Ο Λουκάς Καταπόδης κατέκτησε την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδηλασίας στην Τσεχία σημειώνοντας μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Ένωσης. Ο ποδηλάτης της ομάδας περιγράφει πως έζησε αυτές τις στιγμές μέχρι τον μεγάλο άθλο του.
Το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε σήμερα για την κατηγορία μου καταφέρνοντας μετά από συγκλονιστικό αγώνα να κατακτήσω την 4η θέση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Ο καιρός σήμερα το πρωί μας έκανε το χατίρι όπως και τις προηγούμενες ημέρες να είναι ηλιόλουστος και μάλιστα κατά 1-2 βαθμούς κελσίου ηλιόλουστος.Η εκκίνηση δόθηκε 09.30 το πρωί με 45 αθλητές να δίνουν το παρόν για την διεκδίκηση του τίτλου. Αξιοσημείωτο ήταν ότι συμμετείχαν 2 Γερμανικές ομάδες και μία επιπλέον με την φανέλα της Εθνικής ομάδας τους καθώς επίσης και δύο Ιταλικές.
Ήμουν σίγουρος ότι από αυτές τις ομάδες θα εξαρτιόταν και ο ρυθμός του αγώνα. Η πρώτη 1.1/2 στροφή ( 27κμ η στροφή ) πήγε αρκετά κοντρολαρισμένη χωρίς ιδιαίτερα ντεμαράζ και εναλλαγές ρυθμού. Έτσι συνεχίστηκε το τέμπο του γκρουπ χωρίς τουλάχιστον εγώ να πιεστώ πουθενά.Πριν τελειώσει το βουνό της 2ης στροφής έγιναν 3-4 ντεμαράζ από τους Γερμανούς με αποτέλεσμα να ανοίξει ο ρυθμός και να σχηματιστεί μία μεγάλη αλυσίδα αθλητών. Εγώ βρισκόμουν σε πολύ καλό σημείο και συγκεκριμένα στους πρώτους 10 ποδηλάτες ελέγχοντας έτσι την ροή των ξεκολλημάτων.Τελειώνοντας το βουνό της δεύτερης στροφής, χαλάρωσε ο ρυθμός και στο κατηφορικό κομμάτι απομακρύνθηκαν διαδοχικά 4 αθλητές οι οποίοι αφού μαζεύτηκαν μεταξύ τους ξεκίνησαν να κατεβαίνουν με ξέφρενο ρυθμό.Παρόλο που δεν υπήρχε Γερμανός στο ξεκόλλημα, δεν έδωσαν σημασία προφανώς επειδή θέλαμε άλλα 70κμ αγώνα.Έτσι ξεχώρισε το πρώτο γκρουπ από εμάς παίρνοντας μία διαφορά 40'' και από εκεί και μετά ξεκίνησε στην ουσία ο αγώνας.Οι Γερμανοί προσπάθησαν να κοντρολάρουν την διαφορά με ένα ρυθμό γρήγορων αλλαγών αλλά όχι και από τις τρεις ομάδες τους.Δεν το Θεώρησα καλό σημάδι.
Μπαίνοντας στην 3η στροφή τους μειώσαμε στα 30'' ενώ κοιτάζοντας πίσω να βλέπω να μειώνονται όλο και περισσότερο οι αθλητές που βρισκόταν στο δικό μου γκρουπ.Καθώς ανεβαίναμε το βουνό της τρίτης στροφής νιώθω ότι κάπου χαμήλωσε ο ρυθμός και άρχισαν να γκρινιάζουν οι ομάδες τον Γερμανών μεταξύ τους.Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ''εμφύλιος'' πόλεμος μεταξύ των Γερμανών και όχι Ιταλό-Γερμανικός όπως είχα υποθέσει ότι θα γίνει.Το πρώτο γκρουπ μεγάλωσε την διαφορά σε 1'.30'' μένοντας όμως 3 αθλητές διότι ο 4ος εξαντλήθηκε και έμεινε.
Ο τσακωμός τον Γερμανών οδήγησε στο να σπάσει ο ομαδικός ρυθμός που υπήρχε και τότε σκέφτηκα ότι κάτι πρέπει να κάνω για να μην βουλιάξω μαζί τους.Αισθανόμουν πολύ δυνατός , και χωρίς βέβαια να υποτιμάω τις ικανότητες των αντιπάλων μου ξεκίνησα τα δικά μου ντεμαράζ προκειμένου να ξανά ανοίξει ο ρυθμός.Έτσι και έγινε αφού από τους 20 αθλητές που είμαστε απομείναμε οι 10 συνεχίζοντας ένα γρήγορο ρολόι.Όμως αυτό δεν κράτησε πολύ διότι οι περισσότεροι αθλητές, που είμαστε μαζί φύλαγαν τις δυνάμεις τους γιατί πιθανόν να είχαν παραδεχτεί μέσα τους ότι τους τρεις πρώτους δεν θα τους έπιαναν....Αφού μπήκαμε στο βουνό της 4ης στροφής προσπάθησα να ανεβάσω τους ρυθμούς με κάποια ντεμαράζ αλλά έβλεπα ότι δεν ανταποκρίνονταν οι υπόλοιποι στο να συνεχίσουν το ρυθμό, ώστε να πιάσουμε τους πρώτους αφού ήταν πλέον η τελευταία μας στροφή και παράλληλα τη τελευταία μας ευκαιρία.
Φτάνοντας στα τελευταία 20κμ η διαφορά είχε μεγαλώσει πλέον οπότε η τακτική έπρεπε να επαναπροσδιοριστεί αφού ο στόχος για όλους μας ήταν οι υπόλοιπες θέσεις της εξάδας.Είχα ένα μειονέκτημα συγκριτικά με τους αντιπάλους μου. Δεν είχα τόσο δυνατή έκρηξη και ισχύ στα ντεμαράζ με αποτέλεσμα να μου ξεφεύγουν κάθε φορά 3-4 μέτρα ενώ ήμουν πίσω τους. Αυτό σήμαινε ότι αν πήγαινα στο σπριντ μαζί τους θα έχανα γιατί ήταν μετά από διαδοχικές στροφές.Και αυτό συνέβαινε διότι όλοι αυτοί οι αθλητές που ήταν μαζί μου Γερμανοί, Πολωνοί, Τσέχοι, Ιταλοί κτλ τρέχουν πολλούς και δυνατούς αγώνες κάθε χρόνια και ειδικά σιρκουί τα οποία σου δημιουργούν υψηλές μορφές ταχυδύναμης.Φτάνοντας στα τελευταία 10κμ ξεκινούν τα ντεμαράζ από όλους τους αθλητές μα τα πιο μεθοδευμένα ήταν αυτά των Γερμανών που με σύστημα και αρκετή φόρα από πίσω έφευγαν πότε ο ένας και πότε ο άλλος σαν ρουκέτες.
Η διαδρομή μικτή με πολλές ανηφοροκατηφόρες ευνοούσε τέτοιου είδους ρυθμούς. Ο στόχος μου ήταν να φτάσω, χωρίς να μου φύγει κανένας, στα τελευταία 5κμ, εκεί που και πέρυσι έκανα την προσπάθεια να ξεκολλήσω, σε ένα μικρό και κυματοειδές ντούρο 10%. Από εκεί και μετά η ανηφόρα συνεχίζονταν για άλλα 2.5κμ, περίπου στα 3% με πλάγιο άνεμο και μετά έπιανε η κατηφόρα με το τελευταίο χιλιόμετρο να μπαίνει στην πόλη του τερματισμού με αρκετές κατηφορικές στροφές.
Κυνήγησα τουλάχιστον 20 ντεμαράζ απανωτά και όταν μετά το 5ο έβλεπα ότι οι δυνάμεις μου κλονίζονταν, προσπαθούσα, σε όσα έβλεπα ότι δυσκολευόμουν να τα πιάσω, να δημιουργώ ''γέφυρες σωτηρίας'' σπάζοντας την απόσταση στη μέση και δίνοντας βήμα στον από πίσω μου να φύγει με ντεμαράζ νομίζοντας ότι εγώ δεν μπορούσα άλλο. Με αυτό τον τρόπο γλίτωνα δυνάμεις και παράλληλα βρισκόμουν μέσα στο παιχνίδι ώσπου φτάσαμε στο αγαπημένο μου σημείο. Σε αυτό λοιπόν το σημείο, από κάποιο προηγούμενο ντεμαράζ είχαν αποσπαστεί 3 αθλητές και ενώ είχα κάνει πάλι προηγουμένως σχηματίσει μία '' γέφυρα σωτηρίας'' ώστε να μειωθεί η απόσταση, μου κάνει ντεμαράζ ο Γερμανός ( ο οποίος είχε κερδίσει την ατομική χρονομέτρηση βγάζοντας 47κμ μέσο όρο ) και εγώ αμέσως τον πιάνω από πίσω.Αφού με τράβηξε αρκετά δυνατά με τον ρυθμό του μειώνοντας ακόμη περισσότερο την απόσταση από τους τρεις μπροστά μας, του κάνω με την σειρά μου 2ο ντεμαράζ και ξεκολλώντας από αυτόν πιάνω τους τρεις μπροστά μου στην μέση ακριβώς του ντούρου.Για καλή μου τύχη ο ρυθμός δεν μειώθηκε όταν με είδαν να τους πιάνω, ενώ αντιθέτως άνοιξε ακόμη περισσότερο μέχρι την κορυφή του.
Αυτό εμένα με βόλεψε γιατί αισθανόμουν καλά και αμέσως με το που φτάσαμε στην κορυφή του ντούρου, εξαπολύω το ντεμαράζ της ζωής μου. Το ντεμαράζ που μου χάρισε την 4η θέση.Φεύγοντας αρκετά γρήγορα με κοιτούσαν σαν αποσβολωμένοι και δεν μπόρεσε να αντιδράσει κανείς εκμεταλλευόμενος την οριακή τους κατάσταση σε κούραση. Έτσι δημιούργησα μία διαφορά 15΄΄ πιάνοντας ένα απίστευτο ρυθμό στην υπόλοιπη ανηφόρα 3% με 53χ17 και 100rpm/min.Η διαφορά μεγάλωσε μέχρι και 30'' και αφού ανέβηκα όλη την ανηφόρα ήξερα ότι τα κατάφερα και ότι ήμουν σχεδόν σίγουρος 4ος . Για αυτό τον λόγο το τελευταίο χιλιόμετρο το πήγα πολύ προσεκτικά ( ξέρετε...μην πάθω κάνα λάστιχο, μην γλιστρήσω σε καμιά στροφή γιατί και τα δύο μου έχουν τύχει ) απολαμβάνοντάς το.Βλέπετε λοιπόν ότι για να κερδίσεις έναν μεγάλο αγώνα δεν φτάνει μόνο να έχεις τα καύσιμα. Μπορεί να είχα τις φυσικές δυνατότητες να κερδίσω ένα από τα τρία μετάλλια αλλά οι συγκυρίες ήταν διαφορετικές. Ένα πρώιμο ξεκόλλημα και σε κατηφορικό σημείο ήταν αυτό που έκρινε τους τρεις πρώτους νικητές.Όσο για μένα νιώθω πολύ χαρούμενος γιατί η 4η θέση μου, αντιπροσωπεύει την τεράστια προσπάθεια που έκανα για να την κατακτήσω η οποία θα ήταν εξίσου η ίδια σε διαφορετικές συνθήκες και για τις τρεις πρώτες θέσεις.Επίσης είναι η ολοκληρωτική προσπάθεια που έκανα όλη την χρονιά, από την οργάνωση της προπόνησής μου έως και την υλοποίηση της με τον μοναδικό σύντροφο μου την Diva η οποία βρίσκεται στην 6η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της. Θεού επιτρέποντος τον Φεβρουάριο θα γίνω Μπαμπάς.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
