Δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδας, η ΑΕΚ επιστρέφει στον τελικό μιας διοργάνωσης, που ξυπνά έντονες μνήμες και κρύβει πολλές μικρές ενδιαφέρουσες ιστορίες. Μεγαλείο, παρακμή και «χρόνια της αθωότητας». Εκπλήξεις, ευχάριστες και δυσάρεστες, μα -πάνω απ’όλα- τρέλα, μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, συνθέτουν το μωσαϊκό στο θεσμό για την -εξ ορισμού- πλέον αντιφατική ομάδα του ελληνικού μπάσκετ. Το YellowSubmarineξετυλιγεί ένα κουβάρι 42 ετών, που περιλαμβάνει δέκα συμμετοχές σε τελικούς και τρεις κατακτήσεις Κυπέλλων για τη «Βασίλισσα».
Γλυφάδα, 1976
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 81-69
Πρώτη διοργάνωση ever και, μάλιστα, ο τίτλος κρίθηκε στα μέσα του Ιουλίου (12/07), αφού η διεξαγωγή του τελικού σε ανοιξιάτικους μήνες μεταφέρθηκε από το 1983 και μετά. Για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό ξεχωρίζουν οι Ελληνοαμερικανοί Καστρινάκης, Διάκουλας, Μελίνι και Γιατζόγλου. Τον τελευταίο λέγεται πως τον είχε εντοπίσει για λογαριασμό των Πειραιωτών, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, ο Νίκος Μήλας, προπονητής της Κυπελλούχου Ευρώπης ΑΕΚ, το 1968!
Παναθηναϊκό Στάδιο, 1978
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 83-72
Παίζοντας «αμερικάνικο μπάσκετ», σύμφωνα με τα ΜΜΕ της εποχής, οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν το τρίτο σερί κύπελλο, κάνοντας και το δεύτερο νταμπλ σε αυτήν την τριετία. Υποστηρικτές του, μάλιστα, άναψαν φωτιές στο Καλλιμάρμαρο, πανυγυρίζοντας έξαλλα τη νίκη. Από την Ένωση του κόουτς Γιώργου Αμερικάνου, αισθητή έκανε την παρουσία του ο 19χρονος Μηνάς Γκέκος, ο οποίος πέτυχε 19 πόντους.
Παναθηναϊκό Στάδιο,1980
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 85-80
Ο τελευταίος τελικός Κυπέλλου που διεξήχθη σε ανοικτό γήπεδο. Η Ένωση διεκδικεί το τρόπαιο με παίκτη-προπονητή τον Γιώργο Τρόντζο, που μετρά 16 συναπτά χρόνια με τον Δικέφαλο στο στήθος και διαδέχεται τον Φαίδωνα Ματθαίου. Ο αγώνας σημαδεύτηκε από το χαλασμένο χρονόμετρο, που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των θεατών, και τις καθυστερήσεις, που έκαναν οι ερυθρόλευκοι στο τελευταίο τρίλεπτο για να κρατήσουν την υπέρ τους διαφορά.
Γλυφάδα, 1981
ΑΕΚ-Ηρακλής 84-78
Το «πρώτο αίμα», σε μια εποχή που το μπάσκετ παιζόταν ακόμη χωρίς τρίποντο (θεσπίστηκε το 1984). Μοναδικός τίτλος του Μηνά Γκέκου με την ΑΕΚ, 30άρα από τον 35χρονο Βασίλη Γκούμα και 1236 οι καταγεγραμμένοι φίλαθλοι στο τελευταίο ματς του «Κυριάκου Ραμπίδη» με τα κιτρινόμαυρα, πριν ακολουθήσει λαμπρή καριέρα στο ΝΒΑ, με τους Λέικερς, ως Κερτ Ράμπις. Μάλιστα, ο Γκούμας φέρεται να ήταν έξαλλος, γιατί το βραβείο του MVPείχε καταλήξει στον ομογενή σέντερ, που είχε πετύχει 11 πόντους. Στο ρόστερ εκείνης της ΑΕΚ, θα μπορούσε να ήταν και ο 40χρονος, τότε, Γιώργος Τρόντζος, καθώς είχε επανακάμψει στη δράση, ωστόσο δεν τον χρησιμοποιούσε ο Φρανκ Ντέβελι, και τερματίστηκε άδοξα η καριέρα του.
ΣΕΦ, 1988
Άρης-ΑΕΚ 84-71
Ο κραταιός Άρης του Γιάννη Ιωαννίδη απέναντι στους ηρωϊκούς και... αγαπησιάρηδες «Μοϊκανούς» του Βαγγέλη Νικητόπουλου, που αντιστέκονται για ένα ημίχρονο, διατηρώντας το προβάδισμα μέχρι την ανάπαυλα (42-39). Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη, καθώς η αναμέτρηση συνοδεύτηκε από μεγάλης έκτασης επεισόδια, που προηγήθηκαν του τζάμπολ, σε μια αρκετά ταραγμένη περίοδο. Λίγες ημέρες πριν, είχαν μπει -απρόκλητα-τα ΜΑΤ στην Σκεπαστή, σε αγώνα ΑΕΚ-Ηρακλής! Στο ΣΕΦ είχαν βρεθεί περίπου 200 Θεσσαλονικείς, περίπου 2000 θαυμαστές των Γκάλη-Γιαννάκη και πάνω από 9 χιλιάδες ΑΕΚτζήδες. Στο τέλος, έγιναν «ντου» σε παρκέ και αποδυτήρια, «κινηματογραφικά» επεισόδια στους δρόμους, ενώ το υπέρ-καλτ σκηνικό σφράγισαν οπαδοί της ΑΕΚ, που έκοψαν τα διχτάκια, ως «άλλοι νικητές», σηκώνοντας στα χέρια τον Γκέκο.
ΣΕΦ, 1992
Άρης-ΑΕΚ 74-62
Ριμέικ του τελικού του 1988, αλλά χωρίς αγωνιστικό σασπένς. Δεν έλλειψε πάντως η ένταση για τη διαιτησία με μικροδιακοπές από ρίψη αντικειμένων. Ίδιο το γήπεδο, ίδιος ο προπονητής, καθώς ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς είχε αποχωρήσει, εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, και τον διαδέχθηκε ο Βαγγέλης Νικητόπουλος. Απέναντι, υπηρεσιακά, ο 34χρονος Μέμος Ιωάννου, που δεν είχε τερματίσει ακόμη την καριέρα του. Ήταν το τελευταίο ματς και ο τελευταίος τίτλος του Γκάλη με τον Άρη (πήρε ένα Κύπελλο ακόμη, την επόμενη σεζόν, με τον Παναθηναϊκό). Στο φινάλε, ο Γαλακτερός τα χώνει στη διοίκηση, ενώ ο Κατσικάρης κάνει δακρυσμένος δηλώσεις.
Αλεξάνδρειο 1998:
Άρης-ΑΕΚ 71-68
Η ΑΕΚ, που θα έφτανε στον τελικό της Ευρωλίγκας, 2,5 μήνες αργότερα, αποκλείει στον ημιτελικό τον (πρωταθλητή Ευρώπης) Ολυμπιακό με 63-49. Ο γηπεδούχος Άρης, «των χιλίων προβλημάτων» -με υπηρεσιακό προπονητή (Μαγκώτσιο), δύο παίκτες να έχουν αποχωρήσει και τον 35χρονο Μπόνι να επιστρέφει... σηκωτός- αποκλείει εύκολα τον -μετέπειτα πρωταθλητή- Παναθηναϊκό. Στον τελικό, η Ένωση «καταφέρνει» να χάσει, ενώ προηγείται ως το 39΄, και στη συνέντευξη Τύπου, ο Ιωαννίδης δηλώνει: «Έπρεπε να μας το πουν πως δεν χρειαζόταν να κατέβουμε να παίξουμε. Οι παίκτες μου είναι αγανακτισμένοι (σ.σ. από τη διαιτησία), ο Αλεξάντερ θέλει να φύγει». Λίγες ημέρες μετά, ο «Ξανθεός» (κατά τον «Φ.Κ.») παρουσιάζεται σε τηλεοπτικό «σκετς» από τους «ΑΜΑΝ» να βγάζει καπνούς από τα αυτιά.
ΣΕΦ, 1999
ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 71-54
Ο τελευταίος χαμένος τελικός. Δώδεκα χρόνια μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, ο Κώστας Πολίτης, που είχε διαδεχθεί τον Γιώργο Καλαφατάκη, στα μισά της σεζόν, δεν πανηγύρισε ξανά στο ΣΕΦ. Πρόσωπα της βραδιάς ο 35χρονος Ουόλτερ Μπέρι και ο 30χρονος κόουτς Κώστας Φλεβαράκης (μέχρι πρότινος συνεργάτης του Σβι Σερφ), ο οποίος, εννιά χρόνια μετά, θα γινόταν «αρρωστάκι» με την ΑΕΚ, σύμφωνα με το σύνθημα που δονούσε το Κλειστό του Σπόρτιγκ. Η Ένωση, που είχε αποκλείσει με το ζόρι τον Ηρακλή στον ημιτελικό, χάρη στον... πυροβολημένο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) Λόιντ Ντάνιελς, δεν απείλησε ποτε. Τουλάχιστον, την ίδια ημέρα, ο Ντέμης είχε ανέβει στα κάγκελα της Σκεπαστής για το 2-0 επί του Ολυμπιακού.
Πυλαία, 2000
ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 59-57
Πρωταπριλιά του 2000, η Ένωση «κόβει την κορδέλα» του νεότευκτου Κλειστού της Πυλαίας, νικώντας το Μαρούσι στον ημιτελικό με 77-63. Την επόμενη ημέρα, κατακτά το πρώτο της τρόπαιο μετά από 19 χρονια. Οι δυο χαμένες βολές (9΄΄ πριν το τέλος) από τον Κορωνιό, που έφτασε 31 για να πανηγυρίσει τον πρώτο τίτλο του, δεν στοίχισαν. Αυτό, γιατί ο Τζεντίλε αστόχησε, προ του Τσακαλίδη, στην τελευταία επίθεση. Οι ΑΕΚτζήδες παραλληρούν και ο Παύλος Γιαννακόπουλος παρηγορεί τον Μποντίρογκα. Εννιά ημέρες μετά, ο Δικέφαλος κατέκτησε και το Σαπόρτα, ενώ δεκαοκτώ ημέρες μετά, στο ίδιο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης, για δεύτερη φορά.
ΟΑΚΑ, 2001
ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 66-64
Ίβκοβιτς-Ομπράντοβιτς 2-0! Ο Κικίλιας έχει καταφέρει να εκνευρίσει τον Μποντίρογκα με... τάκλιν στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης. Οι δυο τους θα είναι και το ζευγάρι της (προ)τελευταίας φάσης με τον Σέρβο να θολώνει και να κάνει βήματα. Ο τίτλος πανηγυρίστηκε δύο φορές, καθώς είχαν απομείνει (τελικά) 1,4 δευτερόλεπτα και οι παίκτες, μετά από λίγα λεπτά, επέστρεψαν από την κερκίδα, που είχαν ήδη φύγει «σφαίρα». Ο Κικίλιας βρέθηκε πάνω στο τραπέζι της γραμματείας, ενώ ο (πρωταγωνιστής) Κουτλουάι πήρε πίσω από τη μνηστή του τη φανέλα, που είχε πετάξει προς τον κόσμο. «Ευτυχώς κάποιοι ήσυχοι φίλαθλοι και λογικοί στην εξέδρα είχαν φανέλες των παικτών και τις έδωσαν σε αυτούς, γιατί είχαν μπει μέσα στο γήπεδο και είχαν αρχίσει να πανηγυρίζουν», δηλώνει, στο τέλος, ο Ίβκοβιτς.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
