Μιούρσεπ για το ΑΕΚ-ΟΣΦΠ: Σ’έναν τελικό δεν μετρά ποιος παίζει στην Ευρωλίγκα

Τα μυστικά της επιτυχίας της Βασίλισσας, τότε, τους ύπνους στο μπαλκόνι με τον Τσακαλίδη και τα σουβλάκια... κοτόπουλου θυμάται ο Μάρτιν Μιούρσεπ με αφορμή τον αποψινό τελικό του Κυπέλλου ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στον Λουκά Μαστροδήμο για το Yellow Submarine:

“Το όνομα του Μάρτιν Μιούρσεπ, ενός εκ των κορυφαίων «4αριών» που έχουν φορέσει τα κιτρινόμαυρα, συνδέεται με δύο χρυσές σεζόν (1999-2001) για την ΑΕΚ. Υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο Δικέφαλος κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα, στη Λωζάνη, και δύο φορές το Κύπελλο Ελλάδας, σε Πυλαία και ΟΑΚΑ. Με αφορμή τον φετινό τελικό του Κυπέλλου, το YellowSubmarineτον αναζήτησε. Έχοντας αγωνιστεί, μεταξύ άλλων, στο ΝΒΑ, την ΤΣΣΚΑ και την Μακάμπι, ο Εσθονός -προπονητής, και στα 46 του, πλέον- , διατηρεί βαθιά στην καρδιά του την Ένωση. Ξεχωρίζει, μάλιστα, το πέρασμά του από αυτήν ως τη μεγαλύτερη εκτίναξη της καριέρας του και μοιράζεται αρκετές ενδιαφέρουσες ιστορίες από εκείνη την εποχή.

-Τα τελευταία οκτώ χρόνια υπηρετείς το μπασκετ της χώρας σου ως κοόυτς. Σωστά;

«Μετά το τέλος της καριέρας μου (σ.σ. 2010), με κάλεσαν στο τεχνικό τιμ της Κάλεβ Κράμο, όπου ήταν προπονητής ο Άιβορ Κουούσμα (σ.σ. είχε αγωνιστεί ως ελληνοποιημένος στον Παναθηναϊκό από το 1993 ως το 1996). Η ομάδα συμμετείχε στη VTBLeagueκαι κατακτήσε 6 πρωταθλήματα Εσθονίας. Πριν λίγους μήνες, άλλαξα ομάδα και το προπονητικό ταξίδι μου συνεχίζεται στην -ημιεπαγγελματική- Κάλεβ Ταλίν, ως ασίσταντ». 

-Ποιες είναι οι πιο έντονες μνήμες σου από τις δύο σεζόν που αγωνίστηκες στην ΑΕΚ υπό τον κόουτς Ίβκοβιτς;

«Η περιόδος μου στην ΑΕΚ αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εκτίναξη της καριέρας μου. Εκεί, έμαθα να παίζω ομαδικό μπάσκετ και άμυνα. Ο Ίβκοβιτς θα είναι πάντα ο κορυφαίος δάσκαλός μου. Είμαι πολύ τυχερός που έπαιξα για εκείνον για τρεις σεζόν (συμπεριλαμβανομένης αυτής στην ΤΣΣΚΑ, το 2004-05)».

-Μπορείς να περιγράψεις το πνεύμα εκείνης της ομάδας, γενικά, και ειδικότερα σε τελικούς;

«Σε αυτά τα δύο χρόνια, γίναμε πολύ καλύτεροι παίκτες. Κάθε νίκη μάς έκανε δυνατότερους. Είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο τεχνικό τιμ και εξαιρετική χημεία ως ομάδα».

-Τι θυμάσαι από τους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, σε Θεσσαλονίκη και ΟΑΚΑ;

«Οι δύο αυτοί τελικοί Κυπέλλου μοιάζουν πολύ. Κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό με δύο πόντους σε δραματικά φινάλε. Και στα δύο παιχνίδια δεν ήμουν καλός, αλλά η ομαδική δουλειά έφερε τους τίτλους».

-Δεκαεπτά χρόνια μετά, η ΑΕΚ επιστρέφει σε τελικό. Απέναντι είναι ο Ολυμπιακός, που βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Πώς το βλέπεις; Παρακολουθείς τις εξελίξεις;

«Είμαι πολύ χαρούμενος που οι φίλαθλοι, μετά από μια δύσκολη περίοδο, μπορούν να δουν την ομάδα τους ξανά στο υψηλότερο επίπεδο, να διεκδικεί και να κατακτά περισσότερα τρόπαια. Ρίχνω ματιές σε όλες τις ομάδες που έχω αγωνιστεί και η ΑΕΚ είναι στην κορυφή της λίστας μου. Σε έναν τελικό, όλα είναι πιθανά. Είμαι σίγουρος πως θα είναι ωραία στην Κρήτη. Είμαι σίγουρος πως σε αυτό το ματς δεν μετρά το ποιος παίζει στην Ευρωλίγκα και ποιος όχι».

-Με τους παλιούς συμπαίκτες σου κρατάτε επαφή;

«Κρατάω, μέσω των socialmedia, με τους Ντικούδη, Μπετς, Κακιούζη, Παντελιάδη και τον κύριο Τσαρλς Σπασοφ (σ.σ. τιμ μάνατζερ, τότε)».

-Ούτε οι φίλοι της ΑΕΚ σε έχουν ξεχάσει, πάντως...

«Ήμουν στη Ρόδο και στην Κρήτη για διακοπές, τα προηγούμενα πέντε χρόνια, και ένιωσα έκπληξη από το ότι με αναγνώριζαν και εκεί φίλοι της ΑΕΚ. Όχι μόνο στην Αθήνα. Έχω γυρίσει τον κόσμο (σ.σ. έχει αγωνιστεί σε ΗΠΑ, Αυστραλία, Ρωσία, Ισραήλ), αλλά πουθενά δεν υπάρχουν οπαδοί σαν τους Έλληνες. Είναι οι κορυφαίοι. Εύχομαι στους οπαδούς της ΑΕΚ τα καλύτερα για τον τελικό».

-Εκτός από τα τρόπαια, υπάρχουν παράξενες ιστορίες που έχουν μείνει στη μνήμη σου από την ομάδα και την Αθήνα;

«Ο σεισμός (σ.σ. τον Σεπτέμβριο του 1999) ήταν πολύ τρομακτικός! Ο πρώτος και τελευταίος που έχω ζήσει... Είχαμε τελειώσει την πρωινή προπόνηση και είχα πάρει σουβλάκια στο δρόμο. Απολαμβάνοντας το φαγητό μου, στο σπίτι στην Κηφισιά, ξαφικά άρχισε να κουνιέται η κουζίνα. Έτρεξα έξω από το κτίριο με το σουβλάκι στο χέρι. Είχε έρθει ο Τσακαλίδης στο σπίτι και κοιμόμασταν για μια εβδομάδα στο μπαλκόνι. Υπήρχαν πολλοί μετασεισμοί, τις επόμενες ημέρες, και, κατά τη διάρκεια των προπονήσεων, τρέχαμε έξω από το γήπεδο. Θυμάμαι, όμως, πως ο Ντούσαν μας έκανε να συνεχίζουμε. Αυτή ήταν η πιο τρομακτική στιγμή στην Ελλάδα. Η πιο αστεία ήταν όταν, πριν από έναν σημαντικό αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό, ο Ίβκοβιτς μας πήρε από την προπόνηση και μας πήγε για αγώνες καρτ. Όλοι το χαρήκαμε και το απολαύσαμε. Χάσαμε αυτό το παιχνίδι, αλλά τέτοιες στιγμές μας έφεραν πολύ κοντά και, έτσι, καταφέραμε να κατακτήσουμε τρία τρόπαια, στη συνέχεια».

-Θα μας πεις κάτι και στα ελληνικά;

«Jassas parakalo perimenete ena souvlaki kotopulu»... ”.