώρησε από την ενεργό δράση. Δούλεψε ως αθλητικός διευθυντής στη Βίσλα, μάνατζερ και άνοιξε τις δικές του Ακαδημίες στην Πολωνία. Εδώ και χρόνια κάνει καριέρα ως αναλυτής αγώνων στην πολωνική τηλεόραση. Είναι πλέον 49 ετών.

Λουάι Τσάνκο (2005-06)

Το απίστευτο γκολ με τον Παναθηναϊκό τον έβαλε για πάντα στις καρδιές μας. Φιλότιμος αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Μετά την ΑΕΚ αγωνίστηκε βασικότατος για τρία χρόνια στην Χάμαρμπι. Από το 2009 μετακόμισε στην Άαλμποργκ όπου έμεινε έως το 2012. Ακολούθησαν τέσσερα χρόνια στη Σιριάνσκα και το 2017 έκλεισε την καριέρα του στη Βαστέρας. Στη συνέχεια ακολούθησε καριέρα προπονητή. Δούλεψε το 2017 ως βοηθός στην Εσκισεχίρσπορ στην Τουρκία και το 2018 ανέλαβε την Σιριάνσκα για περίπου μια σεζόν. Είναι 40 ετών.

Μαρσέλο Μορέτο (2007-08)

«Ο τερματοφύλακας που έπιασε το πέναλτι του Ροναλντίνιο στην ΑΕΚ» έγραφαν οι εφημερίδες αλλά από εκεί και πέρα δεν έπιασε τίποτα άλλο. Αναξιόπιστος με έφεση στην γκάφα και τα διωξίματα πάνω σε αντίπαλο. Στοίχισε βαθμούς στην ΑΕΚ και από βασικός βρέθηκε στον πάγκο. Γύρισε στην Μπενφίκα και το 2010 αγωνίστηκε στη Βραζιλία και την Μπραζιλιένσε. Εκεί έμεινε ελάχιστα και μετακόμισε στην πορτογαλική Ολιανένσε. Επόμενος σταθμός η Πολωνία και η Άρκα Γκντίνια. To 2011 γύρισε στην πατρίδα του και έπαιξε στις Αβάι, Ατλέτικο Σοροκάμπα και Αμέρικα. Το 2015-16 έπαιξε στις ΗΠΑ και την Ντέιντ του Μαϊάμι και έκλεισε την καριέρα του το 2017 στην Πορτουγκέζα στη Βραζιλία.

Λίβιο Πριέτο (2002-03)

Άλλο ένα απόκτημα του Μάκη Ψωμιάδη. Ο παίκτης που τραυμάτιζε αντιπάλους με ντρίπλες, ο υδραυλικός, το σκοτάδι, τα πάντα όλα. Τελικά έπαιξε μόνο σε φιλικά. Ακολούθησε ένα ταξίδι στον κόσμο και συνολικά έντεκα ομάδες. Έπαιξε κατά σειρά σε Νουέβα Σικάγο (Αργεντινή), Μπελγκράνο (Αργεντινή), Ατλέτικο Μινέιρο (Βραζιλία), Σφαξιέν (Τυνησία), Σάντα Κλάρα (Ελ Σαλβαδόρ), Νιουκάστλ Τζετς (Αυστραλία), Έμελεκ (Εκουαδόρ), Πάσος Φερέιρα (Αργεντινή), Ντούκε Κασίας (Βραζιλία), Σπορτίβο Ιταλίανο (Αργεντινή). Δεν έμεινε πουθενά για πάνω από χρόνο. Από το 2013 έως πρόσφατα ο 38χρονος πλέον Πριέτο αγωνιζόταν στο τοπικό πρωτάθλημα της Αργεντινής.

Μάρτιν Παουτάσο (2006-07)

Η ελπίδα για την προβληματική τότε θέση του δεξιού μπακ. Δεν έπεισε ποτέ κανένα και έφυγε σε έναν χρόνο. Δοκίμασε την τύχη του στο MLS όπου δοκιμάστηκε από την FC Ντάλας αλλά δεν έπεισε ούτε εκεί. Τελικά βρήκε συμβόλαιο το 2008 στην Παραγουάη και την Ολίμπια. Το 2008 γύρισε στην Αργεντινή όπου έκανε δύο γεμάτες χρονιές στην Μπελγκάνο και την περίοδο 2010-11 αγωνίστηκε βασικότατος στην Ατλέτικο Τουκουμάν. To 2011-12 έκανε γεμάτη σεζόν στην Ουρακάν και τελικά έκλεισε την καριέρα του το 2012 στην Ιντεπεντιέντε Ριβαδάβια σε ηλικία μόλις 32 ετών. Είναι πλέον 40άρης.

Ροντρίγκο Φερούζεμ (2000-02)

«Η ΑΕΚ απέκτησε τον αρχηγό των Ελπίδων της Βραζιλίας», πώς να μην ενθουσιαστείς. Τελικά ο Ροντρίγκο Λασέρντα Ράμος ή Φερούζεμ έψαχνε για καιρό θέση και θα τον... κυνηγάει πάντα η γκέλα στο ΟΑΚΑ που στοίχισε ένα πρωτάθλημα. Μετά την ΑΕΚ πάντως έκανε σχετικά καλή καριέρα. Το 2003 αγωνίστηκε στην Ατλέτικο Μινέριο και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ευρώπη για να αγωνιστεί στην Αζαξιό. Εκεί έπαιξε πέντε χρόνια βασικός. Ακολούθησε μια χρονιά (2007-08) στο Στρασβούργο και το 2008 έφυγε για την Ιαπωνία και την Τζούμπιλο Ιβάτα όπου έπαιξε δύο σεζόν. Επέστρεψε το 2009, δανεικός, στο Στρασβούργο και το 2010 αγωνίστηκε στην ελβετική Σιόν. Έμεινε εκεί δύο χρόνια και ακολούθησε μια σεζόν στη Λωζάνη. Το 2013 γύρισε στην πατρίδα του και έπαιξε για δύο χρόνια στη Βίλα Νόβα για να κρεμάσει στη συνέχεια τα παπούτσια του. Ο Φερούζεμ είναι πλέον 39 ετών.

Γκόραν Τόμιτς (1997-98)

Ήρθε δανεικός από την Βιτσέντζα στα πλαίσια της συνεργασίας των ομάδων της ENIC. Έμεινε αξέχαστος για το γκολ που πέτυχε και πανηγύρισε ενώ η ΑΕΚ έχανε από τον Πανηλειακό στη Φιλαδέλφεια αλλά και το γκολ που πέτυχε στην Καβάλα και ακυρώθηκε για να δοθεί φάουλ υπέρ της ΑΕΚ (αξέχαστες στιγμές). Επέστρεψε στη Βιτσέντζα όπου έμεινε έως το 2001 με σχετικά καλή παρουσία (δόθηκε δανεικός και ένα εξάμηνο στην Ρετζίνα). Το 2001 μετακόμισε στην Αούστρια Σάλτσμπουργκ όπου έμεινε έως το 2006. Έκανε μια αρπαχτή στην Κίνα το 2006 με την Χενάν και επέστρεψε στην πατρίδα του. Από το 2011 κάνει καριέρα ως προπονητής. Πρώτα η κροατική Σιμπενίκ και στη συνέχεια τρεις σεζόν στην Κίνα με τρεις διαφορετικές ομάδες. Το 2016 επέστρεψε στην Κροατία. Δούλεψε δύο φορές ως βοηθός και από το 2017 είναι προπονητής στην Λοκομοτίβα.

Σέρτζιο Μαρικά (2004-05)

Ο Σέρχιο Σίλβα ντε Σόουζα Ζούνιορ γνωστότερος ως Μαρικά έγινε ακόμα και σύνθημα αλλά μάλλον γιατί ταίριαζε το όνομα του όχι γιατί εντυπωσίασε τόσο πολύ. Έφυγε μετά από μια χρονιά για τον Άρη και από το 2006 ξεκίνησε ένα εκπληκτικό «τουρ» στη Βραζιλία. Μπραζιλιένσε, Μπαχία, Γκοϊτακάζ, Μετροπολιτάνο, Μασκίτα, Υπιράνγκα ντε Ερετσίμ, Καμπένσε, Ουνιάο Ροδονόπολις, Iντεπεντένσια, Άνγκρα ντος Ρέις και Νασιονάλ Μπορμπένσε. Λαχανιάσατε; Ο Μαρικά ναι το 2015 όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Είναι πλέον 40 ετών.

Αντόνιο Φόλια (2002)

Ο κύριος Φόλιας ήρθε δανεικός από την Πόρτο με περγαμηνές. Τελικά προσέφερε μόνο μια αστεία ατάκα και τίποτα άλλο. Το 2003 μετακόμισε στην Πεναφιέλ όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια. Το 2005 κρέμασε τα παπούτσια του και έμεινε στην Πεναφιέλ ως βοηθός προπονητή. Από το 2008 έως και το 2018 δούλεψε στις Ακαδημίες της Πόρτο. Το καλοκαίρι του 2018 η Πορτιμονένσε του έδωσε την πρώτη ευκαιρία να δουλέψει ως πρώτος προπονητής. Η ομάδα του τελείωσε στη 12η θέση την πρώτη σεζόν όμως η δεύτερη ήταν καταστροφική και έτσι παραιτήθηκε το Ιανουάριο του 2020.

Κρις Ρε (1999)

Το μαύρο διαμάντι της Άρσεναλ, ο ξάδελφος του Γουεά, ο μεγάλος Λιβεριανός. Ήρθε δανεικός από τους «κανονιέρηδες» και από το πρώτο ματς έδειξε ότι ξέρει μπάλα. Σύντομα έδειξε όμως ότι δεν είχε μυαλό. Μετά την Ένωση ακολούθησε μια περιήγηση σε όλο τον κόσμο. Δανεικός σε Μπέρμιγχαμ και Ντεν Μπος (Ολλανδία) και τελικά μεταγραφή το 2000 στη Σαουδική Αραβία και την Αλ Χιλάλ. Ακολούθησε το 2001 η Μπόρνμουθ και στη συνέχεια η Σεντ Μίρεν. Το 2003 αγωνίστηκε στην Περσέπολις (Ιράν) και στη συνέχεια στην αγγλική Μπίσοπς Στότφορντ. Ακολούθησε η Μπάκινγκαμ Τάουν και το 2007 έγινε έφτασε στην Ινδονησία για να παίξει στην Περσενάν Μανοκουάν. Εκεί έμεινε έξι μήνες και αποχώρησε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική και ένα συγκρότημα που συμμετείχε με το όνομα SoulRebels. Tα τελευταία χρόνια εργάζεται ως προπονητής. Δούλεψε στην Νίμπα Γιουνάιτεντ της πατρίδας του και στην U20 της Λιβερίας. Πλέον είναι βοηθός προπονητή στην εθνική της Λιβερίας. Είναι 44 ετών.

Μοχάμεντ Καλόν (2008)

Ήρθε στα μέσα της χρονιά του πρωταθλήματος του 2008 που χάθηκε στα χαρτιά και έκανε εξαιρετικά ματς δείχνοντας ότι μπορεί να βρει τον εαυτό του μετά από μια άσχημη περίοδο. Τελικά επέλεξε να φύγει θεωρώντας πως μπορεί να βρει πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Τελικά κατέληξε στα Εμιράτα και την Αλ Σαμπάμπ. Έπαιξε ελάχιστα και το 2009 αγωνίστηκε στην ομάδα που έχει ιδρύσει στη Σιέρα Λεόνε με το όνομα του. Τον Μάρτιο του 2010 πήγε στην Κίνα και έπαιξε για ένα εξάμηνο στην Σάανξι και στη συνέχεια στο ιινδικό πρωτάθλημα και την Βίβα Κεράλα. Από το 2012 έως το 2016 έπαιξε στην ομάδα του FCKallon. Είναι πλέον σαραντάρης και έχει πάρει δίπλωμα προπονητή.

Όλεγκ Βιεγλίνσκι (2005-06)

Μινγκ, σφαίρα, νέος Σεφτσένκο και γενικά ένας παίκτης που θα έκανε τη διαφορά. Τελικά δεν έκανε τίποτα. Μετά την ΑΕΚ επέστρεψε στην πατρίδα του όπου αγωνίστηκε για τρία χρόνια στην Τσερνομόρετς με 4 γκολ σε 46 συμμετοχές. Το 2009 το συμβόλαιο του δεν ανανεώθηκε και από τότε τα ίχνη του αγνοούνται. Αναφορές μιλούν για ένα μικρό πέρασμα και από το ιαπωνικό πρωτάθλημα όπου δεν έπαιξε λόγω τραυματισμών. Δοκίμασε την τύχη του στην προπονητική δουλεύοντας σε Ακαδημίες και πλέον έχει θέση στην ουκρανική Λίγκα. Είναι 42 ετών.

Μαουρίτσιο Ράιτ (2002-03)

Ο Μάκης Ψωμαιάς στην παρουσίαση του είχε πει «τον βλέπατε στο Μουντιάλ και σας τον έφερα στην Αθήνα» αγωνίστηκε για μόλις έναν χρόνο στην Ένωση και είχε εξαιρετική πορεία. Σταθερός με έφεση στο σκοράρισμα, ο Ράιτ έγινε ο πρώτος Κοστα Ρικανός που σκόραρε σε αγώνα ChampionsLeague (προκριματικά με ΑΠΟΕΛ). Μετά την ΑΕΚ μετακόμισε στην Κίνα και την Σενιάνγκ Γκίντε όπου έμεινε ελάχιστα και έπαιξε μόλις τρία ματς. Το 2004 ήρθε η στιγμή του επαναπατρισμού. Έπαιξε δύο χρόνια στην Ερεδιάνο (24 συμμετοχές και 3 γκολ) και έκλεισε την καριέρα του το 2007 στη Σάπρισα παίζοντας τιμητικά ένας ματς. Από το 2007 είναι προπονητής και πλέον δουλεύει στο όγδοο κλαμπ της καριέρας του. Συγκεκριμένα κάθεται στον πάγκο της Μαλακατέκο στη Γουατεμάλα. 

Νικόλα Μάλμπασα (2004-06)

Ήρθε στην Ελλάδα από την Τέρεκ Γκρόζνι με περγαμηνές λόγω της εκπληκτικής του παρουσίας στην Παρτιζάν. Έφυγε ως η «χειρότερη σέντρα που έχει δει ο κόσμος της ΑΕΚ». Πέρασε δύσκολες στιγμές στην Ένωση αφού ποτέ δεν κατάφερε να πείσει ότι ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Το 2006 έφυγε για την Κόμπλεντς όπου επίσης δεν κατάφερε να στεριώσει και το 2007 πήρε το δρόμο για την Κίνα όπου αγωνίστηκε Σάντονγκ Λουνένγκ. Από εκεί και πέρα τα ίχνη του έχουν χαθεί. Toεκπληκτικό είναι ότι στο προφίλ του στη Wikipediaκάποιος είχε γραψει πως ο Μάλμπασα είχε συμφωνήσει με τη Ρεάλ για 6εκατ. ευρώ τον χρόνο αλλά τελικά προτίμησε την ΑΕΚ γιατί την αγαπούσε. Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο τον περίμεναν 11.000 άτομα. Όπως έγιναν δηλαδή τα πράγματα.

Κάρλος Ρουίς (2000-01, 2002)

Το κορυφαίο χαμόγελο και ίσως η μεγαλύτερη τρέλα. Τεχνίτης παίκτης αλλά με έφεση στις νυχτερινές εξόδους. Μετά τη δεύτερη αποχώρηση του από την ΑΕΚ γύρισε στην Αργεντινή όπου έπαιξε σε μια χρονιά (2003) σε Ταγέρες και Νουέβα Σικάγο. Το 2004 ταξίδεψε στο Μεξικό για την Τολούκα αλλά σύντομα επαναπατρίστηκε εκ νέου για την Ντεφενσόρες του Μπελγκράνο. Επόμενος σταθμός η Ρεάλ Εσπανια στην Ονδούρα όπου μένει για δύο χρόνια (2005-07). Ακολουθεί η Σαν Λορέντσο ντε Λουχάν στην Αργεντινή και έπειτα ένα ταξίδι στο Ισραήλ για την Χάποελ Νιρ. Το 2009 αγωνίστηκε στη Σιενσιάνο του Περού (όπου πιάστηκε στα χέρια με συμπαίκτη του στην προπόνηση) και την επόμενη χρονιά συμφώνησε με την Σαν Χοσέ της Βολιβίας. Ένα σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού όμως δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει τη μεταγραφή και έτσι κρέμασε τα παπούτσια του. Tα τελευταία χρόνια δούλευε ως σκάουτερ της Μπόκα αλλά απολύθηκε τον Δεκέμβριο του 2019.

Μανού (2007-08)

Ήρθε δανεικός από την Μπενφίκα με μυθικές αναφορές για την ταχύτητα του. Δεν ήταν ψέματα αλλά είχε μόνο ταχύτητα, καθόλου φρένα και δεν σκόραρε ούτε με άδειο τέρμα. Το 2008 πήγε στην Μαρίτιμο όπου σε δύο χρόνια είχε 52 συμμετοχές και τέσσερα (!) γκολ. Ακολούθησε η Λέγκια Βαρσοβίας το 2010 όπου σε μια χρόνια έπαιξε 28 ματς και πέτυχε τρία (!) γκολ. To 2012 πήγε στην Γκουοάν FCτου Πεκίνου και ακολούθησε ο Ερμής στην Κύπρο, η Βιτόρια Σετούμπαλ, η Καρτάσο και το καλοκαίρι του 2019 πορτογαλική Βιγιαφρανκέζε. Στα 37 του πλέον δηλώνει ότι αναζητά νέα ομάδα.

Ερίκ Ραμπεσατρατανά (2001-02)

Η σπάνια περίπτωση ποδοσφαιριστή που καταστράφηκε από τα σουβλάκια. Η άφιξη του είχε, δικαιολογημένα, προκαλέσει ενθουσιασμό καθώς ήταν βασικός στην Παρί και είχε κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις. Ήρθε με περιττά κιλά και αντί να τα χάσει τα αύξησε. Αγωνίστηκε ελάχιστα και όταν γύρισε «στιλάκι» την επόμενη χρονιά ο Ψωμιάδης τον έστειλε στη γωνία να βρει ταξί. Το 2002 πήγε στη Σατορού όπου έμεινε δύο χρόνια και στη συνέχεια πήγε στη βελγική Μονς. Εκεί έμεινε έως το 2007 οπότε και κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 35 ετών. Δοκίμασε την τύχη του και ως προπονητής Πήρε και ξεκίνησε την καριέρα του από την Β' ομάδα της Σπορτίβ Ζουριντιξιόν ενώ το 2014 πήγε στις ΗΠΑ και δούλεψε ως βοηθός σε ομάδα του Μαϊάμι. Πλέον έχει επιστρέψει στη Γαλλία και δουλεύει ως σχολιαστής στο ραδιόφωνο. Πρόσφατα ανέβασε στο Instagramτου μια φωτό με τεράστια κομμάτια κρέας και πατάτες, Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Άλβιν Τσέκολι (1999)

Έσκασε με μια καραβιά παίκτες και το χαρακτηριστικό του ήταν το τρομερό σουτ του. Πέτυχε ένα ωραίο γκολ σε ματς με τον Πανελευσινιακό και έφυγε εκείνο το καλοκαίρι. Μετά την ΑΕΚ γύρισε στην Αυστραλία και έπαιξε για δύο χρόνια στην Γουολονγκόνγκ Γουλβς. Ακολούθησε η Παραμάτα Πάουερ, η Ντάμπτο και η Γουολονγκόνγκ Σίτι. Από το 2005 έως το 2007 αγωνίστηκε στην Σίδνεϊ FC και ακολούθησε ταξίδι στην Ιαπωνία για την Αβισπα Φουκουόκα (Β' Κατηγορία). Γύρισε άμεσα στην Αυστρία και έπαιξε σε Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς και την United της Αδελαΐδας. Από το 2008 έπαιξε στην Ντανταλού Σίτι όπου έμεινε έως το 2017. Ακολούθησε η Γούλογκονγκ Γιουνάιτεντ και πλέον στα 45 του παίζει ακόμα και είναι προπονητής Ακαδημιών στην Κόριναλ Ρέιντζερς.

Φεντερίκο Ασκάρατε (2007-08)

Παίζοντας στην Ατλέτικο Β' και όντας επιλογή του Κάρλος Μπιάνκι δεν θα μπορούσε να είναι κακός. Και όμως ήταν. Η εκπληκτική του ομοιότητα με τον Τζον Τίκι τον έκανε αξέχαστο. Πάντως στα 35 του συνεχίζει να εξασκεί το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή. Μετά την ΑΕΚ έπαιξε για δύο χρόνια στην Πόλι Εχίδο και στη συνέχεια δύο ακόμα στη Λεγανές. Το 2013 επέστρεψε στην Αργεντινή και έχει παίξει σε Ντεπορτίβο Σανμαρτίν, Ντόουγκλας και Σιπολέτι. Εδώ και περίπου έναν χρόνο βρίσκεται σε αναζήτηση ομάδας.

 *Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα δημοσιευθει αύριο 23/3.