Τα πρώτα συμπεράσματα...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Το Μουντιάλ φρόντισε ώστε φέτος το καλοκαίρι να μη μας λείψει και τόσο πολύ η μπάλα. Ωστόσο ασθενείς είμαστε, και η θεραπεία μας είναι μία, η κιτρινόμαυρη φανέλα με το δικέφαλο. Είμαι λοιπόν σίγουρος ότι όλοι σας, όπως κι εγώ, γυρίσατε εκείνες τις μέρες νωρίς από την παραλία ώστε να δείτε τα πρώτα φιλικά της σεζόν, και να διαμορφώσετε μια πρώιμη άποψη για το τι θα δουν τα ματάκια σας φέτος.

Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι επιτέλους, μετά από σχεδόν δύο σεζόν στην ομάδα, ο προπονητής καταλήγει οριστικά σε σχήμα και τακτική. Το 4-2-3-1 που είδαμε σε όλα τα φιλικά θα μας συντροφεύσει φέτος, όπως φαίνεται. Αν ταιριάζει ή όχι στα χαρακτηριστικά του ρόστερ μας, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Ωστόσο μόνο θετικό είναι για μια ομάδα, όταν δουλεύει εξ'αρχής σε ένα σύστημα, με όλους τους παίχτες μαζί από την αρχή. Αυτό σίγουρα έλειψε πολύ από την περυσινή προετοιμασία, όπου σε κάθε ματς άλλαζε το σύστημα αλλά και οι παίχτες που είχε στη διάθεσή του ο προπονητής.

Στη θέση του τερματοφύλακα δεν αναμένονται (ας ελπίσουμε) εκπλήξεις. Ο Σάχα, όταν γίνει καλά, θα πάρει τη θέση του κάτω από τα δοκάρια, έχοντας αυξημένο ανταγωνισμό ήδη από την αρχή της σεζόν, από τον βελτιωμένο Αραμπατζή. Ελπίζω ότι οι δυό τους θα είναι καλά κι έτσι δε θα έχουμε το θλιβερό προνόμιο να διαπιστώσουμε αν ο Λούκατς βελτιώθηκε ή όχι...

Στην άμυνα υπάρχουν κενά που δεν αναπληρώθηκαν. Το σοκ με Αραούχο ήταν μεγάλο. Ο Γεωργέας (με τη γνωστή ευπάθεια στους τραυματισμούς) και ο Αργυρίου (με τεράστια όρεξη για δουλειά, αλλά και απειρία) δεν μπορούν να καλύψουν το κενό του Αργεντίνου. Επιμένω να ελπίζω ότι έστω τελευταία στιγμή θα δοθεί μια λύση στο θέμα. Είναι κρίμα να περιμένουμε μέχρι το Γενάρη για να καταλάβουμε ότι πρέπει σε αυτά τα θέματα να μπαίνουν στην άκρη οι εγωισμοί, όπως έγινε πέρυσι με τον Τζιμπούρ. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε ούτε ένα ματς χωρίς καλό δεξί μπακ. Από την απέναντι πλευρά, δίνω ένα προβάδισμα στον...Καράμπελα, τουλάχιστον για την αρχή. Η εικόνα του Νταντόμο χτες ήταν απογοητευτική. Ο παίχτης θα χρειαστεί τουλάχιστον δύο - τρεις μήνες ακόμα για να παίξει μπάλα, αν τελικά παίξει. Ενώ και ο Λαγός φαίνεται να αμφιταλαντεύεται ακόμα, κάπου ανάμεσα στους παλιούς τραυματισμούς και στην ανασφάλεια που του δημιουργεί η θέση του ακραίου μπακ. Όσο για τα στόπερ; Σημαντική η προσθήκη του Δέλλα, έστω για όσα ματς μπορέσει να βγάλει. Όμως έφυγαν οι Άλβες - Αλεξόπουλος χωρίς να αντικατασταθούν από παίχτη με παρόμοια χαρακτηριστικά. Οι Δέλλας, Μαϊστόροβιτς, Γιάχιτς είναι καλές λύσεις για τη θέση του «εγκεφαλικού» αμυντικού, που θα δώσει λύσεις με την ευφυία και την σωστή τοποθέτηση στο χώρο. Ωστόσο δε φημίζονται για τη...σπιρτάδα και την ταχύτητα στις επεμβάσεις τους, πάνω στον αντίπαλο που έχει τη μπάλα. Μόνο ο Μανωλάς (άντε κι ο Ματεμτζίδης) έμειναν για αυτή τη δουλειά. Μακάρι να μη φανεί αυτό το κενό, που απ'ότι φαίνεται θα παραμείνει και μετά το τέλος των μεταγραφών.

Στο κέντρο ήρθε μετά από πολυήμερο σίριαλ ο Ντιόπ, ώστε να πλαισιώσει τους Καφέ, Γκέντζογλου, Μάκο. Έχοντας νωπές τις τραγικές αναμνήσεις από το περυσινό δίδυμο, θα ήθελα φέτος να δω τους Ντιόπ και Γκέντζογλου να ξεκινάνε ως βασικοί. Ωστόσο δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Σενεγαλέζος, ενώ υπάρχει και η γνωστή εκτίμηση του Μπάγεβιτς στο στυλ παιχνιδιού του Παντελή Καφέ. Λίγη υπομονή για να δούμε που θα κάτσει η μπίλια στα αμυντικά χαφ, όπου ελπίζουμε να μπαλωθεί κάπως η περυσινή χαώδης τρύπα.

Στα άκρα της μεσαίας γραμμής, οι εντυπώσεις είναι ανάμεικτες. Από τη μία υπάρχει ικανοποίηση, γιατί οι Σκόκο - Λεονάρντο φαίνονται φέτος καλύτερα προσαρμοσμένοι στις απαιτήσεις ενός εξτρέμ, χωρίς βέβαια να είναι η φυσική τους θέση, καθώς εναλάσσονται δεξιά και αριστερά. Έχουν ως τώρα διάθεση να δημιουργήσουν, να συγκλίνουν, να σουτάρουν, να σεντράρουν, αλλά και να πιέσουν και να μαρκάρουν. Από την άλλη, είναι φανερό ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη στις εναλλακτικές λύσεις. Και αν υποτεθεί ότι μπορείς κάτι να περιμένεις από τον Νέιθαν Μπερνς, μάλλον δεν μπορείς να περιμένεις από τον Φροξυλιά και τον Τσαμουρλίδη, που παρά το ταλέντο τους δε γίνεται να υπολογίζονται στο άμεσο μέλλον για την πρώτη ομάδα. Οπότε μένουν τρεις παίχτες για δύο θέσεις, πράγμα αδύνατον. Δεδομένης της οικονομικής ένδειας είναι μάλλον δύσκολο να περιμένουμε μεταγραφές εκεί. Οπότε μάλλον θα δούμε (δυστυχώς ΚΑΙ φέτος) πειράματα με παίχτες όπως οι Μπλάνκο, Τζιμπούρ και Έντερ, να βγαίνουν στα πλάγια, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το σύστημα. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως οι Σκόκο και Λεονάρντο, που εμφανώς λογίζονται ως βασικοί για τα άκρα, θα μπορέσουν να βγάλουν πολλά παιχνίδια μέσα στη σεζόν.

Στην κορυφή της επίθεσης, αντίθετα, φαίνεται να υπάρχει πλεόνασμα. Οι Λυμπερόπουλος και Έντερ για τη θέση του κρυφού κυνηγού και οι Μπλάνκο, Τζιμπούρ, Παυλής για τη θέση του φουνταριστού, συνιστούν μια πολύ δυνατή πεντάδα που ευλόγως δημιουργεί αυξημένες προσδοκίες. Μια κουβέντα για το Λύμπε: πιστεύω πως η χρησιμοποίηση του στην κομβική θέση πίσω από το φορ, λειτουργώντας ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα αμυντικά χαφ, τα εξτρέμ και τον φουνταριστό, θα προσδώσει αυτό ακριβώς που έλειπε από την περυσινή ομάδα, δηλαδή το συντονισμό ανάμεσα στις γραμμές. Μακάρι να είναι γερός και να συνεισφέρει πολλά γκολ και πολλές ασίστ.

Αυτά είναι πάνω - κάτω τα πρώτα συμπεράσματα για τη λειτουργία της ομάδας και των παιχτών, όπως τα είδαμε στους πρώτους αγώνες. Με μια βασική υποσημείωση: να μην έχουμε αποχωρήσεις της τελευταίας στιγμής. Το ρόστερ χρειάζεται ίσως δύο - τρεις προσθήκες ακόμα (ένα δεξί μπακ αν δε βρεθεί λύση με τον Αραούχο, ένα στόπερ στο στυλ του Άλβες και οπωσδήποτε ένα εξτρέμ), όμως πάνω απ'όλα χρειάζεται να μην υπάρξει η κλασσική...αναδόμησή του, εκεί προς τα τέλη Αυγούστου, μια συνήθεια που δυστυχώς έχει γίνει λατρεία στην ΑΕΚ, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Όπως επισήμανε σωστά και ο ίδιος ο Μπάγεβιτς, προτεραιότητα είναι να μη φύγει κανείς, και μετά βλέπουμε αν γίνεται να έρθει και κάποιος άλλος.

Αυτά για σήμερα. Καλά μπάνια και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!!!

Ο Ψαράς.